| - bi-huohônto, adv.
- huohung, st. m.
- huohunga, st. f.
- huolen, sw. v.
- huoli
- huolih
- huon, st. n.
- huon
- huoniklîn
- huoni(n)klîn, st. n.
- huonirtharm, st. m.
- huonirîn, adj.
- huonisarba
- huonlihiu
- huor, st. m. n.
- huora, sw. st. f.
- huoralîn, adj.
- huorilîn, adj.
- huorâra, sw. f.
- huorâri, st. m.
- huoreri, st. m.
- huorarunt
- huoren, sw. v.
- huorgibârida, st. f.
- huorgilust, st. f.
- huorgilustîg, adj.
- huorgiuuât, st. f.
- huorhûs, st. n.
- huorhûsilî(n), st. n.
- huorîg, adj.
- huorilîn
- huorilinc
- huor(i)ling, st. m.
- huorilîno, adv.
- huorîn, adj.
- huor(i)uuini, st. m.
- huorkind, st. n.
- huorkunni, st. n.
- huorlîh, adj.
- huorlîhho, adv.
- huorling
- huorliod, st. n.
- huorlust, st. f.
- huorlustîg, adj.
- huorlustlîhho, adv.
- huormahhâri, st. m.
- huormahheri, st. m.
- huormahhin(na), st. f.
- huormahho, sw. m.
- huormahhunga, st. f.
- huormieta, st. f.
- huorminna, st. f.
- huorôn, sw. v.
- bi-huorôn, sw. v.
- fir-huorôn, sw. v.
- huorr-
- huorspil, st. n.
- huorsunge, mhd. st. f.
- huorûnsun, st. m.
- huoruuerc, st. n.
- huoruuiniscaft, st. f.
- huosa
- huosal
- huoscrekil
- huosherro
- huosigom
- huosta, st. f.
- huostafil
- huosto, sw. m.
- huostôn, sw. v.
- huot, st. m.
- huot
- gi-huot
- huota, st. f.
- huotâri, st. m.
- huoteri, st. m.
- huotefaz, st. n.
- huoten, sw. v.
- bi-huoten, sw. v.
- fora-bi-huoten, sw. v.
- bi-huotento, adv.
- huotesnuor, st. f.
- huotil1, st. m.
- -huotil2
- huotilîn, st. n.
- huotilînessnuor, st. f.
- huotilsnuor, st. f.
- huotpitpurc
- huoua
- huoue
- huphalter
- huphalz
- hupho
- hupilo
- hploch
- hura
- hurcnat
- hurd
- hurf est
- hurhano
- hurhon
- huriio
- hurilinc
- hurinch
- hur(i)uua, st. sw. f.
- huruuî, st. f.
- huriz
- hurlinch
- -hurn
- -hurne
- -hurni, adj.
- hurnîn, adj.
- hurniz, st. m. n.
- -hurno
- hrnuch
- hurnu, mhd. st. m. n.
- hurnû, mhd. st. m. n.
- hurolob
- huroso
- hurr-
- hrru
- hrshus
- hursken, sw. v.
- gi-hursken, sw. v.
- ir-hursken, sw. v.
- hurskida, st. f.
- gi-hurskida, st. f.
- hurst, st. f.
- hurstdi
- hurt, st. f.
- hurd, st. f.
- hurugthigeno
- huruua
- ge-hurwe, mhd. st. n.
- huruuî
- huruuîn
- hrwine
- gi-hurzen, sw. v.
- hus
- hûs, st. n.
- hûs, st. m.
- gi-hûsa, sw. f.
- hūsahoninc
- husaluurz
- hûsâri, st. m.
- hûsbrehho, sw. m.
- huscāpo
- huschalca
- husche
- huscrichil
- hsegm
- husegome
- hsegumo
- hûseiga, sw. f.
- hûseigo, sw. m.
- hsel
- husen
- hûseslouch, mhd. st. m.
- hûsesswam, mhd. st. m.
- hûsvater, mhd. st. m.
- hûsfogt, st. m.
- hûsgeschirre, mhd. st. n.
- hûsgifelli, st. n.
- hûsginôz, st. m.
- hûsginôzo, sw. m.
- hûsginôzo
- hûsgisuuâso, sw. m.
- husgome
- hûsgot, st. m.
- husgot
- husgota
- hûshêrro, sw. m.
- -hûsi
- -hûsîg
- husigomo
- husigo
- husigovme
- husilæ
- hûsilîn, st. n.
- hûsing, st. m.
- hûsisc, adj.
- hûske
- huslethte
- husleticha
- huslc
- husloc
- hûslouh, st. m.
- hûsman, st. m.
- hûsminze, mhd. sw.
- hûso, st. m.
- hûs, st. m.
- gi-hûso, sw. m.
- hûsôn, sw. v.
- hûsquena, sw. f.
- hussa
- hûssâza, st. f.
- hûsscalc, st. m.
- hûsstat, st. f.
- hussuht
- hûssuohha, st. f.
| | bi-huohônto adv. pi-huhonto: AJPh. 55,231 (clm 6293, 9. Jh.). spottend, höhnend: pihuhonto [numquam se ad sanctae conversationis habitum venire, iurando, irascendo,] deridendo [testabatur, Greg., Dial. 4,38 p. 437].
huohung st. m. — Graff IV,689 s. v. hohunga. huahungum: dat. pl. Gl 1,559,40 (Rb; z. Genus vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 343). Spott, Verspottung: huahungum [qui autem] ludibriis [et increpationibus non sunt correcti, dignum dei iudicium experit sunt, Sap. 12,26].
huohunga st. f. — Graff IV,689 s. v. hohunga. hohunga: nom. sg. Gl 1,69,12 (R). Spott, Verspottung: cavillatio.
huolen sw. v. (z. Bildung vgl. Wissmann S. 125); ae. hólian; got. holon. — Graff IV,849 s. v. holjan, huoljan. huolida: 3. sg. prt. I 36,17. jmdn. hintergehen, täuschen, m. Dativ: ‘druhtin suuor Dauite in uuaarnissu, endi ni huolida imu: Dhinera uuomba uuaxsmin setzu ih ubar miin hohsetli’ ‘iuravit dominus David in veritate, et non frustrabitur eum’.
huoli Gl 1,440,48 s. AWB huohilî(n).
huolih Npw 2,4 s. AWB huohlîh.
huon st. n., mhd. Lexer huon, nhd. huhn; as. hôn (vgl. Holthausen, As. Wb. S. 36), mnd. hôn, mnl. hoen; vgl. an. hæns (hœns; pl.). — Graff IV,958 s. v. hôn. hon: nom. sg. Gl 3,459,3 (Berl. Lat. 8° 73, 11. Jh.); nom. pl. -]ir 10,38 (C). 451,24 (Berl. Lat. 4° 676, 9. Jh.); [gen. pl. -]ero Wa 24,12. 29,13 (beide M). 32,29 (= 37). 37,17. 39,14 (beide M)]. — huan: nom. sg. O 4,13,36. 18,34; nom. pl. -]ir Gl 2,739,43 (Sg 292, 10. Jh.); dass. -]er ebda. = Wa 80,3 (Carlsr. S. Petri, 11. Jh.); huon: nom. sg. Gl 3,203,41 (SH B; --). 365,43 (Jd; --). 449,8 (cgm 5248,2, 9. Jh.). 459,3 (Wolf. Aug. 10. 3. 4°, 9. Jh.). 671,9. Hbr. I,163,720 (SH A; --); nom. pl. -]ir Gl 3,460,13 (--); hon: nom. sg. 4,207,64 (sem. Trev., 11./12. Jh.); hown: dass. 190,30 (Wien 1325, 14. Jh.). — hun: nom. sg. Gl 1,648,67 (clm 22201, 12. Jh.; z. u vgl. Matzel § 53). 3,465,16 (Wien 804, 12. Jh.); hunt: dass. 459,3 (Paris Lat. 9344, 11. Jh.; z. unorganischen t vgl. Neuß, Stud. S. 108, Suolahti, Vogeln. S. 228 Anm. 2). [Verschrieben: hanero: gen. pl. Wa 24,23 (K).] Huhn, gallus (vgl. Suolahti, Vogeln. S. 228 ff.), Hühnchen: huaner [ibi a plurimo] pullorum (Hs. pulli) [cantu cum egissent mysteria dei, Acta apost. V p. 582] Gl 2,739,43 = Wa 80,3. honir pulli 3,10,38. 451,24 [Bd. 4, Sp. 1382] (lat. Worte der Hs. abgeschnitten, vgl. S. 450 Anm. 10). 460,13. hn pullus 203,41. 365,43. 449,8. 459,3. 465,16. 671,9. 4,207,64. pullus fetus animalium 190,30. hn hnkelin pullus vel pulcinus Hbr. I,163,720. [uan themo houe seluomo ... otherhalf hunderod honero Wa 24,12 (= 23). 29,13. 32,29 (= 37), ähnl. 37,17. 39,14.] êr hinaht hano krahe ... êr thaz huan singe [vgl. antequam gallus cantet, Randgl. nach Matth. 26,34] O 4,13,36; ferner: 18,34; Vok.-Übers. infolge mißverstandenen Lateins: wildiz hun [ipsi negotiatores tui (d. i. der phönizischen Handelsstadt Tyrus) multifariam] involucris (Hs. volucris) [hyacinthi, Ez. 27,24] Gl 1,648,67 (z. Übers. vgl. Matzel § 30; 6 Hss. (in) vulluhhun, 1 Hs. seriphellin ł vullichen, 1 serphilin, davon 4 Hss. involucris, 4 volucris). Komp. birc-, erd-, feld-, fesi-, hasal-, orre-, reba-, uuazzarhuon; Abl. huoni(n)klîn; huonirîn.
huon s. AWB huohôn.
huoniklîn s. AWB huoni(n)klîn.
huoni(n)klîn st. n. (z. Bildung vgl. Kluge, Stammb.3 § 63, Henzen, Wortb. § 93 e und Anm. 47, auch Wilm., Gr. 22 § 250), mhd. huoniklîn, nhd. dial. bair. DWB hünkel, DWB hinkel Schm. 1,1133. — Graff IV,959 s. vv. hunichlin. henechlin. huonidi (?). hon-icli: nom. pl. Gl 3,464,1 (Vat. Reg. 1701, 11. Jh.); -icchili: dass. 451,27 (Berl. Lat. 4° 676, 9. Jh.; Lat. konjiz., s. u.); -chli: nom. sg. 10,39 (C; oder nom. pl.?). — huon-iklin: nom. sg. Gl 3,86,69 (SH A, 2 Hss.; --); acc. pl. T 142,1 (-c-); -icliv: nom. pl. Gl 3,460,16 (Schlettst., 12. Jh.; --, z. Endg. vgl. Braune, Ahd. Gr.14 §§ 196 Anm. 3. 198 Anm. 5); -nichili: nom. sg. 449,9 (cgm 5248,2, 9. Jh.); -ichliu: acc. pl. Npgl 108,5 (vgl. K.-T. 10,411,6; Piper -lîn; z. Endg. vgl. Braune a. a. O.); -echlin: nom. sg. Gl 3,86,68 (SH A, Trier 31, 13. oder 12. Jh.; --); -ecklin: dass. 67 (SH A; --, -k- aus h korr.); -chelu: nom. pl. 443,4 (Florenz XVI,5, 12. oder 13. Jh.; z. Endg. vgl. Braune a. a. O.). — hun-ichlin: nom. sg. Gl 3,465,17; -eklin: dass. 86,68 (SH A; -v-, -c-). 203,42 (SH B). 506,35 (-c-); -kilin: dass. 86,69 (SH A); -clen: dass. 87,1 (SH A, Darmst. 6, 12. Jh.). — hnkelin: nom. sg. Hbr. I,163,720 (SH A; vgl. Hbr. III,320, aber hn- Add. III,359); hündlein: dass. Gl 3,87,1 (SH A, 15. Jh.; z. unorganischen Dental vgl. Neuß, Stud. S. 108). huaninchili: acc. pl. Gl 1,733,42 (S. Paul XXV a/1, 8. Jh.; zweites n u. zweites h undeutlich, vgl. Daab, Denkm. S. 16 Anm. 2); huoninchli: nom. pl. 3,671,11 (Innsbr. 711, 13. Jh.; das erste -i- aus -l- rad.); hninchil: nom. sg. 285,62 (SH b, 12. Jh.). — hvnincli: nom. sg. Gl 3,285,62 (SH b, 13./14. Jh.). (Vogel-)Junges; Hühnchen: daz kabin zebar zebar ... zuuei kenestidiu turturono zuuei iungi huaninchili tubono ut darent ostiam (Hs. noch sacrificium) ... par turturum et duos pullos columbarum [Luc. 2,24] Gl 1,733,42; honchli pulcinus 3,10,39 (pulcins, vgl. Steinm.; z. Lemma vgl. Georges, Handwb.11 2,2076 s. v. pullicenus, Diefb., Gl. 471b s. v. pulcina, -us, -i). 203,42. 285,62 (-ina). 443,4 (pulvini, -v- für c verschr.?). 449,9 (pullicinus). 451,27 (pulcini, lat. Worte der Hs. abgeschnitten, vgl. S. 450 Anm. 10). 464,1 (pulcini). 465,17. 671,11 (pullicini). pullus ł pulcinus (1 Hs. nur pulcinus) 86,67. pullini 460,16 (z. Lemma vgl. Georges, Handwb.11 2,2076 s. v. pullinus adj.). pullus 506,35. hn hnkelin pullus vel pulcinus Hbr. I,163,720. Hierusalem ... vvuo ofto ih uuolta gisamanon thinu kind zi themo mezze the samanot henin ira huoniclin untar ira [Bd. 4, Sp. 1383] federacha quemadmodum gallina congregat pullos suos sub alis suis T 142,1, ähnl. Npgl 108,5 (Np pullus).
huonirtharm st. m. (z. Kompositionsform vgl. Gröger § 20), mhd. hüener-, nhd. DWB hühnerdarm. — Graff V,266 s. v. hunerdarm. huner-darm: nom. sg. Gl 3,482,8 (3 Hss., 2 Hss. 12. Jh., 1 Hs. 13. Jh.; 1 -v-); heuner-: nom. pl.? -]e 542,35 (13. Jh.; vgl. Beitr. (Halle) 85,241). — hners-darm: nom. sg. Gl 3,586,14 (13. Jh.); huners-: dass. 476,2 (13. Jh.). Hühnerdarm, Bez. f. die Vogelmiere, Stellaria media Villars (vgl. Marzell, Wb. 4,495 ff.), oder für den Acker-Gauchheil, Anagallis arvensis L. (vgl. ebda. 1,253 ff.): hunersdarm moron Gl 3,476,2 (z. Lat. vgl. auch Steinm.). 482,8. 586,14 (marona, z. Lemma vgl. Diefb., Gl. 349c). heunerdarme ipia morsus gallinae 542,35 (z. den Lemmata vgl. Diefb., Gl. 308c s. v. ippia, u. Steinm.). |
| |