| - gi-êrôn1, sw. v.
- int-êrôn, sw. v.
- gi-êrôn2, sw. v.
- eror
- eror
- êrotag, st. m.
- erpeo
- -no
- Erpgerd
- erph, adj.
- erpotot
- erprust
- err-
- erra
- errare
- erre
- erren
- êrrer-
- errichi
- errislo
- erro
- êrron
- ersalai
- êrsam, adj.
- ersamchleich
- êrsameclîch(e), mhd. adv.
- êrsamo, adv.
- ersboner
- ersinmit
- êrsmid, st. m.
- erspid
- erst
- erst-
- erstgeborner
- erstgeporns
- rsuk
- ert
- ert-
- ertaffel
- êrtagîg, adj.
- ertapel
- erteber(e)blat, mhd. st. n.
- erdeber(e)blat, mhd. st. n.
- ertbernblat, mhd. st. n.
- ertbernkrût, mhd. st. n.
- ertcraut
- ertepfelî(n)
- (er)than
- erthbigunga
- erthbire
- erthescon
- ertho
- erthopfe, mhd. sw. m.
- ertlhim
- er..ton
- ertpheffer, mhd. st. m.
- ertrouch, mhd. st. m.
- erderouch, mhd. st. m.
- ertsmit
- erttuchil
- ertvrosch, mhd. st. m.
- erualo
- erue
- eruetha
- eruida
- erunga
- int-êrunga, st. f.
- eruo
- ⊢eruo
- eruodit
- eruuolda
- eruurti
- ervalch
- êr(uu)ackar(i), adj.
- erwarnussida
- erwas
- erwez
- êruuirdî, st. f.
- êruuirdîg, adj.
- êruuirdgî, st. f.
- êruuirdglîhhên, adv.
- êruuirdîgo, adv.
- êruuirdlîh, adj.
- êruuirdlîhho, adv.
- erwisz
- erwiz
- erza
- -erzet, st. n.
- erzeteri, afrk. st. m.
- erzibiscof, st. m.
- erzibiscoftuom, st. m.
- erzibiscoftuomlîh, adj.
- erziengil
- erzifater, st. m.
- erzipriester, st. m.
- es
- es
- es
- esa
- Esaias
- es almehdigen
- Esau
- esbun
- esch
- esch
- escha
- eschban
- eschboum
- esche
- esche
- escheboum, mhd. st. m.
- escheloc
- eschenboum, mhd. st. m.
- eschenholz, mhd. st. n.
- eschibm
- eschot
- eschun
- escisca
- esconæ
- esculiboum
- escz
- esdri
- esdrih
- Esebôn
- esel
- esel-
- esela
- eselin
- eseliner
- eselkiffen
- esellin
- |esen
- esget
- Esik
- esil, st. m.
- esilarî
- esilikîn, mfrk. st. n.
- esilinkilîn, st. n.
- esilin(na), st. f.
- esillîh, adj.
- esillîn, st. n.
- eskilboum, st. m.
- eskîn, adj.
- Eskines
- espa
- espan
- espe
- espîn, adj.
- esprachen
- Esrom
- essa1, st. f.
- essa2, st. f.
- esscheyn
- essela
- essi, st. n.
- este
- estichn, mhd. st. n.
- estrh, st. m.
- estrhhôn
- estrhhen
- esunga
- et
- et
- eta-
- etan
- etar, st. m.
- ete-
- etenuilo
- eter
- eter-
- etes-
- eth
- eth
- Ethan
- &harhuanne
- ethas
- ethas-
- &hemilo
- ethes-
- ethes in
- ethesuualih
- ethes uuenio
- Etheus
- ethi-
- ethihero
- ethin
- ethis-
- ethiu
- etho
- &ho
- ethuuetheremo
- eti-
- etige
- etis-
- Etisa
- etmal
- etnimeg| nenem
- &o
- etoni
- Etrusci
| | gi-êrôn1 sw. v.; ae. geárian. — Graff I, 449. gi-er-: 1. sg. -o Gl 4,47,33 (Sal. a 1, 2 Hss.). 5,45,23 (Sal. a 1); 3. sg. prt. -oda 4,301,5 = Wa 59,6 (Ess. Ev., 9. Jh.); g-: 1. sg. prt. -oda S 332,10 (Reichen. B., 9./10. Jh.); 2. sg. prt. -odos Gl L 291; 3. sg. prt. -ota OF 3,12,28. — ge-heredes: 2. sg. prt. Gl L 290 (-es vielleicht Verschreibung, vgl. Gr. II § 90). Verschrieben: geruuit: 3. sg. Gl L 336 (z. -it vgl. Gr. I § 109 a). 1) etw. in Ehren halten, achten: religiös, m. Akk. d. Sache: Fest-, Feiertage (giêrôn neben gifîrôn): ih gihu gode ..., daz ih heilegan sunnundag unde andere heilege daga so negiuiroda noh so nogeroda, sose got habet gibodan S 332,10. 2) jmdn. durch einen Gunst-, Gnadenbeweis hervorheben, auszeichnen, m. Akk. d. Pers.: gidanchota er (Jesus) mo (Petrus) harto dero selbono uuorto joh gerota inan ... filu hoho OF 3,12,28 (PV giêrên); — ohne erkennbare Rektion: gieroda [non ex merito praeteritae servitutis tanto laudis honore eum] sublimavit [(Jesus den Petrus): sed talem laudat eum tunc in praesenti; zu: tu es Simon filius Jona: tu vocaberis Cephas, quod interpretatur Petrus, Joh. 1,42] Gl 4,301,5 = Wa 59,6. giheredes [domine, ut scuto bonae voluntatis tuae] coronasti [nos, Ps. 5,13] Gl L 290. gerodostu [minuisti eum paulominus ab angelos, gloria et honore] coronasti [eum, Ps. 8,6] 291. gerit [qui] coronat [te in misericordia et miserationibus, Ps. 102,4] 336. 3) Glossenwort: giero condono Gl 4,47,33 (2 Hss., 1 Parallelhs. giêrên). 5,45,23.
int-êrôn sw. v.; mnd. entêren, mnl. enteren. int-erotem: part. prt. dat. sg. m. n. Gl 1,574,22/23 (M, clm 22 201, 12. Jh.). — Verschrieben: fut-eron („l. interon ?“ Steinm. z. St.): inf. Gl 4,138,16, vgl. Beitr. 73,213 (Sal. c). jmdn., etw. moralisch entehren, verderben: a) allgem.: intêrôt verdorben, schamlos: interotem [animae] irreverenti [et infrunitae ne tradas me, Eccli. 23,6] Gl 1,574,22/23 (3 Parallelhss. intêrên, 4 weitere unêri); b) spez.: ein Mädchen entehren, schänden: interon vitiare (interlinear zu corrumpere perdere) Gl 4,138,16, [Bd. 3, Sp. 429] vgl. Beitr. 73,213, vgl. das vorausgehende gehi:et vitiat (interlinear zu corrumpit devirginat) 15, vgl. ebda.
gi-êrôn2 sw. v. gi-eron: 1. sg. Gl 4,329,24 (clm 6411, 9. Jh.). etw. mit Metall beschlagen: aero. ras; fälschlich für adaero, adaeras [Eut., Ars 458,32]; vgl. AWB giêren2.
eror Gl 2,38,47 s. êr 1. Teil A II 4.
eror WL 49,2 s. AWB êriro.
êrotag st. m. ero-tac: nom. sg. Gl 4,11,31 (Jc). Festtag, Gedenktag, für den Tag der Totenfeier: erotac heidenero parentalia [dies festa paganorum CGL IV, 547,43].
erpeo, -no Gl 1,168,12. 60,3 s. AWB erbo.
Erpgerd s. Eigennamen.
erph adj.; ae. earp, eorp; an. jarpr. — Graff I, 474. erpfer: nom. sg. m. Gl 3,3,35 (Voc.); vgl. Braune, Ahd. Gr.11 § 131 Anm. 4. 5. dunkelfarbig: fuscus.
erpotot Gl 1,200,30 s. AWB ir-betôn.
erprust Gl 1,439,30 s. AWB erdbrust. |
| |