| - fora-bi-huoten, sw. v.
- bi-huotento, adv.
- huotesnuor, st. f.
- huotil1, st. m.
- -huotil2
- huotilîn, st. n.
- huotilînessnuor, st. f.
- huotilsnuor, st. f.
- huotpitpurc
- huoua
- huoue
- huphalter
- huphalz
- hupho
- hupilo
- hploch
- hura
- hurcnat
- hurd
- hurf est
- hurhano
- hurhon
- huriio
- hurilinc
- hurinch
- hur(i)uua, st. sw. f.
- huruuî, st. f.
- huriz
- hurlinch
- -hurn
- -hurne
- -hurni, adj.
- hurnîn, adj.
- hurniz, st. m. n.
- -hurno
- hrnuch
- hurnu, mhd. st. m. n.
- hurnû, mhd. st. m. n.
- hurolob
- huroso
- hurr-
- hrru
- hrshus
- hursken, sw. v.
- gi-hursken, sw. v.
- ir-hursken, sw. v.
- hurskida, st. f.
- gi-hurskida, st. f.
- hurst, st. f.
- hurstdi
- hurt, st. f.
- hurd, st. f.
- hurugthigeno
- huruua
- ge-hurwe, mhd. st. n.
- huruuî
- huruuîn
- hrwine
- gi-hurzen, sw. v.
- hus
- hûs, st. n.
- hûs, st. m.
- gi-hûsa, sw. f.
- hūsahoninc
- husaluurz
- hûsâri, st. m.
- hûsbrehho, sw. m.
- huscāpo
- huschalca
- husche
- huscrichil
- hsegm
- husegome
- hsegumo
- hûseiga, sw. f.
- hûseigo, sw. m.
- hsel
- husen
- hûseslouch, mhd. st. m.
- hûsesswam, mhd. st. m.
- hûsvater, mhd. st. m.
- hûsfogt, st. m.
- hûsgeschirre, mhd. st. n.
- hûsgifelli, st. n.
- hûsginôz, st. m.
- hûsginôzo, sw. m.
- hûsginôzo
- hûsgisuuâso, sw. m.
- husgome
- hûsgot, st. m.
- husgot
- husgota
- hûshêrro, sw. m.
- -hûsi
- -hûsîg
- husigomo
- husigo
- husigovme
- husilæ
- hûsilîn, st. n.
- hûsing, st. m.
- hûsisc, adj.
- hûske
- huslethte
- husleticha
- huslc
- husloc
- hûslouh, st. m.
- hûsman, st. m.
- hûsminze, mhd. sw.
- hûso, st. m.
- hûs, st. m.
- gi-hûso, sw. m.
- hûsôn, sw. v.
- hûsquena, sw. f.
- hussa
- hûssâza, st. f.
- hûsscalc, st. m.
- hûsstat, st. f.
- hussuht
- hûssuohha, st. f.
- hûsswam, mhd. st. m.
- hûssuuâso, sw. m.
- hst
- hust
- hsti
- husuoater
- husuth
- husuuei
- hûsuuîhî, st. f.
- hûsuuirt, st. m.
- hûsuuurz, st. f.
- hûsuuurza, sw. f.
- hût, st. f.
- hut(-)
- hûtâri, st. m.
- huteri
- huterich
- htesnure
- -hûti, adj.
- hutil
- hutili
- hûtilîn, st. n.
- hûtîn, adj.
- hutta, st. sw. f.
- huttia
- huttihha, mfrk.
- huttilî(n), st. n.
- hutvlivg
- hutz
- huu-
- huuanne
- huuasmic
- huuellentem
- huuellidu
- huuelscoꝑse
- huuelspcepersa
- huuetias
- huuilun
- huuilin
- huulno
- huuorlikhen
- huuritholontion
- huuun
- huvel
- huvliv
- hû(uu)ila, st. sw. f.
- hûuuilôn
- hû(uu)o, sw. m.
- huze
- huzfluxus
- huzpawm
- hazpawm
- huzworz
- huzwurz
- hberlachet
- hbetlachet
- hve
- hvch
- hvcten
- hvita
- h,vlft
- hvnisdruben
- hvonisarba
- hvop
- hpholter
- hvorrelinch
- hvoshin
- hvsswan
- hvubo
- huu-
- hwástrung, ae. st. f.
- hweorfbán, ae. st. n.
- hyęfa
- hyemno
- hyesuape
- hyfeldra
- hylare, mhd.
- hynona
- hyrsea
| | fora-bi-huoten sw. v. uor-bi-hutten: 3. pl. conj. prt. Gl 1,372,34 (M, clm 13002, 12. Jh.); verschrieben (?): -huttent: dass.? 35 (M, clm 17403, 13. Jh.). etw. im voraus beachten: uorbihutten [utinam saperent et intelligerent ac novissima] providerent [Deut. 32,29] Gl 1,372,34 (2 Hss. forabigoumen ł uuizzan, 2 nur forabigoumen, 1 Hs. foragigoumen).
bi-huotento adv. pe-huotento (Npw), -huottendo (Np): NpNpw 118 B,9. etw. beachtend, m. abstr. Akk.: vuarana gerihtet der iungo sinen uueg? Dero fragun uuirt sus keantuuurtet. Diniu uuort pehuottendo . daz chit uuerendo in custodiendo sermones tuos.
? huotesnuor st. f. (vgl. Gröger S. 363), nhd. DWB hutschnur; mnd. hôtsnôr; doch vgl. huotsnuora st. f. bei Splett, Ahd. Wb. I,2,891. hte-snure: nom. pl. Gl 3,191,20 (SH B, Brix. Bll., 12. Jh.); anders Hbr. II,35,102, wo der Beleg der Parallelhs. mit hutelsnr zugeordnet ist. Hutschnur: htesnure harsnur redimicula (Parallelhs. redimiculum) decerniculum (im Abschn. De ornamentis foeminarum; 1 Hs. huotilsnuor).
huotil1 st. m.; zu -il vgl. Wilm., Gr. 22 § 208. hutil: nom. sg. Gl 3,357,65 (Wien 901, 13. Jh.); vgl. in dieser Hs. auch grtil, pentil 358,10. 11. Haube: hutil nestil rigula (vgl. Diefb., Gl. 498a s. v. ricula) tenia.
-huotil2 vgl. markôn-, AWB mûrhuotil.
huotilîn st. n., mhd. Lexer hüetelîn, Lexer hüetel, nhd. DWB hütlein; vgl. mnd. hdeke(n), mnl. hoedekijn. — Graff IV,804. Nur im Nom. Sing. huot-ilin: Gl 3,226,1 (SH a 2; h-); -ili: 2,322,10 (Sg 299, 9. Jh.). 324,30; -elin: 3,191,19 (SH B; h-). 226,1 (SH a 2, 3 Hss., 1 Hs. h-, 1 h-). 242,49 (SH a 2; h-). 330,16 (SH g; h-). 409,70 [HD 2,77]. Hbr. I,319,30 (SH A). Thies, Kölner Hs. S. 161,5 (SH; -elī); -ulin: Gl 3,146,55 (SH A; h-); -li: 1,596,6 (M; hv-); ht-ilin: 3,146,54 (SH A, 2 Hss., 1 Hs. h-); -ili: 307,25 (SH d). 312,49 (SH e). 348,1 (SH [Bd. 4, Sp. 1407] h); -elin: 267,43 (SH b). 330,15 (SH g, 2 Hss.); -eli: 2,337,57; huetli: 5,9,22 (M; h-). — hutelin: Gl 3,146,55 (SH A, 2 Hss., 1 Hs. hv-). 181,65 (SH B). 242,49 (SH a 2; hv-). 412,59 [HD 2,151]. hodeli: Thies, Kölner Hs. S. 180,17 (SH). — huodelen: Gl 3,376,49 (Jd; h-). Verschrieben: hinteli: Gl 3,343,24 (SH g, 3 Hss.; l. hiuteli, umgelautet aus huoteli, Steinm.). 1) kleiner Hut, Mütze, Haube als (schmückende) Kopfbedeckung: a) allgem.: htelin hutelsnr mitra redimiculum [Hbr. II,35,101] Gl 3,191,19 (im Abschn. De ornamentis foeminarum; 1 Hs. hûbehüetelîn); b) priesterliche Kopfbedeckung, Bischofsmütze, -hut: hvotli [in die illa auferet dominus ornamentum calceamentorum, ... et armillas, et] mitras [, et discriminalia, Is. 3,19] Gl 1,596,6 (12 Hss. huot). 5,9,22. huotili [quartum genus est vestimenti rotundum] pilleolum [, quale pictum in Ulixe conspicimus, quasi sphaera media sit divisa et pars una ponatur in capite; hoc Graeci et nostri tiaram, nonnulli galerum vocant, Hier., Ep. LXIV,13 p. 599] 2,322,10. 324,30. htilin cidaris, tiara, infula [Hbr. I,319,30] 3,146,54. Hbr. I,319,30 (beide im Abschn. De vestimentis sacerdotalibus), dazu Gl 3,409,70. 412,59 [HD 2,77. 151]. hutelin cidaris tiara, infula, mitra episcopalis [Hbr. II,12,262] 181,65. htilin cydarim mitra vel pilleus (episcopi) [ebda. 204,18] 226,1 (1 Hs. hûbelîn). 267,43. 330,15 (cydaris). 312,49. 348,1. Thies, Kölner Hs. S. 161,5. htelin infula vitta sacerdotum vel ornatus [ebda. 338,167] Gl 3,242,49. hdelen mitra (darauf tyara idem) 376,49; c) Haarnetz als Kopfschmuck: nezzili ł htili reticulum a rete diminutivum [Hbr. II,442,102] Gl 3,307,25. 343,24, dazu hodeli reticulum Thies, Kölner Hs. S. 180,17. 2) Perücke: hteli [at illae currere in urbem. Canidiae dentes, altum Saganae] caliendrum (.i. capillamentum) [excidere ... cum magno risuque iocoque videres, Hor., Serm. I,8,48] Gl 2,337,57. Komp. hûbehüetelîn mhd.
huotilînessnuor st. f.; zum Komp. vgl. Gröger S. 363. htelines-snvr: nom. sg. Gl 3,151,21 (SH A, clm 1612, 12. Jh.). Hutschnur: ht htelinessnvr harsnvr pilleus redimiculum decerniculum (im Abschn. De ornamentis et de vestibus; 4 Hss. huotilsnuor).
huotilsnuor st. f. — Graff VI,849. Nur im Nom. Sing. htil-snr: Gl 3,151,19 (SH A); htel-: Hbr. I,330,219 (SH A; -r); htil-snur: Gl 3,151,19/20 (SH A); htel-snr: 20 (SH A); hutel-: 191,20 (SH B). Verschrieben: hlti-snor: Gl 3,151,20/21 (SH A). Hutschnur: htilsnr redimiculum Gl 3,151,19 (1 Hs. huotilînessnuor). Hbr. I,330,219. Gl 3,191,20 (alle im Abschn. De ornamentis (foeminarum) et de vestibus; 1 Hs. huotesnuor).
huotpitpurc Gl 2,114,34/35 s. AWB houbitburg.
huoua Gl 4,210,21 s. AWB houuua.
huoue Mayer, Glossen S. 45,21 s. heffen. |
| |