| - heppa, sw.
- happa, sw.
- habba, sw.
- heptidun
- hepuhen
- her
- her
- her
- her
- her
- her
- her
- her
- her
- her..
- her-
- her-
- hêr, adj.
- hêri, adj.
- hera
- hera
- hera
- hera
- hera
- hera, adv.
- hara, adv.
- hera
- hera baz
- herabaz, adv.
- herabaz, adj.
- herabezzirî, st. f.
- herabezziro
- herach
- herafaranto, adv.
- herafart, st. f.
- hera furi
- hera in
- hera nâh
- hera nidar
- herasun, adv.
- hera ubari
- hera ûf
- hera ûz
- hera uuidar
- hera zuo
- herb.
- herbarmida
- herberh
- herbestbluome, mhd. sw. m. f.
- herbestraben, mhd. st. m.
- herbilâri, st. m.
- herbilârilî(n), st. n.
- herbisib
- herbist, st. m.
- herbistlîh, adj.
- herbistmânôd, st. m.
- herbist[h]ram, st. m.
- herbo
- herbremot
- herbrust
- hercen
- herclicho
- herd, st. m.
- herd-
- herda
- herda
- herda, st.?
- herdi, st. n.
- herdar, st. m. oder n.
- herden
- herdgot, st. m.
- herdi
- herdkreta, sw. st. f.
- herdkrota, sw. st. f.
- herdlîh, adj.
- herdnisse, andfrk. st. f.
- herdnuz
- herdo, sw. m.
- herdstat, st. f.
- herdtung, st. f.
- herdum
- herdumes
- herdun
- heřdusuepe
- here
- hereandi
- herechnetes
- hereflutgi
- hereherclil
- hêren, sw. v.
- gi-hêrên, sw. v.
- int-hêrên, sw. v.
- herent
- herenten
- heenwurcz
- hererun
- hêreschefte
- hereta
- heretikeri, as. st. m.
- hereue
- hereuiz
- hêrfalko, sw. m.
- hêrfalc, st. m.
- hêrfogal, st. m.
- hergab
- hergello
- hergienc
- hergirger
- hergiride
- herhaben
- herhaft
- herhafti
- herhon
- heri, st. n.
- heri
- hêri, adj.
- hêrî, st. f.
- heriâri, st. m.
- herieri, st. m.
- heriban, st. m.
- heriberga, st.
- heriberglîh, adj.
- heribergôn, sw. v.
- gi-her(i)bergôn, sw. v.
- heribis
- heribo
- heribocan
- heribouhhan, st. n.
- herich
- herichohun
- herid, st. f.
- gi-herida, st. f.
- hêriđa, as. st. f.
- heride
- herithegan, st. m.
- gi-heridi, st. n.
- heridoht
- heridôn, sw. v.
- heriduames
- herifart, st. f.
- herifluhtîg, adj.
- heriflungun
- herige
- herigeseillo
- heriginôzscaf, st. f.
- herigisello, sw. m.
- herigon
- herihafto, adv.
- herihorn, st. n.
- herihunda, st. f.
- herihunge
- herikneht, st. m.
- herikocko, sw. m.
- herilicho
- heriman, st. m.
- herin
- hering
- hęrino
- herinter
- herinumft, st. f.
- -herio, sw. m.
- heriôn, sw. v.
- herrôn, sw. v.
- bi-heriôn, sw. v.
- bi-herrôn, sw. v.
- fir-heriôn, sw. v.
- gi-heriôn, sw. v.
- gi-herrôn, sw. v.
- in(t)-heriôn, sw. v.
- ir-heriôn, sw. v.
- ir-herrôn, sw. v.
- heriperagato
- heripohhan
- heriran
- hêriro, adj. comp.
- hêrisâri, st. m.
- hêrisârin, st. f.
- herisco
- herisezza, st. f.
- heriscaf, st. f.
- heriscaft, st. f.
- heriskef, st. n.
- hêriscôn, sw. v.
- herisluhtigi
- hêrisôn, sw. v.
- ubar-hêrisôn, sw. v.
- herist
- herist
- heristen
- heristiura, st. f.
- heristiurî, st. f.
- hêristo, adj. superl.
- hêrôsto, adj. superl.
- heristrâza, st. f.
- heritiug, as. st. n.
- heritrumba, sw. f.
- heritrumbâri, st. m.
- heritrumbo, sw. m.
- heriunga, st. f.
- fir-heriunga, st. f.
| | heppa, happa, habba (sw.) f., mhd. hep(p)e, Lexer happe, nhd. happe, DWB häpe, hep(p)e; and. happia (s. u.), mnd. hep(p)e, mnl. hepe. — Graff IV,752. Alle Belege Nom. Sing. hepp-: -a Gl 3,193,24 (SH B). Hbr. I,251,297 (SH A); hep-: -a Gl 3,350,30 (SH 1). 397,70 (Hildeg., 2 Hss.); -æ 123,10 (SH A); -e ebda. (SH A, von jüng. Hand korr. aus happa); heippa: ebda. (SH A); happ-: -a 9 (SH A, 2 Hss., 1 Hs. korr. in hepe). 238,60 (SH a 2, 2 Hss.); -ia 4,342,18 (Leiden, Voss. lat. 8° 37, 10./11. Jh.); hape: 3, 325,33 (SH f); hap: 123,10 (SH A, 13. Jh.); habb-: -a 8 (SH A, 2 Hss.); -e 9 (SH A). Gartenmesser, Rebmesser, Hippe: habba falcastrum a similitudine falcis [Hbr. I,251,296 f.] Gl 3,123,8. Hbr. I,251,297. heppa falcastrum Gl 3,193,24 (Parallelhs. segansa). 238,60. 325,33. kalziga (lingua ignota) 397,70. hepa ł halmax ł barda bipennis 350,30. happia bipennis [Prisc., Inst. II,160,4] 4,342,18.
heptidun S 365,1,2 s. AWB heften.
hepuhen Gl 1,430,40 s. ? AWB ebuh adj.
her Gl 2,381,6. 612,35 s. AWB êr adv.
her Gl 2,632,63 s. herd.
her Gl 3,718,5 s. AWB bior.
her Gl 4,57,43. 141,24 s. AWB êr st. n.
her Beitr. 52,164,11 wohl zu herta2.
her [quia] plenius [eiusdem (d. h. Gottes) substantia intelligitur ab habitatoribus coeli quam terrae incolis, Alc., De trinit. 23, PL 101,62 C] Beitr. 52,166,28 (clm 14510, 9. Jh.) ist nicht eindeutig. Es liegt in dieser Griffelgl. wohl nur die Endung eines adv. comp. vor. Es könnte an follîhho adv. ‘in vollem Maße’ gedacht sein; vgl. Ahd. Wb. 3,1063.
her S 177,7 d,6 (Preds. C, 11. Jh.) in dem Bruchstück ren sinis her ist nicht gedeutet.
her s. auch er pron. pers. |
| |