| - albarîn, adj.
- albe, mhd. f.?
- albi
- albitherbi, adj.
- albithirbi
- albiz
- albore
- albrantopfar, st. n.
- Albûn
- Albuuin
- alcani
- alda
- aldar, st. n.
- aldc
- al thâr
- alde, conj.
- aldelich
- alder
- Alderh
- aldi
- Aldiko, as.
- aldinanti
- aldo
- aldon, sw. m. pl.
- Aldontharp, as.
- Aldonhotnon, as.
- aldrano
- aldron, as. sw. v.
- âleiba, st.
- al ein
- alelich
- alemôsa, as.
- âlendi, aostndfrk. st. n.
- alene
- aleng
- aleos
- aler
- alerię
- alet
- alewiz
- Alexander
- alf
- alfaro, adj.
- alfestinunga, st. f.
- alfgurdel
- alfirbrennopfar, st. n.
- alfol
- alford(o)ro, sw. m.
- Alfstide, as.
- alganz
- algaro
- algerist
- algerist~
- algester
- algiazzsi, st. n.?
- algifuori, st. n.
- al gilîh
- algilîhho, adv.
- al[gi]meinida
- algiuuis
- alglesîn, adj.
- alh
- alher
- alho
- alhuti
- ali-
- alibi
- alighha
- in aligoria
- alligoria
- Alikin, as.
- Aliko, as.
- alint
- al io
- alipi
- aliz-ana
- alkefer, mhd.
- alcunni, st. n.
- all
- allaz ana
- alledane
- allelîh, adj.
- allelîhhî, st. f.
- allelîhho, adv.
- all(e)mahtîg
- allêngâhôn, adv. dat. pl. fem.
- allent
- allere
- allerêrest
- allermeist
- allero êrist
- allero meist
- allero slahto
- allerslahto
- allerslahte
- alles, adv.
- alles, gen. sg. n.
- elles1, gen. sg. n.
- alles, adv.
- elles2, adv.
- alles ein
- alles gâhes
- alles[h]uuanan, adv.
- alles[h]uuanana, adv.
- alles[h]uuâr, adv.
- alles[h]uuara, adv.
- alles[h]uuaz, pron. indef.
- alles[h]uuenni, adv.
- alles[h]uuio, adv.
- alles uuiht
- alliazasi
- alligiliko, as. adv.
- allîh, adj.
- allîhheit, st. f.
- allîhhî, st. f.
- allîhho, adv.
- alli(c)ki
- alliz ana
- allso
- alluka, adv.
- alm
- almachig
- almahtîg, adj.
- almahtîgi, st. n.
- almahtgîn, st. f.
- almehtîg
- almeinde, mhd. f.
- almeistîg, adv.
- Almeri, as.
- almosenhus
- alrinde
- almuosen
- alne
- alnsa
- alnt
- alôd, st. n. frk.
- loê, n.?
- along
- alont
- âlôsanî, st. f.
- alôsian, as.
- âlôsnîn, st. f.
- âlôsanî, st. f.
- aloweldig, as. adj.
- alp
- alpa
- alpant(-)
- alpe
- Alpheus
- alpidirbi
- alpisc, adj.
- alpman
- alpolganora
- Alpûn
- alrest
- alrerst
- alrûn, st. m.
- alrûna, sw. f.
- alrûnîn, adj.
- alrûnrinta, st. sw.
- als
- als(-a)
- alsama, adv.
- al saman(t)
- alsamo
- alsdruen
- alse
- alsi
- âlscapf, st. n.
- âscaf, st. n.
- als, adv.
- also
- al solîh
- al sôsô
- alspougd
- alster
- alstra
- alsuaro
- alsus, adv.
- alswart, as. adj.
- alt, adj.
- alt
- alt.
- alta, sw. f.
- altana, sw. f.
- altano, sw. m.
- altanuncga
- altar, st. n.
- altarea
- altrhûs, st. n.
- altâri, st. m.
- altarlahhan, st. n.
- altasunga
- altciergerner
- altdiu
- altthiu, st. f.
- altê(e), mhd. sw. f.?
- altên, sw. v.
- fir -altên, sw. v.
- ir -altên, sw. v.
| | albarîn adj., mhd. Lexer alberîn, nhd. DWB alberen. — Graff I 244 f. alparina: acc. pl. f. Gl 1,307,4 (M, clm 18 140, 11. Jh.), vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 388, Abair. Gr. § 119d. albarin-: nom. sg. m. -er Gl 2,368,34 (clm 18 375, Tegernsee 10. Jh.). 4,507,2 (clm 280 A, 10./11. Jh.); acc. pl. f. -o 1,286,51 (Jb-Rd). 300,22 (2 Hss., Sg 295, 9. Jh., Wien 1761, viell. Monsee? 10. Jh.). 301,56 (S. Pauli xxv d/82, 9./10. Jh.); -a 300,23 (Stuttg. theol. et phil. 218, Zwiefalten 12. Jh.). 307,4 (M, clm 4606, 12. Jh.), vgl. Schatz a. a. O. — alberin: Grdf. Gl 4,31,55 (Sal. a1, 15. Jh.). Vgl. auch alberē Gl 2,672,14 (clm 21562, 12. Jh.) s. v. AWB albri st. m. 1) Pappel-, pappeln, aus Pappelholz: albarino [tollens ergo Iacob virgas] populeas [virides, Gen. 30, 37] Gl 1,286,51. 300,22. 307,4, zur selben Stelle auch salahino ł albarino 301,56 (zur Gleichsetzung von Weide und Pappel vgl. albri st. m. 2). albariner [r ... et l inveniuntur ante nus, ut diurnus ...,] populnus [Prisc., Inst. 76,2] 2,368,34, zur selben Stelle populnus, de populo 4,507,2. 2) übertr. auf die Erle, Alnus glutinosa L., als Name des Baumes: alnum Gl 4,31,55 (6 Hss. albri, vgl. dort).
albe mhd. f.?, nach Lexer, Hwb. MWB alp m. n., nhd. DWB alb m. alpe: nom. sg. Gl 3,664,59 (Innsbr. 711, 13. Jh.). Alpdrücken, die durch einen Alb oder eine Elbe (Drude) verursachte Atembeklemmung des Schlafenden: malus malannus (bezeichnet eigentlich die Epilepsie, morbus comitialis, vgl. Duc. s. v. malannus1, die aber nach alter Anschauung auch durch einen Dämon verursacht wurde, vgl. Höfler, Krankheitsn. S. 10 ff. s. v. Alb, S. 114 s. v. Epilepsie). Vgl. Hwb. d. dt. Abergl. 1,281 ff.
albi s. alba1 sw. st. f.
albitherbi adj. al-pi-dirben: dat. pl. Gl 2,598,37 (Schlettst., 12. Jh.). Zum -i- vgl. AWB bitherblîh adj. [Bd. 1, Sp. 196] zu besonderem Vorteil gereichend, vorteilhaft = lobend, rühmend: [decimus liber ... in episcoporum] panegyricis [tractatibus ... occupatus, Ruf., Ep. p. 952,6].
albithirbi s. AWB albitherbi adj.
albiz s. AWB elbiz st. m.
albore s. AWB albri st. m.
albrantopfar st. n. — Graff I, 182 s. v. brantopher. al-brand-opher: nom. sg. Npgl 64,2. das vollkommene Brandopfer, d. h. das von Gott durch und durch erfaßte und gereinigte Opfer: der sih hier geeinot uuesen gote hostia uiua . der uuirt iz follechlichor in Ierusalem cęlesti. Dar uuirt er holocaustum . daz chit totum incensum (a.). Omne mortale omne corruptibile uuirt dar an imo consumptum diuino igne. Vgl. alfirbrennopfar st. n.
Albûn s. Alpûn Eigennamen.
Albuuin s. Eigennamen.
alcani? s. AWB anical? |
| albarîn
| | 1) Pappel-, pappeln, aus Pappelholz: albarino [tollens ergo Iacob virgas] populeas [virides, Gen. 30, 37] Gl 1,286,51. 300,22. 307,4, zur selben Stelle auch salahino ł albarino 301,56 (zur Gleichsetzung von Weide | | 2) übertr. auf die Erle, Alnus glutinosa L., als Name des Baumes: alnum Gl 4,31,55 (6 Hss. albri, vgl. dort). |
|