| - belitîn
- belizboum
- -bella, sw. f.
- bellan, st. v.
- fir-bellan, st. v.
- ingagan-bellan, st. v.
- uuidar-bellan, st. v.
- belle1, mhd. st. n. pl.
- belle2, mhd. sw. f.
- -belli, st. n.
- bellicinę
- bellida
- bellilîn, st. n.
- belliz
- bellizîn, adj.
- -bello, sw. m.
- bellôd, st. m.
- bellôn, sw. v.
- ir-bellôn, sw. v.
- bellunga, st. f.
- belne
- Belon, as.
- belzbo
- -belzi, st. n.
- bembirga
- bemênon
- bemienda
- bemo
- bên, as.
- benasset
- benberga
- bênbrâd, and. st. f.
- gi-bend, as. st. n.
- benda
- bendelen
- benedicta, st.
- Benedict(us)
- beneduoh
- beneimscrift
- benesua
- Benevento
- Beniamin
- benihhôn
- gi-benihhôt, adj. part. prt.
- benîm
- bent, mhd. st. n.
- benkilîn, st. n.
- benkôn, sw. v.
- benni
- gi-benni, st. n.
- Benniko, as.
- benniwrz
- Benno, as.
- bennurz
- benrenki
- bensuge
- bensuhe
- benten, sw. v.
- gi-benten, sw. v.
- -benti, st. n.
- gi-benti, st. n.
- -bentîg, adj.
- bentil, st. m.
- bentilîn, st. n.
- -bentilôn, sw. v.
- -benzo, sw. m.
- beöm
- beonia, st. f.
- beost
- beoti
- ber
- -ber, adj.
- bêr, st. m.
- -bera, sw. f.
- bêra, st.?
- berahaft, adj.
- berahaftî, st. f.
- ber(a)haftîg, adj.
- berahaftgen, sw. v.
- berahaftôn, sw. v.
- gi-berahaftôn, sw. v.
- ber(a)ht, adj.
- berahtên, sw. v.
- gi-beraht(i), adj.
- ber(a)htî, st. f.
- -bera(h)tida, st. f.
- berahtness, st. f. oder n.
- berahtnissî, st. f.
- berahtnissî, st. f.
- berahto, adv.
- Berahtolf
- gi-ber(a)htôn, sw. v.
- berala
- beran, st. v.
- fir-beran, st. v.
- furi-beran, st. v.
- gi-beran, st. v.
- in-beran, st. v.
- in(t)beran, st. v.
- ir-beran, st. v.
- it-beran, st. v.
- berantboum, st. m.
- -beranti, adj. part. prs.
- -gi-beranti, substant. part. prs.
- fir-berantî, st. f.
- furi-berantî, st. f.
- berantlîh, adj.
- berantlhhî, st. f.
- berri, st. m.
- berâri, st. m.
- ber(a)uuinka, st.?
- ber(a)uuurz, st. f.
- ber
- berbe
- bercfreit
- berchon
- bercorn
- berd, st. n.
- bere
- berebezonti
- berekcron
- berel-
- beren
- berenbuge
- berenbunge, mhd.
- berene
- ber(e)nklâ(we), mhd. st. f.
- ber(e)nsmalz, mhd. st. n.
- berenwinca
- ber(e)nzunge, mhd. sw. f.
- beresboto, sw. m.
- berethram
- berewinka
- berezintisc, adj.
- bêrfarh, st. n.
- berfrit
- berg, st. m.
- gi-berg, st. n.
- Berga, as.
- bergan, st. v.
- bi-bergan, st. v.
- fir-bergan, st. v.
- gi-bergan, st. v.
- ir-bergan
- berganto, adv. part. prs.
- bergri, st. m.
- bergâri, st. m.
- Bergtharpa, as.
- ber(g)frit, st. m.
- bergfugilî(n), st. n.
- berggibilla, sw. f.
- berghaft, adj.
- berghaftî, st. f.
- Berghalehtrun, as.
- Berghêm, as.
- berghûs, st. n.
- bergilî(n), st. n.
- bergita, sw. f.
- bergpuella, f.
- berguuazzar, st. n.
- berhaftîg
- berht(-)
- berhtram, st. m.
- beri, st. n.
- berianbed(d), ae. st. n.
- beribalg, st. m.
- beriboum, st. m.
- berichaft
- berien, sw. v.
- berren, sw. v.
- fir-berien, sw. v.
- berikorn, st. n.
- berin
- berinbunge
- berinhût, st. f.
- berinuuurz, st. f.
- -ber(i)o, sw. m.
- berisîha, f.
- Berison, as.
- berīswalz
- beritrago, sw. m.
- berla
- berle
- berme, mnd. sw. m.
- and-bermen, and. sw. v.
- Berna
- bsncla
- berncrut
- Berngêr
- Bernhard, as.
- bernhart
- Bernhere
- Bernivelda, as.
- bernwurz
- bero
- Bero
- -bero, sw. m.
- berohaftî
- berren
- berri
| | belitîn vgl. AWB bellizîn? adj.
belizboum s. AWB pel(l)izboum st. m.
-bella sw. f. vgl. AWB mistbella sw. f.
bellan st. v., mhd. nhd. bellen; ae. bellan; vgl. mnd. bellen, mnl. bel(l)en sw. v.; an. belja sw. v. — Graff III, 91. Nur im Praesensstamm belegt. pill-: 3. sg. -it Gl 1,284,16 (Jb-Rd). 2,657,7; -et NpNpw 21,21. pellinten: part. dat. pl. Gl 2,680,40. — bel-: 3. pl. -ent NpNpw 16,11; inf. -len Gl 2,200,6 (clm 3767, 9. Jh.); part. acc. sg. m. -lenten Ni 549,11. bellen, lediglich von Hunden oder von Ungeheuern und mythologischen Wesen, die als Hunde gedacht werden: lutit pillit [apud omnes autem filios Israel non] mutiet [canis ab homine usque ad pecus, Ex. 11,7] Gl 1,284,16. bellen [canes muti non valentes] latrare [Greg., Cura 2,4 p. 16 = Is. 56,10] 2,200,6. pillit [Cerberus haec ingens latratu regna trifauci] personat [Verg., A. vi, 418] 657,7. pellinten egison [Scyllam Nisi ... candida succinctam] latrantibus [inguina] monstris [, ders., E. vi, 75] 680,40. canis pezeichenet pediu ioh ten bellenten hunt . ioh ten merehunt . i. latrabilem et maritimum Ni 549,11; — in der Allegorie (von den Feinden der Christenheit): also die tuont . die ubeles tenchent . die danne nebelent NpNpw 16,11. lose ... mina ęcclesiam fone dero geuualte des hundes ... Fone des keuualte der ieo pillet uuider iro NpNpw 21,21. Abl. bellunga, (mist)-bella, -bello, billôd.
fir-bellan st. v. — Graff III, 91. vur-pollaniv: part. prt. nom. sg. f. Gl 2,642,35 (clm 18 059, 11. Jh.; vgl. Velthuis S. 19). mißtönend schallen: [neu crede ... ubi concava pulsu saxa sonant vocisque] offensa [resultat imago, Verg., G. iv, 50]. Unter Anlehnung an das lat. Lemma in passiver Form, jedoch in aktiver Bedeutung, denn es übersetzt im Grunde ‘offensa resultat’.
ingagan-bellan st. v. — Graff III, 91. ingagan-pulli: 3. sg. conj. prt. Gl 2,395,52. 453,54 (2 Hss.). jmdm. entgegenbellen, ihn anbellen; hier im übertragenen Sinne von Personen gebraucht: schelten, schmähen, lästern: [ergo ratus praefectus elinquem virum cogi ad sacrandum posse, cum verbis carens nil in deorum] oblatraret (blateraret Ausg.) [dedecus, Prud., P. Rom. (x) 913].
uuidar-bellan st. v., mhd. nhd. dial. schwäb. Lexer DWB Fischer 6, 767. — Graff III, 91. Praes.: uuider-billit: 3. sg. Gl 2,43,13. uvidar- (4 Hss., 2 uu-, 1 --), uvider- (2 Hss.) -pell-emes, -e, -em’, -en, -a (2 Hss.): 1. pl. Gl 2,271, 7—9 u. Anm. 3 (M). Praet.: uvidar-pullun: 3. pl. Gl 2,666,65. Part. Praet.: uvidar-pollanas: nom. sg. n. Gl 2,650,38 (clm 18 059, 11. Jh., vgl. Velthuis S. 71); verstümmelt: -polla ..: dat. sg. (m. n.?) 446,42 (2 Hss.). 1) widerhallen, -tönen, -klingen: vom Widerhall, den das vom Helm oder Schild abprallende Wurf- [Bd. 1, Sp. 873] geschoß erzeugt: vuidarpollanemo relisa [fronte lignum dissilit, Prud. P. Cass. (ix) 48] Gl 2,446,42. vuidarpollanas [telum ... coniecit, rauco quod protinus aere] repulsum [ec summo clipei nequiquam umbone pependit, Verg., A. ii, 545] 650,38. uvidarpullun [(tela) partim galea clipeoque] resultant [irrita, ebda. x, 330] 666,65; — vom Sturm, dessen Ungestüm im schwankenden Schilf nur einen Widerhall erzeugt, sonst aber wirkungslos bleibt: uuiderbillit [motibus aura meis (des Schilfes)] ludificata perit [Avian. 16,18] 43,13. 2) sich (heftig) gegen etw. verlauten lassen, (laut und heftig) gegen etw. sprechen, sich mit Worten (heftig) von etw. distanzieren: uuidarpellem [si unus contra nos vel levissimus sermo ab ore irridentis eruperit, ab intentione actionis nostrae fracti protinus et confusi] resilimus [Greg., Hom. i, 3 p. 1446] Gl 2,271,7. Vgl. unuuidarbollan adj. part. prt.
belle1 mhd. st. n. pl.; vgl. schlesw.-holst. bell, MWB belle f. Mensing 1,285. belle: nom. pl. Gl 3,248,42 (SH a 2, Graz 859, 13. Jh.). Gesäß, Hinterbacken: nates (4 Hss. arsbelli, das Wort dürfte daraus verkürzt sein).
belle2 mhd. sw. f., schweiz. Lexer pellen Schweiz. Id. 4, 1160; zum Lehnwort aus lat. palea vgl. chrw. paglia, lad. pa’a, faiǫ Gartner, S. 63. 182 Anm. 2, v. Wartburg, Et. Wb. 7, 500 f. bllen: nom. pl. Gl 3,564,32 (Innsbr. 355, 14. Jh.); zur Schreibung b- vgl. 561,17. 563,12. 14 usw., zu = e 557,8 u. ö. Spreu, Getreideabfälle: quisquilia (Parallelhs., clm 615, spruwe).
-belli st. n. vgl. AWB arsbelli st. n.
bellicinę Gl 1,319,6 s. AWB bellizîn adj. |
| |