| - erdphil
- erdpruch
- erdrât, st. m.
- erdrouh
- erdsalz, st. n.
- erdsâmo, sw. m.
- erdscozza, st. sw.?
- erdsmid
- erdsuuam, st. m.
- erdtior, st. n.
- erdu
- erduuaso, sw. m.
- erduuurz, st. f.
- ere
- ere
- erecrot
- r(e)grehtî, st. f.
- ereizin
- erel
- êren, sw. v.
- gi-êren1, sw. v.
- gi êren2, sw. v.
- êrên, sw. v.
- gi-êrên, sw. v.
- int-êrên, sw. v.
- erendebodo, and.
- erendi, anfrk. st. n.
- erengriz
- êrêntî, st. f.
- êrentî, st. f.
- erepazari
- êrererin
- eres
- ereuart
- ereue
- erezi
- êrfaz, st. n.
- ergalla
- ergalle
- gi-ergen, sw. v.
- ê(r)gestere, adv.
- ê(r)gesterên, adv.
- ergî
- ergida
- êrgirida, st. f.
- êrgirîg, adj.
- ergirôn
- êrgiziug, st. n.
- ergrehtin
- erhaban
- erhaebbien
- êrhaft, st. n. ?
- êrhaft(i), adj.
- êrhaftî, st. f.
- êrhaftida, st. f.
- êrhaftlîh, adj.
- êrhafto, adv.
- erh’anbrat
- erhasnota
- erhberi
- êrhelî, st. f.
- êrhina, adv.
- erhtbere
- erhtbibunga
- erhtlikon
- erhugin
- eri
- -êri, adj.
- eribethoon
- eribin
- eribun
- erico
- ericohen
- erida, as. st. f.
- -êrida, st. f.
- erien, red. v.
- erren, red. v.
- ir-erien, red. v.
- ir-erren, red. v.
- erigen
- Erigone
- erila, st.
- erilîn, adj.
- erilnboum, st. m.
- erin, st. n.
- êrîn, adj.
- êrî(n), st. f.
- erna, st.?
- erinchruch
- eringeoz
- eringreoz, st. m.
- eringrif
- erinhaven
- erintwrz
- erio, sw. m.
- eriꝑe
- êriro, adj.
- êrirôn, adv.
- eris
- erisip
- erislo
- erisporinni
- êrist, adv.
- êristboran, adj. part. prt.
- êristboranî, st. f.
- eristebor
- eristeborns
- êristî, st. f.
- êristlîk, as. adj.
- êristo, adj.
- êristuuerlte
- erit
- Erithrea
- erito
- Eritonon
- eriualcho
- eriuit
- eriunga, st. f.
- errunga, st. f.
- eriwiz
- erkan, adj.
- Erkanbald
- Erkanberaht
- erkanbruoder, st. m.
- Erkanrât
- erkip..han
- erl
- erl
- erla
- erlains
- erlboum, mhd. st. m.
- erle
- erlebm
- êrlîh, adj.
- êrlîhhî, st. f.
- êrlîhho, adv.
- erlin
- erlinc
- erline
- erlinc, mhd. st. m.
- erlisbō
- erlizber, mhd. st.
- erlizboum, st. m.
- erll
- erln
- êrlôs, adj.
- êrlôsî, st. f.
- êrlôsida, st. f.
- êrlôso, adv.
- erlunbn
- erm-
- Ermafroditum
- Ermanrîh
- ermberg, as. st. n.
- ermbeg
- ermel
- ermen, sw. v.
- fir-ermen, sw. v.
- ir-ermen, sw. v.
- ermisohthen
- ermoaey
- Ermon
- ern
- ernalch
- ernimânôd, st. m.
- ernl
- ernust, st. f. n. m.
- ernus
- ernustahfto
- ernusthaft(i), adj.
- ernusthafto, adv.
- ernustlîh, adj.
- ernustlîhho, adv.
- ernuz
- ero, st. m.
- ero
- ero
- êrôn, sw. v.
- gi-êrôn1, sw. v.
- int-êrôn, sw. v.
- gi-êrôn2, sw. v.
- eror
- eror
- êrotag, st. m.
- erpeo
- -no
- Erpgerd
- erph, adj.
- erpotot
- erprust
- err-
- erra
- errare
- erre
- erren
- êrrer-
- errichi
- errislo
- erro
- êrron
| | erdphil Gl 3,527,22 s. AWB erdaphul.
erdpruch Npgl 107,11 (= S. XXXIII, 22/23) s. AWB erdburg.
erdrât st. m. — Graff II,462. erd-râtes: gen. sg. Nc 757,14 [100,10]. Ertrag des Ackers, Früchte der Erde: Proserpinam . uuahsennes mandaga. Proserpina daz ist alles erdrates tiehsamo . diu ist puella . uuanda erdsamo iarogeliches niuuer chumet puellam accessibus . i. incrementis gratulantem [vgl. vis herbarum et omnium, quae semine de terra surgunt, Proserpina accipitur, Rem.].
erdrouh s. AWB ertrouch.
erdsalz st. n., nhd. DWB erdsalz. ert-salz: nom. sg. Gl 3,212,40 (SH B). Salz aus der Erde, Erdsalz, Steinsalz (im Gegensatz zu merisalz): sal terrae.
erdsâmo sw. m. — Graff VI,56. erd-samo: nom. sg. Nc 757,15 [100,11]. Same (der Erde): Proserpina daz ist alles erdrates tiehsamo . diu ist puella . uuanda erdsamo iarogeliches niuuer chumet [vgl. quae bene puella vocatur, quia terrarum semina singulis annis innovantur, Rem.].
erdscozza (st. sw.?) f. — Graff VI,562. erd-scozza: nom. sg. Gl 2,494,3 (Sg 292, 10. Jh.). Schößling (des Weinstocks): thonahti erdscozza [hic ubi vitea] pampineo [brachia] palmite [luxuriant, Prud., H. a. cib. (III) 54].
erdsmid s. AWB êrsmid.
erdsuuam st. m., nhd. DWB erdschwamm. — Graff VI,879. erd-suam: nom. sg. Gl 3,575,69. 4,229,50 (clm 14456, 9. Jh., Hs. erd-). eine Art Erdschwamm, Trüffel, wohl Hirschtrüffel, Elaphomyces granulatus, Fries., vgl. Pritzel-Jessen, S. 460, Marzell, Wb. 2,196 ff. und Register S. 110: tuber Gl 3,575,69. 4,229,50.
erdtior st. n., nhd. erd(en)tier; vgl. mnd. ērtdêrte. — Graff V,448. erd-tîer: nom. (voc.) pl. Nb 103,32 [114,19]. irdisches Geschöpf, Erdenwesen: uuaz ist nu der geuualt nah temo ir so gnoto gan sulent . unde der iu so mare ist? Neuuizent ir erdtier . uuio smahe ir birnt . unde die . dero ir uuanent uualten? nonne [Bd. 3, Sp. 383] consideratis o terrena animalia . qui quibus praesidere videamini?
erdu H 23,2,3 s. AWB edo. |
| |