| - in-kastôn, sw. v.
- kastriun
- ksul, st. m.
- kataro, sw. m.
- kathinc
- katholîc, adj.
- ka..to
- ktm
- katta
- kattenstert, mnd. st. m.
- katunent
- katzenber(e), mhd. st. n.
- katzenkrût, mhd. st. n.
- katzenwurz, mhd. st. f.
- kauidar
- kauimizze
- kauu..a
- kauuartaun
- kauuillicho
- kauuirich
- kazerhe t
- kazza, sw. f.
- kazze
- kazzo, sw. m.
- kazzûngold, st. n.
- kazzûnzagal, st. m.
- k·casta
- kcruoni
- k dinsa
- ke-
- keba
- kebantelot
- kebelchinden
- kebes
- kebes-
- kebêten
- kebetch
- kebhinota
- kebi
- kebinot
- kebis, st. f.
- kebisa, st. f.
- kebisheit, st. f.
- kebis(i)ling, st. m.
- kebisôd, st. m.
- kebisôn, sw. v.
- kebissun, st. m.
- kebisuuîb, st. n.
- kebituoh
- kebo::do
- kebu::do
- kec-
- ke .. cha
- kechera
- kechere
- kechriffe
- kechriften
- kechu .. tan
- kecriftiu
- ke::di:eer
- kedinguo
- kediuta
- kedreche
- keduo genemo
- kedurahnotente
- keemmicigan
- keeschoen
- keva, sw.
- kevara, st. sw.
- kevaro, sw. m.
- keffoldra
- kev(i)a, sw.
- kevina, st. f.
- kefluscido
- kefsa, st. f.
- kevur, st. m.
- kevor, st. m.
- kevar, st. m.
- kegere
- kegihkhe
- kegil, st. m.
- kehan
- kehefitida
- keheiligit
- kehiginnis
- kehihe
- keho
- kehunkan
- kehursche
- kehuuinge
- keiba
- keiken
- keilla
- keilla
- keimac, st. m.
- keimat, st. f.
- keimata, st. f.
- kein, pron. indef.
- keintunca
- keirtisine
- keisar(-)
- keisarin, st. f.
- keisarling, st. m.
- keisarstuol, st. m.
- keisartuom, st. m. n.
- keisen
- keiserambet, mhd. st. n.
- keislicher
- keislih
- keisor
- keisteo
- keisur, st. m.
- keisor, st. m.
- keisar, st. m.
- keisuring, st. m.
- keisurlîh, adj.
- keisarlîh, adj.
- keisurlîhho, adv.
- keisarlîhho, adv.
- ke..it
- keitunga
- kekanka
- kekankan
- keck-
- kela, sw. f.
- kelaber
- kel(a)berga, st.
- kelabrâto, sw. m.
- kelagirî, st. f.
- kelagirida, st. f.
- kelagîtgî, st. f.
- kel(a)h, st. m.
- kel(u)h, st. m.
- kelahere
- kel(ah)nezzi, st. n.
- kel(a)hoht(i), adj.
- kelastopho, sw. m.
- kelasuht, st. f.
- kelatuoh, st. n.
- kelberîn, mhd. adj.
- kelberskerne, mhd. sw. m.
- kelberskrût, mhd. st. n.
- kelbirga
- kelbrat
- kelca
- kelch
- kelch
- kelcterre
- celdre, ae. f.
- kele
- kelebrât, mhd. st. n.
- kelesuhtegen
- kelewin
- kelg
- kelgirithi, as. st. f.
- kelgîte, mhd. st. f.
- kelh
- kelhoht(i)
- keligini
- kelih, st. m.
- kelihtimpiu
- kelikas
- kelisa, st. f.
- kelisilîn, st. n.
- kelisinôn, sw. v.
- kelken
- kalkôn
- kelketron
- kella, st. sw. f.
- kellarfaz, st. n.
- kellâri, st. m.
- kelleri, st. m.
- kellenâri, st. m.
- keller(s)hals, mhd. st. m.
- -kelli
- kellilî(n), st. n.
- kello
- kelnezzi
- kelouuiu
- kelsuht
- kelterboum, mhd. st. m.
- kelterhûs
- keltî(n), st. f.
- keltina, st.?
- keltra
- kelua
- keluenezze
- keluera
- kelur, st. m.
- kelura, sw. f.
- keluro, sw. m.
- kelwarc, mhd. st. n.
- kelwerke
- kelzen, sw. v.
- kelzôn, sw. v.
- kelzilîn, st. n.
- kelzota
- kembe, mhd.
- kemben, sw. v.
- kembil, st. m.
| | in-kastôn sw. v. in-chastota: part. prt. nom. pl. m. Gl 2,70,1 (Wien 271, 10. Jh.). im Part. Praet.: aufgeprägt, aufgebracht (auf ein Gewand): inchastota [in utrasque litteras in scalarum [Bd. 5, Sp. 58] modum gradus quidam] insigniti [videbantur quibus ab inferiore ad superius elementum esset ascensus, Boeth., Cons. 1,1 p. 5,20].
kastriun Mayer, Glossen S. 77,30 (vgl. Glaser, Griffelgl. S. 287,268) s. gi-striun st. m. (vgl. dazu Glaser a. a. O.).
ksul st. m. oder f. (?), mhd. Lexer kâsel, Lexer kâsele st. sw. f., nhd. DWB kasel f.; mnd. kāsel m., mnl. casel; afries. kasel (vgl. Holthausen, Afries. Wb.2 S. 55); ae. casul f. (?); aus mlat. casula. cassul: nom. sg. Gl 3,181,58 (SH B; ca-). Verschrieben: kakul: nom. sg. Gl 4,198,44 (sem. Trev. 11./12. Jh.; verschr. unter Einfluß von lat. cuculla, casucula? Vgl. Walde-Hofmann 1,175). Kasel, Meßgewand (vgl. Mlat. Wb. II,353,11 ff.; LMA VI,1202): cassul casula (Hs. cassula) Gl 3,181,58 (im Abschn. De sacratis vestibus; 1 Hs. missahahhul). casula 4,198,44. Vgl. kâsele mhd.
kataro sw. m. (z. Bildung vgl. Wilm., Gr. 22 § 216), mhd. Lexer katere, Lexer kater sw. st. m., nhd. kater; as. kataro (vgl. Gallée, Vorstud. S. 170; s. u.), mnd. kâter, mnl. cater. — Graff IV,364 s. v. chatta. Nur im Nom. Sing. chataro: Gl 1,404 Anm. 9 (M); chater-: -o 3,449,39 (cgm 5248,2, 9. Jh.); -e 674,29; chathero: 453,21. — katere: Gl 3,721,42; kathero: 497,10. Kater: chataro [zu: haec faciat deus inimicis David ... si reliquero de omnibus quae ad ipsum pertinent usque mane,] mingentem ad parietem [1. Reg. 25,22] Gl 1,404 Anm. 9. chatero cattus 3,449,39 (davor chazza). 497,10. 721,42. musio 453,21. chatere chazze musio ł prilix (für pilax, Steinm.; vgl. Duc. 6,322) catta uł muriceps 674,29.
kathinc Gl 1,64,24 (K) s. AWB thing.
katholîc adj. (zu -c als Verschlußlaut im Anschluß an das Latein vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 215), nhd. DWB katholisch; aus lat. catholicus. — Graff IV,366. catholica: acc. sg. f. S 27,14/15 (Patern.; zu -th- vgl. Franz S. 7 Anm. 3). katholisch: kilaubu in uuihan keist, in uuiha khirihhun catholica.
ka..to Glaser, Griffelgl. S. 163,79 (clm 6300, 8. Jh.; k u. o unsicher, nach o könnte noch ein unidentifizierter Schaft vorliegen) zu: [quia ergo hos ... adhuc] in multa divisione [dilaniant, Greg., Mor. in Job 3,25, PL 75,623 C] ist nicht gedeutet. Glaser erwägt eine Adverbialbildung.
ktm Gl 2,762,11 s. got.
katta Gl 3,81,42 s. AWB kazza.
[kattenstert mnd. st. m., mnl. cattenstaert; nhd. DWB katzenstert. katten-stert: acc. (oder nom.?) sg. Gl 3,596,20 (Leiden Voss. lat. 8° 78, 13. Jh.; -stst). Katzenschwanz, Bez. für Indische Narde, Nardostachys jatamansi L. (vgl. Marzell, Wb. 3,291): kattenstert [esse gradu primo calidam siccamque periti testantur] spicam, quae dicitur Indica nardus [Macer Flor. LXXV,2].] [Bd. 5, Sp. 59]
katunent inhiant Mayer, Glossen S. 75,17 (clm 6300, 8. Jh.; k u. u unsicher) ist nach Glaser, Griffelgl. S. 186,111 ? .aginent zu lesen; s. AWB ana-ginên, Nachtrag. |
| |