| - hunt(e)zunga, st. sw. f.
- huntflioga, sw. st. f.
- hunthoubit, st. n.
- hunthoubito, sw. m.
- hunthûs, st. n.
- hunti
- huntîn, adj.
- huntinna, st. f.
- huntis atil
- huntkelle, mhd. st. sw. f.
- huntlouh, st. m.
- huntor
- huntpfalder
- huntplū
- huntprutti
- huntpruttin
- huntsuuammo, sw. m.
- huntvaz
- huntwurm, mhd. st. m.
- huntwurz, mhd. st. f.
- huo
- huo
- huoba, st. sw. f.
- huobre
- huobener, mhd. st.
- bi-huobida, st. f.
- huobil
- huobit(-)
- bi-huoblîh, adj.
- bi-huobôn, sw. v.
- huoe
- huof, st. m.
- huofeli
- huofîsan, st. n.
- huofklette, mhd. sw. f.
- huofletih(ha), st. sw. f.
- huoflatih(ha), st. sw. f.
- huofon
- huofslah, adj.
- huoh, st. m.
- huohaldi
- huohbâri, adj.
- huohilî(n), st. n.
- huohlîh, adj.
- huohmuti
- huohôn, sw. v.
- bi-huohôn, sw. v.
- umbi-huohôn, sw. v.
- huohônto, adv.
- bi-huohônto, adv.
- huohung, st. m.
- huohunga, st. f.
- huolen, sw. v.
- huoli
- huolih
- huon, st. n.
- huon
- huoniklîn
- huoni(n)klîn, st. n.
- huonirtharm, st. m.
- huonirîn, adj.
- huonisarba
- huonlihiu
- huor, st. m. n.
- huora, sw. st. f.
- huoralîn, adj.
- huorilîn, adj.
- huorâra, sw. f.
- huorâri, st. m.
- huoreri, st. m.
- huorarunt
- huoren, sw. v.
- huorgibârida, st. f.
- huorgilust, st. f.
- huorgilustîg, adj.
- huorgiuuât, st. f.
- huorhûs, st. n.
- huorhûsilî(n), st. n.
- huorîg, adj.
- huorilîn
- huorilinc
- huor(i)ling, st. m.
- huorilîno, adv.
- huorîn, adj.
- huor(i)uuini, st. m.
- huorkind, st. n.
- huorkunni, st. n.
- huorlîh, adj.
- huorlîhho, adv.
- huorling
- huorliod, st. n.
- huorlust, st. f.
- huorlustîg, adj.
- huorlustlîhho, adv.
- huormahhâri, st. m.
- huormahheri, st. m.
- huormahhin(na), st. f.
- huormahho, sw. m.
- huormahhunga, st. f.
- huormieta, st. f.
- huorminna, st. f.
- huorôn, sw. v.
- bi-huorôn, sw. v.
- fir-huorôn, sw. v.
- huorr-
- huorspil, st. n.
- huorsunge, mhd. st. f.
- huorûnsun, st. m.
- huoruuerc, st. n.
- huoruuiniscaft, st. f.
- huosa
- huosal
- huoscrekil
- huosherro
- huosigom
- huosta, st. f.
- huostafil
- huosto, sw. m.
- huostôn, sw. v.
- huot, st. m.
- huot
- gi-huot
- huota, st. f.
- huotâri, st. m.
- huoteri, st. m.
- huotefaz, st. n.
- huoten, sw. v.
- bi-huoten, sw. v.
- fora-bi-huoten, sw. v.
- bi-huotento, adv.
- huotesnuor, st. f.
- huotil1, st. m.
- -huotil2
- huotilîn, st. n.
- huotilînessnuor, st. f.
- huotilsnuor, st. f.
- huotpitpurc
- huoua
- huoue
- huphalter
- huphalz
- hupho
- hupilo
- hploch
- hura
- hurcnat
- hurd
- hurf est
- hurhano
- hurhon
- huriio
- hurilinc
- hurinch
- hur(i)uua, st. sw. f.
- huruuî, st. f.
- huriz
- hurlinch
- -hurn
- -hurne
- -hurni, adj.
- hurnîn, adj.
- hurniz, st. m. n.
- -hurno
- hrnuch
- hurnu, mhd. st. m. n.
- hurnû, mhd. st. m. n.
- hurolob
- huroso
- hurr-
- hrru
- hrshus
- hursken, sw. v.
- gi-hursken, sw. v.
- ir-hursken, sw. v.
- hurskida, st. f.
- gi-hurskida, st. f.
- hurst, st. f.
- hurstdi
- hurt, st. f.
- hurd, st. f.
- hurugthigeno
- huruua
- ge-hurwe, mhd. st. n.
- huruuî
- huruuîn
- hrwine
- gi-hurzen, sw. v.
- hus
- hûs, st. n.
- hûs, st. m.
- gi-hûsa, sw. f.
- hūsahoninc
- husaluurz
- hûsâri, st. m.
- hûsbrehho, sw. m.
- huscāpo
- huschalca
- husche
- huscrichil
- hsegm
| | hunt(e)zunga st. sw. f.; vgl. mhd. nhd. hundszunge; mnd. hunde(s)tunge; ae. hundes tunge. Nur im Nom. Sing. hunt-zunge: Gl 3,315,61. 4,185,36 (-zvnge). — hunde-zunga: Gl 3,489,27. 584,45. Echte Hundszunge, Cynoglossum officinale L. (vgl. Marzell, Wb. 1,1296 ff., Fischer, Pfl. S. 267): huntzunge cinoglossa (herba) Gl 3,315,61. 584,45. 4,185,36. hundezunga lingua canis 3,489,27. Vgl. hunteszunga.
huntflioga sw. st. f., mhd. Lexer huntvliege; mnl. hontvliege. — Graff III,762. hunt-fliug-: nom. sg. -a Gl 1,521,49 (M; oder -fluiga, Steinm.). 3,312,56 (SH e; -iv-). 452,41 (-iv-). 692,13; -e 230,40 (SH a 2; hvntflivge). 673,25 (oder -fluige, Steinm.). 692,13 (-li- aus h korr., Steinm.); nom. pl. -en Npw 104,31; -flviga: nom. sg. Gl 1,521,49/50 (M); -flieg-: dass. -a 50 (M). 3,270,25 (SH b); acc. sg. -un Np 77,45; nom. pl. -un 104,31; -in Gl 1,521,54 (M); -a Npgl 77,48; acc. pl. -a 49; -flig-: nom. sg. -a Gl 3,270,26 (SH b); -e 48,9; -fleigun: nom. pl. Np 104,31 (Hs. V1 = S. XXXI,16); -flieig: nom. sg. Gl 3,48,10 (15. Jh.); -fleug: dass. 9 (14. Jh., hūt-). — hund-fliuge: nom. sg. Gl 1,521,50 (M). Verschrieben: hut-vlivg: nom. sg. Gl 3,55,21 (l. hūtvlivg, Steinm.); -fliega: dass. 270,25 (SH b); hint-flieg: dass. 48,58 (15. Jh.). 1) Hundsfliege, musca canina, eine große und besonders lästige Fliegenart: huntfliuga [venit] coenomyia [: et cinifes in omnibus finibus eorum, Ps. 104,31] Gl 1,521,49. huntflige cynomia 3,48,9. 55,21. 230,40. 270,25. 452,41. 673,25. 692,13. do gebot er ouh . unde chamen sar . die huntfliegun unde mucca chamen in allero endegelih dixit et venit cynomia . et scinifes in omnibus finibus eorum NpNpw 104,31. huntfliegun santa er sie (den Ägyptern) ana . diu az sie misit in eos cenomiam i. muscam caniam . et comedit eos Np 77,45. 2) übertr. auf die Mücke, Schnake, culex (annulatus): huntfliegin [venit coenomyia: et] cinifes (zinzalas) [in omnibus finibus eorum, Ps. 104,31] Gl 1,521,54 (1 Hs. mukkun ł mizzun, 1 nur mizun). huntflieg cinifes 3,48,58 (1 Hs. hundsmucke). 312,56. erugo unde pruina unde ignis nestant nieht in exodo . nube anderiu driu . scinifes ulcera tenebrę (huntfliega ruda finstrina) Npgl 77,48. vueder sie (die bösen Engel) doh machotin ranas [Bd. 4, Sp. 1371] (frosca) unde scinifes (huntfliega) ... daz ist in questione 49. Vgl. huntesflioga.
hunthoubit st. n.; vgl. mhd. Lexer hundshoubet, nhd. DWB hundshaupt; mnd. hundeshvet; ae. hundesheafod. — Graff IV,759. Nur im Nom. Sing. hunt-hpt: Gl 4,184,2; -haupt: 46,12 (Sal. a 1). 184,2/3; -haup: Mayer, Glossen S. 121,2 (Vat. lat. 625, 12. bis 13. Jh.); -hopit: Gl 3,76,42 (SH A; -v-). — hunt-houb-et: Gl 3,226,10 (SH a 2; hvnthov-). 267,47 (SH b, 2 Hss., 1 Hs. hnth-). 330,24 (SH g; -hbet). 4,46,10/11 (Sal. a 1, 2 Hss.); -t: Hbr. I,139,317 (SH A; hvnthovbt); -hobet: Gl 4,46,11 (Sal. a 1); -huet: 3,76,42 (SH A, Darmst. 6, 12. Jh.); -houet: 367,19 (Jd). Wohl verschrieben: hunt-hovbæ: Gl 3,267,48 (SH b, Kiel 47, 12. Jh.). hundsköpfiger Affe, Hundsaffe, Pavian (vgl. Diefb., Gl. 120b, DWb. IV,2,1938): hvnthopit cenocephali, quod caninam faciem et latratum habeant [Hbr. I,139,317] Gl 3,76,42. Hbr. I,139,317 (im Abschn. De portentis). hvnthovbet cynocephalus, -li (Hss. auch ceno-) Gl 3,226,10. 267,47. 330,24. 367,19. 4,46,10/11. 184,2. Mayer, Glossen S. 121,2 (beide cinolephalus).
hunthoubito sw. m.; vgl. AWB hunthoubit. — Graff IV,759. hunt-hovpitin: nom. pl. Gl 3,442,50 (hv-); -hopiton: dass. 49. — hunt-houb-ito: nom. sg. Gl 3,443,47. 446,49/50 (Sg 299, 9. Jh.); -to: dass. 50 (clm 14747, 9. Jh.); -hb-itun: nom. pl. 189,37 (SH B); -et-: nom. sg. -o 226,8 (SH a 2, 2 Hss., 1 Hs. hv-). 330,23 (SH g, 2 Hss.); -e 4,135,35 (Sal. c); -te: dass. 3,226,10 (SH a 2); -hob-it-: dass. -o 429,34. 448,33. 4,344,1; -e 3,76,40 (SH A, 2 Hss.). 674,28; -i 76,41 (SH A, 2 Hss.); -ido: dass. 446,49 (2 Hss.); -eto: dass. 226,9 (SH a 2). Thies, Kölner Hs. S. 161,11 (SH); -oto: dass. Gl 3,312,57 (SH e); -to: dass. 4,46,10 (Sal. a 1); -hoiuido: dass. 211,25 (sem. Trev., 11./12. Jh.); -hawet: nom. pl. 3,76,43 (SH A, clm 23796, 15. Jh.; über -w- 2 Punkte). Mit Dentalschwund (vgl. Gröger § 126): hun-hovbeto: nom. sg. Gl 3,312,57/58 (SH e, Prag, Lobk. 435, 12. Jh.). 1) hundsköpfiger Affe, Hundsaffe, Pavian (vgl. Diefb., Gl. 120b, DWb. IV,2,1938): hunthobite cenocephali, quod caninam faciem et latratum habeant [Hbr. I,139,317] Gl 3,76,40 hunthbitun cenocephali canina facie [Hbr. II,28,614] 189,37 (beide im Abschn. De portentis). hunthobeto cynocephalus, -li (Hss. auch ceno-) 226,8. 312,57. 330,23. 442,49. 443,47 (zenozefano). 446,49. 448,33. 674,28. 4,46,10. 135,35. 211,25. Thies, Kölner Hs. S. 161,11. hunthobito cenocephalus sive de gente cananea (vgl. Anm. 1, Steinm.) Gl 4,344,1. 2) Mensch mit Hundskopf (vgl. DWb. IV,2,1938): hunthobito cephalo [vgl. cynocefalus homines sunt qui capita canina habent, CGL IV,35,14 u. ö.] Gl 3,429,34 (im Abschn. Der Mensch).
hunthûs st. n., mhd. Lexer hunthûs, nhd. (älter) hundehaus, hundshaus; mnl. hondehuus. — Graff IV,1055. Nur im Nom. Sing. hunt-hus: Gl 3,444,29 (2 Hss.). 673,44 (-h9). 4,42,57 (Sal. a 1, 10 Hss., davon 1 Hs. -hvs, 1 hvnthvs). 168,57 (Sal. d). 173,36 (Sal. e). Meineke, Ahd. S. 27,89 (Sal. a 1; -h9). Sprachwiss. 15,230,3 (Sal. a 1; -nt- nur noch zum Teil lesbar, Meineke). Verstümmelt: hu..: Gl 4,219 Anm. 3 (hunthus, Steinm.). [Bd. 4, Sp. 1372] Hundehütte: hunthus canal (vgl. Mlat. Wb. 2,143 s. v. canalis) Gl 3,444,29. 4,42,57. 168,57. 173,36. 219 Anm. 3. Meineke, Ahd. S. 27,89. hunthus (s. o.) canava canal Sprachwiss. 15,230,3. hunthus ł huntchelle hus canal Gl 3,673,44.
hunti Gl 2,591,56 s. ? undî st. f.
huntîn adj., mhd. Lexer hundîn, nhd. DWB hünden; mnd. hünden, mnl. hondijn; ae. hunden. — Graff IV,977. Verschrieben: hunt: nom. sg. f. Gl 1,94,38 (Pa; d. h. huntina, vgl. Gl 5,87,31 ff.). Hunds-: caenomia nalles fliuga huntina auh de fliugun allo pizzant caenomia non musca canina sed musca omnimordax.
huntinna st. f., mhd. Lexer hundinne, nhd. DWB hündin; mnd. hündinne, mnl. hondinne (hundinne). — Graff IV,977. hundinne: nom. sg. Gl 3,444,21 (Wien 804. Würzb. Mp. th. 4° 60, beide 12. Jh.). Hündin: canicula.
huntis atil Gl 4,344,22 s. AWB huntessatul.
huntkelle mhd. st. sw. f. hunt-chelle: nom. sg. Gl 3,673,44 (Innsbr. 711, 13. Jh.). Hundehütte: hunthus ł huntchelle (am Rande von anderer Hand zugefügt, Steinm.) hus canal (vgl. Mlat. Wb. 2,143 s. v. canalis). Vgl. Heinertz, Beitr. 41,500 f.
huntlouh st. m., mhd. Lexer huntlouch, nhd. DWB hundslauch. — Graff II,143. hunt-lch: nom. sg. Gl 3,488,20 (Wien 10, 11. Jh.). Hundslauch, Bez. für die Herbstzeitlose, Colchium autumnale L. (vgl. Marzell, Wb. 1,1070 ff., bes. 1101), oder für den Weinbergslauch, Allium vineale L. (vgl. ebda. 216): ermadactili (vgl. Diefb., Gl. 276a s. v. hermodactilus) [vgl. ermodactulus alius agrestis, CGL III,589,66]. |
| huntflioga
| | 1) Hundsfliege, musca canina, eine große und besonders lästige Fliegenart: huntfliuga [venit] coenomyia [: et cinifes in omnibus finibus eorum, Ps. 104,31] Gl 1,521,49. huntflige cynomia 3,48,9. 55,21. 230,40. 270,25. 452,41. 673,25. 692,13. do | | 2) übertr. auf die Mücke, Schnake, culex (annulatus): huntfliegin [venit coenomyia: et] cinifes (zinzalas) [in omnibus finibus eorum, Ps. 104,31] Gl 1,521,54 (1 Hs. mukkun ł mizzun, 1 nur | | hunthoubito
| | 1) hundsköpfiger Affe, Hundsaffe, Pavian (vgl. Diefb., Gl. 120b, DWb. IV,2,1938): hunthobite cenocephali, quod caninam faciem et latratum habeant [Hbr. I,139,317] Gl 3,76,40 hunthbitun cenocephali canina facie [Hbr. II,28,614 | | 2) Mensch mit Hundskopf (vgl. DWb. IV,2,1938): hunthobito cephalo [vgl. cynocefalus homines sunt qui capita canina habent, CGL IV,35,14 u. ö.] Gl 3,429,34 (im Abschn. Der Mensch). |
|