| - haro, st. m.
- haro
- -haro
- harobôz, st. m.
- harobôzo, st. m.
- härpf
- harpfa
- harpfe
- harpha, st. sw. f.
- harphâri, st. m.
- harphleih, st. m.
- harphûnsnar, st. f.
- harra, st. sw. ?
- harra
- harrea
- harrekid
- harri
- harrunga, st. f.
- hars
- harsda
- harsdrws
- hârsib, st. n.
- hârscâri, st. f.
- hârskeida, st. f.
- hârsnuor, st. f.
- harst, st. m.
- harsta, sw.
- harstan
- harstant
- hârstranc, mhd. st. m.
- hârstrenga, st. sw. f.
- hârswart, mhd. st. f.
- hart
- hart
- hart, adj.
- herti, adj.
- harta, st. sw. f.
- hartahem
- hartburi, st. m.
- hartên, sw. v.
- furi-hartên, sw. v.
- gi-hartên, sw. v.
- ir-hartên, sw. v.
- hartenheuui, st. n.
- hartenhouuui, st. n.
- hartentrugilîn, st. n.
- hartheuui, st. n.
- harthehouuui, st. n.
- harthoil
- harthöuwel, mhd. st. n. ?
- harthouuui
- hartīneth(e)re
- hartirugil
- hartlîh, adj.
- -hartlîhho
- hartmuot, adj.
- hartmuotî, st. f.
- hartmuotgî, st. f.
- hartnissa, st. f.
- hartnissida, st. f.
- harto, adv.
- gi-hartôn, sw. v.
- hartrugil(-)
- hartsâlîg, adj.
- harttrugil, st. m.
- harttrugila, sw. f.
- harttrugilboum, st. m.
- harttrugilî(n), st. n.
- harttrugilîn, adj.
- harttrugiling, st. m.
- harttrugilînholz, st. n.
- hartunga, st. f.
- hartuueishe
- hartuwi
- hartwigilin
- hartwurz, mhd. st. f.
- hartzuch
- harug, st. m.
- harugâri, st. m.
- haruila
- haruiz
- haru..sca..
- hârwurm, mhd. st. m.
- hârwurz, mhd. st. f.
- harz, st. n.
- harza, st. f.
- harz
- harza
- harzag, adj.
- harz au
- harzboum, mhd. st. m.
- harzo
- harzoli, st. n.
- harzuh, st. m.
- harzoh, st. m.
- has
- has
- has
- has-
- hasa
- hasal, st. m.
- hasala1, st. f.
- hasala2, st. sw.?
- hasalah(i), st. n.
- hasalboum, st. m.
- hasalgans, st. f.
- hasalhuon, st. n.
- hasalmusihha, f.
- hasal[h]nuz, st. f.
- hasal[h]nuzkerno, sw. m.
- hasaluuurz, st. f.
- hasan, adj.
- hasanâri, st. m.
- hasanen, sw. v.
- gi-hasanen, sw. v.
- gi-hasanita, st. f.
- gi-hasanitî, st. f.
- hasano, adv.
- hasanôn, sw. v.
- gi-hasanôn, sw. v.
- gi-hasanôtî, st. f.
- hasanunga, st. f.
- hase
- haselber(e), mhd. st. n. oder f.
- haselwurze, mhd.
- hasenber(e), mhd. st. n. oder f.
- hasenfuoz, st. m.
- hasenhun
- hasenletihha, sw.?
- hasenôra, sw. n.
- hasensûrampfer, mhd.
- hasensûnrampf(e), sw. m. ?
- hasenwurz, mhd. st. f.
- hasenwurze, mhd.
- haserin
- hasewrz
- hasewurcze
- hase zoze
- hasib
- hasip
- hasilla
- hasin
- hasinost
- hasinota
- haslauch
- haslbant
- haslewort
- hasm
- hasninist
- hasnnunga
- hasnotvz
- hasnozze
- haso, sw. m.
- haso
- haspa
- haspil, st. m.
- hasse
- hasselin
- hassgolt
- hast
- hasta
- hastalohten
- hastoloter
- hasye
- hasz
- hat
- hata
- hatam
- hatilîn, as. adj.
- hatinga
- hatsnowe
- hatouui
- hatt
- hattit
- hatunga
- hau
- hau-
- haua
- hauan(-)
- hauen(-)
- hauandiero
- hauar
- haubit(-)
- hauc
- hauch
- hauch
- hae
- hauech
- haueko
- hauf
- hauf
- hauffen
- hauh
- hauich
- hauidloca
- hauner
- haünisch
- hauoda
- hauog
- hauoh
| | haro st. m., mhd. har, nhd. haar; afries. her; an. hörr. — Graff IV,987. har-: nom. sg. -o Gl 1,321,35 (Sg 295, 9. Jh.). 3, 623,35; -u 1,283,11 (Jb-Rd); -e 3,664,25; -] 358,20 (Wien 901, 13. Jh.). 4,74,49 (Sal. a 1, clm 17 403, 13. Jh.); dat. sg. -ue 1,336,26 (Rb); acc. sg. -o 335,28 (Rb). Flachs, Flachsfaden: haru linum [ergo, et [Bd. 4, Sp. 724] hordeum laesum est, Ex. 9,31] Gl 1,283,11. 321,35. inti haro giu palkili habentan et linum iam folliculos germinaret (Hs. habentem) [Ex. 9,31] 335,28. fona harue kispunnan [tabernaculum vero ita facies: Decem cortinas] de bysso retorta (Hs. -o) [Ex. 26,1] 336,26. har linum 3,358,20. 623,35. 664,25. har liciae 4,74, 49 (4 Hss. harluf, -lofa). Vgl. harluf.
haro Gl 3,624,63 s. AWB hâra.
-haro vgl. AWB foraharo.
harobôz st. m. hara-poz: nom. sg. Gl 3,624,53 (Vat. Reg. 1701, 11. Jh.). — Wohl verschrieben: hanc-poz: nom. sg. Gl 1,378,13 (M, clm 22 201, 12. Jh.); anders Matzel § 36, der eine abweichende, aber nicht unverständliche Nominalglossatur mit der Bed. ‘Hängebündel’ annimmt; vgl. auch Ahd. Gl.-Wb. S. 253 s. v. hancbō. Flachsbündel: hancpoz [ipsa autem fecit ascendere viros in solarium domus suae, operuitque eos] stipula lini (Hs. linistipula) [, quae ibi erat, Jos. 2,6] Gl 1,378,13. harapoz rokco spinila stipula lini colus fusum 3,624,53.
harobôzo st. m. — Graff III,233. Nur in M belegt. haro-pozz-: dat. sg. -in Gl 1,378,11; -un 10/11; hara-poz-: dass. -in 7 (3 Hss.); -an 8; -bozan: dass. ebda.; ara-bozen: dass. 4,261,33 (Goslar, 14. Jh.); harwi-pozzin: dass. 1,378,11/12; hari-poz-: dass. -en 10; -un 9/10; har-boze: nom. sg. 12 (clm 6217, 13./ 14. Jh.). Verschrieben: hara-bezan: dat. sg. Gl 1,378,9; haran-boza: nom. sg.? ebda.; har-bore: nom. sg. 12 (14. Jh.). Flachsbündel: harapozin [ipsa autem fecit ascendere viros in solarium domus suae, operuitque eos] stipula lini (Hss. linistipula, auch -am) [, quae ibi erat, Jos. 2,6] Gl 1,378,7. 4,261,33.
härpf, harpfa, -e s. AWB harpha.
harpha st. sw. f., mhd. Lexer harpfe, nhd. DWB harfe; as. harpa, mnd. mnl. harpe; ae. hearpe; an. harpa. — Graff IV,1031 f. Schwach flektiert oder nicht eindeutig: harph-: nom. sg. -a Gl 2,408,26. 482 Anm. 13. 513,8. 537,27. 3,65,1 (SH A, 2 Hss.). 124,39 (SH A, 4 Hss.). 209,49 (SH B). 4,235,9. 5,47,10. Hbr. I,111,1304 (SH A). 257,88 (SH A). O 5,23,199. NpNpw 146,1; dat. sg. -un Npw 32,2; -en 146,7. 149,3; dat. pl. -ôn Nc 837,29 [208,21]; -un Gl 1,401,66 (M). 405,43 (clm 19 440). — harpf-: nom. sg. -a Gl 3,215,16 (SH B). 231,27 (SH a 2). 258,54 (SH a 2); -e ebda. — harf-: nom. sg. -a Gl 2,565,16 (2 Hss.). 3,65,2 (SH A). 285,14 (SH b, 3 Hss.). Npw 42,5; -e Gl 3,383,4 (Jd); dat. sg. -un Nc 728,6 [58,3]; -en Npw 42,5 (2); harffa: nom. sg. Gl 2,513,8 (Zürich C 164, 11. Jh.). — harp-: nom. sg. -a Gl 3,682,20 (Berl. Lat. 8° 73). 4,200,46 (sem. Trev.). 345,30 (Berl. Ham. 231; kann lat. sein, Steinm.); dat. sg. -on 2,581,42 = Wa 95,18 (Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh. (?)). — Mit Sproßvokal: har-a-ph-: nom. sg. -a Gl 2,526,1; -e-: dass. -a 485,43 (Sg 136, 9. Jh.). 4,241,20; acc. pl. -an 2,482,38. — haraffa: nom. sg. Gl 2,457,40 (2 Hss.). 542,72. herphe: nom. sg. Gl 3,124,40 (SH A). 231,27 (SH a 2; beide Wien 2400, 12. Jh.; zum Umlaut vgl. Schatz, Abair. Gr. S. 36). Mit Apokope (vgl. Siewert, Horazgl. S. 278): harph: nom. sg. (?) Beitr. 52,167 (clm 29 035, 10. Jh.). — härpf: nom. sg. Gl 3,65,2 (SH A, clm 23 796, 15. Jh.); Mayer, Glossen S. 116,19 s. u. Stark flektiert: harph-: dat. sg. -o Gl 2,573,54 (Brüssel 9987, 11. Jh.; lat. abl. f.); -a 394,28. 563,23 (beide 11. Jh.; oder nom.? s. u. 2, vgl. Franck, Afrk. Gr.2 [Bd. 4, Sp. 725] § 137, Schatz, Abair. Gr. § 110 b). — harfpfa: gen. sg. Gl 1,660,26 (M). — harf-: dat. sg. -a Gl 2,389,30. 492,62. 509,61 (2 Hss.), (alle Hss. 11. 12. Jh.; oder nom.? s. u. 2); acc. sg. -a 488,36 (Sg 134, 10. Jh.); acc. pl. -a Mayer, Glossen S. 116,19 (vgl. Siewert, Horazgl. S. 277,5). — harapha: dat. sg. (?) Gl 2,434,61 (2 Hss.; s. u. 2). Zu pf, fpf, ph/f vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 131, Franck, Afrk. Gr.2 § 85, Schützeichel, Grundl. S. 188 ff. Verstümmelt oder verschrieben: ha..: Gl 2,583 Anm. 12 = Wa 97,20 (am Rande abgeschnitten; Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh. (?)); harapsa: nom. sg. 4,241,40 (Sg 299, 9./10. Jh.). — Vielleicht hierher: arfa: nom. sg. Gl 1,552 Anm. 5 (Sg 292, 10. Jh.). 1) Saiteninstrument, das gezupft oder auch geschlagen wird, Harfe, Leier, Laute: harfpfa [in hora, qua audieritis sonitum tubae, et fistulae, et citharae, sambucae, et psalterii, et] symphoniae [... adorate statuam auream, Dan. 3,5] Gl 1,660,26. musa ł harpha [quidquid casta] chelys [, quidquid testudo resultat, organa disparibus calamis quod consona miscent, ... Christum concelebrat, Prud., Apoth. 388] 2,408,26. harpha ł msa ł citara chelys [ebda.] 537,27. harepha chelys [ebda.] 485,43. 482 Anm. 13 (über chelis scheint harpha gestanden zu haben). 513,8. 526,1. 565,16. 4,345,30 (s. Formenteil). haraffa ł cytarhvs [quidquid casta chelys, quidquid] testudo [resultat, ebda.] 2,457,40. 542,72 (nur haraffa). harephan [varios iubet obmutescere cantus, organa,] sambucas [, citharas, ebda. 148] 482,38. harfa [da puer] plectrum [, ... ut canam ... dulce carmen et melodum, Prud., H. o. horae (IX) 1] 488,36. harpha cythara 3,65,1. 215,16. 231,27. 383,4. Hbr. I,111,1304. harph [meministis ab ore Davidicae resonare] lyrae [Ar. II,115] Beitr. 52,167,18. lira joh fidula ... harpha joh rotta O 5,23,199. singen . an harfun . ioh an lyrun barbita aurataque cheli ... personare Nc 728,6 [58,3]. si do erchomeniu . fone sinen (d. i. des Saturn) harphon . unde anderen scallen denique arpis bombisque perterrita 837,29 [208,21]. psalterium scillit also ein lira . alde ein harpha . alde ein organum [vgl. psalterium ... sicut lyra, sicut cithara et huius modi organa, Aug., En.] NpNpw 146,1. diu harfa hat nidenan buh . auer diu rotta habet obenan buh Npw 42,5 (Np cythara). ih giho dir an dero harfen got got miner confitebor tibi in cithara deus deus meus ebda.; ferner: Npw 32,2 (cythara). 42,5 (Np cythara). 146,7 (cythara). 149,3 (psalterium); — für andere Instrumente (vgl. dazu Relleke a. a. O. S. 85): harphun [mulieres ... cantantes, chorosque ducentes in occursum Saul regis,] in tympanis [laetitiae, et in sistris, 1. Reg. 18,6] Gl 1,401,66. 405,43. harfa [saeva tene cum Berecyntio cornu] tympana [Hor., Carm. I,18,14] Mayer, Glossen S. 116,19. harpfa sistrum Gl 3,258, 54. harphansnar ł harpa fidis 682,20. harpha crotta 5,47,10. 2) Schaugerüst, Folterrost, auch für den Schnellgalgen, Schandpfahl (vgl. Heyne, Gamillscheg a. a. O.): harfa [emitto vocem de] catasta [celsior, Prud., P. Rom. (X) 467] Gl 2,389,30. 394,28. 492,62. 509,61. 563,23. 573,54. 581,42 = Wa 95,18. catasta i. genus poenę harapha ł ritipovme screiatun (letzteres nur 1 der beiden Hss.) [Randgl. zu: (der Märtyrer) ultro e catasta iudicem conpellat adfatu brevi, ders., P. Laur. (II) 399] 434,61. harpa (Wadst. konjiz. zu harpon [post] catastas (Hs. cat ..) [igneas, ders., P. Calag. (I) 56] 583 Anm. 12 = Wa 97,20 (Wadst. erwägt harston als and. Möglichkeit, harsta übers. ebenfalls catasta in Prud.-Texten). harpa catasta 4,200,46. 241,20 (1 Hs. fügt zu: genus poenae (vgl. die Prud.-Gll.). harpha puteal 3,124,39. 209,49. puteal. locus ł statua in foro 285,14. Hbr. I,257,88. 3) Unsicher: fistula arfa genus infirmitatis [zu: nardus et crocus, fistula et cinnamomum cum universis lignis Libani, Cant. 4,14] Gl 1,552 Anm. 5 vielleicht [Bd. 4, Sp. 726] Röhrenkassie, Cassia fistula L., vgl. Marzell, Wb. 1,862. Hegi IV,1131, Steinm. hält harfa nicht für wahrscheinlich, erwägt Verschr. für herba; harpha exacordum 4,235,9 vielleicht Exochorda Lindl., ein Rosengewächs, vgl. Marzell, Wb. 2,404, Hegi IV,663. Komp. salmharpha; Abl. harphâri. Vgl. Relleke, Instrument, bes. S. 85, Gamillscheg, Romania Germanica, Grundriß der german. Philologie (1934) XI,1,197. 217, Heyne, Hausalt. 1,147 u. Anm. 83.
harphâri st. m., mhd. Lexer harpfære, nhd. (älter) harfer; mnl. harpere; ae. hearpere; an. harpari. — Graff IV,1031. harph-ari: nom. sg. Gl 3,450,34; -eri: dass. (?) 2,323,45 (lat. acc. pl.); harpfære: acc. sg. Gl 3,412,26; harfphari: nom. sg. (?) 2,736,44 (lat. dat. sg.). — harf-ari: nom. sg. Gl 3,631,46; -ere: dass. 383,11 (Jd). harperi: nom. sg. (?) Gl 2,323,35 (Sg 299, 9./10. Jh., lat. acc. pl.; zu -p- (für -f- ?) vgl. Schützeichel, Grundl. S. 205 ff. 274, oder hier doch verschr.?). Spielmann, Harfen-, Lautenspieler: harperi fidicinas [et psaltrias et istius modi chorum diaboli ... proturba ex aedibus tuis, Hier., Ep. LIV p. 479] Gl 2,323,35. 45. harfphari [quod similis esset] symphoniaco [cuidam, qui in vico illo cantandi arte victum quaereret, Vitae patr. 473] 736,44. harfere cytharedus 3,383,11 (darauf cytharista idem) 412,26 (-dum). 450,34 (-da). simphoniacus 631,46.
harphleih st. m. haraf-leiche: acc. pl. Gl 1,682 Anm. 15 (Sg 299, 9./10. Jh.). Possenlied: nione. vt ferunt harafleiche (d. i. nenia, vgl. Ehrismann, Lit.-Gesch. I,31) [Randgl., wohl zu huochbari ridiculi, Hab. 1,10, von anderer Hand].
harphûnsnar st. f. Verschrieben: harphan-suar: nom. sg. Gl 3,682,20 (Berl. Lat. 8° 73, 11. Jh.); zu -ph- in dieser Hs. vgl. Bergmann, Mfrk. Gll. S. 236). Harfensaite: harphansnar ł harpa fidis.
harra (st. sw. ?) f., nhd. (älter) härre (vgl. DWb. IV,2,494), dial. schweiz. härren Schweiz. Id. 2,1517 ff.; Ahd. Gl.-Wb. S. 255 erwägt Zuordnung zu hāra. — Graff IV,983. harra: nom. sg. Gl 1,627,54 (M, clm 19 440, 10./ 11. Jh.). Schlinge, Falle: valla harra (letzteres übergeschr.) [sicut] decipula [plena avibus, sic domus eorum plenae dolo, Jer. 5,27] (4 Hss. falla, 4 uualza, 4 klobo). |
| harpha
| | Verstümmelt oder verschrieben: ha..: Gl 2,583 Anm. 12 = Wa 97,20 (am Rande abgeschnitten; Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh. (?)); harapsa: nom. sg. 4,241,40 (Sg 299, 9./10. Jh.). — Vielleicht | | 1) Saiteninstrument, das gezupft oder auch geschlagen wird, Harfe, Leier, Laute: harfpfa [in hora, qua audieritis sonitum tubae, et fistulae, et citharae, sambucae, et psalterii, et] symphoniae [... adorate statuam auream, Dan. 3,5 | | 2) Schaugerüst, Folterrost, auch für den Schnellgalgen, Schandpfahl (vgl. Heyne, Gamillscheg a. a. O.): harfa [emitto vocem de] catasta [celsior, Prud., P. Rom. (X) 467] Gl 2,389,30. 394,28. | | 3) Unsicher: fistula arfa genus infirmitatis [zu: nardus et crocus, fistula et cinnamomum cum universis lignis Libani, Cant. 4,14] Gl 1,552 Anm. 5 vielleicht Röhrenkassie, Cassia fistula L., vgl. Marzell, Wb. 1,862. Hegi IV,1131, Steinm. hält |
|