| innôr adv. comp. u. praep., mhd. nhd. inner; mnl. inner; ae. innor. — Graff I,297. innôr: Nc 707,3. 25. 708,16. 801,10 [28,14. 29,14. 30,18. 161,10]; inner: S 346,29 (Münch. Gl. u. B., Hs. A, 12. Jh.). I. Adverb lokal: mehr, weiter nach innen: innor ran ein anderiu . miliche unde uuizemo uuetere gelichiu interius alius lactis instar candidaeque lucis . mitis omnia quietisque motu Nc 707,3 [28,14]. âne die runnen zuo (sc. aha) innor unlengerun in iro ferte . in engen biugon . unde in luzzelmo umbesueifte. Taz sint tie circuli Mercurii . unde Lunę praeterea duo (sc. amnes) restrictiores ac sinu ambituque parvo raptabantur interius 708,16 [30,18]. uuar chamen frouvun dara in iro selda . unde ouh innor in iro (der Philologia) bettechamera ecce conveniunt in penates . et in thalamum virginis . quaedam matronae 801,10 [161,10]; ferner: 707,25 [29,14] (interior). II. Präposition mit Dativ temporal: innerhalb: ich ... geloube, daz er inner der urist getouffet wart uone sancto Iohanne S 346,29.
? innôti st. n.; vgl. zum Ansatz Splett, Stud. S. 258; anders aber Ahd. Gl.-Wb. S. 304, das diese Belege mit Fragezeichen unter innôdi ‘Eingeweide, die inneren Organe’ stellt. — Graff I,298. inn-ot-: nom. pl.? -ei Gl 1,184,2 (Pa; e in o oder o in e korr., Steinm.); -e ebda. (Ra); -octe: dass. ebda. (K; oder verschr.?). das Einheimische(?): innotei puroliut indigena civis (Ra in (von indigena) innote) (vgl. zur Bed. Splett, Stud. S. 258).
innouilih Gl 1,324,33 s. AWB innvili.
innvili, innuovili st. n.; vgl. ae. inylfe, -elfe, -ifle, -efle; an. innyfli; vgl. Sievers, Beitr. 5,531 ff., Braune, Ahd. Gr.14 § 166 Anm. 2, Heinertz, Et. Stud. S. 71 ff. s. v. innodili — innouili, de Vries, An. et. Wb. S. 287; vgl. aber Splett, Ahd. Wb. I,2,650 s. v. ? innofali. — Graff I,298. inn-ouil-: nom. pl. -i Gl 3,433,28 (clm 14754, 9. Jh.); acc. pl. -i 1,324,32 (2 Hss., 1 Hs. S. Paul XXV d/82, 9./ 10. Jh.; 1 īn-); -e 33 (2 Hss., darunter Sg 295, 9. Jh.); inniuoli: nom. pl.? 336,57 (Rb; oder verschr.?); in-uueli: nom. pl. 3,433,29 (clm 14689, 11./12. Jh.). — inn-uouilu: acc. pl. T 4,18 (zu -u vgl. Franck, Afrk. Gr.2 § 134, Braune, Ahd. Gr.14 § 198 Anm. 5); mit prothetischem h: hīn-uovili: nom. pl. Gl 3,433,28 (Fulda C 11, 15. Jh.). inn-obeli: acc. pl. Npw 17,19; in-obli: nom. pl. Gl 2,395,55 (Wien 247, 11. Jh.). 453,58 (2 Hss., 11. Jh.). 600,1 (M, 3 Hss.); -ovli: dass. 641,74 (clm 18059, 11. Jh.; die Korr. von zweiter Hand, Steinm.). — in-uplo: gen. pl. Gl 2,177,51 (M, clm 21525, 9. Jh); vgl. zum Wechsel zwischen p, b und f Schatz, Abair. Gr. § 78. Verschrieben: moulo: gen. pl. Gl 1,703,11 (M, 2 Hss., 1 Hs. -ov-; l. inoulo, Steinm.); mulo: dass. 12 (M, Göttw. 103, 12. Jh.); uinculo: dass. 5,97,30 (M, clm 19440, 10./ 11. Jh.; verderbt aus innoulo, Steinm.); hierher wohl auch: inn-ouilih: acc. pl. 1,324,33 (Sg 9, 9. Jh.; vgl. in ders. Hs. Gl 1,323,55 chellilîh neben chellili). [Bd. 4, Sp. 1625] 1) Innereien, Eingeweide: von Tieren: innouili [sumes et adipem totum qui operit] intestina [, et reticulum iecoris, ... et offeres incensum super altare, Ex. 29,13] Gl 1,324,32 (1 Hs. innôdili innâdri). inobli [reponit aras ad tribunal denuo et tus et ignem vividum in carbonibus taurina et] exta [vel suilla abdomina, Prud., P. Rom. (X) 918] 2,395,55. 453,58. inovbli [nam neque erat coriis usus, nec] viscera [quisquam aut undis abolere potest aut vincere flamma, Verg., G. III,559] 641,74; — von Menschen: moulo [ut enim finivit hunc ipsum sermonem, apprehendit eum dolor dirus viscerum, et amara] internorum [tormenta, 2. Macc. 9,5] Gl 1,703,11 (zum Lemma vgl. Georges, Handwb.11 2,378 s. v. internus). inobli [nec tamen satiare umquam rabidis incitata faucibus valebat ingluvies] intestina [(des Herodes) intrinsecus ulceribus obsaepta, doloribus quoque coli quam maximis cruciabatur, Ruf., Hist. eccl. I,8 p. 67] 2,600,1. innouili viscera 3,433,28. si fure chomen mih in demo tage do daz suert durhfuor dei heiligen innobeli dere gotes muoter praevenerunt me in die afflictionis meae Npw 17,19; in einem Vergleich: inuplo [quis autem cogitationum vulnera occultiora esse nesciat vulneribus] viscerum [? Greg., Cura 1,1 p. 3] Gl 2,177,51; — hierher wohl auch mit Lemmaverschiebung (vgl. Meineke, Bernstein S. 145 u. 203): inniuoli crustulam [Ex. 29,2, aber wohl zu: sumes et adipem totum qui operit intestina, et reticulum iecoris, ... et offeres incensum super altare, Ex. 29,13] Gl 1,336,57. 2) übertr.: das Innerste, Tiefste (eines Gefühls): thuruh innuouilu miltida unsares gotes, in then uuisota unsih ufgang fon hohi per viscera misericordiae dei nostri, in quibus visitavit nos oriens ex alto T 4,18 (vgl. Sleumer S. 825 f. s. v. viscus). Vgl. innôdili.
innuadri Gl 2,742,16 s. AWB innâdri.
innuovili s. AWB innvili.
ino Npgl 108,18 s. AWB inu.
inobli s. AWB innvili.
inodilo Gl 1,511,24 s. AWB innôdili.
..inoga. Mayer, Glossen S. 56,5 (clm 4542, 9. Jh.; -o- unsicher) in: in der ..inoga. ist [quisquis enim iam aeterna concupiscit,] in ea quam aggreditur [, causa dei ... extra semetipsum fieri debet, Greg., Hom., PL 76,1276 B] ist unklar, vielleicht part. prt.; zu -gangan oder zu -ginnan?
inoparlicho Gl 2,68,17 s. in praep. 1. Teil A V 2 e u. ? obarlîhha. |