| - kleua
- klewe
- klîba, st. f.
- klîban, st. v.
- az-klîban, st. v.
- bi-klîban, st. v.
- gi-klîban, st. v.
- zuo-klîban, st. v.
- zuo-kliben, sw. v.
- klida, as. st. f.
- ir-klihhôn, sw. v.
- klimban, st. v.
- ûf-klimban, st. v.
- klinga, st. sw. f.
- klingan1, st. v.
- klingan2, st. v.
- klingantî, st. f.
- klingilôd, st. m.
- klingilôn, sw. v.
- klingisôn, sw. v.
- klingo, sw. m.
- klingunge, mhd. st. f.
- klioban, st. v.
- in(t)-klioban, st. v.
- zi-klioban, st. v.
- zir-klioban, st. v.
- klipsi
- klrih, st. m.
- kliulin
- kliun
- kliupit
- kliuuua, st. sw. f.
- kliuuui, st. n.
- zisamane-kliuuuen, sw. v.
- kliuuui
- kliuuuilîn, st. n.
- kliuuuin, as. st. n.
- klîvestrûc, as. st. m.
- klîuua, st. sw. f.
- klobalouh, st. m.
- klobillch
- klobo, sw. m.
- klova, sw.?
- klogont
- klockôn, sw. v.
- klockônto, adv.
- kloclûdere, mfrk. st. m.
- klonakla
- klonz, mhd. st. m.
- klophôn, sw. v.
- klophrûna, st. f.
- klôsinâri, st. m.
- klûsinâri, st. m.
- klôster, st. n.
- klouuuen, sw. v.
- klouuuido, sw. m.
- klvilin
- kloz, st. m.
- kloz
- klôz, st. m. n.
- klôzilîn, st. n.
- klub, st. f.
- kluf, st. f.
- klubba, st. f.
- klûbôn, sw. v.
- kluft, st. f.
- klufta, sw. f.
- kluftîg, adj.
- kluftzanga, st. sw.?
- klunge, mhd. sw. f.
- klungilîn, st. n.
- kluoflok
- klûsa, st. sw.?
- klûsâra, sw. f.
- klûsenerse, mfrk. sw. f.
- klûsinâri
- kn-
- knabo, sw. m.
- knappo, sw. m.
- knapo, aostndfrk. sw. m.
- bi-knâen, sw. v.
- in-knâen
- ir-knâen, sw. v.
- knagan
- -knâida
- -knâo
- knapo
- knappo
- knarz, st. m. n.
- -knât
- knebil, st. m.
- knefe, mhd. sw. m.
- kneghta
- kneht, st. m.
- knehtgibor, st. n.
- knehtheit, st. f.
- knehtilîn, st. n.
- kneht kiperandi
- knehtlîh, adj.
- knehtlîhho, adv.
- knehtperan
- kneht peranti
- knehtuuesan, st. n.
- knēian, aostndfrk. sw. v.
- knellizza, st. f.
- knelliz, st. m.?
- kn..en
- kneo, st. n.
- kniu, st. n.
- kneourada, sw. f.
- kniurada, sw. f.
- kneourado, sw. m.
- kniurado, sw. m.
- knerat
- knet, st. n.
- gi-knet, st. n.
- knet(-)
- knetamelo, st. n.
- knetan, st. v.
- gi-knetan, st. v.
- knetârin, st. f.
- knet(a)trog, st. m.
- gi-kneuuen, sw. v.
- gi-kniuuuen, sw. v.
- knieâder, mhd.
- gi-knihti, st. n.
- kniredo
- knisten, sw. v.
- fir-knisten, sw. v.
- knistî, st. f.
- knistida, st. f.
- fir-knistida, st. f.
- -knistîg
- kniu
- kniubein, st. n.
- kniubrada
- kniuhosa, sw. f.
- kniulahhan, st. n.
- kniurad, st. n.
- kniurada
- kniurado
- kniureft, st. m.
- kniuskîba, sw. f.
- gi-kniuuuen
- kniuuuento, adv.
- -kniuuui
- kniu(uui)lîn, st. n.
- k n mont
- knobelch
- knoblouch
- knodo, sw. m.
- knoto, sw. m.
- -knodoht
- knollo, sw. m.
- knopfelîn, mhd. st. n.
- knoph, st. m.
- knorz, st. m.
- -knorzîg
- knosping, st. f.
- knoster, as. st. m.
- knoto
- knotto, as. sw. m.
- knouel
- knouf, st. m.
- knoveloch
- knubil, st. m.
- knubilî(n), st. n.
- knuhhil, st. m.
- bi-knuodilen, sw. v.
- -knuodili
- -knuolîh
- knuosal, st. n.
- -knuosli
- knuot, st. f.
- knuotlîhho, adv.
- knuphen, sw. v.
- ana-gi-knuphen, sw. v.
- bi-knuphen, sw. v.
- gi-knuphen, sw. v.
- in(t)-knuphen, sw. v.
- untar-knuphen, sw. v.
- zisamane-knuphen, sw. v.
- zuo-gi-knuphen, sw. v.
- gi-knuphi, st. n.
- knuphida, st. f.
- gi-knuphida, st. f.
- bi-knuphidi, st. n.
- knûrîg, adj.
- knusit
- knussen, sw. v.
- ana-knus(s)en, sw. v.
- ana-bi-knus(s)en, sw. v.
- bi-knussen, sw. v.
- fir-knussen, sw. v.
- gi-knus(s)en, sw. v.
- zi-knus(s)en, sw. v.
- zir-knus(s)en, sw. v.
- zuo-gi-knus(s)en, sw. v.
- knustî, st. f.
- knutil, st. m.
| | kleua Gl 4,174,34 s. skeliva.
klewe Gl 4,69,24 s. AWB kliuuua.
klîba st. f., nhd. kli(e)be; as. klīva (s. u.), mnd. klîve; ae. clife; vgl. mhd. Lexer klîbe sw. f. (in anderer Bed.). — Graff IV,546. chlipa: nom. sg. Gl 4,92,49 (Sal. a 1, 5 Hss., 1 Hs. c,h-); chliba: dass. 51 (Sal. a 1); chilba: dass. 361,5. clipa: nom. sg. Gl 4,92,50 (Sal. a 1). 158,21 (Sal. c; k-); clib-: dass. -a 3,507,35 (k-). 40. 516,43 (Bern 224, 9. Jh.). 573,29 (clm 14747, 9. Jh.). 577,32; dat. pl. -on 2,479,40; kilbe: nom. sg. 3,491,5. — cliu-: nom. sg. -e Gl 4,283,13; nom. pl. -e 2,716,25 = Wa 109,10 (Jh). Verschrieben: klipsi: nom. sg. Gl 4,172,12 (Sal. d; l. klîpa, Steinm.); clina: dass. 3,483,15 (3 Hss.; l. cliua, Steinm.). Große Klette, Arctium Lappa L. (vgl. Marzell, Wb. 1,374 ff.): clibon [inpiger pastor ... (ovem) reddit et pratis viridique campo, vibrat inpexis ubi nulla] lappis [spina, Prud., H. p. ieiun. (VIII) 42] Gl 2,479,40. cliue [si tibi lanitium curae, primum aspera silva] lappae [-que tribolique absint, Verg., G. III,385] 716,25 = Wa 109,10. chelduurz ł cliba lappa 3,573,29 (1 Hs. nur kleduuurz). cliue [desiderabile argentum eorum (d. i. des Volkes Israel) urtica hereditabit,] lappa [in tabernaculis eorum, Os. 9,6] 4,283,13 (1 Hs. kletta, -o); hierher auch (?), oder Klettenkerbel, Bez. für den Hundskerbel, Chaerefolium Anthriscus (vgl. Marzell, Wb. 1,909)?: cliua rivula 3,483,15. 491,5. 507,35. 40. 516,43. 577,32. 4,92,49. 158,21. 361,5. rixe 172,12 (in Sal. a 1 folgt rixa auf rivola, vgl. Steinm.).
klîban st. v., mhd. klîben, frühnhd. kleiben (vgl. DWb. V,1065); as. klīvan (vgl. Holthausen, As. Wb. S. 42), mnd. klîven, mnl. cliven; ae. clífan; an. klífa. — Graff IV,542 f. Praes.: klib-: 3. sg. -it O 2,6,36; 3. pl. -ent 5,23,77; 3. sg. conj. -e 1,2,51 (in P 50). 3,17,64 (PV, c- F). 4,37,21 (PV, c- F). 5,1,14. 3,2. 20; inf. -an 3,16,10 (PV, c- F). [ — cliuot: 3. sg. Wa 20,8 (ABC, 9. Jh.; -o- undeutlich, Gallée, Vorstud. S. 177 u. Gallée, As. Gr.3 § 163 b cliuet).] Praet.: kleip: 3. sg. Os 20; kleib: dass. O 4,12,39. Oh 98. 1) jmdm., einer Sache anhaften, -hängen, an etw. festhalten: joh mir io hiar zi libe wiht alles io ni klibe, ni si, druhtin, thaz thin willo ist O 1,2,51. ungilonot ni bileip, ther gotes wizzode kleip Os 20; ferner: O 2,6,36. 3,17,64. 4,37,21. 5,1,14. 3,2. 20. 23,77. 2) jmdm. folgen: ni sahun sie nan (Jesus) sizen untar scualarin êr, noh kliban themo manne, ther se (thio buah) inan lerti wanne O 3,16,10; ferner: 4,12,39. Oh 30; — [hierher vielleicht auch: Chaon thanne cliuot Wa 20,8]. 3) jmdm. zustoßen: Johane ouh hiar leid kleib Oh 98. Abl. klîba. Vgl. klebên. [Bd. 5, Sp. 250]
az-klîban st. v. — Graff IV,543. Praet.: az-klipun: 3. pl. Gl 1,44,38 (Ra). (jmdm., einer Sache) anhaften: adhaeserunt (Ra, klebên Pa, azklebên K, giklîban R). Vgl. azklebên.
bi-klîban st. v., mhd. Lexer beklîben, frühnhd. bekleiben (vgl. DWb. V,1065 f.); as. biklîan, mnd. beklîven, mnl. becliven; afries. bikliva. — Graff IV,543. Praes.: pi-klip-: 3. sg. -it Gl 1,262,9 (K, -c- Ra); part. -anti 150,28 (Ra, -c- PaK; im Ahd. Gl.-Wb. S. 851 s. v. biklîbantî st. f.). Praet.: pi-chleip: 3. sg. Gl 2,292,17 (M, 4 Hss.). 604,54/55 (M). — pi-cleip: 3. sg. Gl 2,292,18 (M). pi-chlipun: 3. pl. Gl 2,635,34. Part. Praet.: pi-chliban: AJPh. 55,233 (Sg 217, 9. Jh.). — be-clibenna: acc. sg. f. Gl 4,349,31. Verschrieben: nihbiclibit: 3. sg. Gl 1,727,48 (wahrscheinlich für nibichlibit, Steinm.). 1) übertr.: hängen an (jmdm.): pichliban conglutinata [est anima eius (Sichems) cum ea (Dina), Greg., Cura 3,29, PL 77,108 B = Gen. 34,3] AJPh. 55,233. 2) erstarren: beclibenna [rura gelu tum claudit hiemps, nec semine iacto] concretam [patitur radicem adfigere terrae, Verg., G. II,318] Gl 4,349,31 (vgl. ante enim quasi gutta quaedam est, ex humore et terra procreata, quae postea tenditur in radicem, Serv.). 3) (an-)wachsen: a) eigentl.: strotzen, gedeihen, aufstreben: piclipanti incitamenta Gl 1,150,28 (zur Glossierung vgl. Splett, Stud. S. 224). piklipit turget (Ra noch crescere incipit) 262,9. pichlipun [neque illae (sc. oleae) procurvam expectant falcem, cum semel] haeserunt (surrexerunt) [arvis, Verg., G. II,422] 2,635,34; b) übertr.: erstarken, mächtig werden: pichleip [penset ergo apud se unusquisque vestrum, si haec vox dei in cordis eius aure] convaluit [, et quia iam ex deo sit, agnoscit, Greg., Hom. I,18 p. 1506] Gl 2,292,17. pichleip [talis in eo (Origines) erga deum] coalevit [affectus, Ruf., Hist. eccl. VI,2 p. 521] 604,54/55 (2 Hss. bikleiben). 4) in der unpers. Wendung biklîbit ‘es geschieht’: ni bichlibit non capit [prophetam perire extra Ierusalem, Luc. 13,33] Gl 1,727,48 (vgl. z. gl. St. ni bifahit T 92,1).
gi-klîban st. v. — Graff IV,543. Praet.: ka-chlipun: 3. pl. Gl 1,45,38 (R). (jmdm., einer Sache) anhaften: adhaeserunt (PaK azklebên, Ra azklîban).
zuo-klîban st. v. — Graff IV,543. Praes.: zua-chlibantan: part. acc. sg. m. H 20,4,3. — zua-clibante: part. nom. pl. m. H 13,3,2. übertr.: jmdm. anhängen: inti uuir singem atume zuaclibante potom et nos psallamus spiritu adhaerentes apostolis H 13,3,2; ferner: 20,4,3 (adhaerere). Vgl. zuoklebên.
zuo-kliben sw. v. (vgl. Riecke, jan-Verben S. 560). Verschrieben: zuo-chilibita: 3. sg. prt. Thoma, Glossen S. 14,7 (S. Mihiel BM 25, 10. oder 11. Jh.). übertr.: hängen an jmdm.: zuochilibita conglutinata [est anima eius (Sichems) cum ea (Dina), [Bd. 5, Sp. 251] Comm. in Gen. = Gen. 34,3] (vgl. z. gl. St. AJPh. 55,233 biklîban 1).
[klida as. st. f.; vgl. Gallée, Vorstud. S. 177. — Graff IV,555. clida: acc. pl. Gl 2,727,5. 7 = Wa 111,24. 26 (beide Jh). Flechtwerk: clida [haut segnes alii] crates [et molle feretrum arbuteis texunt virgis, Verg., A. XI,64] Gl 2,727,7 = Wa 111,26; Leiter: pontis. scalis. aut quod rustici dicunt clida [zu: portas explorant] pontis [-que et propugnacula iungunt, ebda. IX,170] 5 = Wa 111,24.]
? ir-klihhôn sw. v. — Graff IV,553. ar-klihhod: part. prt. Gl 1,248,25 (K). vernichten: kituolin arklihhod irleskit edho mit slafu kisuuarit sopitus extinctus aut somno gravatus (vgl. Leuv. Bijdr. 64,29). |
| klîban
| | 1) jmdm., einer Sache anhaften, -hängen, an etw. festhalten: joh mir io hiar zi libe wiht alles io ni klibe, ni si, druhtin, thaz thin willo ist O 1,2,51. ungilonot ni bileip, ther gotes wizzode kleip Os 20; | | 2) jmdm. folgen: ni sahun sie nan (Jesus) sizen untar scualarin êr, noh kliban themo manne, ther se (thio buah) inan lerti wanne O 3,16,10; ferner: 4,12,39. Oh 30; — [hierher vielleicht auch: Chaon thanne cliuot Wa | | 3) jmdm. zustoßen: Johane ouh hiar leid kleib Oh 98. | | bi-klîban
| | 1) übertr.: hängen an (jmdm.): pichliban conglutinata [est anima eius (Sichems) cum ea (Dina), Greg., Cura 3,29, PL 77,108 B = Gen. 34,3] AJPh. 55,233. | | 2) erstarren: beclibenna [rura gelu tum claudit hiemps, nec semine iacto] concretam [patitur radicem adfigere terrae, Verg., G. II,318] Gl 4,349,31 (vgl. ante enim quasi gutta quaedam est, ex humore et terra procreata, | | 3) (an-)wachsen: | | | a) eigentl.: strotzen, gedeihen, aufstreben: piclipanti incitamenta Gl 1,150,28 (zur Glossierung vgl. Splett, Stud. S. 224). piklipit turget (Ra noch crescere incipit) 262,9. pichlipun [neque illae (sc. oleae) procurvam expectant | | | b) übertr.: erstarken, mächtig werden: pichleip [penset ergo apud se unusquisque vestrum, si haec vox dei in cordis eius aure] convaluit [, et quia iam ex deo sit, agnoscit, Greg., Hom. I,18 p. 1506] Gl 2,292,17. | | 4) in der unpers. Wendung biklîbit ‘es geschieht’: ni bichlibit non capit [prophetam perire extra Ierusalem, Luc. 13,33] Gl 1,727,48 (vgl. z. gl. St. ni bifahit T 92,1). |
|