| - hantscuth
- hantslag
- hantslagôdî, st. f.
- hantslagôn
- hantslagunga, st. f.
- hantstarc, adj.
- hantsterkî, st. f.
- hantstiura, st. f.
- hantsuht, st. f.
- hantsuo
- hanttabula
- hanttavala, sw. f.
- hanttabula, sw. f.
- hanttafla, sw. f.
- hanttât, st. f.
- hantthvela
- hanttuâlon
- hanttuela
- hanttuele
- hanttuoh, st. n.
- hanttwenk
- hantuala
- antuuerachæs
- hantwehel
- hantwel
- hantwela
- hantuuerc, st. n.
- hantwic
- hantwinc
- hantwinch
- hantwinga
- hantzam, adj.
- hantzugiling, st. m.
- hanuf
- hanun
- hanup
- hanvuz
- hanvvz
- hanwurz, mhd. st. f.
- haoh(-)
- haohon
- haolohter
- ..hapan
- hape
- hap&unt
- hapo
- hapoh
- happa
- happia
- hapt
- haptbandun
- har
- hâr, st. n.
- hara
- hara, lat.
- hâra, sw. st. f.
- hara..
- harā-
- haraffa
- harafleiche
- haraga
- harago
- haram-
- harama
- haranscar-
- harapha
- harapsa
- harauvi
- hârbant, st. n.
- harbeiti
- harc
- harca
- harcheban
- harcta
- harcust
- hard(d)rugelinboum, mfrk. st. m.
- hardell
- hardii
- hardila, sw. st. f.
- hare
- hare
- hare
- haremo
- harên, sw. v.
- ana-harên, sw. v.
- bi-harên, sw. v.
- fora-harên, sw. v.
- ir-harên, sw. v.
- -haren
- harenscar-
- harepha
- harephan
- hârvleht, mhd. st. f.
- harfpfa
- harh
- harhowe
- hari
- haribist
- -hârîg
- hârîn, adj.
- hâring, st. m.
- hering, st. m.
- harino
- harion
- hariscara
- gi-hârit, part.
- harizch
- harke, mnd.
- harlefa
- harles
- harleua
- harlezbō
- harlifa
- harlipfa
- harlof
- harlofa
- harloft
- hârlôs, adj.
- harluf, st. m.
- harlof, st. m.
- harluft, st. m.
- harloft, st. m.
- harlufa,, st. m.
- harlofa, st. m.
- harlifa, st. f.
- harlufa, st. f.
- harluffadum, st. m.
- harluft
- harlzpovm
- harm1, st. m.
- harm2, st. m.
- harm
- harma
- harmanti
- harmch
- harmên, sw. v.
- harmi-
- harmilsame
- harmîn, adj.
- harml
- harmlîhho, adv.
- harmo, sw. m.
- harmquetôn, sw. v.
- harmquiti, st. m.
- harmsallichun
- harmscara, st. f.
- harmscar, st. f.
- harmscarâri, st. m.
- harmscarôn, sw. v.
- gi-harmscarôn, sw. v.
- harmsota
- harmsotun
- harn, st. m.
- hârnezzi, st. n.
- harniscar
- harnischar
- harnscara
- harnschare
- haro, st. m.
- haro
- -haro
- harobôz, st. m.
- harobôzo, st. m.
- härpf
- harpfa
- harpfe
- harpha, st. sw. f.
- harphâri, st. m.
- harphleih, st. m.
- harphûnsnar, st. f.
- harra, st. sw. ?
- harra
- harrea
- harrekid
- harri
- harrunga, st. f.
- hars
- harsda
- harsdrws
- hârsib, st. n.
- hârscâri, st. f.
- hârskeida, st. f.
- hârsnuor, st. f.
- harst, st. m.
- harsta, sw.
- harstan
- harstant
- hârstranc, mhd. st. m.
- hârstrenga, st. sw. f.
- hârswart, mhd. st. f.
- hart
- hart
- hart, adj.
- herti, adj.
- harta, st. sw. f.
- hartahem
- hartburi, st. m.
- hartên, sw. v.
- furi-hartên, sw. v.
- gi-hartên, sw. v.
| | hantscuth Gl 3,150,54 s. AWB hantscuoh.
hantslag s. AWB hant(a)slag.
hantslagôdî st. f. — Graff VI,782. hant-slagodi: acc. sg. Gl 2,332,7 (clm 14 747, 10. Jh.). das Händeklatschen, der Beifall: [cum haec intelligentia] plausum [quemdam et colorem doctrinae praeferat, nescio an habeat veritatem, Hier. in Matth. 12,43].
hantslagôn s. AWB hant(a)slagôn.
hantslagunga st. f.; vgl. mnd. hantslāginge, mnl. hantslaging(e). — Graff VI,783. hant-slagunga: nom. sg. Gl 2,636,4 (clm 18 059, 11. Jh.). Händeklatschen als Beifallsäußerung: hantslagunga [hunc] plaussus [hiantem per cuneos geminatus enim plebisque patrumque corripuit, Verg., G. II,508].
hantstarc adj., mhd. Lexer hantstarc; an. handsterkr. — Graff VI,717. hant-starch-: nom. sg. m. -er Npw 14, Prooem.; -o NpNpw 14,1 (= Npw Prooem.); dass.? -e Npgl 17,51. stark mit der Hand, substant.: David chit manu fortis. Daz ist Christus . er ist der hantstarcho NpNpw 14,1 (Npw hantstarcher). got ist gnada scheinende sinemo geuuiehten David (hantstarche) faciens misericordiam Christo suo David Npgl 17,51. Abl. hantsterkî.
hantsterkî st. f.; vgl. an. handstyrkr. — Graff VI, 718. hant-starchi: dat. sg. NpNpw 38,12. Stärke: uuanda ih fone dinero hantstarchi . irrafsungon muode bin a fortitudine enim manus tuae ego defeci in increpationibus.
hantstiura st. f. — Graff VI,705. hant-stiuru: dat. sg. Gl 2,222,42 (clm 18 550, 1, 9. Jh.). Bed. unklar: untar eouuellihheru hantstiuru [vae his qui consuunt pulvillos] sub omni cubito manus [... ad capiendas animas, Greg., Cura 2,8 p. 27 = Ez. 13,18]. Schade, Altd. Wb. S. 371, Ahd. Gl.-Wb. S. 255 s. v. ‘Unterstützung durch die Hand’. Oder ist entspr. der Bed. von cubitus manus der Unterarm gemeint (‘Stütze der Hand, bezogen auf den Unterarm’)? [Bd. 4, Sp. 706]
hantsuht st. f., mhd. Lexer hantsuht, -zuht, nhd. DWB handsucht; mnd. hantsucht. — Graff VI,142. hant-suht: nom. sg. Gl 3,428,66; -sucht: dass. 429,7; -suth: dass. 53,5. Handgicht: hantsuth chiragra Gl 3,53,5. 429,7; — Fehlübers.: hantsuht cirurgica 428,66 (das Lemma wurde wohl mit chiragra verwechselt, vgl. Mlat. Wb. 2,539 s. v. chirurgicus).
hantsuo Gl 4,210,33 s. AWB hantscuoh.
hanttabula s. AWB hanttavala. |
| |