| - kasleu
- kasoffon
- kasofo
- kaspa
- kassaltar, st. m. n.
- kastalbom
- kastaldis, mlat.
- kastânie, mhd. sw. f.
- kastânienboum, mhd. st. m.
- kastâri, st. m.
- kastel, st. n.
- kastelîn, st. n.
- kastella, st. f.
- kastinâri, st. m.
- kasto, sw. m.
- kastôn, sw. v.
- in-kastôn, sw. v.
- kastriun
- ksul, st. m.
- kataro, sw. m.
- kathinc
- katholîc, adj.
- ka..to
- ktm
- katta
- kattenstert, mnd. st. m.
- katunent
- katzenber(e), mhd. st. n.
- katzenkrût, mhd. st. n.
- katzenwurz, mhd. st. f.
- kauidar
- kauimizze
- kauu..a
- kauuartaun
- kauuillicho
- kauuirich
- kazerhe t
- kazza, sw. f.
- kazze
- kazzo, sw. m.
- kazzûngold, st. n.
- kazzûnzagal, st. m.
- k·casta
- kcruoni
- k dinsa
- ke-
- keba
- kebantelot
- kebelchinden
- kebes
- kebes-
- kebêten
- kebetch
- kebhinota
- kebi
- kebinot
- kebis, st. f.
- kebisa, st. f.
- kebisheit, st. f.
- kebis(i)ling, st. m.
- kebisôd, st. m.
- kebisôn, sw. v.
- kebissun, st. m.
- kebisuuîb, st. n.
- kebituoh
- kebo::do
- kebu::do
- kec-
- ke .. cha
- kechera
- kechere
- kechriffe
- kechriften
- kechu .. tan
- kecriftiu
- ke::di:eer
- kedinguo
- kediuta
- kedreche
- keduo genemo
- kedurahnotente
- keemmicigan
- keeschoen
- keva, sw.
- kevara, st. sw.
- kevaro, sw. m.
- keffoldra
- kev(i)a, sw.
- kevina, st. f.
- kefluscido
- kefsa, st. f.
- kevur, st. m.
- kevor, st. m.
- kevar, st. m.
- kegere
- kegihkhe
- kegil, st. m.
- kehan
- kehefitida
- keheiligit
- kehiginnis
- kehihe
- keho
- kehunkan
- kehursche
- kehuuinge
- keiba
- keiken
- keilla
- keilla
- keimac, st. m.
- keimat, st. f.
- keimata, st. f.
- kein, pron. indef.
- keintunca
- keirtisine
- keisar(-)
- keisarin, st. f.
- keisarling, st. m.
- keisarstuol, st. m.
- keisartuom, st. m. n.
- keisen
- keiserambet, mhd. st. n.
- keislicher
- keislih
- keisor
- keisteo
- keisur, st. m.
- keisor, st. m.
- keisar, st. m.
- keisuring, st. m.
- keisurlîh, adj.
- keisarlîh, adj.
- keisurlîhho, adv.
- keisarlîhho, adv.
- ke..it
- keitunga
- kekanka
- kekankan
- keck-
- kela, sw. f.
- kelaber
- kel(a)berga, st.
- kelabrâto, sw. m.
- kelagirî, st. f.
- kelagirida, st. f.
- kelagîtgî, st. f.
- kel(a)h, st. m.
- kel(u)h, st. m.
- kelahere
- kel(ah)nezzi, st. n.
- kel(a)hoht(i), adj.
- kelastopho, sw. m.
- kelasuht, st. f.
- kelatuoh, st. n.
- kelberîn, mhd. adj.
- kelberskerne, mhd. sw. m.
- kelberskrût, mhd. st. n.
- kelbirga
- kelbrat
- kelca
- kelch
- kelch
- kelcterre
- celdre, ae. f.
- kele
- kelebrât, mhd. st. n.
- kelesuhtegen
- kelewin
- kelg
- kelgirithi, as. st. f.
- kelgîte, mhd. st. f.
- kelh
- kelhoht(i)
- keligini
- kelih, st. m.
- kelihtimpiu
- kelikas
- kelisa, st. f.
- kelisilîn, st. n.
- kelisinôn, sw. v.
- kelken
- kalkôn
- kelketron
- kella, st. sw. f.
- kellarfaz, st. n.
- kellâri, st. m.
- kelleri, st. m.
- kellenâri, st. m.
- keller(s)hals, mhd. st. m.
- -kelli
- kellilî(n), st. n.
- kello
- kelnezzi
- kelouuiu
- kelsuht
- kelterboum, mhd. st. m.
- kelterhûs
- keltî(n), st. f.
- keltina, st.?
| | [kasleu Gl 1,80,27 (Pa) ist lat. casleu ‘Kislew’, urspr. babylonischer Name des neunten Monats der Juden, vgl. Sleumer S. 193 u. Bibellex. S. 930.]
kasoffon, kasofo Gl 2,311,40. 1,591,34 s. gi-sopho.
kaspa Gl 3,394,35 s. AWB kapsa.
kassaltar st. m. n.; vgl. mlat. cassaltrum Mlat. Wb. II,328. chassallter: nom. sg. Gl 3,517,51. — casselter: nom. sg. Mayer, Glossen S. 39,4; cassaldar: dass. Gl 5,40,1; cassalder: dass. 3,492,9. 5,41,9; cossoldor: dass. 3,584,16 (13. Jh.; z. o für a vgl. Weinhold, Bair. Gr. § 22). Verschrieben: kasselger: acc. sg. Gl 5,44,41 (l. kasselder, Steinm.). Alaun (die Belege stammen aus Kräuterglossaren und Rezepten): cassalder alumen Gl 3,492,9. 517,51. 584,16. clar ł cassaldar alumen [i. stipteria, CGL III, 587,18] 5,40,1 (z. lat. Lemma vgl. Reiche, Schulb. S. 356 Anm. 1764; anders Mlat. Wb. I,528 s. v. alumen2). cassalder ł sciltstein alumen 41,9. kasslger [addis ...] alumen [, Ad scabiem vel pruriginem in tibiis vel in ceteris menbris, Rezept. S. 287] 44,41. casselter stypteria Mayer, Glossen S. 39,4 (in einem Rezept).
kastalbom Gl 3,42,32 s. kestilboum.
[kastaldis Gl 2,83,53. 4,319,32 ist mlat. gastaldus, gastaldius ‘Verwalter’.]
kastânie mhd. sw. f. (zum Nebeneinander von kestinna u. kastânie vgl. Frings, Germ. Rom. II,165 ff., I,66 f., dort auch z. Verteilung der Formen in den nhd. Maa.), nhd. DWB kastanie; mnd. kastnie, mnl. castaenge (-je). Erst im 13. u. 14. Jh. belegt. castanie: nom. sg. Gl 3,527,35; nom. pl. -]n 386,64 (Jd). 552,7 (beide lat. pl.). — castenien: nom. pl. (?) Gl 3,539,37. Kastanie (genauere Zuordnung bleibt unsicher): Echte Kastanie, Kastanienbaum (?): castanie castanea Gl 3,527,35. 539,37 (1 Hs. chesten). 552,7 (1 Hs. chesten), alle in alphabet. Pflanzenglossaren; — Kastanie als Frucht (?): castanien castaneae Gl 3,386,64 (zwischen Früchten).
kastânienboum mhd. st. m., nhd. kastanienbaum; mnd. kastānienbôm, mnl. castaengeboom. castanien-bovm: nom. sg. Gl 3,42,32 (Leipzig Paul. 106, 13. Jh.). Kastanie: castaneae (22 Hss. kestin(na)boum, je 1 Hs. kestilûn-, kestilboum, kestin(n)a).
kastâri st. m. — Graff IV,530 f. chastari: acc. (oder nom.?) sg. Gl 1,631,12 (M, 4 Hss.). — castar-: acc. (oder nom.?) sg. -e Gl 1,450,33; gen. pl. -o 32 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.). [Bd. 5, Sp. 56] Goldschmied, Juwelier (der Edelsteine faßt): castaro [artifices et] clusores (Hs. clausores) mille [... duxit ... rex Babylonis captivos in Babylonem, 4. Reg. 24,16] Gl 1,450,32. clusorem .i. castare. qui auro gemmas includit. exclusor heffo [zu ebda.] 33. chastari [postquam transtulit ... rex Babylonis ... regem Iuda et principes eius, et fabrum, et] inclusorem (1 Hs. -res) [de Ierusalem, Jer. 24,1] 631,12 (4 Hss. kastinâri).
kastel st. n., mhd. Lexer kastel, nhd. kastell; as. kastel; ae. castel; an. kastali; aus lat. castellum; zu mnl. casteel, mnd. kastêl vgl. Frings, a. a. O. II,169. — Graff IV,532. kastel: nom. sg. Gl 3,209,17 (SH B; c-). 4,134,47 (Sal. c); dat. sg. -]le O 1,13,3 (PV, c- F). 3,23,9. 4,4,8. 5,36 (PV, c- F). 5,10,1 (PV, c- F); nom. sg. -] Gl 3,414,19 [HD 2,217] (c-); acc. sg. O 3,24,41 (PV, c- F). Kastell, Burg; Ortschaft, Stadt (für biblische ON): castel castrum Gl 3,209,17. 4,134,47. castel castellum id est civitas [vgl. intravit Jhesus in quoddam castellum (d. i. Bethanien). ... Hoc castellum fuit illud spiritus sancti sacellum, HD 2,217, Gl. zur zweiten Stelle] 3,414,19 [HD 2,217]. ilemes nu alle zi themo kastelle, thaz wir ... thaz gotes wort scowon [vgl. transeamus Bethlehem, Marg. nach Luc. 2,15] O 1,13,3. er (d. i. Lazarus) was von kastelle ... thar Martha was joh Maria, joh heizit ouh Bethania [vgl. de castello, Marg. zu: a Bethania, Joh. 11,1] 3,23,9. er (d. i. Christus) leitit ... thih zer heimwisti, joh rihtit unsih alle zi themo kastelle; zi filu hohen muron (des himmlischen Jerusalem) 4,5,36; ferner: 3,24,41. 4,4,8. 5,10,1 (alle vgl. castellum). Abl. kastelîn. Vgl. Frings, Germ. Rom. II,167 ff.
kastelîn st. n. castelin: nom. sg. Gl 3,209,18 (SH B; S. Blasien, 12. Jh. (?)). kleine Ortschaft, Flecken: castelin castellum (davor: castel castrum). |
| |