| - âuuerfîg, adj.
- âuuerfôn, sw. v.
- awerhan
- âuuerc, st. n.
- âuuerki, st. n.
- âuuert, adj.
- auuezoraht
- awf
- auui
- âuuigg(e)ôn, sw. v.
- gi-âuuigg(e)ôn, sw. v.
- âuuiggi, st. n.
- âuuiggi, adj.
- âuuiggo, adv.
- âuuiggon, adv.
- âuuiggôn, sw. v.
- âuuɨggn, adv.
- âuuirfi, st. n.
- âuuirc, st. n.
- âuuirke, st. f.
- âuuirka, st. f.
- âuuirki, st. n.
- âuuirkîn, adj.
- auuizoraht
- âuuizzîg, adj.
- âuuizzgî, st. f.
- âuuizzilôs, adj.
- âuuizzôd, st. m.
- âuuizzôn, sw. v.
- auuor
- âuuurka, f.
- âuuurki, st. n.
- âuuurkîn, adj.
- âuuorf
- axnmere
- az, präp. und adv.?
- az
- .. az
- âz, st. m.
- âz, st. n.
- âza, st. f.
- âzal, adj.
- âzalî, st. f.
- âzalîn, adj.
- âzalnî, st. f.
- âzalôsî, st. f.
- âzan(d), st. m. s. v.
- azaze
- az/e/J
- Azekîn, as.
- Azeko, as.
- Azelîn, as.
- âzen, sw. v.
- gi-âzen, sw. v.
- âzendi, adj.
- Azezil, as.
- azfang, st. m.
- azfengi, st. n.?
- azfengi, st. n.
- azgêr, st. m.
- azhengen
- âzhûs, st. n.
- -âzî, st. f.
- -âzida, st. f.
- âzîg, adj.
- azigêr
- -âzgî, st. f.
- âzilî
- âzilîn
- âzilînî
- -âznî, st. f.
- azklebên
- azklîban
- âzlôsa, st. sw.
- Azo, as.
- azogan
- âzôn, sw. v.
- Azor
- azqueman
- azs
- azstantan
- âzunglîh, adj.
- azuuesan
- azuuisc, st. m.
- azzsi, st. n.
- azzerstellia
- azzi
- azzusi, st. n.
-
- Bâbenberg
- bâbes, st. m.
- bâbesambet, mhd. st. n.
- Babilon
- Babilonia
- babvla
- bacalâri, st. m.
- bacche
- Bacchus
- bach
- bach-
- bache
- bachheidj
- bachîsen, mhd. st. n.
- bachminze, mhd. sw. f.
- bacho
- bachstelze, mhd. sw. f.
- bachsterz, mhd. st. m.
- ch vogil
- bachuueida
- baconie
- bacuueiga, st.
- bad, st. n.
- bad(a)gigarauui, st. n.
- badagiuuant, st. n.
- badahûs, st. n.
- badalahhan, st. n.
- Badanahgeuui
- badastat, st. f.
- badastuba, sw. f.
- badauuant
- badegewande
- batheri, as. st. m.
- badestein, mhd. st. m.
- badewant
- badgigarauui
- badôn, sw. v.
- gi-badôn, sw. v.
- baegas, ae.
- bæl, ae. n.
- bâen, sw. v.
- gi-bâen, sw. v.
- umbi-gi-bâen, sw. v.
- baecuuegun
- bâezzen, sw. v.
- baf ph
- bâg, st. m.?
- bâga, st. sw. f.
- bâgal, adj.
- bâgalin, st. f.
- bâgan, red. v.
- gi-bâgan, red. v.
- bâgâri, st. m.
- bâgâta, st. f.
- bâgên, sw. v.
- bagen
- bâgheit, st. f.
- gi-bâgi, st. n.
- bâgostrît, st. m.
- bâgunga, st. f.
- bah, st. m.
- bah, st. n.?
- bahd
- bahgiskirri, st. n.
- bahhan, st. v.
- bahhastad, st. m.
- bahhastedi, st. n.
- bahhilôn, sw. v.
- bahho, sw. m.
- -bahho, sw. m.
- bahhûs, st. n.
- bakhûs, st. n.
- bahmard, st. m.
- bahskirri, st. n.
- gi-bâht(i), st. n. Nhd. dial.
- bâhunga
- bahuuazzar, st. n.
- bahuueida, st. f.
- bah-uueiga, st.
- bac-uueiga, st.
- bahuueida, st. f.
- gi-bâida, st. f.
- baiza
- bâizôd, st. m.
- bâizunga, st. f.
- bakhûs, st. n.
- bacca, f.
- backan, st. v.
- bahhan, st. v.
- bakkeri, as. st. m.
- backo, sw. m.
- back(o)zan(d), st. m.
- bakwêgi, and. st. n.
- bal, st. m.
- bal, adj.
- bal
- bal
- balastar
- balauuîg, adj.
- balauuîn, adj.
- gi-balauuôn, sw. v.
- balbm
- balco
- bald, adj.
- balda, st. f.
- baldên, sw. v.
- gi-baldên, sw. v.
- ir-baldên, sw. v.
- balder
- Balder
- balderich
| | âuuerfîg adj. — Graff I, 1040. a-uuerfigen: acc. sg. Npgl 9,18. 78,12 (â-); verstümmelt â-uuerf 105,28? vgl. AWB âuuerf st. n. 3 u. Sehrt Ausg., N. Wortsch. s. v. âuuerfîg. verworfen, schlecht: sid sie âne got uuellen sin. so uuerfe sie got in reprobum sensum (in a. sin) Npgl 9,18. kib in ... follechlichen lon . uuirf sie in reprobum sensum (in a. sin) 78,12. daz sie in reprob(r)um sensum (in a. sin) chomene ... ferro iruuuotin 105,28 (vgl. o.).
âuuerfôn sw. v. — Graff I, 1038. â-uuerfo: 2. sg. imp. Nb 54,29 [62,15]. verwerfen, von sich weisen, aufgeben: ube du iro (der Fortuna) undriuua leidezest . so ... a. sia abice.
awerhan s. ûrhano sw. m.
âuuerc st. n., mhd. Lexer âwerc. a-vverk: nom. sg. Gl 3,375,54 (Jd). 4,99,23 (Sal. a 1, Prag, mus. Bohem., 13. Jh. Werg, grober Flachs oder Hanf, Abfall beim Flachsschwingen: stuppa. Abl. âuuerki; vgl. auch AWB âuuirki.
âuuerki st. n., junge Neubildung zu âuuerc nach dem Muster von âuuirki? a-werki: nom. sg. Gl 3,619,41 (Schlettst. 100, 12. Jh.). Werg, grober Flachs oder Hanf: stuppa.
âuuert adj. — Graff I, 998. a-uuertoro: gen. pl. Gl 2,51,3 (Jc), zur Endung vgl. Braune/Mitzka § 248 Anm. 10, Schatz, Ahd. Gr. § 390. abwesend: [(im Gebet) commemoratio omnium] absentium [fiat, Reg. S. Ben. 67].
auuezoraht Gl 2,248,43 s. AWB ougazoraht adj.
awf s. ûvo sw. m.
auui s. AWB ou st. f.
âuuigg(e)ôn sw. v. — Graff I, 671. a-uuick-: 3. sg. -eot Gl 1,104,12 (Pa). 105,12 (R); -ot (Ra), -at (K) 104,12. — a-uvicc-: 3. pl. -ont Gl 2,118,62 (M, 2 Hss., 1 uu-); 3. pl. conj. -en 304,12/13 (M, Wien 2723. 2732, beide 10. Jh., -vu-; vgl. zu -en Schatz, Germ. S. 357); inf. -on 130,36 (M, -w-); 3. pl. prt. -oten 109,31 (ebda., -w-, vgl. 5,100,29). — a-uuigg-onti: part. prs. Gl 2,11,42 (2 Hss., Würzb. Mp. th. f. 21, 9. Jh.). — a-uvik-ent: 3. pl. Gl 2,304, 12 (M, clm 18 140, 11. Jh.; lat. conj.; nach -i- Rasur von -k-; zu -ent vgl. Schatz, Germ. S. 357). â-uuekk-ôn: inf. Nb 122,24 [133,19] (unter neuerlicher Anlehnung an uueg?). vom Wegabweichen, aus der Bahn weichen: a) allgem.: a-uuickeot irreot deviat errat Gl 1,104,12. 105,12; b) übertr. auf Geistiges: von einem Gebot, einem Gelübde, einer inneren Haltung abweichen: auuiggonti [tempore ... Iuliani, qui ... a recto religionis tramite ...] exorbitans ... [Aldh., De virgin. xxxviii p. 286,18] Gl 2,11,42. awiccoten [non solum ipsi] deviaverunt [, sed etiam insurrexerunt, Conc. Anc. xxviii] 109,31. auviccont [si a suo [Bd. 1, Sp. 754] proposito ...] exorbitaverint [, honore ecclesiastico indigni ... iudicentur, Conc. Carth. xxxii] 118,62 (4 Hss. gi-a.). awiccon [canonum regulis, a quibus plerosque fratrum ...] deviasse [reperimus, Decr. Leon. ii] 130,36. ni auviken(t) [sic ... predicatores dei ... esse ... debent, ut compatiantur proximis ..., et tamen de via dei] non exorbitent [per compassionem, Greg., Hom. ii, 37 p. 1629] 304,12. ze lezest ketuot tiu saliga mit iro mammentsami die mennisken auuekkon fone demo uuâren guote a vero bono devios blanditiis trahit Nb 122,24 [133,19].
gi-âuuigg(e)ôn sw. v. Vgl. auch gi-uuiggôn. — Graff I, 671. g-a-uviccont: 3. pl. Gl 2,118,63 (M, 3 Hss., 2 -vu-). — gi-a-uuiggedro: part. prs. gen. pl. Gl 2,157,1 (Oxf. Laud. misc. 436, 9. Jh.). gi-vuicc-ot: 3. sg. Gl 2,118,65 (M, S. Florian iii 222 B, 9./10. Jh.) ist wohl nur Verschreibung infolge des mißverstandenen g-a-uuicc- ... der Parallelhss., resp. ihrer gemeinsamen Quelle, s. oben. vom Wege abweichen, aus der Bahn weichen; übertr. auf Geistiges: von einem Gebot, einem Gelübde, einer inneren Haltung abweichen: gauviccont [si a suo proposito ...] exorbitaverint [, honore ecclesiastico indigni ... iudicentur, Conc. Carth. xxxii] Gl 2,118,63 (2 Hss. ohne gi-). giauuiggendro [pervidens ... iuris quidem praecepta] exorbitantium [gressus frenis arctioribus coercere, Cresc., Liber can., Praef. Sp. 829] 157,1. |
| âuuigg(e)ôn
| | a) allgem.: a-uuickeot irreot deviat errat Gl 1,104,12. 105,12; | | b) übertr. auf Geistiges: von einem Gebot, einem Gelübde, einer inneren Haltung abweichen: auuiggonti [tempore ... Iuliani, qui ... a recto religionis tramite ...] exorbitans ... [Aldh., De virgin. xxxviii p. 286,18] Gl 2,11,42. |
|