| - eide
- eidechsun
- eidem
- eiden
- eiden
- gi-eiden, sw. v.
- eidfestinônto, adv. part. prs.
- eidfestunga, st. f.
- -eidî, st. f.
- gi-eido, sw. m.
- eidochso
- eidôn, sw. v.
- eidstab, st. m.
- eidsuuart, st. f.
- eidsuueriunga, st. f.
- eidsuuurt, st. f.
- eidum, st. m.
- eiesscalun
- eiffaltra
- eifogl
- -eiga, sw. f.
- eigan, prt.
- eigan, adj.
- eigan, st. n.
- eiganbuoh, st.
- eiganen, sw. v.
- eiganhaft, adj.
- eiganhaftî, st. f.
- eiganhafto, adv.
- eiganî, st. f.
- gi-eiganôn, sw. v.
- eiganscaft, st. f.
- eigant
- eigenga
- eigenna
- eigenlind
- eigesa
- eigesin
- eigir
- eigiscota
- eiglich
- -eigo, sw. m.
- eigorno
- eih, st. f.
- eihha, st. f.
- eihaphul, st. m.
- eihfarn, st.
- eihfarm, st.
- eihha
- eihhahi, st. n.
- eihhai
- in-eihhan, st. v.
- eihhenen, sw. v.
- eihhila, st. sw. f.
- eihhilaphul, st. m.
- eihhilôn, sw. v.
- eihhîn, adj.
- Eihhînaberg
- eihhôn, sw. v.
- gi-eihhôn, sw. v.
- eihhor, st. m.
- eihhorna
- eihhornîn
- eihhorno
- eihhurnilî(n), st. n.
- eihhurnîn, adj.
- eihhornîn, adj.
- eihhurno, sw. m.
- eihhorno, sw. m.
- eihhurn, sw. m.
- eihhorn, st. m. n.
- eikii
- eikileihhi
- eikinerdu
- eikisih
- Eila, as.
- eilentoe
- Eilger, as.
- Eilhard, as.
- Eilikin, as.
- Eilico, as.
- eillente
- Eilo, as.
- Eilsuith, as.
- eimbar, st. n. m.
- eimb(a)ri, st. n.
- eimbarî(n), st. n.
- eimbarlîn, st. n.
- eimbri
- eimer
- eimer
- eimmer
- eimpri
- eimualtemo
- eimuria, sw.?
- ein1, num. card.
- ein2, adv.
- ein3, interj.
- ein
- ein
- ein
- einachorno
- einag, adj.
- einîg, adj.
- einago, sw. m.
- ein(a)halb, adv.
- einander, pron.
- einazin
- einber
- einbere, mhd. st. n. oder f.
- einberi
- einbirman
- einboran, adj. part. prt.
- einboumîg, adj.
- eincehen
- einchil
- einchin
- eincho
- einchor
- eincivigi
- eincelien
- eindarhafto
- einde
- einderhafto
- einderhaftost
- einderhaphtost
- eindin
- einthingida, st. f.
- eindrafto
- einen, adv.
- fir-einen, sw. v.
- ir-einen, sw. v.
- ir-einên, sw. v.
- einerhaftos
- eines, adv.
- einêst, adv.
- einezzên, adv.
- einezzi, adj.
- einezzûn, adv.
- einfalt, num. multipl.
- einfalti, adj.
- einfaltî, st. f.
- einfaltîg, adj.
- einfaltgheit, st. f.
- einfaltgî, st. f.
- einfaltglîhho, adv.
- einfaltlîh, adj.
- einfaltlîhhên, adv.
- einfaltlîhho, adv.
- einfalto, adv.
- einfar, adj.
- einfieri, adj.
- einfier, st. f. oder st. n.
- einfolt
- einfolto
- einfuozi, adj.
- einfuoz, adj.
- einge
- eingeboren, mhd. adj. part. prt.
- eingehurne, mhd. st. n.?
- einger
- eingida
- eingihel, adj.
- eingihelli, adj.
- eingil
- eingilihi
- einginhafter
- einginodi
- einginothi
- einginôto, adv.
- eingit
- einhaftî, st. f.
- einhafto, adv.
- einhart
- einhartlîhho, adv.
- einhel, adj.
- einhelli, adj.
- einhenti, adj.
- einhentîg, adj.
- einhêrôsto, sw. m.
- einhêrôti, st. n.
- einherti
- einhertî, st. f.
- einhertida, st. f.
- einherto
- einhertôn, adv.
- einhilo
- einhorn
- einhorno
- einhunt, num. card.
- einhurno, sw. m.
- einhorno, sw. m.
- einhurn, sw. m.
- einhorn, st.
- gi-einidôn, sw. v.
- einîg, pron. indef.
- einîg, adj.
- gi-einîgen, sw. v.
- einigenote
- eingheit, st. f.
| | eide s. AWB egida.
eidechsun Gl 2,671,62 s. AWB egidehsa.
eidem, eiden s. AWB eidum.
eiden Gl 3,680,49 s. AWB heida1.
gi-eiden sw. v.; vgl. mhd. nhd. eiden; mnd. êiden; afries. etha, eda. — Graff I, 152 s. v. gaeidan. ge-eide: 1. sg. conj. Gl 1,305,66/67 (M, 2 Hss.). g-eitot: part. prt. (oder 3. sg.?) Gl 1,471,30 (M, Göttw. 103, 13. Jh.; vgl. Raven I S. 35). gi-eitte: 1. sg. conj. Gl 1,305,65 (M, 3 Hss.); zur Gemination vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 198. [Bd. 3, Sp. 98] Assimilierte Formen (vgl. Schatz a. a. O., Krüer S. 332): gi-eitta: 3. sg. prt. Gl 1,471,29 (M); g-: dass. 305,67 (M); gi-eidda: dass. 471,29 (M, 2 Hss.); mit Schwund eines Kons.: ge-eidemo: part. prt. dat. sg. m. 2,702,24 (Paris 9344, Echternach 11. Jh.). gi-etit: part. prt. (oder 3. sg.?) Gl 1,305,67 (M, clm 22 201, 12. Jh.); zu -ê- für -ei- vgl. Matzel S. 62 f. Verschrieben: gi-ente: 1. sg. conj. Gl 1,305,65 (M, 3 Hss., davon 1 Hs. vielleicht 3. sg. conj.; Raven a. a. O. liest gieitte); gi-ereta: 3. sg. prt. 471,30 (M, vgl. Gl 5,93,6; verschr. für gieitta, vgl. 413,42). 1) jmdm. einen Eid abnehmen, jmdn. eidlich verpflichten: gieitte [(Abraham) dixitque ad servum seniorem domus suae ...: Pone manum tuam subter femur meum, ut] adiurem [te per dominum, ... ut non accipias uxorem filio meo de filiabus Chananaeorum, Gen. 24,3] Gl 1,305,65. gieidda [surrexit ergo Esdras, et] adiuravit [principes sacerdotum et levitarum, et omnem Israel ut facerent secundum verbum hoc, et iuraverunt, 1. Esdr. 10,5] 471,29. 2) als Part. Praet.: verbündet, verschworen, bildl.: geeidemo [fortunatus et ille, deos qui novit agrestis, ... illum non populi fasces, non purpura regum flexit ... aut] coniurato [descendens Dacus ab Histro, Verg., G. II, 497] Gl 2,702,24. Vgl. eidôn.
eidfestinônto adv. part. prs. — Graff III, 721 s. v. eidfestinon. eit-festinonto: Gl 1,742,40; eid-festin-vnto (2 Hss., 1 Hs. -u-, vgl. Gl 4,653,11/12), -undo, -inti: 40/41. 41. 42 (alle M). durch Eid bekräftigend, mit einem Eid versichernd: [propheta igitur cum esset (David), et sciret quia] iureiurando (1 Hs. iusiurando) [iurasset illi deus de fructu lumbi eius sedere super sedem eius, Acta 2,30] (1 Hs. eidfestunga, 1 eid, 1 eide festinôn).
eidfestunga st. f. eith-festunge: dat. sg. Gl 1,742,43 (M, clm 22 201, 12. Jh.; zu h nach t vgl. Gl 5,422,33 ff.). Eid, Schwur, eidliche Zusage, Bekräftigung: [propheta igitur cum esset (David), et sciret quia] iureiurando [iurasset illi deus de fructu lumbi eius sedere super sedem eius, Acta 2,30] (5 Hss. eidfestinônto, 1 Hs. eid, 1 eide festinôn).
-eidî st. f. vgl. AWB fuotareidî.
gi-eido sw. m., mhd. Lexer geeide. — Graff I, 152. g-eidon: acc. pl. Gl 4,662,17 (Wolf., Helmst. 254, 9. Jh., am Schluß des Capitulare de villis). Eideshelfer: hamedii id sunt coniuratores quos nos geidon dicimus. Vgl. Mezger, Zfvgl. Sprachf. 76 (1959), 85, Duc. s. v. hamedii.
eidochso Gl 1,332,54 s. AWB egidehsa.
eidôn sw. v., mhd. eiden; vgl. nhd. dial. bair. DWB eidigen Schm. 1,37, tirol. aidigen Schöpf S. 7; zum Verhältnis von eidôn zu (gi-)eiden vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 503. — Graff I, 152. eid-: 3. sg. -ôt Nb 39,29 [45,3]; -oth Gl 2,533,65 (Florenz XVI, 5, 13. Jh.); 3. pl. -ont Np 55,4; inf. -on Gl 2,534,12 (Florenz XVI, 5, 13. Jh.); 3. sg. prt. -ota Nb 223,32 [241,12]. für etw. büßen, Strafe (er-)leiden: eidoth [ut malesuada Luxuries multo stipata satellite paenas cum legione sua Christo sub iudice] pendat (luat) [Prud., Psych. 406] Gl 2,533,65. eidon sculdende [mercatus (Judas) agrum de sanguine amici numinis, obliso] luiturus [iugera collo, ebda. 535] 534,12. tie offeno tugedig sint . tie bergent sih. Ter rehto eidot . tes unrehten sculde iustusque tulit crimen iniqui Nb 39,29 [Bd. 3, Sp. 99] [45,3]. Ixion uuas rex Laphitarum. Der eidota ze hello daz er mit Iunone slafen uuolta 223,32 [241,12]. manige die mih nu anafehtent . furhtent . in in die iudicii. Sie eidont danne . daz sie nu in gniuz tuont Np 55,4. Vgl. gieiden. |
| |