| - innobeli
- innocte
- innôd, st. m.
- innôdi, st. n.
- innôdili, st. n.
- innôdlîh, adj.
- innôn, sw. v.
- gi-innôn, sw. v.
- innônto, adv.
- innôr, adv. comp. u. praep.
- innôti, st. n.
- innouilih
- innvili, st. n.
- innuovili, st. n.
- innuadri
- innuovili
- ino
- inobli
- inodilo
- inoga
- inoparlicho
- inora
- inouuua, st. f.
- inpaturat
- inpehestant
- inpesken
- inpfallit
- inpfimga
- inphlegan
- inphliht, st. f.
- inpiucanti
- inpranta
- inprehttandi
- inpruhti
- inqueman
- inreckan
- in[h]rif, mnd. st. n.
- in[uu]rîhan
- inrihhit
- inrunnan
- ins
- insacie
- insament
- insaro
- inselem
- insêli, adj.
- insellen
- insephen
- insêuui, st. n.
- insezzen
- inshalt
- insighela
- insigil
- insigilen
- bi-insigilen, sw. v.
- insigili, st. n.
- insigil, st. n.
- insinkan
- insizzit
- inskieren
- inskînan
- inskioban
- inskiozan
- insla:fiu
- inslahan
- inslahti, st. n.
- insleihhen
- inslîfan
- inslîhhan
- inslîhho, sw. m.
- inslintan
- insliofan
- inslouf, st. m.
- insnerahan
- insnit, st. m.
- insperren
- inspurida
- instecken
- instentîgo, adv.
- instephen
- instîgan
- instil ber
- instiuren
- instôzan
- instungen
- instunkôn
- insturzen
- insuoza, st. f.
- insuuintilôn
- int
- int
- in..t
- intabeger
- intachter
- intadalen
- intannussida
- intânôn
- intbarôn
- intbarônto
- intbeinen
- intbeitôn
- intberan
- intbintan
- intblâ(a)n, adj. part. prt.
- intblâanî
- intbouh(ha)nen
- intbrestan
- intbrettan
- intbrittilôn
- -intbrottanî
- intbrutten
- intbuntanî
- intburdinen
- intthecken
- intthecnissî
- intthûhen
- intedilên
- inteiz
- interben
- intêrên
- intêrôn
- interprucheniv
- intêrunga
- intfâhan
- intfâhanto
- intfâhâri
- intfaldan
- intfallan
- intfangâri
- intfangeri
- intfanglîh
- intfangnissa
- intfaran
- intfengida
- intfindan
- -intfindantlîhho
- intfindida
- intfindlîh
- intfirren
- intfliogan
- intfliohan
- intfliozan
- intfrâgên
- intfrâgunga
- intfrhên
- intfrôren
- intfundanlîh
- intfuntnuss
- intfuntnussida
- intfuogen
- intfuolen
- intfuoren
- intgân
- intgangan
- intgarauuen
- in(t)geinen
- intgeltan
- intgeltâri
- intgelten
- intgeltida
- intgeltnissi
- intgên
- intgezzan
- intgoltano
- intgraban
- intgurten
- inthbanî1
- inthabanî2
- inthabên
- inthabênto
- inthagenen
- inthahsinen
- inthalsôn
- inthassist
- inthebida
- inthebîg
- inthebinôn
- intheffen
- intheften
- intheiligôn
- intheitôn
- intheiz
- intheiza
- intheizan
- intheizida
- intheizunga
- inthelden
- inthellan
- inthellen
- inthenchen
- inthêrên
- intheriôn
- inthirnen
- inti, conj.
- intigu
- intinga, ae. sw. m.
- intirscrenchit
- intklenken
- intklioban
- intknuphen
| | innobeli Npw 17,19 s. AWB innvili.
innocte Gl 1,184,2 (K) s. ? AWB innôti.
innôd st. m., innôdi st. n.; ae. innoþ m. f. (?). — Graff I,298 s. v. innod m. inn-od: nom. sg. Gl 1,23,27 (R); dat. sg. -]e 733,8 (S. Paul XXV a/1, 8./9. Jh.); nom. pl. -]i 294,48 (Jb-Rd). H 22,5,1; acc. pl. -]i Gl 1,729,51 (S. Paul XXV a/1, 8./9. Jh.); inne-ode: dat. sg. 316,67 (Rb). 1) Innereien, Eingeweide: straum innod alveus alvus Gl 1,23,27 (vgl. Splett, Sam.-Stud. S. 35 u. 192). kinachatotiu hangent innodi nudata pendent viscera H 22,5,1; spez.: Mutterleib: uuarun samanstozonti chind in inneode [sed] collidebantur in utero [eius] parvuli (Hs. filii) [Gen. 25,22] Gl 1,316,67. kenemmit uuas namo siner daz kenemmit uuas fona angele er denne in innode entfangan uuari quod vocatum est ab angelo priusquam in utero conceperetur [Luc. 2,21] 733,8 (vgl. Voetz, Lukasgl. S. 219 ff.). 2) das Innerste, Tiefste (eines Gefühls): innodi [festinavitque quia commota fuerant] viscera [eius super fratre suo, Gen. 43,30] Gl 1,294,48. duruh innodi ufchumft ufchuuemo fona hohemu per viscera [misericordiae dei nostri in quibus visitavit nos,] oriens ex alto [Bd. 4, Sp. 1623] [Luc. 1,78] 729,51 (vgl. Voetz, Lukasgl. S. 193 ff.; zum Lemma vgl. Sleumer S. 825 f. s. v. viscus). Abl. innôdili; innôdlîh.
innôdili st. n.; vgl. Heinertz, Et. Stud. S. 71 ff. s. v. innodili — innouili; zur Bildung vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 166 Anm. 2. — Graff I,298. inn-odil-: dat. pl. -ū Gl 1,281,44 (Jb-Rd); acc. pl. -i 324,33/34; -odli: nom. pl. 3,19,13 (Sg 242, 10. Jh.); inodilo: gen. pl. 1,511,24 (Rb). Wohl verschrieben: inn-adoli: acc. pl. Gl 1,409,42/43 (Rb); -idoli: dass. 620,35 (Rb; vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 98). Innereien, Eingeweide: von Tieren: innodilum [non comedetis ex eo crudum quid ... sed tantum assum igni: caput cum pedibus eius et] intestinis [vorabitis, Ex. 12,9] Gl 1,281,44. innodili innadiri [sumes et adipem totum qui operit] intestina [, et reticulum iecoris, ... et offeres incensum super altare, ebda. 29,13] 324,33/34 (4 Hss. innvili); hierher wohl auch: Hoden, Weichteile: senadara inodilo [stringit caudam suam quasi cedrum,] nervi testiculorum [eius perplexi sunt, Job 40,12] 511,24; — von Menschen: luakenti innadoli iro [percutiebat viros uniuscuiusque urbis, a parvo usque ad maiorem, et computrescebant] prominentes extales eorum [1. Reg. 5,9] Gl 1,409,42/43, z. gl. St. innidoli extales 620,35. uuamba href innodli venter uteres viscera 3,19,13. Vgl. innvili.
innôdlîh adj.; vgl. Splett, Ahd. Wb. I,1,423 s. v. innôdlîh(?). — Graff I,297. inne-oht-lihan: acc. sg. m. Gl 1,317,57 (Rb). leiblich (vom Bruder): inneohtlihan pruader [attollens autem Ioseph oculos, vidit Beniamin] fratrem [suum] uterinum [Gen. 43,29] (vgl. Meineke, Bernstein S. 142).
innôn sw. v., mhd. innen; mnd. mnl. innen; afries. innia (vgl. Holthausen, Afries. Wb.2 S. 51); ae. innian. — Graff I,298. inn-: 3. sg. -ôt Nb 107,25. 26 [118,13. 14]; 2. pl. imp. -ont Np 95,8; 3. sg. prt. -ota Nb 339,10 [371,6]; 3. pl. prt. -oton Npgl 111,4. 1) jmdn. aufnehmen, m. Akk. d. Pers.: daz uuitchelle ze Athenis . innota iu . die harto tieftahtigen alten . i. Stoicos philosophos quondam attulit . i. habuit porticus . s. Athenis . nimium obscuros senes Nb 339,10 [371,6]. in propria venit . et svi evm non recepervnt (er cham an daz sin die sine neinnoton in) Npgl 111,4. 2) sich vereinigen mit, sich gesellen zu, m. refl. Akk. u. zi + Dat. d. Pers.: tiu sih nieht io ze guoten neinnot . noh tie guote nemachot . ze dien si sih innot quae nec se semper adiungit bonis . et non efficit bonos . quibus adiuncta fuerit Nb 107,25. 26 [118,13. 14]. innont iuh ze apostolis . ze prędicatoribus (vgl. K.-T.) . daz sie iuh pringen in sanctam ęcclesiam diu sin hus ist Np 95,8. Abl. innônto.
gi-innôn sw. v. — Graff I,298. ge-innoton: 3. pl. prt. Np 42,3. jmdn. in eine Gemeinschaft aufnehmen, m. Akk. u. in + Akk.: lux unde ueritas diu Christus sint . diu geinnoton mih . in dia ęcclesiam . diu mons unde tabernaculum ist.
innônto adv. — Graff I,298 s. v. innôn. [Bd. 4, Sp. 1624] innonto: Npgl 101,10. jmdn. aufnehmend: communicando pęnitentibus . et suscipiendo publicanos . et peccatores (kemeinsamonto dien riuuuonten unde innonto die ubilis irmarto unde die sundigin) Npgl 101,10.
innôr adv. comp. u. praep., mhd. nhd. inner; mnl. inner; ae. innor. — Graff I,297. innôr: Nc 707,3. 25. 708,16. 801,10 [28,14. 29,14. 30,18. 161,10]; inner: S 346,29 (Münch. Gl. u. B., Hs. A, 12. Jh.). I. Adverb lokal: mehr, weiter nach innen: innor ran ein anderiu . miliche unde uuizemo uuetere gelichiu interius alius lactis instar candidaeque lucis . mitis omnia quietisque motu Nc 707,3 [28,14]. âne die runnen zuo (sc. aha) innor unlengerun in iro ferte . in engen biugon . unde in luzzelmo umbesueifte. Taz sint tie circuli Mercurii . unde Lunę praeterea duo (sc. amnes) restrictiores ac sinu ambituque parvo raptabantur interius 708,16 [30,18]. uuar chamen frouvun dara in iro selda . unde ouh innor in iro (der Philologia) bettechamera ecce conveniunt in penates . et in thalamum virginis . quaedam matronae 801,10 [161,10]; ferner: 707,25 [29,14] (interior). II. Präposition mit Dativ temporal: innerhalb: ich ... geloube, daz er inner der urist getouffet wart uone sancto Iohanne S 346,29.
? innôti st. n.; vgl. zum Ansatz Splett, Stud. S. 258; anders aber Ahd. Gl.-Wb. S. 304, das diese Belege mit Fragezeichen unter innôdi ‘Eingeweide, die inneren Organe’ stellt. — Graff I,298. inn-ot-: nom. pl.? -ei Gl 1,184,2 (Pa; e in o oder o in e korr., Steinm.); -e ebda. (Ra); -octe: dass. ebda. (K; oder verschr.?). das Einheimische(?): innotei puroliut indigena civis (Ra in (von indigena) innote) (vgl. zur Bed. Splett, Stud. S. 258).
innouilih Gl 1,324,33 s. AWB innvili. |
| innôd
| | 1) Innereien, Eingeweide: straum innod alveus alvus Gl 1,23,27 (vgl. Splett, Sam.-Stud. S. 35 u. 192). kinachatotiu hangent innodi nudata pendent viscera H 22,5,1; spez.: Mutterleib: uuarun samanstozonti chind in inneode | | 2) das Innerste, Tiefste (eines Gefühls): innodi [festinavitque quia commota fuerant] viscera [eius super fratre suo, Gen. 43,30] Gl 1,294,48. duruh innodi ufchumft ufchuuemo fona hohemu per viscera | | innôn
| | 1) jmdn. aufnehmen, m. Akk. d. Pers.: daz uuitchelle ze Athenis . innota iu . die harto tieftahtigen alten . i. Stoicos philosophos quondam attulit . i. habuit porticus . s. Athenis . nimium obscuros senes Nb | | 2) sich vereinigen mit, sich gesellen zu, m. refl. Akk. u. zi + Dat. d. Pers.: tiu sih nieht io ze guoten neinnot . noh tie guote nemachot . ze dien si sih innot quae nec se | | innôr
| | I. Adverb | | II. Präposition mit Dativ |
|