| - êruuirdlîhho, adv.
- erwisz
- erwiz
- erza
- -erzet, st. n.
- erzeteri, afrk. st. m.
- erzibiscof, st. m.
- erzibiscoftuom, st. m.
- erzibiscoftuomlîh, adj.
- erziengil
- erzifater, st. m.
- erzipriester, st. m.
- es
- es
- es
- esa
- Esaias
- es almehdigen
- Esau
- esbun
- esch
- esch
- escha
- eschban
- eschboum
- esche
- esche
- escheboum, mhd. st. m.
- escheloc
- eschenboum, mhd. st. m.
- eschenholz, mhd. st. n.
- eschibm
- eschot
- eschun
- escisca
- esconæ
- esculiboum
- escz
- esdri
- esdrih
- Esebôn
- esel
- esel-
- esela
- eselin
- eseliner
- eselkiffen
- esellin
- |esen
- esget
- Esik
- esil, st. m.
- esilarî
- esilikîn, mfrk. st. n.
- esilinkilîn, st. n.
- esilin(na), st. f.
- esillîh, adj.
- esillîn, st. n.
- eskilboum, st. m.
- eskîn, adj.
- Eskines
- espa
- espan
- espe
- espîn, adj.
- esprachen
- Esrom
- essa1, st. f.
- essa2, st. f.
- esscheyn
- essela
- essi, st. n.
- este
- estichn, mhd. st. n.
- estrh, st. m.
- estrhhôn
- estrhhen
- esunga
- et
- et
- eta-
- etan
- etar, st. m.
- ete-
- etenuilo
- eter
- eter-
- etes-
- eth
- eth
- Ethan
- &harhuanne
- ethas
- ethas-
- &hemilo
- ethes-
- ethes in
- ethesuualih
- ethes uuenio
- Etheus
- ethi-
- ethihero
- ethin
- ethis-
- ethiu
- etho
- &ho
- ethuuetheremo
- eti-
- etige
- etis-
- Etisa
- etmal
- etnimeg| nenem
- &o
- etoni
- Etrusci
- etsuaz
- etta-
- ettanfilu, indecl. n. u. adv.
- ettar
- ettar-
- ettaraga
- ettas-
- ette-
- etten-
- ettes-
- etthes-
- etti-
- ettis-
- ettlchetirhus
- etto
- Etzo
- Euagrio
- Euander
- euang-
- euanglo
- euansehsih
- euari
- Eubo
- eudechs
- euelles
- euen-
- euena
- Euenghuson
- euermeister
- euertze
- Eufrata
- euido
- euilih
- euin-
- euisrechil
- eule
- eulih
- euo
- euoh
- Euripides
- eusago
- eutho
- euuarte
- euue
- euuerdere
- euui
- euui
- euui
- euuiht
- euuin
- euuirdige
- euust
- euuueriu
- Eva
- evangêliâri1, st. m.
- evangêliâri, st. n.
- euuangêliâri2, st. n.
- evangêlio, sw. m.
- euuangêlio, sw. m.
- evangêlisc, adj.
- evangelist, st. m.
- euuangelist, st. m.
- evan[h]lôteri, and. st. m.
- evanweldig, and. adj.
- even-
- evenîn, as. adj.
- Eveus
- evina, st. f.
- evvi
- êuua1, st.
- êuuî, st. f.
- êuua2, st. sw. f.
- ewanieliere
- êuuart, st. m.
- êuuartin, st. f.
- êuuarto, sw. m.
- êouuarto, sw. m.
- êuuarttuom, st. n.
- êuuarttuomlîh, adj.
- êuuaskeffin, st. m.
- êuuascrift, st. f.
- eweder-
- ewedermo
| | êruuirdlîhho adv.; mnl. eerwerdelike; ae. árweorþlíce; vgl. mnd. êrwērdelĩken. — Graff I, 1018. ær-uuird-lihho: Gl 1,65,12 (R). [Bd. 3, Sp. 436] ehrenhaft, schicklich, anständig: æruuirdlihho chusco commode honeste.
erwisz, erwiz Gl 4,118,23. 3,200,20 s. AWB arauuz.
erza s. AWB herza.
-erzet st. n. vgl. touperzet.
erzeteri afrk. st. m.; mnl. arsatere; aus mlat. arc(h)iater. erze-tere: nom. sg. Gl 3,387,7 (Jd); erce-: nom. pl. Gl L 200 (wohl verschrieben für -era, oder nom. sg.? Vgl. Anm. z. St. u. Gr. I § 57 γ). Arzt: ercetere [numquid mortuis facies mirabilia: aut] medici [suscitabunt, et confitebuntur tibi? Ps. 87,11] Gl L 200; spez. den Hospitalarzt meint vielleicht erzetere valetudinarius („darauf medicus idem“ Steinm. z. St.) Gl 3,387,7. Vgl. arzât.
erzibiscof st. m., mhd. erze-, Lexer erzbischof, nhd. DWB erzbischof; mnd. archebischop, ersebischop, mnl. ertsbisscop; ae. arcebisceop; aus lat.-gr. archiepiscopus. — Graff III, 353. Sämtl. Belege im Nom. Sing. er-zi-biscof: Gl 3,132,26 (SH A, 3 Hss.); -ci-: 27 (ebda.). 179,31/32 (SH B); -ze-biscofh: 393,11/12 (Hildeg.); -zi-bischof: 132,27/28 (SH A); -ze-: 420,5 (Hd.; lat. pl.). Erzbischof: erzibiscof archiepiscopus Gl 3,132,26. archiepiscopus vel metropolitanus 179,31. arrezenpholianz archiepiscopus 393,11/12 (Hildeg.). metropolitae 420,5.
erzibiscoftuom st. m. — Graff III, 353 (aber dort = Erzbistum). erzi-piscof-tuom: nom. sg. Gl 2,121,5/6 (2 Hss., 1 Hs. -uō); erci-: dass. 4/5 (2 Hss., -uō); -piscoph-: dass. 4, sämtl. M. Erzbischofskirche, erzbischöfliche Kathedrale: ercipiscophtuom [Vok-Übers. zu: deinde placuit omnibus episcopis ..., ut] matricula [et archivus Numidiae, et apud primam sedem sit, et in metropoli, id est Constantina, Conc. Afr. XXCVI]; vgl. matricula; publica ł episcopalis ecclesia i. tuom Gl 3,304,10. tuom matricula 127,6. 247,40, matricula i. episcopalis ecclesia, eyn dum, ... thumkirch Diefb., Gl. 351 b u. Waag S. 25.
erzibiscoftuomlîh adj. — Graff III, 354. erzi-piscoph-tuom-lih-: nom. sg. f. -iu Gl 2,114,33/ 34; gen. sg. f. -un 30; -tum-lichun: dass. 31; -piscof-tvō-lihun: dass. 32; sämtl. M. Verschrieben, kaum „verkürzte Ausdrucksweise“ (Waag S. 25) ist wohl erci-tuom-lihhun: gen. sg. f. Gl 2,114,33 (M, Wien 2723, 10. Jh.). ein Erzbistum betreffend; in der Verbindung erzibiscoftuomlîhhiu burg Sitz, Hauptstadt eines Erzbistums: erzipiscophtuomlihun purch [quaecumque vero civitates litteris imperialibus metropolitani nominis subnixae sunt, honore tantummodo perfruantur, qui ecclesiam eius gubernat episcopus: salvis scilicet verae] metropolis [privilegiis, Conc. Chalc. XII] (1 späte Parallelhs. houbitburg).
erziengil s. AWB archengil.
erzifater st. m., nhd. DWB erzvater; mnd. ersevāder. erze-fatder: nom. sg. Gl 3,399,10 (Hildeg.); erce-vather: dass. 390,10 (ebda.). Erzvater, Patriarch: ercevather peuearrez patriarcha Gl 3,390,10. 399,10.
erzipriester st. m., mhd. erze-, erzpriester, nhd. DWB erzpriester; mnd. erseprêster, mnl. archipriester; an. erkiprestr; aus gr.-lat. archipresbyter. erci-briester: nom. sg. Gl 3,179,70 (SH B, 12. Jh.). [Bd. 3, Sp. 437] Erz prieser, Oberpriester: archipresbyter. Vgl. Frings, Germ. Rom. II, 414 f., Kluge, Et. Wb.19 s. v. Erz-. |
| |