| - âscorunga, st. f.
- âscrôt, st. m.
- âscrôta, sw. f.
- asla
- âslâfî, st. f.
- âslahta, st. f.
- asloch
- asloich
- aslouh
- asna, as. sw. f.
- âsneita, st. f.
- âsneitahi, st. n.
- asneri, st. m.
- asni, st. m.
- âsnit, st. m.
- .. a so
- aso
- asôn, sw. v.
- asp
- aspa, sw. f.
- aspelle
- aspen
- asperastlicher
- aspid, st. m. oder n.
- aspidus
- áspláetan, ae.
- aspûnbast
- aspûnrinta, st. sw. f.
- assa
- assach
- assela
- asselouc
- asspul
- ast, st. m.
- ast
- astalahi, st. n.
- astalathian
- astaloht(i), adj.
- astalohti
- astolohti
- astandanussi
- Âstanfeld, as.
- astaro
- aster
- asterlinga
- Âsteronhûs, as.
- Âsteruuald, as.
- asth
- Âsthlcbergon, as.
- Âsthof, as.
- astlîh, adj.
- astolohti
- Âstrammashuvil(a), as.
- Astrea
- astrengd, ae. adj. part. prt.
- astrenza, f.
- astrih
- astrinza
- astriz
- astriza
- âsuueif, st. m.
- âsuuih, st. m. n.
- âsuuihhanî, st. f.
- âsuuihhôn, sw. v.
- âsuuing, st. m.
- asuunt
- at
- ât-, as.
- atah
- atahaft, adj.
- atahafto, adv.
- gi-atahaftôn, sw. v.
- âtamôn, sw. v.
- gi-âtamôn, sw. v.
- ât(a)munga, st. f.
- âtar, adj.
- atar?, adj.
- atech
- atehc
- âteil, st. n.
- âteili, adj.
- âteilîg, adj.
- âteilîn, adj.
- âteilo, sw. m.
- âteilo, adv.
- atel, mhd. st. m.
- âtelo, as. adv.
- atemen
- aterment
- atermunza
- atersluzzela
- atertûba
- atha
- athac
- athach
- athe
- athech
- atheizeri
- ather
- athger
- athilari
- athinblume
- athon
- athonon
- athumtuht, as.
- athunga
- aticho, sw. m.
- atih
- atihich
- atimizzen
- atker
- ir-âtmazzen, sw. v.
- âtmazzunga, st. f.
- atsminz
- atmizzen
- âtmo, sw. m.
- âtmunga
- Âto
- ato
- atoh
- aton, andfrk.
- atrament, st. n.
- atraminza, f.
- Atreus, lat.
- atrunnige
- âtsac, as. st. m.
- atst
- attarminza
- attedun
- .. attes
- attich
- Attika, as.
- Attiko, as.
- atto, sw. m.
- attochc
- attramizt
- attûba, sw. f.
- Attumâr
- atuch
- atuh, st. m.
- atūlih
- âtum, st. m.
- ât(u)mazzen, sw. v.
- ir-ât(u)mazzen
- ât(u)mazzunga
- âtumblâst, st. m.
- âtumthrozza, sw. f.
- âtumlîh, adj.
- âtumôn
- âtumunga
- âtumzug, st. m.
- âtumzuht, st. f.
- atunlih
- atusi
- atz
- au, interj.
- au
- au-
- aua
- aua
- auaere
- auar
- auar
- auarata
- auaruza
- aubull
- auchsal
- aucweħ
- aue
- auen, s.
- auensterre
- auer
- aueraf
- auerborna
- auereza
- auergulde
- aueruthe
- auerze
- auf
- auffe
- aufuori
- Augustinus, lat.
- Augustus, lat.
- auir
- auista
- aukken
- aul
- aule
- auo
- auo
- auor
- aur
- aura
- auren
- auri
- aurîna, f.
- aurogs
- aus
- Auses
- auste, st. m.
| | âscorunga st. f. — Graff VI, 526. a-scorunga: nom. sg. Gl 2,494,34 = Wa 83,36 (Sg 292, Carlsr. S. Petri, 10. 10./11. Jh.). das Abscheren und sein Ergebnis, die abgeschorene (grobe, noch nicht gereinigte) Wolle: lanugo [zu: amictus (Johannes des Täufers) hirtis bestiarum pellibus ..., hispida ... lanugine, Prud., H. ieiun. (vii) 63].
âscrôt st. m., mhd. Lexer âschrôt st. m. mit sw. Plural, vgl. AWB âscrôta sw. f. — Graff VI, 579. a-scraota: nom. pl. Gl 1,245,6 (R). — a-scrot: acc. sg. Gl 5,18,17 (12. Jh.); nom. pl. -]a 1,245,6 (K, Rδ). abgeschnittenes Stück: a) die beim Verschneiden der Weinstöcke abfallenden Reben: eisto the fona uuincartom irsnitan sint edho ascrota sarmenta rami quae de vinea excidentur vel sarcolamina (= sarculus secamina, Diefb. Gl. 512b) K, asnita uuinarepono ascraota sarmenta sarcolamina R Gl 1,245,6; b) ein abgeschnittenes Stück Stoff, ein Flecken, Lappen: ascrot [nemo] assumentum (additamentum) [panni rudis assuit vestimento veteri, Marc. 2,21] Gl 5,18,17.
âscrôta sw. f.; vgl. mhd. abeschrôten pl., Lexer 1,101 Das Verhältnis zu âscrôt st. m., s. dort, ist nicht klar Die Belege finden sich erst vom 12. Jh. an. Ist âscrôta [Bd. 1, Sp. 677] der singularisch gefaßte Plural von âscrôt? — Graff VI, 579. a-scrot-: nom. sg. -a Gl 1,724,1 (M, 12. Jh.); acc. sg. -vn, -an, -en 3. 4. 2 (12. 13./14. Jh.). — a- schrota: nom. sg. Gl 3,257,57 (SH a 2, 12. Jh.); -sschroton: acc. sg. 1,724,2 (M, 14. Jh.); -schiote: nom. sg. 3,257,58 (SH a 2, 12. Jh.). abgeschnittenes Stück, Stück von irgendeinem Stoff oder Zeug (Papier, Tuch usw.), Fleck: plezzo ł ascrota (pletzen ł ascroten) [nemo] assumentum [panni rudis assuit vestimento veteri, Marc. 2,21] Gl 1,724,1. aschrota ł blecza scheda ł schedula 3,257,57 (1 Hs. nur plezzen).
asla s. AWB ahsla st. sw. f.
âslâfî st. f. — Graff VI, 802. a-slafi: nom. sg. Gl 2,593,48 (Zürich, Rhein. 62, 11. Jh.). Schlaflosigkeit: [Cura, Fames, Metus ...] Insomnia [, ... Eumenides variae monstri (der Avaritia) comitatus aguntur, Prud., Psych. 465].
âslahta st. f. as-slahta: acc. sg. Gl 2,78,13 (mus. Brit. Arund. 514, 10./11. Jh.). das Aus-der-Art-Schlagen, die Unart, das Böse: [si ... auctorem ... deum spectes, nullus degener exstat, ni vitiis] peiora (prava deposcat) [fovens proprium deserat ortum, Boeth., Cons. 3,6 p. 64,9].
asloch, -loich, -louh s. AWB asclouh st. m.
[asna as. sw. f., mnd. asne m. asna: nom. sg. Wa 43,16 (Freckh.). Abgabe, Zins: thit is thiu a. thiu to themo batha hored. Vgl. Gutmacher, Beitr. 39,68.]
âsneita st. f. — Graff VI, 844. a-sneita: nom. (oder acc., s. u.) sg. Gl 2,765,5 (clm 14747, 10. Jh.); acc. sg. 764,22 (ebda.); acc. pl. 465,49 (Paris. nouv. acqu. 241, clm 14 395, beide 11. Jh.). 743,7 (clm 14747). der (abgeschnittene, abgebrochene) Zweig, das Reis: a) allgem.: [Paulus ... fragiles cogere] surculos [et densere foci congeriem studet, Prud., Symm. i, Praef. 20] Gl 2,465,49. [in quibus campis stabant rustici pastinantes: et ...] sarmenta [frangentes, Pass. Caec. p. 337,39] 743,7; b) spez. des Weinstocks: die Rebe: uuinarepono a. odo oleopaumes ast cruoner surculum [zu: deum ... qui ... producit nobis ... vinum et oleum de surculis lignum, Pass. Sim. et Judae, Mombr. 2,538,32] Gl 2,764,22. a. uuinarepun [vivebat Stephanus de Christo, sicut] sarmentum de vite [oder: vide sarmentum de vite manantem, Pass. Steph., PL 39,2145,1] 765,5. Abl. âsneitahi.
âsneitahi st. n. — Graff VI, 844. a-sneitaha: (lat. gen. pl.) Gl 1,753,63 (M, clm 4606, 12. Jh.). Reisig, abgeschnittene Zweige: [cum congregasset ... Paulus] sarmentorum [aliquantam multitudinem, et imposuisset super ignem, Acta 28,3] (9 Hss. snitiling, 2 sneitahi; mhd. 1 ab(e)sneitach, 1 abesnit).
asneri st. m. (vgl. asni st. m.). — Graff I, 478. asner-: nom. pl. -e (korr. in -a) T 97,3; dat. pl. -in ebda. (-e- rad., aus -a-?). Tagelöhner, Knecht, einer der um Lohn arbeitet: vvuo manege asnere mines fater ginuht habent brotes, ih uoruuirdu hier hungere mercennarii patris mei T 97,3. ni bim iu uuirdig ginemnit [Bd. 1, Sp. 678] uuesan thin sun: tuo mih so einan fon thinen asnerin sicut unum de mercennariis tuis ebda. Vgl. Gutmacher, Beitr. 39,68. |
| âscrôt
| | a) die beim Verschneiden der Weinstöcke abfallenden Reben: eisto the fona uuincartom irsnitan sint edho ascrota sarmenta rami quae de vinea excidentur vel sarcolamina (= sarculus secamina, Diefb. Gl. 512b) K, asnita uuinarepono ascraota | | b) ein abgeschnittenes Stück Stoff, ein Flecken, Lappen: ascrot [nemo] assumentum (additamentum) [panni rudis assuit vestimento veteri, Marc. 2,21] Gl 5,18,17. | | âsneita
| | a) allgem.: [Paulus ... fragiles cogere] surculos [et densere foci congeriem studet, Prud., Symm. i, Praef. 20] Gl 2,465,49. [in quibus campis stabant rustici pastinantes: et ...] sarmenta [frangentes, Pass. Caec. | | b) spez. des Weinstocks: die Rebe: uuinarepono a. odo oleopaumes ast cruoner surculum [zu: deum ... qui ... producit nobis ... vinum et oleum de surculis lignum, Pass. Sim. et Judae, Mombr. 2,538,32] Gl 2,764,22. a. |
|