| - huvaren, sw. v.
- hufbein, st. n.
- hufbeini, st. n.
- hufdorn
- hufe
- hfel
- hufelon
- hufertson
- huff-
- gi-huffa, st. f.
- hffehabeton
- hüffehalz, mhd. adj.
- huffel-
- hüffelhalz, mhd. adj.
- huffiltra
- huffoltri
- hufhale
- hufhalter
- hufhalz, adj.
- hufi
- huflatich
- hûflîhho, adv.
- hûfmâlun, adv.
- hûfo, sw. m.
- hûfo
- gi-hûfôdi, st. n.
- hufolder
- hufoltern
- hufolun
- hûfôn, sw. v.
- gi-hûfôn, sw. v.
- untar-hûfôn, sw. v.
- zisamane-hûfôn, sw. v.
- hûfôn, adv.
- hûfônto, adv.
- huft, st. f.
- hufta
- hufte
- gi-hufti
- gi-hugdigon, as. sw. v.
- ge-hugenissi, aostndfrk. st. n.
- huggen, sw. v.
- avur-huggen, sw. v.
- bi-huggen, sw. v.
- fir-huggen, sw. v.
- gi-huggen, sw. v.
- hera-huggen, sw. v.
- ir-huggen, sw. v.
- ubar-huggen, sw. v.
- uuidar-huggen, sw. v.
- ge-hug(g)entic, mhd. adj.
- gi-hug(g)ento, adv.
- ir-hug(g)ento, adv.
- hugi
- hugida, st. f.
- gi-hugida, st. f.
- ir-hugida, st. f.
- gi-hugidi, st. n.
- hugidistil
- ge-hugig, andfrk. adj.
- far-hugnissi, aostndfrk. st. n.
- hugt, st. f.
- -hugt, st. f.
- -huht, st. f.
- gi-hugt, st. f.
- gi-huht, st. f.
- -hugt, adj.
- -hugtî
- gi-hugtî, st. f.
- -hugtida
- gi-hugtida, st. f.
- -hugtîg
- gi-hugtîg, adj.
- gi-huhtîg, adj.
- gi-hugtîgo, adv.
- gi-huhtîgo, adv.
- -hugtlîh
- gi-hugtlîh, adj.
- -hugtlîhho
- gi-hugtlîhho, adv.
- hugu, st. m.
- hugi, st. m.
- huguthistil, st. m.
- hugulîh, adj.
- gi-hugulîhhôn, sw. v.
- hugulust, st. f.
- ir-huguna, st. f.
- ir-hugunna?, st. f.
- hugusangôn, sw. v.
- huguscrei, st. m.
- hûh, st. m.
- huhaldi
- huhaldigun
- huhc
- huhe
- hûhhila, st. sw. f.
- huho
- huhôhen
- huhp
- huhs
- huhsen
- huhspreho
- huht
- -huht(-)
- gi-huht
- gi-huhtîg
- gi-huhtîgo
- hui, interj.
- huidahi
- huiffaltri
- huifolts
- huifoltra
- huin
- hirra
- huk
- huki
- hul
- hula
- hulda
- hulden, sw. v.
- gi-hulden, sw. v.
- huldî, st. f.
- hulda, st. f.
- huldigaro, adj.
- gi-huldgen, sw. v.
- huldiseri, as. st. m.
- hulet
- hulf
- hulft, st. f.
- hulst, st. f.
- hulfter, mhd. st. f.
- hli
- hulî, st. f.
- hulia
- hulida, st. f.
- hulift
- hulinga, aostndfrk. st. f.
- hulingôn, adv.
- hulis, st. m.
- hulis
- hulisa, st. sw. f.
- hulisboum, st. m.
- huliso
- hulisti
- hulith
- hulitt
- huliuun
- huli(uu)a, st. sw. f.
- huliz
- hulla, sw. f.
- hullen, sw. v.
- bi-hullen, sw. v.
- gi-hullen, sw. v.
- umbi-hullen, sw. v.
- hullî, st. f.
- bi-hullid, st. n.
- hullikîn, mfrk. st. n.
- hullilahhan, st. n.
- hullituoh, st. n.
- furi-hullôn, sw. v.
- hulon
- hulpa, aostndfrk. st. sw. f.
- hulpe
- hulperi, aostndfrk. st. m.
- hulpilôs, aostndfrk. adj.
- hulpoumine
- huls
- hulsa
- hulsca
- hulst
- hulut
- huluue
- hulwa
- hulzere
- humbal, st. m.
- humbala, sw. f.
- humbaleshonag, st. n.
- humbalhonag, st. n.
- humbalo, sw. m.
- humbelîn, mhd. adj.
- humbelwurze, mhd. sw.
- hmbil
- humel, mhd. st. m.
- humel
- humele
- humelize
- humerâl
- humerâle
- humerare
- humesla, sw.
- humhel
- humich
- humil-
- humiliter
- hum..l
- humo
- humsahonig, st. n.
- huna
- hunbel
- hunc
| | huvaren sw. v.; zur Abl. von hovar, ae. hofer vgl. Krüer S. 187 Anm. 5. — Graff IV,835 s. v. gahûfôn. Nur im Part. Praet. gi-hufart-: nom. sg. m. -er Gl 2,664,65 (clm 18059, 11. Jh.); nom. sg. f. -iu 658,28 (ebda.; -atiu). — ki-hvuirta: acc. pl. m. Gl 2,678,21 (Schlettst., 12. Jh.; -hu-). hoch aufgetürmt: gihufartiu [qualis Berecyntia mater invehitur curru Phrygias] turrita [per urbes ... omnis super alta tenentis, Verg., A. VI,785] Gl 2,658,28. kihvuirta berige [ter pater] extructos [disiecit fulmine] montis (Hs. -es) [Verg., G. I,283] 678,21; hoch gebettet: gihufarter [qui (Rhamnes) forte tapetibus altis] extructus [toto proflabat pectore somnum, Verg., A. IX,326] 664,65. Vgl. hovar.
hufbein st. n., mhd. Lexer hufbein, Lexer hüffebein, nhd. DWB hüftbein. huf-bein: nom. sg. Gl 4,126,33 (Sal. b, Laibach, 12. Jh.). 136,14 (Sal. c, mus. Brit. Add. 18379, 13. Jh.); nom. pl.? 3,431,29 (Erf. Oct. 8. Marb. D 2, beide 12. Jh.). hub-ben: nom. pl.? Gl 4,314,21 (Leiden 191 E, 12. Jh.). Hüftknochen, auch Beckenknochen (?): hufbein ł goffa ł stivz clunis cosse inflexio dorsi Gl 4,126,33. 136,14. hubben clunes [feminino genere dixit Melissus, Beda, De orthogr. p. 266] 314,21; hierher wohl auch: lenden hufbein renes ... lumbi [, ob libidinis lasciviam dicti, quia in viris causa corporea voluptatis in ipsis est, Is., Et. XI,1,98] 3,431,29. Abl. hufbeini.
hufbeini st. n.; vgl. mhd. Lexer hufbein, Lexer hüffebein, nhd. DWB hüftbein; z. Bildung vgl. Wilm., Gr. 22 § 189,1. — Graff III,129. huf-beni: nom. sg. Gl 2,370,43 (clm 18375, 10. Jh.). 375,10 (Wien 114, 10. Jh.). Hüftknochen: hufbeni ł goffa clunis (inflexio dorsi) [Prisc., Inst. II,160,11] Gl 2,370,43 (1 Hs. nur goffa). 375,10.
hufdorn Gl 3,713,36 s. AWB hiofthorn.
hufe Gl 1,347,67 s. ûvo.
hfel, hufelon s. AWB hiufila.
hufertson Gl 2,248,11 s. ûfuuertson.
huff- s. hûfo, hûfôn, AWB hûfônto.
gi-huffa st. f.; zum Ansatz u. zur Abl. von hof vgl. Splett, Stud. S. 356 f. — Graff IV,834. ki-huffe: nom. sg. Gl 1,242,34 (KRa). Landgut: kihuffe thorf edho akhara rura villa vel agros. Vgl. hof.
hffehabeton Gl 1,653,7 s. AWB ûf-habên.
hüffehalz mhd. adj. huffe-halz: Grdf. Gl 4,414,17 (Berl. Lat. 4° 674, 13. Jh.). hüftlahm: cum celum aliquando predictis inundationibus obnubilatur, quidam homines propter defectum caloris huffehalz fiunt [Hildeg., Heilm. S. 50,100]. Vgl. hufhalz, hüffelhalz mhd. |
| |