| - harên, sw. v.
- ana-harên, sw. v.
- bi-harên, sw. v.
- fora-harên, sw. v.
- ir-harên, sw. v.
- -haren
- harenscar-
- harepha
- harephan
- hârvleht, mhd. st. f.
- harfpfa
- harh
- harhowe
- hari
- haribist
- -hârîg
- hârîn, adj.
- hâring, st. m.
- hering, st. m.
- harino
- harion
- hariscara
- gi-hârit, part.
- harizch
- harke, mnd.
- harlefa
- harles
- harleua
- harlezbō
- harlifa
- harlipfa
- harlof
- harlofa
- harloft
- hârlôs, adj.
- harluf, st. m.
- harlof, st. m.
- harluft, st. m.
- harloft, st. m.
- harlufa,, st. m.
- harlofa, st. m.
- harlifa, st. f.
- harlufa, st. f.
- harluffadum, st. m.
- harluft
- harlzpovm
- harm1, st. m.
- harm2, st. m.
- harm
- harma
- harmanti
- harmch
- harmên, sw. v.
- harmi-
- harmilsame
- harmîn, adj.
- harml
- harmlîhho, adv.
- harmo, sw. m.
- harmquetôn, sw. v.
- harmquiti, st. m.
- harmsallichun
- harmscara, st. f.
- harmscar, st. f.
- harmscarâri, st. m.
- harmscarôn, sw. v.
- gi-harmscarôn, sw. v.
- harmsota
- harmsotun
- harn, st. m.
- hârnezzi, st. n.
- harniscar
- harnischar
- harnscara
- harnschare
- haro, st. m.
- haro
- -haro
- harobôz, st. m.
- harobôzo, st. m.
- härpf
- harpfa
- harpfe
- harpha, st. sw. f.
- harphâri, st. m.
- harphleih, st. m.
- harphûnsnar, st. f.
- harra, st. sw. ?
- harra
- harrea
- harrekid
- harri
- harrunga, st. f.
- hars
- harsda
- harsdrws
- hârsib, st. n.
- hârscâri, st. f.
- hârskeida, st. f.
- hârsnuor, st. f.
- harst, st. m.
- harsta, sw.
- harstan
- harstant
- hârstranc, mhd. st. m.
- hârstrenga, st. sw. f.
- hârswart, mhd. st. f.
- hart
- hart
- hart, adj.
- herti, adj.
- harta, st. sw. f.
- hartahem
- hartburi, st. m.
- hartên, sw. v.
- furi-hartên, sw. v.
- gi-hartên, sw. v.
- ir-hartên, sw. v.
- hartenheuui, st. n.
- hartenhouuui, st. n.
- hartentrugilîn, st. n.
- hartheuui, st. n.
- harthehouuui, st. n.
- harthoil
- harthöuwel, mhd. st. n. ?
- harthouuui
- hartīneth(e)re
- hartirugil
- hartlîh, adj.
- -hartlîhho
- hartmuot, adj.
- hartmuotî, st. f.
- hartmuotgî, st. f.
- hartnissa, st. f.
- hartnissida, st. f.
- harto, adv.
- gi-hartôn, sw. v.
- hartrugil(-)
- hartsâlîg, adj.
- harttrugil, st. m.
- harttrugila, sw. f.
- harttrugilboum, st. m.
- harttrugilî(n), st. n.
- harttrugilîn, adj.
- harttrugiling, st. m.
- harttrugilînholz, st. n.
- hartunga, st. f.
- hartuueishe
- hartuwi
- hartwigilin
- hartwurz, mhd. st. f.
- hartzuch
- harug, st. m.
- harugâri, st. m.
- haruila
- haruiz
- haru..sca..
- hârwurm, mhd. st. m.
- hârwurz, mhd. st. f.
- harz, st. n.
- harza, st. f.
- harz
- harza
- harzag, adj.
- harz au
- harzboum, mhd. st. m.
- harzo
- harzoli, st. n.
- harzuh, st. m.
- harzoh, st. m.
- has
- has
- has
- has-
- hasa
- hasal, st. m.
- hasala1, st. f.
- hasala2, st. sw.?
- hasalah(i), st. n.
- hasalboum, st. m.
- hasalgans, st. f.
- hasalhuon, st. n.
- hasalmusihha, f.
- hasal[h]nuz, st. f.
- hasal[h]nuzkerno, sw. m.
- hasaluuurz, st. f.
- hasan, adj.
- hasanâri, st. m.
- hasanen, sw. v.
- gi-hasanen, sw. v.
- gi-hasanita, st. f.
- gi-hasanitî, st. f.
- hasano, adv.
- hasanôn, sw. v.
- gi-hasanôn, sw. v.
- gi-hasanôtî, st. f.
- hasanunga, st. f.
- hase
- haselber(e), mhd. st. n. oder f.
- haselwurze, mhd.
| | harên sw. v., mhd. harn, haren; vgl. ae. herian; got. hazjan. — Graff IV,978 ff. har-: 1. sg. -en NpNpw 4,4 (Np -ên). 21,3. 29,9 (2). Np 17,4. 56,3; 3. sg. -eet S 209,19 (B); -et Gl 1,86,39 (Pa; -&). 87,39 (R; -&). 88,1 (Pa K; -&). 2,272,9 (M, 3 Hss.; -&). 4,6,29 (Jc). S 67,27 (Musp.). 193,12 (B). H 19,4,4. NpNpw 21,2. Np 60,3; 1. pl. -emees S 198,8 (B); 2. pl. -et Npw 4,4; -ênt Np ebda.; 3. pl. -ent Gl 1,58,16 (Pa). NpNpw 43,23. Np 68,34. 85,3 (2). 5; 1. sg. conj. -ee Np 140,1; -a Npw ebda.; 2. pl. imp. -et 4,4; -ent Np ebda.; inf. -en Gl 1,58,16 (K). Nb 69,18 [78,14] (-ên). NpNpw 5,2. 117,5. Npgl 85,3 (2); part. prs. -enti Gl 1,168,32 (Pa; hr-). O 3,10, 13; -endi Gl 1,168,32 (K); acc. sg. m. -enten Npw 19,7; dat. pl. n. -enten NpNpw 146,9; 1. sg. prt. -eta 3,5. 16,6. 17,7. 21,25. 26,7. 27,1. 29,3. 30,23. 118 T,146. 147 (2). 119,1. 140,1. 141,2. Np 4,2. 54,17. 60,3. 65,17. 85,3 (2). 7 (2). 87,2. 10. 14. 141,6. Npgl 68,16; -ata Np 76,2; -ate Npw 4,1; -ita 141,6; 3. sg. prt. -eta O 2,9,51. NpNpw 33,7; 3. pl. prt. -etun F 14,22; -eton NpNpw 17,42 (2). 33,18. 48,12 (2). 106,29. Np 21,6. 85,3. 106,6. 118 T,147; -eten Npw 21,6. 118 T,147; 1. sg. conj. prt. -eti Np ebda. Verschrieben oder verstümmelt: haredi: 3. sg. Gl 1,86,39 (K; nach Splett, Stud. S. 151 f. angehängtes i infolge unzutreffender Ligaturauflösung von &); hareto: 3. pl. prt. Npw 106,6 (Ausg. -ton); h..et: 2. pl. imp. F 28,15 (Ausg. haret); hierher vielleicht auch: herenten: part. prs. acc. sg. m. Np 19,7 (Ausg., K.-T. u. Npw harenten; vgl. Sehrt, N.-Wortsch. s. v. harên, jedoch Schützeichel, Ahd. Wb.3 S. 82 s. v. heren). Gehört hierher auch verschriebenes (vgl. o. hrenti Gl 1,168,32) oder an die Endung assimiliertes hereta: 1. sg. prt. S 297,6 (alem. Ps., 9. Jh.)? Steinm. z. St. geht von einer umgelauteten Form aus u. verweist auf Heinzel, WSB 80,742. Krüer S. 204 Anm. 2 sieht in der Form eine seltene Fortsetzung des got. hazjan, u. Schützeichel, Ahd. Wb.3 S. 82 setzt heren sw. v. an. Für heren als jan-Verb wäre aber in diesem Denkmal -ita als Präteritalendung zu erwarten. laut rufen, schreien: a) absolut (es können harên u. quedan/redinôn/ bitten nebeneinander stehen): harent clamare Gl 1,58,16. einstrittilihho haret clamitat 86,39. haret clamitat 87,39. ofto haret saepius clamat 88,1. uuinnanti hiufanti hrenti heiulans luctuosus clamor 168,32 (zum Part. Praes. vgl. Splett, Stud. S. 244). filo haret clamitat [multum clamat vel saepius clamat, CGL IV, 491,13] 4,6,29. danta arstuant truhtin scinanter haret eingil quia surrexit dominus splendens clamat angelus H 19,4,4, sie (die 2 Blinden) diu mera haretun quuedante Truhtin uuirt uns gnadic illi ... clamabant dicentes: Domine, miserere nostri F 14,22. thaz fuar si redinonti after imo harenti [vgl. et ecce mulier Chananaea clamavit dicens ei, Matth. 15,22] O 3,10,13. die hareton in note clamaverunt NpNpw 17,42. er gehoret in sinero beto . nieht ein fone erda harenten (Ausg. u. Npw; Hs. herenten) . nube ouh fone himele [vgl. exaudiet illum, non de terra tantum, ubi se petiit clarificari, verum etiam de caelo, Aug., En.] 19,7. diser arming ... der hareta . unde got kehorta in iste pauper clamavit et dominus exaudivit eum 33,7; von der Kirche: in allen sint dero uuerlte ist sancta ęcclesia gebreitet . dannan haret sie . dannan fernim sia Np 60,3; — substant.: fernim min haren. Daz fone herzen chome daz fernim intellege clamorem meum NpNpw 5,2; — ferner: NpNpw [Bd. 4, Sp. 712] 118 T,147 (clamare, Aug., En.). ebda. Np 85,3 (3; clamare, Aug., En.). 118 T, 147. Npgl 85,3 (2; Np clamor); b) zu jmdm. (vor allem Gott) um etw. flehen, etw. laut u. flehentlich rufen: α) m. zi + Dat. d. Pers. u. umbi + abstr. Akk./ nur m. umbi + abstr. Akk.: kehore truhten die stimma . mit dero ih hareta ze dir . umbe daz eina des ih keron exaudi domine vocem meam qua clamavi ad te NpNpw 26,7. in dero engi bin uuir . in dero suln uuir umbe daz haren . daz uuir gehorte . daruz mugin faren 117,5; — m. zi + Dat./lat. ad + Akk. u. Nebens.: pe diu haren ih ze dir daz du mih nu humilem gehorest . unde inphahest ad te domine clamabo . et ad deum meum deprecabor 29,9. aber sine martyres harent ad Christum . daz er gentibus chunt ketuoe sina resurrectionem 43,23; β) m. zi + Dat. u. Dir. Rede: sus haret Christvs in cruce ze sinemo fater. Got. Got miner sih an mih. Ziu ferlieze du mih? NpNpw 21,2. do hareta ze dir truhten alsus. Pater in manvs tvas commendo spiritvm mevm clamavi ad te domine 141,6. in cruce hangendo hareta ih ze dir sus. Ne statvas illis hoc peccatum (neuuiz in diz ze sundon) clamavi ad te domine Np 87,10; γ) m. zi (auch zuo) + Dat. d. Pers. (auch Akk.): daz der man haret ze gote enti imo hilfa niquimit S 67,27. fona tiuffem hereta ce dih truhtin de profundis clamavi ad te domine 297,6. truhten kehoret iuh so ir ze (Npw zuo) imo harent . harent ze imo mit kuoten uuerchen NpNpw 4,4. in minero note bat ih helfo truhtenen . unde ze minemo gote hareta ih ad deum meum clamavi 17,7. ze gote hareton sie exclamaverunt ad dominum cum tribularentur 106,29. mit minero stimmo hareta ih ze truhtene . mit minero stimmo digeta ih ze truhtene voce mea ad dominum clamavi 141,2. vuelez sint die compedes? ... Dero inbindet er die . die nu dar uzharent (S.-St. dar uz harent) ze imo [vgl. sed clamantes de compedibus non contempsit, Aug., En.] Np 68,34; von den Jungen, die nach Futter schreien: der starchemo fehe gibet sine fuora ... Vnde die (S.-St. dien) iunginen dero rammo ze imo harenten qui dat iumentis escam ipsorum . et pullis corvorum invocantibus eum NpNpw 146,9; — ferner: NpNpw 3,5 (clamare). 4,2 (= Npw 1; invocare). 4 (clamare). 16,6 (clamare). 17,42. 21,6 (clamare). 25. 27,1. 29,3 (alle clamare). 9. 30,23 (clamare). 33,18 (clamare). 106,6 (exclamare). 118 T,146 (clamare). 147. 119,1. 140,1 (2). Np 54,17. 56,3. 60,3. 76,2. 85,3. ebda. (Aug., En.). 7 (alle clamare). ebda. 87,2 (clamare). Npgl 68,16 (Np clamare); δ) m. Dat. d. Pers.: got miner . ih haren dir be tage . daz negehorest du deus meus clamabo per diem NpNpw 21,3; c) jmdm. etw. laut zurufen, jmdn. anrufen: α) m. Dat. d. Pers. u. abstr. Akk./nur m. Dat. d. Pers.: suahhanti truhtin in managii liuteo huuemv deisu haret uuerachman sinan quaerens dominus in multitudine populi cui haec clamet operarium suum S 193,12; — so er (Abraham) thaz suert thenita, ther engil imo hareta, er hiaz inan irwintan [vgl. angelus domini clamavit: Abraham, Abraham ..., Gen. 22,10] O 2,9,51. die dih umbe ieht anderes anaharent . die neharent dir noh die neeiscont dih . nube daz sie minnont [vgl. invocant, sed non deum, Aug., En.] Np 85,5; von der Heiligen Schrift: hareet vns kescrift cotchundiv .. qhuedanti clamat nobis scriptura divina fratres dicens S 209,19; β) m. Akk. d. Pers.: dar goumondo ... hareton sie in dara Np 48,12 (Npw s. u.); harên bî namûn ‘jmdn. beim Namen rufen, nennen’: m. Akk.: dar ze iro greberen hareton sie in be namen voca- [Bd. 4, Sp. 713] verunt nomina sua in terris suis ... in sepulchris suis NpNpw 48,12. da goumendo hareton sie in be namen Npw ebda. (Np s. o.); ellipt.?: daz imo ein spiloman dar ze sinemo hus ketorsta haren be namen Nb 69,18 [78,14]; γ) spez.: Gott verehrend u. preisend anrufen, m. zi + Dat. d. Pers.: enti haret za gote .. stimnu omnes gentes plaudite manibus, iubilate deo in voce exultationis F 28,15. mit lobe haren ih ze imo laudans invocabo dominum Np 17,4. mit minemo munde hareta ih ze imo ... ih purlichota in tougeno . under minero zungun ad ipsum ore meo clamavi 65,17. mugen diniu uuunder bechennet uuerden ... vnde bediu hareta ih ouh ze dir ego ad te domine clamavi 87,14; d) etw. rufen, sagen, m. Akk. d. Inhalts: entfiangut atum ze uunske chindo in demv haremees faterlih fater in quo clamamus abba pater S 198,8; Glosse: saget ł haret [hoc iam, fratres carissimi, etiam si evangelium taceat, mundus] clamat (Hs. -et) [Greg., Hom. I,4 p. 1448] Gl 2,272,9.
ana-harên sw. v., mhd. Lexer anharn. — Graff IV,980. ana-har-: 1. sg. -en Np 55,10; -o 114,2 (zu -o vgl. Braune, Ahd. Gr.13 § 305 Anm. 4; anders Kelle, Psalmen S. 89, der Verschr. annimmt). 115,13; -e Npw ebda.; -a 114,2; 1. pl. -een Np 74,2. 79,19; 3. pl. -ent NpNpw 30,18. 144,18. Np 85,5; 1. sg. conj. -ee 137,3; -e 101,3; -a Npw 137,3; 1. pl. conj. -een Np 19,10; -en Npw ebda.; 3. pl. conj. -eên Nc 815,28 [179,15]; 2. pl. imp. -et Npw Cant. Es. 4; -ent Np ebda.; part. prs. -ende Nc 840,13 [211,21]; 1. sg. prt. -eta NpNpw 30,18. 114,4; 3. pl. prt. -eton Np 52,6; 3. sg. conj. prt. -eti Gl 5,14,32; -iti 1,714,2 (Brüssel 18 725, 9. Jh.); -ge-haretemo: part. prt. dat. sg. m. Npgl 74,2; ana-ne (Npw ni)-har-: 3. sg. -et Np 146,10; -it Npw ebda.; 3. pl. -ent Np 78,6; -ze-harenne: inf. dat. sg. Nb 176, 11 [188,20]; har- ... ana: 3. pl. -ent NpNpw 146,9 (Np -ênt); 2. sg. imp. -e Np 49,15; -a Npgl 55,9. Npw 49,15; 2. pl. imp. -et Npw 104,1; -ênt Np ebda.; 1. sg. prt. -eta NpNpw 117,5; 2. sg. prt. -etost Np 80,8; 3. sg. prt. -eta 90,15; 3. pl. prt. -eton NpNpw 13,5. Np 52,6. Hierher wohl auch: ana-hero: 1. sg. conj. Npw 101,3 (Np -haro); Heinzel, WSB 80,742 verweist jedoch für diesen Beleg auf herjan, herran in der Wiener Genesis. laut rufen, anrufen: a) jmdn. (vor allem Gott) (um etw.) anrufen, um Hilfe anflehen, m. Akk. u. umbi + Akk.: die dih anaharent umbe scaz alde umbe era NpNpw 30,18. vuanda die dih umbe ieht anders anaharent Np 85,5; m. Akk. u. Nebens.: anaharo sinen namen . daz er mir dia baldi gebe nomen domini invocabo NpNpw 115,13. got nehareton sie ana . daz er in sih selben gabe . nube daz er in hier era unde scaz kabe deum non invocaverunt Np 52,6; — m. Akk.: ih ahton den chad ih anazeharenne . âna den man niehtes pedien nemag uuola invocandum inquam censeo patrem omnium rerum Nb 176,11 [188,20]. starcha anahareen dih (Juno) tie fehtenten Nc 815,28 [179,15]. got nehareton sie ana dominum non invocaverunt NpNpw 13,5. (truhten) gehore unsih . so uuirdo ih (S.-St. u. Npw uuir dih) anahareen exaudi nos in die qua invocaverimus te 19,10. hare mih ana so dir not si invoca me in die tribulationis 49,15. er ist pi allen . die in anaharent in uuarheite prope est dominus omnibus invocantibus eum in veritate 144,18; ferner: 30,18. 101,3. 104,1. 114,2. 4. 117,5. 137,3. 146,9 (Aug., En.). 10 (ebda.). Np 55,10. 80,8. 90,15. Npgl 55,9 (alle invocare); — Glosse: anaruofti anahariti [dimitte eam, quia] clamat post nos (ne quasi propter inclementem medicum crebrius inclamaret) [Matth. 15,23] Gl 1,714,2. 5,14,32; [Bd. 4, Sp. 714] b) jmdn. (Gott, vor allem seinen Namen) verehrend u. preisend anrufen, rufen, m. Akk.: in alta uuis manige sine namen io so stillo anaharende . nah ungelichen sprachon dero liuto . lange unde churze veterumque ritu vocabula quaedam voce mentis inclamans Nc 840,13 [211,21]. kiuz uz din zorn ... an diu riche diu dinen namen ananeharent (regna) quae nomen tuum non invocaverunt Np 78,6. an imo irchicchest du unsih . unde bediu anahareen uuir dinen namen nomen tuum invocabimus 79,19; ferner: NpNpw Cant. Es. 4. Np 74,2 (beide invocare). Npgl ebda. (Np invocare); c) etw. erflehen, m. abstr. Akk.: des sie gereton daz anahareton sie . daz uuolton sie ze in chomen Np 52,6.
bi-harên sw. v., mhd. MWB beharn. — Graff IV,981. pi-haret: 3. sg. Gl 1,64,29 (K, -& Pa). rufen: sprihit edo piharet pisonit alloquitur vel conclamat deiudicat.
fora-harên sw. v. — Graff IV,981. Mit verkürzter Schreibung: f harent: 3. pl. H 26,2,4. jmdm. laut zurufen, m. Dat.: thir (Gott) alle angila ... thir cerubin inti seraphin unbilibanlicheru stimmo foraharent tibi cerubin et syraphin incessabili voce proclamant. Abl. foraharo.
ir-harên sw. v., mhd. Lexer erharn. — Graff IV,981. ir-haretun: 3. pl. prt. O 3,8,25; er-hareti: 1. sg. conj. prt. Thoma, Glossen S. 18,6 (-ti über Rasur). Verstümmelt: er-h..eta: part. prt. acc. pl. n(?) Tiefenbach, Aratorgl. S. 28,26 (vom h nur der erste Schaft lesbar). 1) aufschreien: erhareti [ingressus est ad me ut coiret mecum cumque ego] succlamassem [Comm. in Gen. = Gen. 39,14] Thoma, Glossen S. 18,6. sie tho luto irharetun thuruh thia suarun forahtun O 3,8,25. 2) jmdn. als verloren beklagen, im Part. Praet.: erhareta [stans denique Paulus] conclamata (clamando fatigata) [piis animat sic pectora verbis: O utinam nostris voluisses, fida iuventus, consiliis parere prius, Ar. II,1106] Tiefenbach, Aratorgl. S. 28,26.
-haren in: geharen [illum (Amor) aut Tmaros aut Rhodope aut extremi] Garamantes [nec generis nostri puerum nec sanguinis edunt, Verg., E. VIII,44] Gl 2,721,25 (Eins. 365, 9./10. Jh.) ist nach hdschr. Hinweis wohl für gebaren verschr. u. gehört als Randgl. wahrscheinlich zu edunt Z. 45, vgl. z. gl. St. kiparin edunt Gl 2,678,3 (Schlettst., 12. Jh.; vgl. Ahd. Wb. 1,887 ff. s. v. gi-beran). gebaren wäre als 3. pl. prt. mit der Bed. ‘jmdn. hervorbringen, erzeugen’ unter gi-beran nachzutragen. Das Ahd. Gl.-Wb. S. 208 setzt diesen Beleg als gihâr adj. ‘behaart’ an.
harenscar- s. harmscar-.
harepha, -an s. AWB harpha.
hârvleht mhd. st. f.; vgl. Lexer hârvlehte sw. f., Lexer, Hwb. 1,1190, nhd. DWB haarflechte; mnd. hârvlechte. Verschrieben: har-flepht: nom. sg. Gl 4,185,44 (Wien 1325, 14. Jh.; l. harpfleht, Steinm.). Haarband: discriminalia vittae.
harfpfa Gl 1,660,26 s. AWB harpha.
harh Gl 1,350,39 s. AWB hâra. |
| harên
| | a) absolut (es können harên u. quedan/redinôn/ bitten nebeneinander stehen): harent clamare Gl 1,58,16. einstrittilihho haret clamitat 86,39. haret clamitat 87,39. ofto haret saepius clamat 88,1. | | b) zu jmdm. (vor allem Gott) um etw. flehen, etw. laut u. flehentlich rufen: | | | α) m. zi + Dat. d. Pers. u. umbi + abstr. Akk./ nur m. umbi + abstr. Akk.: kehore truhten die stimma . mit dero ih hareta ze dir . umbe daz | | | β) m. zi + Dat. u. Dir. Rede: sus haret Christvs in cruce ze sinemo fater. Got. Got miner sih an mih. Ziu ferlieze du mih? NpNpw 21,2. do hareta ze dir truhten alsus. Pater in manvs tvas | | | γ) m. zi (auch zuo) + Dat. d. Pers. (auch Akk.): daz der man haret ze gote enti imo hilfa niquimit S 67,27. fona tiuffem hereta ce dih truhtin de | | | δ) m. Dat. d. Pers.: got miner . ih haren dir be tage . daz negehorest du deus meus clamabo per diem NpNpw 21,3; | | c) jmdm. etw. laut zurufen, jmdn. anrufen: | | | α) m. Dat. d. Pers. u. abstr. Akk./nur m. Dat. d. Pers.: suahhanti truhtin in managii liuteo huuemv deisu haret uuerachman sinan quaerens dominus in multitudine populi cui haec clamet operarium suum | | | β) m. Akk. d. Pers.: dar goumondo ... hareton sie in dara Np 48,12 (Npw s. u.); harên bî namûn ‘jmdn. beim Namen rufen, nennen’: m. Akk.: dar ze iro greberen hareton | | | γ) spez.: Gott verehrend u. preisend anrufen, m. zi + Dat. d. Pers.: enti haret za gote .. stimnu omnes gentes plaudite manibus, iubilate deo in voce exultationis F 28,15. mit lobe haren ih | | d) etw. rufen, sagen, m. Akk. d. Inhalts: entfiangut atum ze uunske chindo in demv haremees faterlih fater in quo clamamus abba pater S 198,8; Glosse: saget ł haret [hoc iam, fratres carissimi, etiam | | ana-harên
| | a) jmdn. (vor allem Gott) (um etw.) anrufen, um Hilfe anflehen, m. Akk. u. umbi + Akk.: die dih anaharent umbe scaz alde umbe era NpNpw 30,18. vuanda die dih umbe ieht | | b) jmdn. (Gott, vor allem seinen Namen) verehrend u. preisend anrufen, rufen, m. Akk.: in alta uuis manige sine namen io so stillo anaharende . nah ungelichen sprachon dero liuto . lange unde churze | | c) etw. erflehen, m. abstr. Akk.: des sie gereton daz anahareton sie . daz uuolton sie ze in chomen Np 52,6. | | ir-harên
| | Verstümmelt: er-h..eta: part. prt. acc. pl. n(?) Tiefenbach, Aratorgl. S. 28,26 (vom h nur der erste Schaft lesbar). | | 1) aufschreien: erhareti [ingressus est ad me ut coiret mecum cumque ego] succlamassem [Comm. in Gen. = Gen. 39,14] Thoma, Glossen S. 18,6. sie tho luto irharetun thuruh thia suarun forahtun O 3,8,25. | | 2) jmdn. als verloren beklagen, im Part. Praet.: erhareta [stans denique Paulus] conclamata (clamando fatigata) [piis animat sic pectora verbis: O utinam nostris voluisses, fida iuventus, consiliis parere prius, Ar. II,1106] |
|