| - a-, as. Präfix
- a-
- -a, enklitische Interjektion zur Verstärkung eines Imperativs
- a ..
- â-
- á-, ae. Verbalpräfix
- aa, interj.
- aad
- aarin
- Aaron
- aartari
- ab-
- aba, präp. u. adv.
- ababîzan
- ababrehhan
- ababrehhâri, st. m.
- abafellen
- abafillen
- abafirbrehhan
- abafirhouuan
- abafirmeizan
- abafirmeizanî, st. f.
- abafirmeizit
- abafirscaban
- abafirscutten
- abafirsnîdan
- abafiruuerfan
- abaflôzen
- abafuoren
- abagân
- abagangan
- abageban
- abagineman
- abagitân
- abagurten
- abah
- abahel
- abahî
- aba-hn-, sw. v.
- abahouuan
- ābaht
- abairhouuan
- abairquicken
- abairslahan
- abakêren
- abakomen
- abakoufôn
- abala
- ābalachan
- abalâgi, adj.
- abalâz, st. m.
- abaleiten
- abalôsen
- âband, st. m.
- âbandên, sw. v.
- âbandgouma, st. f.
- âbandkuolî, st. f.
- âbandlîh, adj.
- âbandlob, st. n.
- âbandmuos, st. n.
- âbandmuosen, sw. v.
- âbandmuosôn, sw. v.
- âbandopfar, st. n.
- âbandrôto, sw. m.
- âbandstern, st. m.
- âbandsterno, sw. m.
- âbandsterro, sw. m.
- âbandûn, adv.
- âbandzît, st. f.
- abaneman
- abanemâri, st. m.
- abanemîg, adj.
- abanemo, sw. m.
- abanemunga, st. f.
- abannali
- abahnuppen
- abanst, st. f. m.
- abanstîg, adj.
- abanstgn
- abanstgôn, sw. v.
- abansting, st. m. ?
- abanstôn, st. v.
- abant, st. f.
- abanuppen
- abaqueman
- âbar, adj.
- abaren
- abarrioza
- abasaga, st. sw.
- abasegôn
- abascaban
- abascaltan
- abasceran
- abascerran
- abascintan
- abascrôtan
- abascutten
- abaslahan
- abasnîdan
- abastîgan
- abastôzan
- abastreifen
- abatrîban
- ab(a)trunnîg, adj.
- ab(a)uuart, adj.
- abauuasgan
- abauuascan
- abauuesan
- abauuisken
- abauuizzida, st. f.
- abaziohan
- Abbacuc
- abbat, st. m.
- abbateia, f.
- abbatissa, f.
- abbeth
- Abbi, as.
- Abbiko, as.
- Abbilin, as.
- Abbo, as.
- abcd
- a. b. c. d.
- abcds
- abdiska, as. sw. f.
- abdrunig
- abe-
- abe
- abech
- abeeme
- abeet
- abeh
- Abel
- abelgian, as.
- abenstôn
- âbent
- aber
- aberen
- abero
- aberrutā
- ab(e)runga
- ab(e)sneitach, mhd. st. n.
- abesnit, mhd. st. m.
- abeteia
- abetissa
- abgezzal, adj.
- abgezzalî, st. f.
- abgot, st. n. m.
- abgotbilidi, st. n.
- abgotthionôst, st. n.
- abgoteshûs
- abgotes hûs
- abgotestuol
- abgotesstuol, st. m.
- abgotostuol?,, st. m.
- abgotgiuobida, st. f.
- abgothûs, st. n.
- abgotlîhho, adv.
- abgotostuol
- abgotrîhhi, st. n.
- abgotstuol, st. m.
- abgotuobunga, st. f.
- abgrunt, st. m.
- abgrunti, st. n.
- abgrunti, adj.
- abguti, st. n. pl.
- abhochi
- abhorn
- Abias
- abich
- abihi
- Abilina
- Abimelech
- abinttrunnan
- Abiron
- Abiud
- ablâz, st. m.
- ablâzi, st. n.
- ablih
- ablit, st. m. oder n.
- abogeneni
- abohnassi
- abohnissi
- aboho, adv.
- abohôn, sw. v.
- gi-abohôn, sw. v.
- abolganhêd
- âbolgî
- Abollîn
- abonstîg
- abquitero
- Abraham
- abrello, sw. m.
- abrizza, st. f.
- abrûta, sw. f.
- absala
- Absalon
- absida, sw. f.
- absihte
- abst, st. f.?
- absîta, st. sw. f.
| | [a- as. Präfix = ahd. ir-, vgl. AWB a-bolganhêd st. f., -houuôd adj. part. prt., AWB -kaldon sw. v., AWB -lâtan red. v., AWB -lôsian sw. v., -slahan st. v., -thriotan st. v.]
a- s. auch ha-.
-a enklitische Interjektion zur Verstärkung eines Imperativs (vgl. Schwentner, Die primären Interjektionen des Idg., Heidelberg 1924, S. 5) kann vorliegen in: pur-a dih vade [et revertere, 2. Reg. 3,16] Gl 1,416,21 (M, Wien 2732, Salzburg 10. Jh.); vgl. AWB burien sw. v., und il-a du zit festina tempus [et memento finis, Eccli. 36,10] 812,4 (M, clm 14689, 11./12. Jh.); vgl. AWB îlen sw. v. Beide Hss. kennen sonst kein -a für -i, das als -i erhalten ist.
a .. F 22,11 s. AWB âlôsnîn st. f. = remissio. 24,27 (? = insignem, nicht zu deuten); Gl 3,365,1 (acredula) s. krâja st. f.
â- ‘von ... weg, fort; fehlend, verkehrt’, Präfix zur Bildung von Nominalkompositis; vgl. AWB â-bulgi adj., AWB -bulgî st. f., AWB -bulgida st. f., AWB -bulgîg adj., AWB -thâht st. f., -thank st. m., AWB -faro adj., AWB -fermî st. f., AWB -fîhali st. n., AWB -gelpf st. n., AWB -genga? sw. f., AWB -gez st. (f.?), -gezzal adj., AWB -gezzalî st. f., AWB -gezzalîn adj., AWB -gezzôn sw. v., AWB -guzzi adj., AWB -herz adj., AWB -kambi st. n., AWB -komo sw. m., AWB -kôsunga st. f., AWB -kust st. f., AWB -kust(e)ôn sw. v., AWB -kustîg adj., AWB -leiba (st. sw.) f., AWB -lôsnîn/ AWB -lôsanî st. f., AWB -mâd st. n., -maht st. f., AWB -mahtîg adj., AWB -quemiling st. m., AWB -quemo sw. m., AWB -riub adj., -riuber? st. m., AWB -riubî st. f., AWB -riublîhho adv., AWB -rûmi adj., AWB -sêli adj., AWB -scaffa st. f., -scerri adj., AWB -scorunga st. f., AWB -scrôta st. f., AWB -slâfî st. f., AWB -slahta st. sw. f., AWB -sneita st. f., AWB -sneitahi st. n., AWB -snit st. m., AWB -suueif st. m., AWB -suuih st. m., AWB -suuihhanî st. f., AWB -suuihhôn sw. v., -suuinga sw. f., AWB -teil st. m., AWB -teili adj., AWB -teilîg adj., AWB -teilo sw. m., AWB -uuahst st. f., AWB -uuartôn sw. v., AWB -uuazzari adj., AWB -uueiso sw. m., AWB -uuerf st. m., AWB -uuerfîg adj., AWB -uuerfôn sw. v., AWB -uuerc st. n., AWB -uuert adj., AWB -uuiggi adj., AWB -uuiggo adv., -uuiggôn sw. v., -uuiggn adv., AWB -uuirfi adj., AWB -uuirc st. m., AWB -uuirki st. n., AWB -uuirkîn adj., -uuizzigî st. f., AWB -uuizzilôs adj., AWB -uuizzôd st. m., AWB -uuizzôn sw. v., AWB -uuurki st. n., AWB -uuurkîn adj., AWB -zan(d) st. m., AWB -zunglîh adj.; gi-â-uuartôn sw. v. — Graff I, 15 ff.
[á- ae. Verbalpräfix = ahd. ir-, vgl. AWB á-glédan sw. v., AWB -rinnan st. v., -splǽtan sw. v., -strengd adj. part. prt.]
aa interj.; zur allgem. Verbreitung vgl. Schwentner, Die primären Interjektionen des Idg., Heidelberg 1924, S. 6 ff. aa: Gl 4, 121, 57 (Sal. a2, 2 Hss., 12. 13. Jh.). Ah! Ausruf der Freude, des Entzückens: racha interiectio est ... ł ut cum dolentes dicimus eu heu vł cum delectamur dicimus aa haha.
aad s. AWB eit st. m.
aarin s. AWB aharîn adj.
Aaron s. Eigennamen.
aartari Gl 3,698,3 s. AWB gartâri st. m. |
| |