| - gi-hantreihhida, st. f.
- hantreiti
- hantros, st. n.
- hantruh
- hantruwen
- hantsam, adj.
- hantschla
- hantsco
- hantscuoh, st. m.
- hantscuth
- hantslag
- hantslagôdî, st. f.
- hantslagôn
- hantslagunga, st. f.
- hantstarc, adj.
- hantsterkî, st. f.
- hantstiura, st. f.
- hantsuht, st. f.
- hantsuo
- hanttabula
- hanttavala, sw. f.
- hanttabula, sw. f.
- hanttafla, sw. f.
- hanttât, st. f.
- hantthvela
- hanttuâlon
- hanttuela
- hanttuele
- hanttuoh, st. n.
- hanttwenk
- hantuala
- antuuerachæs
- hantwehel
- hantwel
- hantwela
- hantuuerc, st. n.
- hantwic
- hantwinc
- hantwinch
- hantwinga
- hantzam, adj.
- hantzugiling, st. m.
- hanuf
- hanun
- hanup
- hanvuz
- hanvvz
- hanwurz, mhd. st. f.
- haoh(-)
- haohon
- haolohter
- ..hapan
- hape
- hap&unt
- hapo
- hapoh
- happa
- happia
- hapt
- haptbandun
- har
- hâr, st. n.
- hara
- hara, lat.
- hâra, sw. st. f.
- hara..
- harā-
- haraffa
- harafleiche
- haraga
- harago
- haram-
- harama
- haranscar-
- harapha
- harapsa
- harauvi
- hârbant, st. n.
- harbeiti
- harc
- harca
- harcheban
- harcta
- harcust
- hard(d)rugelinboum, mfrk. st. m.
- hardell
- hardii
- hardila, sw. st. f.
- hare
- hare
- hare
- haremo
- harên, sw. v.
- ana-harên, sw. v.
- bi-harên, sw. v.
- fora-harên, sw. v.
- ir-harên, sw. v.
- -haren
- harenscar-
- harepha
- harephan
- hârvleht, mhd. st. f.
- harfpfa
- harh
- harhowe
- hari
- haribist
- -hârîg
- hârîn, adj.
- hâring, st. m.
- hering, st. m.
- harino
- harion
- hariscara
- gi-hârit, part.
- harizch
- harke, mnd.
- harlefa
- harles
- harleua
- harlezbō
- harlifa
- harlipfa
- harlof
- harlofa
- harloft
- hârlôs, adj.
- harluf, st. m.
- harlof, st. m.
- harluft, st. m.
- harloft, st. m.
- harlufa,, st. m.
- harlofa, st. m.
- harlifa, st. f.
- harlufa, st. f.
- harluffadum, st. m.
- harluft
- harlzpovm
- harm1, st. m.
- harm2, st. m.
- harm
- harma
- harmanti
- harmch
- harmên, sw. v.
- harmi-
- harmilsame
- harmîn, adj.
- harml
- harmlîhho, adv.
- harmo, sw. m.
- harmquetôn, sw. v.
- harmquiti, st. m.
- harmsallichun
- harmscara, st. f.
- harmscar, st. f.
- harmscarâri, st. m.
- harmscarôn, sw. v.
- gi-harmscarôn, sw. v.
- harmsota
- harmsotun
- harn, st. m.
- hârnezzi, st. n.
- harniscar
- harnischar
- harnscara
- harnschare
- haro, st. m.
- haro
- -haro
- harobôz, st. m.
- harobôzo, st. m.
- härpf
- harpfa
- harpfe
- harpha, st. sw. f.
- harphâri, st. m.
- harphleih, st. m.
- harphûnsnar, st. f.
- harra, st. sw. ?
- harra
- harrea
- harrekid
- harri
- harrunga, st. f.
- hars
- harsda
- harsdrws
- hârsib, st. n.
- hârscâri, st. f.
- hârskeida, st. f.
- hârsnuor, st. f.
- harst, st. m.
- harsta, sw.
- harstan
- harstant
- hârstranc, mhd. st. m.
- hârstrenga, st. sw. f.
- hârswart, mhd. st. f.
- hart
| | gi-hantreihhida st. f. — Graff II,397. ka-hant-reihida: nom. sg. Gl 1,63,4 (R); ki-hant-reichida: dass. 636,22 (Rb). 1) Vereinbarung, Einvernehmen: kahantreihida kamahhida kahenkida conspiratio coniventia (Hs. conibentia) consensio Gl 1,63,4. 2) Verschwörung: kihantreichida [inventa est] coniuratio [in viris Iuda, et in habitatoribus Ierusalem, Jer. 11,9] Gl 1,636,22.
hantreiti s. AWB antreitî(n).
hantros st. n., mhd. Lexer hantros, nhd. DWB handroß. hant-ros: nom. sg. Gl 3,669,61 (Innsbr. 711, 13. Jh.). Handpferd, Beipferd (?): sollarius (l. sellarius, Steinm.). Das Lemma sellarius hat die Bed. ‘gesatteltes Pferd’, vgl. Duc. 7,405 a; evtl. ist das Lemma verwechselt.
hantruh, hantruwen Gl 1,613,18. 4,275,50 s. AWB hantthrûh.
hantsam adj., nhd. DWB handsam; mnl. hantsaem. — Graff IV,971. hant-sam: Grdf. Ns 605,14; dat. sg. f. -]un Nc 762,17 [107,19]. handlich, mit der Hand zu umfassen: liuf si (die Fortuna) ... ze dero hantsamun pagina . dia sie heizent albo haec ... ad ... pugillarem paginam currit . s. quam albo dicunt [vgl. pugillarem paginam tabulam manualem dicit quae ob sui brevitatem pugno clauditur, Rem.] Nc 762,17 [107,19]. siccut dicimus ... hantsam . samint handin Ns 605,14.
hantschla, hantsco Hbr. I,329,202. Gl 3,722,18 s. AWB hantscuoh.
hantscuoh st. m., mhd. Lexer hantschuoch, nhd. DWB handschuh; mnd. hantsche, mnl. hantscoe; afries. handschoch; an. hanzki. — Graff VI,418 f. hant-scoh: nom. sg.? Gl 3,11,9 (C); nom. pl. -]a 618,20; -scuoh-: nom. sg. -] 681,48 (--); nom. pl. -a 2,730,7 (M). 3,618,20. 620,32. 35. 61; -scuoch: nom. sg. 190,54 (SH B; --). 4,111,3 (Sal. a 1; --); -scuh-: dass. -] 3,618,21 (-v-); nom. pl. -a 624,24; -scuch-: nom. sg. -] 150,31 (SH A); nom. pl. -e 664,1 (schwerlich hantscuohe, Steinm.); -sco: nom. sg. 722,18 (Berl. Lat. fol. 735, 13. Jh.); -scn: dat. pl. 376,46 (Jd); -schuhen: dass. 418,36 (Hd.); -schuch: nom. sg. 150,31 (SH A; -schvch). 4,111,4 (Sal. a 1); -sch: dass. 3,150,55 (SH A); -such: acc. sg. 4,195,20; -suo: nom. sg. 210,33 (sem. Trev.; vgl. Katara S. 64. 67). hand-scue: nom. pl. Gl 3,618,21. han-scuah: nom. sg. Gl 2,623,20; -scuoha: nom. pl. 3,619,32 (h- aus a korr.); -scuch: nom. sg. 150,54 (SH A); -scun: dat. pl. 686,22; -schhe: nom. pl. 190,54 (SH B). Z. Ausfall von interkonsonantischem t vgl. Gröger § 126,2 c ε. an-sco: nom. pl.? Gl 5,517,5 (-ns- ist Ligatur, vgl. Rhein. Vjbll. 33,278,9); acc. pl.? 518,41 (-ns- ist Ligatur, vgl. Rhein. Vjbll. 33,292,55). hen-schen: dat. pl.? Gl 3,174,56 (SH, Anh. b, Darmst. 6, 13. Jh.; vgl. Gröger § 126,2 c ε). Verschrieben: hod-scohc: nom. sg. oder pl.? Gl 2,595,39 = Wa 88,9 (l. hondscohe, Wadst.; = handscuoh, Steinm.); hant-scuth: nom. sg. Gl 3,150,54 (SH A); verschr. ist wohl auch: hant-schla: nom. pl.? Hbr. I,329,202 (SH A). [Bd. 4, Sp. 705] Handschuh als Faust- oder Fingerhandschuh: hanscuah manica [Sed., De Graeca] Gl 2,623, 20. hantschvch chirotheca 3,150,31. 174,56. 190,54. 418,36. 620,61. Hbr. I,329,202. uuanti Gl 3,618,20. 620,32. 624,24. 686,22. 4,210,33. vuanti ł cyrothece 3,619,32. vuanti et manices 620,35. cyrateca ł manices 664,1. cyros manus inde ciroteca 681,48. manus ł cira inde cirotheca 722,18. vuantaos 4,111,3. techa. chę. quod componitur cyrotecha . ę. i. manuum tectura. rę. quod nos hantsuch uocamus 195,20. guanti 5,517,5 (vgl. Rhein. Vjbll. 33,278,9). guantos Gl 5,518,41 (vgl. ebda. 292,55); — Vok.-Übers.: handscuoh [capit inpia Erinnys consensu faciles] manicis [-que (d. i. ‘mit Handfesseln’) tenacibus artat, Prud., Psych. 567] Gl 2,595,39 = Wa 88,9. menihun hantscuoha colobium dictum quod longum est et sine manicis [zu: quibus (den Mönchen) usus est indui colobiis quasi saccis lineis, Vitae patr. 458 b] Gl 2,730,7; — wohl der Fausthandschuh: hantscoh mufflas 3,11,9; — wohl der Fingerhandschuh: hantscn cirotece 376,46 (im Abschn. De sacerdotalibus). Vgl. Heyne, Hausalt. 3,300 ff.
hantscuth Gl 3,150,54 s. AWB hantscuoh.
hantslag s. AWB hant(a)slag.
hantslagôdî st. f. — Graff VI,782. hant-slagodi: acc. sg. Gl 2,332,7 (clm 14 747, 10. Jh.). das Händeklatschen, der Beifall: [cum haec intelligentia] plausum [quemdam et colorem doctrinae praeferat, nescio an habeat veritatem, Hier. in Matth. 12,43].
hantslagôn s. AWB hant(a)slagôn. |
| |