| - ir-fûlên, sw. v.
- fulgân, aostndfrk. an. v.
- fulganni
- fulg&
- fûlhentida, st. f.
- fûlî, st. f.
- fuliæ
- fûlida, st. f.
- fûlido, sw. m.
- fulihha, st. sw. ?
- fulihhî(n), st. n.
- fulî(n), st. n.
- fulken, sw. v.
- ir-fullâri, st. m.
- fulle, ae. sw. f.
- fulle
- fulleist
- fulleisti
- fullen, sw. v.
- bi-fullen
- thuruh-fullen, sw. v.
- uer-fullen, andfrk. sw. v.
- gi-fullen, sw. v.
- ir-fullen, sw. v.
- zuo-ir-fullen, sw. v.
- vüller, mhd. st. m.
- vullēstian
- fullî, st. f.
- follî, st. f.
- fullic, lat.
- fullice, lat.
- fullida, st. f.
- ir-fullida, st. f.
- gi-fullithi, aostndfrk. st.
- fullistia
- gi-fullon, as. sw. v.
- fullunge
- fûlnissida, st. f.
- fûlnussida, st. f.
- fûlnussî, st. f.
- fûlnussida
- fulohhon, adv.
- fulon
- fultar, st. n.
- fultum, ae. st. m.
- fulu
- fuluhin
- fuluuua
- fuluvuin
- fuluuili
- fuluuonon
- fumbs
- fumus bleter
- fundament, st. n.
- fundamentôn, sw. v.
- gi-fundamentôn, sw. v.
- int-fundanlîh, adj.
- fundemunte, mhd. f.
- fundi, st. n.
- -fundî
- ir-fundida, st. f.
- funf
- fnfbletts
- funftin
- funko, sw. m.
- funna, as.
- funo, sw. m.?
- funs, adj.
- funt
- funta
- funtannissa, st. f.
- bi-funtanniss, st. n. oder st. f.
- ir-funtanussida, st. ?
- bi-funtanussid, st. n. oder st. f.
- funten, sw. v.
- gi-funten, sw. v.
- uuidari-funten, sw. v.
- funthi
- -funtida
- funtifillol, st. m.
- bi-funtniss, st. n. oder st. f.
- ir-funtniss, st. n. oder st. f.
- funtnussî, st. f.
- int-funtnuss, st. n. oder st. f.
- bi-funtnussida, st. f.
- int-funtnussida, st. f.
- bi-funtnussidî, st. f.
- ana-funtôn, sw. v.
- funui
- funzich
- funzohheroston
- fuodar, st. n.
- fuodarmâzi, adj.
- fuoga, st. f.
- -fuoga
- fuogâri, st. m.
- fuogen, sw. v.
- ana-fuogen, sw. v.
- gi-fuogen, sw. v.
- in-gi-fuogen, sw. v.
- in(t)-fuogen, sw. v.
- zi-fuogen, sw. v.
- zisamane-fuogen, sw. v.
- zisamane-gi-fuogen, sw. v.
- zuo-fuogen, sw. v.
- zuo-gi-fuogen, sw. v.
- gi-fuogi, adj.
- fuogî, st. f.
- gi-fuog, st. f. oder st. n.
- fuogida, st.?
- gi-fuogida, st. f.
- gi-fuog(i)lîh, adj.
- gi-fuoglîhho, adv.
- gi-fuognissa, st.?
- gi-fuogôn, sw. v.
- gi-fuogsam, adj.
- gi-fuogsamî, st. f.
- -fuogunga
- fuohte
- fuohten
- fuolazzen, sw. v.
- gi-fuolazzen, sw. v.
- fuolen, sw. v.
- gi-fuolen, sw. v.
- in(t)-fuolen, sw. v.
- ir-fuolen, sw. v.
- fuolôn, sw. v.
- bi-fuolôn, sw. v.
- ir-fuolôn, sw. v.
- fuora1, st. f.
- fuora2, st. f.
- gi-fuora, st. f.
- fuorâri, st. m.
- zi-fuorâri, st. m.
- fuorarinni
- fuoren, sw. v.
- aba-fuoren, sw. v.
- ana-gi-fuoren, sw. v.
- thana-fuoren, sw. v.
- fir-fuoren, sw. v.
- fram-fuoren, sw. v.
- fram-gi-fuoren, sw. v.
- gi-fuoren, sw. v.
- heim-fuoren
- hera-fuoren, sw. v.
- hina-fuoren, sw. v.
- hina-ûf-fuoren, sw. v.
- in-fuoren, sw. v.
- in(t)-fuoren, sw. v.
- ir-fuoren, sw. v.
- miti-fuoren, sw. v.
- nâh-fuoren, sw. v.
- ubar-fuoren, sw. v.
- ûf-fuoren, sw. v.
- umbi-fuoren, sw. v.
- ûz-fuoren, sw. v.
- uuidar-fuoren, sw. v.
- zi-fuoren, sw. v.
- zi-ir-fuoren, sw. v.
- zir-fuoren, sw. v.
- zuo-fuoren, sw. v.
- fuorento, adv.
- gi-fuorhaft, adj.
- fuori
- gi-fuori, adj.
- gi-fuori, st. n.
- -fuori
- fir-fuorida, st. f.
- zi-fuorida, st. f.
- fuor(i)sal, st. n.
- gi-fuorlîh, adj.
- gi-fuorlîhho, adv.
- gi-fuornussida, st. f.
- gi-fuoro, adv.
- fuorogebo, sw. m.
- fuorôn, sw. v.
- gi-fuorsam, adj.
- gi-fuorsamheit, dmfrk. st. f.
- gi-fuorsamî(n), st. f.
- gi-fuorsamo, adv.
- gi-fuorsamôn, sw. v.
- fuorscalteri
- gi-fuortî, st. f.
- -fuortî
- fuortida
- fuorunga, st. f.
- fuotar1, st. n.
- fuotar2, st. n.
- fuotarâri, st. m.
- fuotareidî, st. f.
- fuotargot, st. m.
- fuotarkind, st. n.
- fuoten, sw. v.
- fuotida, st. f.
- fuotiren, sw. v.
- fuotirra, st. f.
- fuot(i)runga, st. f.
- fuotisal, st. n.
- fuotkip, aostndfrk. st. n.
- fuotrida
| | ir-fûlên sw. v., mhd. Lexer ervûlen, nhd. DWB erfaulen; vgl. ae. áfúlian. — Graff III, 495. ar-fulet-: 3. sg. prt. -a Gl 2,283,1 (M; -&-); 3. pl. prt. -on 1,621,23 (Rb). 639,8 (Rb); -vulata: part. prt. nom. pl. m. oder f. 2,424,17 (11. Jh.). — ir-ful-: 1. sg. -en Npw 29,10; 3. sg. -et Gl 1,502,41 (M, 2 Hss., 1 davon -&); 3. pl. conj. -en O PV 2,17,3; inf. -en NpNpw 21,16 (Np -û-); -uul-: 3. sg. -et Gl 1,502,41 (M, 2 Hss.; -uvl&). W BCK 52,13; -it (2 Hss., 1 davon -wl-), -t (12. Jh.) Gl 1,502,42. 43 (M); 3. pl. -ent 2,184,49 (M, 4 Hss., 2 davon -uvl-, 2 -vul-). 1) verfaulen: a) verfaulen, absterben: von Bäumen: irfulet [si senuerit in terra radix eius, et in pulvere] emortuus fuerit [truncus illius, Job 14,8] Gl 1,502,41 (clm 22 201 irsterban). danne diu cedrus ... iruulet W 52,13 (Hs. A uerfûlen); in einem Bilde, von Menschen: thaz sie mit then wunton nirfulen in then sunton ... ni werden zi az eine [vgl. humana natura exclusis vermibus et putredine peccatorum illaesa, Hrab.] O PV 2,17,3 (F fûlên); b) verwesen: arvulata [quae pigra cadavera pridem tumulis] putrefacta [iacebant, Prud., H. ad exequ. def. (X) 42] Gl 2,424,17. daz du mih lazest nah tode irfulen NpNpw 21,16. ube ih irfulen scol so andere mennisken Npw 29,10 (Np in putrefactionem chomen). 2) sich entzünden, eitern, von Wunden: iruvlent [secta immature vulnera deterius] infervescunt [Greg., Cura 2,10 p. 29] Gl 2,184,49. 3) dahinschwinden, verkommen, zugrunde gehen: arfuleton [interfectis fame: quoniam isti] extabuerunt [consumpti a sterilitate terrae, Thren. 4,9] Gl 1,639,8. arfuleta computruerunt (Hs. conputruit [iumenta in stercore suo, Greg., Hom. I, 10 p. 1471 = Joel 1,17] 2,283,1; hierher wohl auch: arfuleton contabuerunt [, et contrita sunt simul (Götzen), Is. 46,2] 1,621,23.
? fulgân aostndfrk. an. v.; vgl.(?) as. fulgangan, ahd. follagangan. fulganni: inf. dat. sg. Gl L 277 (vgl. Anm. z. St.). (in Mißgunst) sich ereifern (diese Bed. paßt kaum zu ful-gân): fulganni [noli] aemulari [in malignantibus, Ps. 36,1, oder: in eo, qui prosperatur in via sua, 7].
fulganni Gl L 277 s. AWB fulgân.
fulg& Gl 1,506,15 s. AWB fûlên. [Bd. 3, Sp. 1319]
fûlhentida st. f. — Graff III, 500. ful-hantida: nom. sg. Gl 2,316,13/14 (Jb). Unzucht: incestum (Hs. incertū; 1 Hs. farhaltida). Es könnte auch ein Syntagma fûl hentida vorliegen. Zu fûl- vgl. Bosw.-T. Suppl. S. 271 s. v. fúl ‘morally polluted’.
fûlî st. f., mhd. Lexer viule, nhd. fäule; mnd. vlede. — Graff III, 494. ful-: nom. sg. -i Np Cant. Abac. 16 (-û-); -e Npw ebda.; dat. sg. -i Gl 1,761,52. 5,21,25; acc. sg. -i Npgl 29,10 (-û-); vuli: nom. pl.? Gl 2,423,10. — fiuli: nom. sg. Gl 2,701,68. 1) Fäulnis, Fäule: a) Verwesung; Verweslichkeit, Sterblichkeit: ube ih (Christus) chomen sol in putrefactionem (in fuli) . also andere mennischen? Npgl 29,10; — fuli [sic et resurrectio mortuorum. Seminatur in] corruptione [, surget in incorruptione, 1. Cor. 15,42] Gl 1,761,52. 5,21,25; b) Vok.-Übers.: nidor nidoris iđ foetor et putredo fiuli [zu: late fluctuat omnis aere renidenti tellus, Verg., G. II, 282] Gl 2,701,68. 2) das Brandige, Eitrige von Wunden; Knochenfäule (?), vgl. Höfler, Krankheitsn. S. 123 f.: die vuli [membra morbis ulcerosa, viscerum] putredines [mando, ut abluantur, Prud., H. o. horae (IX) 31] Gl 2,423,10. nube ioh fuli chome in miniu bein unde si uuerde ze uuurmen in mir ingrediatur putredo in ossibus meis NpNpw Cant. Abac. 16.
fuliæ Gl 1,590,28 s. fulle.
fûlida st. f., mhd. Lexer vûlde; mnd. vlede. — Graff III, 494. fulid-: nom. sg. -a Gl 1,622,35 (Würzb. Mp. th. f. 20, 9. Jh.). 4,90,43 (Sal. a 1, 5 Hss.); -e 45 (Sal. a 1); dat. sg. -o 2,283,4/5 (M; -do); acc. sg. -a 301,43 (M); dat. pl. -om 746,4; uulida: gen. sg. S 154,55. — fulith-: nom. sg. -a Gl 2,581,56/57 = Wa 95,30 (Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh.). Gl L 269; dat. pl. -on 270. fuldi: nom. sg. Gl 4,90,45 (Sal. a 1, clm 22 201, 12. Jh.). 1) Fäulnis: fulidom [acquisistis vobis loca tenebrarum ... plena] pudoribus (Hs. putoribus) [Vita Joh. p. 614] Gl 2,746,4. fulida putredo 4,90,43 (1 Hs. vûl). in dero hello da ist ... der uulida unsubrigheit mit allem unscone S 154,55; — als Krankheit, evtl. spez. die Knochenfäule, vgl. Höfler, Krankheitsn. S. 123: than thiu fulitha ofgiscorran vvirthid [recens cruor scalpella tingit,] dum putredo abraditur [Prud., P. Rom. (X) 500; vgl. Glosse: scalpella, id est ferrum, quibus abraditur putredo ab ossibus] Gl 2,581,56/57 = Wa 95,30. fulitha [ingrediatur] putredo [in ossibus meis, Hab. 3,16] Gl L 269. 2) übler Geruch, Gestank: fulida [erit (bei den Frauen) pro suavi odore] foetor [Is. 3,24] Gl 1,622,35. fulida [si enim discipuli Lazarum mortuum solverent,] foetorem [magis ostenderent, quam virtutem, Greg., Hom. II, 26 p. 1556] 2,301,43; bildl.: unsupridu fulido (1 Hs. nur unsuprido) [est carnales homines in] foetore [luxuriae vitam finire, ebda. I, 10 p. 1471] 283,4/5. 3) Verworfenheit (?): fulithom [peccaverunt ei, et non filii eius (Gottes) in] sordibus [: generatio prava atque perversa, Deut. 32,5] Gl L 270. Vgl. fûlido.
fûlido sw. m. — Graff III, 494 s. v. fûlida. fuliden: gen. sg. T 141,22. das Verfaulte, Verweste: innana sint (die Gräber) folliu gibeino totero inti iogiuueliches fuliden plena sunt ossibus mortuorum et omni spurcitia. Vgl. fûlida. [Bd. 3, Sp. 1320]
fulihha (st. sw. ?) f. — Graff III, 476. fuli-hha: nom. sg. Gl 3,10,21 (C); -cha: dass. 322,27 (SH e). 449,17. — uul-ich-: nom. sg. -a Gl 3,450,6; -e 669,4; ulecha: dass. 445,24 (13. Jh.); wlche: dass. 327,8 (SH f, 14. Jh.). Fohlen, Füllen: fulihha poledra Gl 3,10,21. 449,17. poledra ł pultrina 669,4. pultrina 322,27. 327,8. 445,24. 450,6. Vgl. folo, fulî(n), fulihhî(n).
fulihhî(n) st. n. — Graff III, 476 s. v. fuli(n). ful-ihi: nom. sg. Gl 3,306,31 (SH d); -ichin: dass. 285,12 (SH b); -hin: dass. 79,45 (SH A). 201,55 (SH B). — uulhin: nom. sg. Gl 3,79,45 (SH A, 3 Hss., 1 Hs. vu-, 1 h in l korr.). — Verschr.: uvebin: dass. Gl 3,285,12 (SH b). Fohlen, Füllen: vulhin pultrinus Gl 3,79,45. 201,55. 285,12. 306,21. Vgl. folo, fulî(n), fulihha. |
| ir-fûlên
| | 1) verfaulen: | | | a) verfaulen, absterben: von Bäumen: irfulet [si senuerit in terra radix eius, et in pulvere] emortuus fuerit [truncus illius, Job 14,8] Gl 1,502,41 (clm 22 201 irsterban). danne diu cedrus ... iruulet W 52,13 (Hs. | | | b) verwesen: arvulata [quae pigra cadavera pridem tumulis] putrefacta [iacebant, Prud., H. ad exequ. def. (X) 42] Gl 2,424,17. daz du mih lazest nah tode irfulen NpNpw 21,16. ube ih irfulen scol so andere | | 2) sich entzünden, eitern, von Wunden: iruvlent [secta immature vulnera deterius] infervescunt [Greg., Cura 2,10 p. 29] Gl 2,184,49. | | 3) dahinschwinden, verkommen, zugrunde gehen: arfuleton [interfectis fame: quoniam isti] extabuerunt [consumpti a sterilitate terrae, Thren. 4,9] Gl 1,639,8. arfuleta computruerunt (Hs. conputruit [iumenta in stercore suo, Greg., Hom. I, 10 | | fûlî
| | 1) Fäulnis, Fäule: | | | a) Verwesung; Verweslichkeit, Sterblichkeit: ube ih (Christus) chomen sol in putrefactionem (in fuli) . also andere mennischen? Npgl 29,10; — fuli [sic et resurrectio mortuorum. Seminatur in] corruptione [, surget in incorruptione, 1. Cor. | | | b) Vok.-Übers.: nidor nidoris iđ foetor et putredo fiuli [zu: late fluctuat omnis aere renidenti tellus, Verg., G. II, 282] Gl 2,701,68. | | 2) das Brandige, Eitrige von Wunden; Knochenfäule (?), vgl. Höfler, Krankheitsn. S. 123 f.: die vuli [membra morbis ulcerosa, viscerum] putredines [mando, ut abluantur, Prud., H. o. horae (IX) 31] | | fûlida
| | 1) Fäulnis: fulidom [acquisistis vobis loca tenebrarum ... plena] pudoribus (Hs. putoribus) [Vita Joh. p. 614] Gl 2,746,4. fulida putredo 4,90,43 (1 Hs. vûl). in dero hello da ist ... der uulida | | 2) übler Geruch, Gestank: fulida [erit (bei den Frauen) pro suavi odore] foetor [Is. 3,24] Gl 1,622,35. fulida [si enim discipuli Lazarum mortuum solverent,] foetorem [magis ostenderent, quam virtutem, Greg., | | 3) Verworfenheit (?): fulithom [peccaverunt ei, et non filii eius (Gottes) in] sordibus [: generatio prava atque perversa, Deut. 32,5] Gl L 270. |
|