| - fuinblat
- fuir
- fuir-
- fuiter
- fûl, adj.
- vûl, mhd. st. n.
- ful
- fulatati
- fûlboum, st. m.
- Fulcui
- Fulda
- fûlên, sw. v.
- uer-fûlen, andfrk. sw. v.
- ir-fûlên, sw. v.
- fulgân, aostndfrk. an. v.
- fulganni
- fulg&
- fûlhentida, st. f.
- fûlî, st. f.
- fuliæ
- fûlida, st. f.
- fûlido, sw. m.
- fulihha, st. sw. ?
- fulihhî(n), st. n.
- fulî(n), st. n.
- fulken, sw. v.
- ir-fullâri, st. m.
- fulle, ae. sw. f.
- fulle
- fulleist
- fulleisti
- fullen, sw. v.
- bi-fullen
- thuruh-fullen, sw. v.
- uer-fullen, andfrk. sw. v.
- gi-fullen, sw. v.
- ir-fullen, sw. v.
- zuo-ir-fullen, sw. v.
- vüller, mhd. st. m.
- vullēstian
- fullî, st. f.
- follî, st. f.
- fullic, lat.
- fullice, lat.
- fullida, st. f.
- ir-fullida, st. f.
- gi-fullithi, aostndfrk. st.
- fullistia
- gi-fullon, as. sw. v.
- fullunge
- fûlnissida, st. f.
- fûlnussida, st. f.
- fûlnussî, st. f.
- fûlnussida
- fulohhon, adv.
- fulon
- fultar, st. n.
- fultum, ae. st. m.
- fulu
- fuluhin
- fuluuua
- fuluvuin
- fuluuili
- fuluuonon
- fumbs
- fumus bleter
- fundament, st. n.
- fundamentôn, sw. v.
- gi-fundamentôn, sw. v.
- int-fundanlîh, adj.
- fundemunte, mhd. f.
- fundi, st. n.
- -fundî
- ir-fundida, st. f.
- funf
- fnfbletts
- funftin
- funko, sw. m.
- funna, as.
- funo, sw. m.?
- funs, adj.
- funt
- funta
- funtannissa, st. f.
- bi-funtanniss, st. n. oder st. f.
- ir-funtanussida, st. ?
- bi-funtanussid, st. n. oder st. f.
- funten, sw. v.
- gi-funten, sw. v.
- uuidari-funten, sw. v.
- funthi
- -funtida
- funtifillol, st. m.
- bi-funtniss, st. n. oder st. f.
- ir-funtniss, st. n. oder st. f.
- funtnussî, st. f.
- int-funtnuss, st. n. oder st. f.
- bi-funtnussida, st. f.
- int-funtnussida, st. f.
- bi-funtnussidî, st. f.
- ana-funtôn, sw. v.
- funui
- funzich
- funzohheroston
- fuodar, st. n.
- fuodarmâzi, adj.
- fuoga, st. f.
- -fuoga
- fuogâri, st. m.
- fuogen, sw. v.
- ana-fuogen, sw. v.
- gi-fuogen, sw. v.
- in-gi-fuogen, sw. v.
- in(t)-fuogen, sw. v.
- zi-fuogen, sw. v.
- zisamane-fuogen, sw. v.
- zisamane-gi-fuogen, sw. v.
- zuo-fuogen, sw. v.
- zuo-gi-fuogen, sw. v.
- gi-fuogi, adj.
- fuogî, st. f.
- gi-fuog, st. f. oder st. n.
- fuogida, st.?
- gi-fuogida, st. f.
- gi-fuog(i)lîh, adj.
- gi-fuoglîhho, adv.
- gi-fuognissa, st.?
- gi-fuogôn, sw. v.
- gi-fuogsam, adj.
- gi-fuogsamî, st. f.
- -fuogunga
- fuohte
- fuohten
- fuolazzen, sw. v.
- gi-fuolazzen, sw. v.
- fuolen, sw. v.
- gi-fuolen, sw. v.
- in(t)-fuolen, sw. v.
- ir-fuolen, sw. v.
- fuolôn, sw. v.
- bi-fuolôn, sw. v.
- ir-fuolôn, sw. v.
- fuora1, st. f.
- fuora2, st. f.
- gi-fuora, st. f.
- fuorâri, st. m.
- zi-fuorâri, st. m.
- fuorarinni
- fuoren, sw. v.
- aba-fuoren, sw. v.
- ana-gi-fuoren, sw. v.
- thana-fuoren, sw. v.
- fir-fuoren, sw. v.
- fram-fuoren, sw. v.
- fram-gi-fuoren, sw. v.
- gi-fuoren, sw. v.
- heim-fuoren
- hera-fuoren, sw. v.
- hina-fuoren, sw. v.
- hina-ûf-fuoren, sw. v.
- in-fuoren, sw. v.
- in(t)-fuoren, sw. v.
- ir-fuoren, sw. v.
- miti-fuoren, sw. v.
- nâh-fuoren, sw. v.
- ubar-fuoren, sw. v.
- ûf-fuoren, sw. v.
- umbi-fuoren, sw. v.
- ûz-fuoren, sw. v.
- uuidar-fuoren, sw. v.
- zi-fuoren, sw. v.
- zi-ir-fuoren, sw. v.
- zir-fuoren, sw. v.
- zuo-fuoren, sw. v.
- fuorento, adv.
- gi-fuorhaft, adj.
- fuori
- gi-fuori, adj.
- gi-fuori, st. n.
- -fuori
- fir-fuorida, st. f.
- zi-fuorida, st. f.
- fuor(i)sal, st. n.
- gi-fuorlîh, adj.
- gi-fuorlîhho, adv.
- gi-fuornussida, st. f.
- gi-fuoro, adv.
- fuorogebo, sw. m.
- fuorôn, sw. v.
- gi-fuorsam, adj.
- gi-fuorsamheit, dmfrk. st. f.
- gi-fuorsamî(n), st. f.
- gi-fuorsamo, adv.
- gi-fuorsamôn, sw. v.
- fuorscalteri
- gi-fuortî, st. f.
- -fuortî
- fuortida
- fuorunga, st. f.
- fuotar1, st. n.
| | fuinblat Gl 4,365,2 s. AWB fimfblat.
fuir, fuir- s. AWB fiur, AWB fiur-.
fuiter Gl 3,243,43 s. AWB fûht(i).
fûl adj., mhd. vûl, voul, nhd. faul; mnd. vûl, mnl. vuul; ae. fúl; an. fúll; got. fūls. — Graff III, 494. fuul: Grdf. Gl 1,203,6 (R). — ful: Grdf. NpNpw 37,6 (Np fûl); nom. sg. m. -]er Gl 3,428,64. O 3,24,83; -]o Gl 2,59,52; nom. sg. n. -]az 11,30 (2 Hss., darunter Würzb. Mp. th. f. 21, 9. Jh.). 279,42 (M, 3 Hss.). O 5,24,12; dat. sg. m. n. -]emo Gl 2,15,13 (3 Hss., darunter Zürich C 59/274, 9. Jh.). 19,6. 4,127,40 (Sal. b); -]en O 3,24,98. 5,20,26; acc. sg. n. -]az Gl 1,508,1 (M, 4 Hss.); -]iz 3 (M); nom. pl. m. -]a 2,64,29; nom. pl. n. -]iv 470,42 (2 Hss.); acc. pl. m.? -]e 68,8. 4,316,56; -]a 2,59,52. — vul-: nom. sg. m. -er Gl 3,384,69; acc. sg. n. -az 1,508,2 (M; u-); -iz ebda. (M, 2 Hss.; u-); dat. pl. -en Mayer, Glossen S. 141,28 (u-); acc. pl. f. -un Gl 2,642,2 (vv-). 1) faul, faulig: a) verfault, morsch, mürbe, vermodert, von Stofflichem: fulaz [reputabit ... quasi lignum] putridum [, aes, Job 41,18] Gl 1,508,1. fulaz uuerc [perniciter stricta ligamina ut stuparum] putamina [rumpuntur, Aldh., De virgin. p. 279,14] 2,11,30 (putamen ist wohl fälschlich an puter, putidus angeschlossen; vgl. auch Beitr. (Halle) 85,102). vvlun [ne tondere ... peressa vellera nec telas possunt attingere] putris [Verg., G. III, 562] 642,2. hadrun uulen [at ille, relictis] pannis purolentis (Hs. putrulentis) [, in quibus tabis defluxerat, sequebatur eum, Greg. Turon. p. 844,35] Mayer, Glossen S. 141,28. (die Toten) irstantent alle ... fon themo fulen legere O 5,20,26; vom Samen: fulaz uuisit [nisi granum frumenti cadens in terram] mortuum fuerit [, ipsum solum manet, Greg., Hom. I, 8 p. 1461 = Joh. 12,24] Gl 2,279,42. fuliv [(semina) tunc sicca et] mortua [, sulcis aut foveis mandata, Prud., Symm. II, 198] 470,42; — hierher wohl auch: fuler cariosus 3,428,64; b) verwest, von Leichen: fulo [sed quod decora novimus vocabula, num scire] consumptos [datur? Boeth., Cons. 2,7 p. 47,20] Gl 2,59,52. 68,8. 4,316,56. fula consumptos (.i. qui putri sunt) [ebda.] 2,64,29. ther lichamo ist ju fuler [vgl. iam foetet, Joh. 11,39] O [Bd. 3, Sp. 1317] 3,24,83. thaz unser stubbi fulaz werde avur sulih, soso iz was 5,24,12, ferner: 3,24,98; — hierher wohl auch: fuul lurida Gl 1,203,6 (vgl. luridus todtenfarb, Diefb., Gl. 340 a). vuler putridus 3,384,69. 2) eitrig, brandig, von Wunden: miniu uuuntmale uuurden ful . unde geergerot fone dero gagenuuerti mines ungeuizzes putruerunt et deterioraverunt cicatrices meae NpNpw 37,6 (vgl. Höfler, Krankheitsn. S. 124). 3) stinkend, vom Atem: fulemo [(draco) prius e crypta] funesto [flamine spirans, Aldh., De virg. 547] Gl 2,15,13. 19,6; hierher vielleicht auch mit Bezug auf die beiden vorhergehenden Belege: funesta scelerata ... fulemo 4,127,40. Abl. fûlî, fûlnussî, vûl mhd.; fûlên; vgl. AWB fûlida.
vûl mhd. st. n., nhd. faul; mnd. vûl, mnl. vuul; ae. fúl. fil: nom. sg. Gl 4,90,46 (Sal. a 1, Wien 2276, 14. Jh.). Fäulnis: putredo (7 Hss. fûlida).
ful Wa 42,14 s. fol.
fulatati [definitionis suae] exsecutionem [instanter aggressus est, Cass., Coll. p. 1182 B] Mayer, Glossen S. 100,22 (clm 18 556 a, 10./11. Jh.). Die Beziehung des Wortes auf ein ahd. sonst nicht belegtes follatât st. f., mnd. vuldât, mnl. voldaet, afries. fulldēd macht von der Lautform u. vom Kasus (acc. sg.?) her Schwierigkeiten; vgl. die abweichende Form folleistenten S. 102, 30. Verschreibung oder Verlesung (Griffelglosse) ist möglich. Die Bed. ist ‘Ausführung eines Vorhabens’.
fûlboum st. m., nhd. faulbaum; mnd. vûlbôm, mnl. vuulboom. — Graff III, 122. ful-poum: nom. sg. Gl 1,630,4 (M, 2 Hss., 1 davon -ov-). 812,63 (M, 2 Hss.; -ū); -bom: dass. Hildebrandt I, 179,128 (SH A). fuel-bm Gl 4,280,19 ist zu streichen, vgl. Gl 5,107,26. Faulbaum, Frangula alnus Mill., vgl. Marzell, Wb. 2,471 f., Fischer, Pfl. S. 281: niuuui holz ł fulpoum [erit (homo) enim quasi] myricae (Hss. mirice) [in deserto, Jer. 17,6] Gl 1,630,4 (2 Hss. niuuui holz ł heidahi, 1 farm ł heidahi, 2 heidahi, 2 heida). fulpoum mirice [ebda.] 812,63 (2 Hss. farmahi ł heidahi, 2 heidahi; vgl. Steinm.). fulbom ulmus quod uliginosis locis et humidis plus proficit [Summ. Heinr. IV, 3,128] Hildebrandt I, 179,128 (6 Hss. elm, 1 ilme, 1 ilmin, 1 elmboum, 1 erlin; die Übers. mit fulbom ist wohl vom Kontext ausgegangen).
Fulcui Gl 4,533,32 s. Eigennamen.
Fulda Gl 4,392,31 s. Eigennamen.
fûlên sw. v., mhd. vûlen, nhd. faulen; mnd. vûlen, mnl. vulen; vgl. ae. fúlian. — Graff III, 495. fuulent: 3. pl. Gl 2,227,31 (S. Flor. III 222 B, 9./10. Jh.). — ful-: 3. sg. -et Gl 1,506,14 (M, 3 Hss., 2 davon -&). NpNpw 15,10 (Np -û-); 3. pl. -ent O F 2,17,3; part. prs. gen. sg. f. -entero Gl 2,466,16 (2 Hss.); 3. sg. prt. -eta NpNpw 37,6 (Np -û-); 3. sg. conj. prt. -eti Nc 806,7 [167,6] (-û-); vulet: 3. sg. Gl 3,417,22. Verschrieben ist wohl: fulg&: 3. sg. Gl 1,506,15 (M, Wien 2723, 10. Jh.). Hierher gehört vielleicht auch, nur die Endung geschr.: ta: 3. sg. prt. Mayer, Glossen S. 59,28 (clm 4542, 8.—9. Jh.). 1) faulen: a) verfaulen, morsch werden: uzer demo egypzisken bineze . der mit cedrinemo fliede besmizen uuas . taz er nefuleti ex papiro, quae cedro . i. resina cedri perlita fuerat Nc 806,7 [167,6]; in einem Bilde, von Menschen: thaz sie mit then uunton ni fulent in then sunton [vgl. humana natura exclusis vermibus [Bd. 3, Sp. 1318] et putredine peccatorum illaesa, Hrab.] O F 2,17,3 (PV irfûlên), hierher vielleicht auch: ta [dominationis daemoniacae iugum] putruit [Greg., Hom. II, 26 p. 1555] Mayer, Glossen S. 59,28 (s. o. Formenteil); b) verwesen: min lichamo nefulet . noh nerozzet NpNpw 15,10; c) Glosse: vulet putret Gl 3,417,22. 2) sich zersetzen, brandig werden, eitern, von Wunden: fulentero [latebram] tabentis [vulneris alte inpressam penitusque putri de pure peresam ... foveret, Prud., Symm. I, 16] Gl 2,466,16. miniu uuuntmale uuurden ful ... Ferheiletiu uuunda fuleta putruerunt ... cicatrices meae NpNpw 37,6. 3) dahinschwinden: fulet tabescet [caro eius, et ossa, quae tecta fuerant, nudabuntur, Job 33,21] Gl 1,506,14; bildl.: sich innerlich aufzehren: fuulent [qui alieno provectu deficiunt, aliena exultatione] contabescunt [Greg., Cura 3,10 p. 46] 2,227,31. |
| fûl
| | 1) faul, faulig: | | | a) verfault, morsch, mürbe, vermodert, von Stofflichem: fulaz [reputabit ... quasi lignum] putridum [, aes, Job 41,18] Gl 1,508,1. fulaz uuerc [perniciter stricta ligamina ut stuparum] putamina [rumpuntur, Aldh., De virgin. p. | | | b) verwest, von Leichen: fulo [sed quod decora novimus vocabula, num scire] consumptos [datur? Boeth., Cons. 2,7 p. 47,20] Gl 2,59,52. 68,8. 4,316,56. fula consumptos (.i. qui putri sunt) [ebda.] 2,64,29. | | 2) eitrig, brandig, von Wunden: miniu uuuntmale uuurden ful . unde geergerot fone dero gagenuuerti mines ungeuizzes putruerunt et deterioraverunt cicatrices meae NpNpw 37,6 (vgl. Höfler, Krankheitsn. S. 124). | | 3) stinkend, vom Atem: fulemo [(draco) prius e crypta] funesto [flamine spirans, Aldh., De virg. 547] Gl 2,15,13. 19,6; hierher vielleicht auch mit Bezug auf die beiden vorhergehenden Belege: funesta scelerata | | fûlên
| | 1) faulen: | | | a) verfaulen, morsch werden: uzer demo egypzisken bineze . der mit cedrinemo fliede besmizen uuas . taz er nefuleti ex papiro, quae cedro . i. resina cedri perlita fuerat Nc 806,7 [167,6]; in einem Bilde, von Menschen: thaz | | | b) verwesen: min lichamo nefulet . noh nerozzet NpNpw 15,10; | | | c) Glosse: vulet putret Gl 3,417,22. | | 2) sich zersetzen, brandig werden, eitern, von Wunden: fulentero [latebram] tabentis [vulneris alte inpressam penitusque putri de pure peresam ... foveret, Prud., Symm. I, 16] Gl 2,466,16. miniu uuuntmale uuurden ful ... Ferheiletiu uuunda fuleta | | 3) dahinschwinden: fulet tabescet [caro eius, et ossa, quae tecta fuerant, nudabuntur, Job 33,21] Gl 1,506,14; bildl.: sich innerlich aufzehren: fuulent [qui alieno provectu deficiunt, aliena exultatione] contabescunt [Greg., Cura 3,10 p. |
|