| - mânôdintfengida, st. f.
- mânôdlîh, adj.
- mânôdlîhhn, adv.
- mânôdlîhhes, adv.
- mânôdsioh, adj.
- mânôdstuntîg, adj.
- mânôdsuht, st. f.
- mânôdsuhtîg, adj.
- mânôdtuldîg, adj.
- mânôdtuldgî, st. f.
- mânôdtuldo, sw. m.
- mânôd[h]uuîlîg, adj.
- mânôd[h]uuîlîh, adj.
- mânôdzala, st. f.
- mânôdzîti, adj.
- manôn, sw. v.
- manên, sw. v.
- fir-manôn, sw. v.
- fir-manên, sw. v.
- gi-manôn, sw. v.
- ir-manôn, sw. v.
- zuo-manôn, sw. v.
- fir-manôntlîh, adj.
- manônto, adv.
- manot
- manqusa
- mansamôn, sw. v.
- mânskîmo, sw. m.
- manslaga, sw. f.
- manslago, sw. m.
- manslaht, st. f.
- manslahta, st. f.
- manslahtispil, st. n.
- manslegga, st. f.
- mansleggo
- manslehtîga, st. f.
- manslehtio, as. sw. m.
- manslehttigin
- manstuodil, st. m.
- mantaftige
- mântag
- mantal, st. m.
- mantallîn, st. n.
- mantaln
- mantalti
- mantalôn, sw. v.
- mantalti
- mantinisc, adj.
- manua
- mânuthuuendig, as. adj.
- manung, st. m.
- manunga, st. f.
- fir-manunga, st. f.
- manuuerdanî, st. f.
- manzin
- manzon, sw. m. pl.
- mapeldorn
- mapoldin
- mappula
- mapulder, as. st. m.
- mapuldreum
- mapuldrîn, as. adj.
- m..ar
- ma..r
- mar
- |mar
- -mar
- gi-mar, adj.
- mar-
- -mar-
- mara, sw. st.?
- mâra, andfrk.
- mar(a)h-
- mar(a)hthistil, st. m.
- marahseli, adj.
- mar(a)hscalc, st. m.
- mar(a)hstal, st. m.
- maranatha
- marata
- mar(a)uui
- mar(a)uuî, st. f.
- marcarunta
- marceo
- marcsalc
- mard
- mard9s
- -mard
- mardar, st. m.
- mardaro, sw. m.
- mardaro
- mardistel
- mare
- mare
- mar
- mar::e
- marech
- maredioh
- maregreue
- mâren, sw. v.
- fir-mâren, sw. v.
- fora-gi-mâren, sw. v.
- gi-mâren, sw. v.
- ir-mâren, sw. v.
- mareuuên
- marg, st. n.
- margar
- marghaft, adj.
- marghafto, adv.
- marh
- marh
- marha, as. st. sw. f.
- marhe
- marhta
- mari
- mâri, adj.
- gi-mâri, adj.
- mâri, st. n.
- mârî, st. f.
- mâra, st. f. andfrk.
- mârida, st. f.
- fir-mârida
- fir-mâridî
- gi-mâritha, as. st. f.
- ir-mârida, st. f.
- mariendistel, mhd. st. m. oder f.
- -mârîg
- marigreoz
- marii
- maris
- mârisagâri, st. m.
- marisere
- marc, st. f.
- marc, st. n.
- marka, st.
- gi-marka, st. sw.?
- markt, st. m.
- marktlîh, adj.
- marktman, st. m.
- in-markên, sw. v.
- marcgrâvin, st. f.
- marcgrâvo, sw. m.
- marchoug, st. n.
- -marclîhho
- gi-marko, sw. m.
- gi-merko, sw. m.
- markôn, sw. v.
- ana-markôn, sw. v.
- bi-markôn, sw. v.
- fora-markôn, sw. v.
- fora-gi-markôn, sw. v.
- gi-markôn, sw. v.
- ir-markôn, sw. v.
- umbi-markôn, sw. v.
- untar-markôn, sw. v.
- gi-untar-markôn, sw. v.
- zuo-markôn, sw. v.
- markônhuotil, st. m.
- markônto, adv.
- gi-markônto, adv.
- markstada, as. st. f.
- marcstein, st. m.
- markunga, st. f.
- gi-markunga, st. f.
- mârlîh, adj.
- mârlîhho, adv.
- marmel-
- marmil-
- marmorfaz, st. n.
- marmorîn, adj.
- marmul, st. m.
- murmul, st. m.
- marmulstein, st. m.
- marmulsteinîn, adj.
- maro, adj.
- mar(a)uui, adj.
- marobel, st. n.
- (-)marr-
- marrisal
- marromas
- marrunga
- marruvia, as.
- marsal
- marsilia, st. sw.?
- marsithila
- marscalc
- gi-mārson, aostndfrk. sw. v.
- marstal
- marstecko, sw. m.
- marstet
- mart, mhd. st. m.
- martalôn
- mart(a)râri, st. m.
- martirâri, st. m.
- martilâri, st. m.
- martarlîh, adj.
- martirlîh, adj.
- mart(a)rôn, sw. v.
- martirôn, sw. v.
- martalôn, sw. v.
- martartuom, st. m. n.
| | mânôdintfengida st. f. — Graff III,415 s. v. manotinuengida. manot-in-uengida: nom. sg. Gl 1,593,60 (M, clm 14689, Hs. 12. Jh.). Verschrieben: matot-in-uengida: nom. oder dat. sg. Gl 1,520,15 (M, clm 14689, Hs. 12. Jh.). Monatsanfang: manotinuengida [buccinate in] neomenia [tuba, Ps. 80,4] Gl 1,520,15 (6 Hss. mânôdfengida (ł niuuui lunę), 1 Hs. niuuuimâno). manotinuengida neomeniam (Hs. -nia) [, et sabbatum, et festivitates alias non feram, Is. 1,13] 593,60 (7 Hss. mânôdfengida).
mânôdlîh adj., mhd. Lexer mânôtlich, nhd. monatlich; as. mānuthlīk (s. u.), mnl. maendelijc; ae. mónaþlíc; vgl. mnd. mântlĩk adv. — Graff II,797. manot-lihen: dat. pl. Gl 2,268,35 (2 Hss.); -licher: gen. sg. f. S 147,15 (BB). — manod-lihen: dat. pl. Gl 2,268,35/36; manoth-licher: nom. sg. m. 681,11. — [monoht-lic: Grdf. Wa 106,6]. monatlich, jeden Monat wiederkehrend: manothlihen [quia dum] menstruis [momentis decrescit (luna), defectum nostrae mortalitatis designat, Greg., Hom. I,2 p. 1440] Gl 2,268,35. manothlicher [ipse pater statuit, quid] menstrua luna [moneret, Verg., G. I,353] 681,11. [monohtlic [zu:] menstrua [, supervacuus mulierum sanguis, Is., Et. XI,1,140, oder zu: dicta autem] menstrua [a circuitu lunaris luminis, ebda.] Wa 106,6.] ich habe gisundot ... an dere biwollinheite manotlicher suhte S 147,15. [Bd. 6, Sp. 258] Abl. mânôdlîhhn, -lîhhes.
mânôdlîhhn adv. Verstümmelt: mâno.-lichen: Ncomp 134,b1/2 (Ausg. konjiz. manodlichen). monatlich: aber plenilunivm ist a..o manodlichen in .XV. luna et omne plenilunium in XVa luna cernitur. Vgl. mânôdlîhhes.
mânôdlîhhes adv.; mnd. mântlĩkes, mnl. maendelijc. — Graff II,797. mânôd-liches: Nb 216,16 [175,24]. monatlich: Otum . unde Ephialtem . filios Neptuni . die manodliches vuuohsen nouem digitos [vgl. fuerunt gigantes, qui novem digitis per singulos menses crescebant, Rem.]. Vgl. mânôdlîhhn.
mânôdsioh adj.; mnl. maentsiec; ae. mónaþséoc; vgl. mhd. Lexer mânsiech, mnd. mânsêk, mnl. maensiec, ae. mónséoc. — Graff VI,139. manot-sich: Grdf. Gl 1,349,17 (M; -t aus Ansatz eines anderen Buchstaben). — manod-seoh: Grdf. T 92,2; -sioche: acc. pl. m. 22,2. manotscithe Gl 1,349,18 s. ? AWB mânôdsuht. an einem zyklischen, nach alter Vorstellung vom Mond beeinflußten (krankhaften) Zustand leidend: a) menstruierend: manotsich [mulier ... immunda erit septem diebus iuxta dies separationis] menstruae [Lev. 12,2] Gl 1,349,17 (2 Hss. mânôdstuntîg, 3 mânôdsuht, 1 Hs. mânôdsuhtîg; zur möglichen Umbildung vgl. Riecke, Med. Fachspr. 2,420 s. v. sioh); b) an Epilepsie leidend: brahtun imo alle ubil habante ... inti thie thar habetun diuual, inti manodsioche inti bettisiohhe, inti giheilta sie lunaticos et paralyticos, et curavit eos T 22,2. milti minemo sune, uuanta einago ist mir, inti manodseoh ist quia unicus est mihi, et lunaticus est 92,2; zur Bed. vgl. Höfler, Krankheitsn. S. 649.
mânôdstuntîg adj.; vgl. mnl. maentstondelijc adv., afries. mônstunde f. — Graff VI,700 s. v. stuntig. manot-stuntigero: gen. sg. f.? Gl 1,349,15 (M, clm 18140, 11. Jh., Wien 2732, 10. Jh.). die Menstruation betreffend: manotstuntigero [mulier ... immunda erit septem diebus iuxta dies separationis] menstruae [Lev. 12,2] (3 Hss. mânôdsuht, 1 Hs. mânôdsuhtîg, 1 mânôdsioh).
? mânôdsuht st. f., nhd. DWB mondsucht (in anderer Bed.); vgl. mhd. mânsucht; oder zu mânôdsuhtîg? (so Ahd. Gl.Wb. S. 400 u. Gl.-Wortsch. 6,270). — Graff VI,142 s. v. manodsuhtig. manot-syhti: gen. sg. Gl 1,349,16 (M, clm 13002, 12. Jh.). Verschrieben: manot-yhti: gen. sg. Gl 1,349,17 (M, clm 17403,13. Jh.); -scithe: gen. sg.? 18 (M, Göttw. 46/103, Gll. 12. Jh. (?); oder zu mânôdsioh?). Menstruation: manotsyhti [mulier ... immunda erit septem diebus iuxta dies separationis] menstruae [Lev. 12,2] (2 Hss. mânôdstuntîg, 1 Hs. mânôdsuhtîg, 1 mânôdsioh); zur möglichen Umbildung des Adj. mânôdstuntîg der Vorlage vgl. Riecke, Med. Fachspr. 2,448. [Bd. 6, Sp. 259]
mânôdsuhtîg adj., nhd. DWB mondsüchtig (in anderer Bed.); vgl. mhd. Lexer mânsühtic, mnd. mânsüchtich, mnl. maensuchtich. — Graff VI,142. manot-suhtig-: gen. sg. f. -era Gl 1,615,30 (M); -ero 349,16 (M; zu -ero vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 248 Anm. 7). 615,29 (M, 2 Hss.); -er 615,31 (M; gen. sg.?). Verschrieben: monoth-suthiger: gen. sg. f.? Gl 1,615,32 (M, clm 22201, 12. Jh.; zu mo- u. zu th für ht vgl. Matzel S. 59 u. 142); manic-suhtiger: dass.? 32/33 (M, 2 Hss.; 1 Hs. r aus l korr.). Verkürzt geschr.: manot: gen. sg. f.? Gl 1,615,33/34 (M, 2 Hss.; l. manotsuhtigero, Steinm.; zur gekürzten Form vgl. Gl 5,429,15 u. Steinm., Beitr. S. 11). Festschr. Leid. S. 95 (M). manotsyhti Gl 1,349,16 s. ? AWB mânôdsuht. menstruierend, substant.: manotsuhtigero [mulier ... immunda erit septem diebus iuxta dies separationis] menstruae [Lev. 12,2] Gl 1,349,16 (2 Hss. mânôdstuntîg, 3 ?mânôdsuht, 1 Hs. mânôdsioh). tuoch manotsuhtigero [facti sumus ut immundus omnes nos, et quasi] pannus menstruatae [universae iustitiae nostrae, Is. 64,6] 615,29. Festschr. Leid. S. 95.
mânôdtuldîg adj. — Graff V,421. Verschrieben: manohtuldigem: dat. pl. Gl 2,306,11 (Rb; -l- aus d rad.). monatlich (?, oder kontextunabhängig in der Bed. ‘die Menstruation betreffend’, da Glossargl.? Vgl. auch mânôdtuldgî): denne manohtuldigem [luna ... pro defectu carnis ponitur; quia] dum menstruis [momentis decrescit, defectum nostrae mortalitatis designat, Greg., Hom. I,2 p. 1440]. Abl. mânôdtuldgî.
mânôdtuldgî st. f. — Graff V,421. manod-tuldigi: gen. sg. Gl 1,621,48 (Rb). Menstruation: dera manodtuldigi [facti sumus ut immundus omnes nos, et quasi pannus] menstruatae [universae iustitiae nostrae, Is. 64,6]; Fehlübers.
mânôdtuldo sw. m. (zum Zweitglied vgl. Splett, Ahd. Wb. I,2,1028, anders aber Riecke, Med. Fachspr. 2,390). — Graff V,421. manod-tuldo: nom. sg. Gl 1,714,43 (Brüssel 18723, Gll. 10. Jh.). 5,14,61 (Augsb., Arch. 6, Gll. 10. Jh.). an einer zyklischen, nach alter Vorstellung vom Mond beeinflußten Krankheit leidend; hier wohl: an Epilepsie Leidender: manodiulino manodtuldo [domine, miserere filio meo, quia] lunaticus [est, et male patitur, Matth. 17,14] Gl 1,714,43 (1 Hs. nur mânôd[h]uuîlîn). 5,14,61; vgl. auch Riecke, Med. Fachspr. 2,390. |
| |