| - arzâtgot, st. m.
- gi-arztôn, sw. v.
- arzâttuom
- arzâtuuurz, st. f.
- arze
- arzenâri, st. m.
- gi-arzenôn, sw. v.
- arzentuom, mhd. st. n.
- arzetuom, st. n.
- Asa
- âsago, as.
- asament
- Asaph
- asc
- asch
- ascha
- aschboum, mhd. st. m.
- aschelouch
- ascheloche
- aschlag
- aloch
- aloih
- alouch
- ascho
- ase
- asege
- ase
- âsêli, adj.
- Aser
- asga
- ashla
- Asithi, as.
- âsine, mhd. st. f. pl.?
- asc, st. m.
- asc-, st. m.
- asca1, f.
- asca2, st. sw. f.
- âscaffa, st. f.
- ascahi, st. n.
- ascal, adj.
- ascalocha
- âsclohta
- âsclôta?
- ascapha
- ascas
- Ascasberg, as.
- ascatno
- ascelouch
- âskerri, adj.
- ascfaz, st. n.
- aschamo, sw. m.
- ascloich
- asclôsa
- asclouh, st. m.
- ascman, st. m.
- asco, sw. m.
- ascolt
- Ascon, as.
- âscorunga, st. f.
- âscrôt, st. m.
- âscrôta, sw. f.
- asla
- âslâfî, st. f.
- âslahta, st. f.
- asloch
- asloich
- aslouh
- asna, as. sw. f.
- âsneita, st. f.
- âsneitahi, st. n.
- asneri, st. m.
- asni, st. m.
- âsnit, st. m.
- a so
- aso
- asôn, sw. v.
- asp
- aspa, sw. f.
- aspelle
- aspen
- asperastlicher
- aspid, st. m. oder n.
- aspidus
- áspláetan, ae.
- aspûnbast
- aspûnrinta, st. sw. f.
- assa
- assach
- assela
- asselouc
- asspul
- ast, st. m.
- ast
- astalahi, st. n.
- astalathian
- astaloht(i), adj.
- astalohti
- astolohti
- astandanussi
- Âstanfeld, as.
- astaro
- aster
- asterlinga
- Âsteronhûs, as.
- Âsteruuald, as.
- asth
- Âsthlcbergon, as.
- Âsthof, as.
- astlîh, adj.
- astolohti
- Âstrammashuvil(a), as.
- Astrea
- astrengd, ae. adj. part. prt.
- astrenza, f.
- astrih
- astrinza
- astriz
- astriza
- âsuueif, st. m.
- âsuuih, st. m. n.
- âsuuihhanî, st. f.
- âsuuihhôn, sw. v.
- âsuuing, st. m.
- asuunt
- at
- ât-, as.
- atah
- atahaft, adj.
- atahafto, adv.
- gi-atahaftôn, sw. v.
- âtamôn, sw. v.
- gi-âtamôn, sw. v.
- ât(a)munga, st. f.
- âtar, adj.
- atar?, adj.
- atech
- atehc
- âteil, st. n.
- âteili, adj.
- âteilîg, adj.
- âteilîn, adj.
- âteilo, sw. m.
- âteilo, adv.
- atel, mhd. st. m.
- âtelo, as. adv.
- atemen
- aterment
- atermunza
- atersluzzela
- atertûba
- atha
- athac
- athach
- athe
- athech
- atheizeri
- ather
- athger
- athilari
- athinblume
- athon
- athonon
- athumtuht, as.
- athunga
- aticho, sw. m.
- atih
- atihich
- atimizzen
- atker
- ir-âtmazzen, sw. v.
- âtmazzunga, st. f.
- atsminz
- atmizzen
- âtmo, sw. m.
- âtmunga
- Âto
- ato
- atoh
- aton, andfrk.
- atrament, st. n.
- atraminza, f.
- Atreus, lat.
- atrunnige
- âtsac, as. st. m.
- atst
- attarminza
- attedun
- attes
- attich
- Attika, as.
- Attiko, as.
- atto, sw. m.
- attochc
- attramizt
- attûba, sw. f.
- Attumâr
- atuch
- atuh, st. m.
- atūlih
- âtum, st. m.
| | arzâtgot st. m. — Graff IV, 150. arzat-gote: dat. sg. Nc 694,13 [10,5]. der Gott der Ärzte, der Heilkunde, Bezeichnung für Äskulap: samilih uuillo (zur Liebe) ... ist ouh ana demo a. Aesculapio quoque non dispar affectio.
gi-arztôn sw. v., frühnhd. arzten, nhd. (ver)arzten; mnd. arsten; vgl. mnl. arsateren. ge-arzatant: 3. pl. WA 128,20. als, wie ein Arzt behandeln, verarzten: mit sola superficie divini verbi g. sie (doctores) thie infirmos auditores (Ausg. gearzenont).
arzâttuom s. AWB arzetuom st. n. (m.).
arzâtuuurz st. f. — Graff I, 1049 f. arzat-uuurze: nom. pl. W 128,1 (-vvvr- G, -wur-A L, -uvur- B, -uvr- M, -uurzi H). Heilkraut, Heilpflanze, allgem. Bezeichnung für die im Text genannte mandragora (Alraunpflanze, Mandragora Hegi v, 2558, auch Atropa Belladonna L. ‘Tollkirsche’, Marzell 1,516; Luther übersetzt ‘Lilie’, Menge ‘Liebesapfel’): die a. stinkent uile draho in unseren porton mandragorae dederunt odorem [Cant. 7,13]. [Bd. 1, Sp. 671]
arze s. AWB aruzzi st. n.
arzenâri st. m., schweiz. arzner Schweiz. Id. 1,497. — Graff I, 477. arzenare: nom. sg. Nb 283,24 [306,19]. Heilbringer, Heiler, Arzt: got tero menniskon muoto rihtare ioh a. rector ac medicator mentium deus.
gi-arzenôn sw. v., mhd. Lexer arznen, dial. arznen Schweiz. Id. 1,496 f., Fischer 1,334, Schm. 1,154, Ochs 1,73. — Graff I, 477. ge-arzenont: 3. pl. W 128,20. als Arzt behandeln, verarzten, heilen: samo tuont doctores: mit sola superficie diuini uerbi g. sie die infirmos auditores (A gearzatant, L geerzenent). Abl. arzenâri, arzentuom.
arzentuom mhd. st. n. arcin-tm: nom. sg. Gl 3,475,26 (clm 17 403, 13. Jh.). Heilkunde, Medizin: a. ł lachintm medicina.
arzetuom st. n. (m.?) für arzâttuom. — Graff I, 477. arzetuom: acc. sg. Nc 821,9 [186,14]. Heilkunde, Medizin: a. saget Grecia Asclepio, filio Apollinis et Coronę ascribit Asclepio Graecia medicinam.
Asa s. Eigennamen.
[âsago as. s. AWB ê(o)sago sw. m.] |
| |