| - phaffengisemidi, st. n.
- phaffengisemini, st. n.
- phaffenroc, st. m.
- phaffenuuîb, st. n.
- gi-phaffi, st. n.
- gi-phaffidi, st. n.
- phaffo, sw. m.
- phaho
- phain
- phaitel
- phaiti
- phâl, st. m.
- phala(n)za, st. f.
- phala(n)zgrâvin(na), st. f.
- phala(n)zgrâvo, sw. m.
- phalanzhûs, st. n.
- phalanzlîh, adj.
- phalanzliuti, st. m. pl.
- phalanzstuol, st. m.
- phalanzuber
- phalauuiskhundi
- phalho
- phalinz(-)
- phamff
- phan(-)
- phanâri, st. m.
- phander, st. m.
- phanlich
- phanna, sw.
- phannakuohho, sw. m.
- phan(na)zelto, sw. m.
- phan(ne)muos, st. n.
- phannûnstil
- phano
- phano
- hanprauuer
- phant, st. n.
- phantidregere
- phantôn, sw. v.
- phantregere
- phanttragâri, st. m.
- phâo, sw. m.
- phar
- phar
- phar
- phara
- pharafrit, st. n.
- pharafritâri, st. m.
- pharanscara
- pharaon, st. m.
- pharao, sw. m.
- phares
- pharisâra, st. m. pl.
- pharisera, st. m. pl.
- pharisea, st. m. pl.
- pharisera
- phariuuit
- pharr
- pharra, st. f.
- pharrâri, st. m.
- pharre
- pharrich
- pharricha
- pharrin
- phasehvn
- phashown
- phasreidi
- phatena, st. sw.?
- phau-
- phav-
- phavv-
- phaw-
- phâuua
- phâuuenfedara, st. f.
- phâuuin, st. f.
- phsdiszagel
- phechar
- phed-
- phedalgold, st. n.
- gi-phedalgoldôt, adj.
- phedar
- phedele
- phedema
- phedemensâme, sw. m.
- phedemî(n), st. n.
- phedemo, sw. m.
- phedema, st. sw. f.
- phedena
- phedera
- phedere
- phedimi
- phedimi
- phedomo
- pheffar, st. m.
- pheffarboum, st. m.
- pheffarkrût, st. n.
- pheffarzelto, sw. m.
- phefferwurz, st. f.
- phehinovge
- phehinouge
- pheho, sw. m.
- pheifer
- pheit, st. f.
- pheiti, st. n.?
- pheitidi, st. n.
- pheitil, st. n.
- pheiualtr
- phelaga
- en(t)-phelhen, st. v.
- phellekrût, st. n.
- phelli, st. m.
- phellida
- phelll, st. m.
- phellola
- pheluphur
- phenachal
- phench
- phenchil
- phenclinga
- phenda
- phendel, st. m.
- phendico
- phending, st. m.
- phenning, st. m.
- phendinguuantaleri, st. m.
- phenicha
- phenih, st. m.
- fenih, st. m.
- pheninia
- phenning
- phenninclinc, st. m.
- pherdeszagel, st. m.
- pherdisatel
- pherfrid
- pherfrit
- pherintag, st. m.
- pherit
- pherrih, st. m.
- pherro
- phersih, st. m.
- phersiche, sw. f.
- phersihboum, st. m.
- phersihboumîn, adj.
- phesihonor
- phesl, st. f.
- pheson
- phesun
- phetarâri, st. m.
- phetderin
- phethrære
- phetinâri, st. m.
- phetirîn, st. m.
- phetreseli
- phetso
- ph&ara
- ph&tarara
- pheuchar
- phfeidirare
- p?hfogil
- phiegin
- phienget
- phiesal, st. m.
- phîfa, sw.
- phîfâri, st. m.
- phiffera, st. sw.?
- phifferling, st. m.
- phîfôn, sw. v.
- phigboum(-)
- phigido
- phîl, st. m.
- phila-, s.
- phîlâri, st. m.
- phile
- philedim
- philfor
- philli
- phillola
- philo
- phin, st. m.
- phinaphel
- phinon
- phinot
- phinunga
- phiphis, s.
- phiphiz, st. m.
- phirsih(-)
- phistar, st. m.
- phistarhûs, st. n.
- phistarlîh, adj.
- phist(e)rîa, st. sw.?
- phistreia, st. sw.?
- phistira, st. sw.?
- phistreia
- phistrîa
- phistrîn(a), st. sw.?
- phite
- phlanza, sw. st. f.
- phlanzâri1, st. m.
- phlanzâri2, st. m.
- phlanzôn, sw. v.
| | phaffengisemidi st. n. phaphin-gi-semide: dat. sg. Gl 1,789,41 (M, clm 13002, 12. Jh.); -simide: dass. 41/42 (M, clm 17403, 13. Jh.; Stammvokal -i- des Zweitglieds aus e assimiliert (?), vgl. aber Braune, Ahd. Gr.15 § 67 Anm. 3; oder verschr.?) zur Schreibung —ph- für f vgl. Braune a. a. O. § 132 Anm. 3. Priesterschaft, Klerus: in phaphingisemide [pascite qui in vobis est gregem dei, providentes non coacte ... neque ut dominantes] in cleris [sed forma facti gregis ex animo, 1. Pet. 5,3] Gl 1,789,41 (5 Hss. phaffono gisemini, 1 Hs. phaffengisemini, 1 phaf(fa)heit; zu lat. clerus vgl. Arndt 3,890 Anm. 9). Vgl. phaffengisemini.
phaffengisemini st. n. phafin-gisemini: dat. sg. Gl 1,789,39 (M, Göttw. 46/103, Gll. 12. Jh.?). Priesterschaft, Klerus: in phafingisemini [pascite qui in vobis est gregem dei, providentes non coacte ... neque ut dominantes] in cleris [sed forma facti gregis ex animo, 1. Pet. 5,3] (5 Hss. phaffono gisemini, 2 phaffengisemidi, 1 Hs. phaf(fa)heit; zu lat. clerus vgl. Arndt 3,890 Anm. 9). Vgl. phaffengisemidi.
phaffenroc mhd. st. m., nhd. pfaffenrock. paffen-roc: nom. sg. Gl 3,377,13 (Jd; zu p- vgl. Bergmann, Mfrk. Glossen 267). ein liturgisches Gewand (vgl. Bringmeier, Priesterund Gelehrtenkleidung S. 10 ff., Braun, liturgische Gewandung S. 288 ff.): tunica.
phaffenuuîb st. n., mhd. Lexer phaffenwîp, frühnhd. pfaffenweib; mnd. pāpenwîf. — Graff III,330. phaffen-wib: nom. sg. Gl 3,179,71 (SH B, S. Blasien, Hs. 12. Jh.). Frau eines Priesters vor dessen Ordination: phaffenwib presbytera quam habuit ante ordinationem [Hbr. II,8,176] (im Abschn. De clericis et aliis ordinibus ecclesiasticis; presbytera uxor presbyteri quam ..., CGL V,423,35). Vgl. paffenesse mfrk.
gi-phaffi st. n.; as. gipappi. — Graff VI,169 s. v. kesaffe. gi-paphi: nom. sg. Gl 2,589,37 = Wa 104,15 (Düsseld. F. 1, Gll. 10. Jh.; zu p- vgl. Gallée, As. Gr.3 § 217; zu -phvgl. a. a. O. § 223). [Bd. 7, Sp. 226] Verschrieben: kfsuffe: nom. sg. Gl 1,790,47 (Wien 1239, Hs. 9. Jh.; l. kefaffe (?); das erste -f- geheimschriftl. für e; -s- für f u. -u- für a verschrieben oder verlesen?). Priesterschaft, Klerus: in subditorum congregationibus aliter clerus. coetus clericorum dicitur kfsuffe (sc. kefaffe?) [zu: pascite qui in vobis est gregem dei, providentes non coacte ... neque ut dominantes] in cleris [sed forma facti gregis ex animo, 1. Pet. 5,3] Gl 1,790,47 (zu lat. clerus vgl. Arndt 3,890 Anm. 9). thit gipaphi clerus hic (Hs. hinc) [tantum peperit triumphum, Prud., P. Caesaraug. (VI) 78] 2,589,37. Vgl. giphaffidi.
gi-phaffidi st. n. ge-pafethi: nom. sg. Gl 4,199,4 (sem. Trev.; zu p- vgl. Bergmann, Mfrk. Glossen 163; zur Vereinfachung der Geminate vgl. Franck, Afrk. Gr.2 § 86; zum unterbliebenen Umlaut vgl. Katara S. 28). Geistlichkeit, Klerus: gepafethi clerus id est sors (cleros) vel heres unde clericus qui heres domini est (vgl. Katara S. 107). Vgl. giphaffi.
phaffo sw. m., mhd. Lexer phaffe, nhd. DWB pfaffe; mnd. pāp(e), mnl. pape, paep; afries. ppa; ae. pápa; an. papi; got. papa; vgl. Frings, Germ. Rom. II,355 f. — Graff III,329. phaff-: nom. sg. -o Gl 3,179,66 (SH B). 247,43 (SH a2); acc. pl. -on S 186,56; phaf-: nom. sg. -o Gl 3,133,3 (SH A, 2 Hss.). Hbr. I,277,86; dass. -e Gl 3,133,4 (SH A); phaphono (zu -ph- für f vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 132 Anm. 3): gen. pl. 1,789,38 (M, 5 Hss.). 5,23,28. — pfaffo: nom. sg. Gl 3,133,4 (SH A; pf-); pfafo: nom. sg. 133,3 (SH A). — fafen: acc. pl. Nb 34,8 [27,27] (zu f- vgl. Penzl, in: Festschr. Sehrt S. 144). paff-: nom. sg. -o Gl 3,393,14 (Hildeg.); dass. -e 378,62 (Jd; zu p- vgl. Bergmann, Mfrk. Glossen S. 267); pafon: nom. pl. Mayer, Griffelgl. S. 53,183. Priester, Geistlicher: in phaphono gisemine [pascite qui in vobis est gregem dei, providentes non coacte ... neque ut dominantes] in cleris [sed forma facti gregis ex animo, 1. Pet. 5,3] Gl 1,789,38 (2 Hss. phaffengisemidi, 1 Hs. phaffengisemini; 1 phaf(fa)heit; zu lat. clerus vgl. Arndt 3,890 Anm. 9). in phaphono geisemine in cleris (Hs. clericis, am Rand als Korr. cleris) [Beda, super ep. cath. p. 711 = ebda.] 5,23,28. pfafo clericus quod sit de sorte domini [Hbr. 1,277,86] 3,133,3 (im Abschn. De clericis et aliis sacris ordninibus). Hbr. I,277,86. phaffo clericus Gl 3,179,66. 378,62. dmphaffo .i. phaffo matricularius canonicus 247,43 (4 Hss. nur tuomphaffo). paffo scailo clericus 393,14. pafon [admonendi sunt] caelebes [Halitg., De vitiis 2,17, PL 105,670 A] Mayer, Griffelgl. S. 53,183. dara nah ruofo ih zi dinen gnadun umbe alla unsre rihtara, phaffon iouh leigun, daz tu sie soliha gimacchost, daz si sih selben megin grihten S 186,56. uuare ih pezigen daz ih uuolti chilicha brennen . unde fafen slahen ... noh tanne uuare reht ... taz tanne uber mih reht urteilda gienge si diceremur voluisse inflammare sacras aedes . si iugulare impio gladio sacerdotes ... sententia punisset Nb 34,8 [27,27]. Komp. tuomphaffo; Abl. phaf(fa)heit, phaf(fa)ling; phaf(fa)lîh; giphaffi, giphaffidi, paffenesse mfrk.
phaho Gl 2,362,22 s. AWB phâo.
phain Gl 3,10,43 s. AWB phâuuin.
phaitel Gl 3,626,13 s. AWB pheitil.
phaiti Gl 3,619,35 s. AWB pheiti. [Bd. 7, Sp. 227] |
| |