| AWB irbunnunga, AWB -bunstîg s. Grundwort.
irburg- s. AWB ir-burien.
AWB irburida, AWB -burien s. Grundwort.
irburig- s. AWB ir-burien.
irburitî s. AWB ir-buritî.
irch s. AWB irah.
ircham s. AWB ir-queman.
irchinar Gl 4,75,53 s. AWB irahîn.
irchovm Gl 1,503,66 s. AWB ir-queman.
AWB irthemphâri, AWB -themphen, AWB -themphunga, AWB -thenida, AWB -thenken, AWB -thenkida, AWB -thennen, AWB -therren, AWB -thiggen, AWB -thickên s. Grundwort.
irdîn adj., mhd. Lexer irdîn, erden, nhd. DWB irden; mnd. ērden, mnl. irdijn, erdijn; ae. eorþen; got. aírþeins. — Graff I,418 f. Erst ab 11. Jh. belegt. irdin: Grdf. Gl 3,215,4 (SH B). — erdin- (zu e- statt i- durch Analogie vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 30 Anm. 1): nom. sg. n. -az Gl 2,428,6; acc. sg. m. -in Npgl 59,2; nom. [Bd. 4, Sp. 1708] pl. m. -e 82,8; dat. pl. -en 15,3; acc. pl. m. -e 93,Prooem.; -a 77,68; -in 100,8. 1) irden, aus Ton bestehend (auch im Sinne von ‘vergänglich’): erdinaz [vas est solutum ac] fictile [, quocunque frangendum modo, Prud., P. Vinc. (V) 163] Gl 2,428,6. irdin faz fictilia vel frebula (vgl. dazu Diefb., Gl. 248a s. v. friuolus) 3,215,4. 2) irdisch, der Erde verhaftet, auf der Erde existierend (in christlicher Vorstellung im Gegensatz zu himmlisch), vergänglich: a) von Personen: also siu (die Sterne) neruochent quid agatur in terra . noh darumbe nelazzent iro itinera . so nelazzent ouh die . die cęlestes sint . umbe terrenos homines (erdine menniscin) . sie nefolhabeien iro conuersationem (libuuandil) Npgl 93,Prooem.; substant.: Idumei terreni uel sanguinei (daz chit erdine alde bluottine) 82,8. sie (d. i. tiefela) getuont terrenos (die erdinin) peccare (sundon) . et operari inique (unde unreht uuurchin) 100,8; ferner: 15,3. 59,2 (beide terrenus); b) von Abstraktem: er neuuolta uetustum populum terrena premia requirentem (erdina lona suochintin) ... nouum populum ... cęlestia desiderantem (himilisca lona forderontin) Npgl 77,68. |