| - krânfuoz, st. m.
- kranc, mhd. adj.
- krankalôn, sw. v.
- bi-krankalôn, sw. v.
- bi-krankên
- krano, sw. m.
- kranuh, st. m.
- kranuhhessnabul, st. m.
- kranz, st. m.
- krâôn, sw. v.
- krâphaht(i), adj.
- krâphilîn, st. n.
- krâpho, sw. m.
- krâfo, sw. m.
- krâphôn, sw. v.
- krapso
- kraru
- -krât
- kratto, sw. m.
- kretto, sw. m.
- krauio
- krautwurm, frühnhd. st. m., nhd. dial. schwäb.
- krazzôn, sw. v.
- krazzên?, sw. v.
- uuidar-krazzôn, sw. v.
- kre
- kreander
- kreb, mhd. st. n.
- krebazzo
- krebewurz, mhd. st. f.
- krebewurze, mhd.
- krebiz
- krebizzo
- krebō
- in-krebôn, sw. v.
- krebuz, st. m.
- krebiz, st. m.
- krebazzo, st. m.
- krebizzo, sw. m.
- krebenwurze, mhd.
- kreften, sw. v.
- kreftîg, adj.
- kreftîgen, sw. v.
- kreftglîhho, adv.
- kreftîgo, adv.
- gi-kreftgôn, sw. v.
- kreftilôs, adj.
- kraftelôs, adj.
- kreg
- krehhen
- krehho, sw. m.
- krehhula, sw. f.
- kreia, sw.
- kreifto
- kreiz, st. m.
- krekendi
- krekil
- krecken, sw. v.
- krehhen, sw. v.
- krelo
- kremse
- kremer
- uuidar-kremphen, sw. v.
- kren
- krên, st. m.
- krêno, sw. m.
- bi-krenken, sw. v.
- krenzen, sw. v.
- créodan
- kreozpaum
- krepfelin
- krephelin
- krephilin
- kreppelen
- kresamfaz, st. n.
- kres(a)m-
- kresan, st. v.
- untar-kresan, st. v.
- uuidar-kresan, st. v.
- zuo-kresan, st. v.
- kreslinc, mhd. st. m.
- kressa
- kresse
- kresso1, sw. m.
- kresso2, sw. m.
- kressa, sw. f.
- kreta, st. sw.?
- krota, sw. f.
- krêtensisc, adj.
- krêtikisc, adj.
- krêtisc, adj.
- krettilî(n), st. n.
- kretto
- krewa
- kreuuil, st. m.
- krouuuil, st. m.
- kreuuilikîn, mfrk.
- kreuuilôn, sw. v.
- krewit
- krezzo, sw. m.
- krîda, sw. f.
- -kriec, mhd.
- krieche, mhd. sw. f.
- under-kriechen, mhd. st. v.
- kriechenboum, mhd.
- kriechviur, mhd. st. n.
- krieg, st. m.
- -kriegelich
- kriegên, sw. v.
- -kriegi
- -krieggî
- -kriegilîhho
- -kriegilîn
- krieh, adj.
- kriehboran, adj.
- kriehboum, st. m.
- kriechenboum, mhd. st. m.
- kriehburtîg, adj.
- kriehhisc, adj.
- kriepan, aostndfrk.
- krihhil, st. m.
- krilago
- krimman1, st. v.
- krimman2, st. v.
- krimmgen, sw. v.
- krimphan, st. v.
- krinna, sw. f.
- krinnaholz, st. n.
- krinnoht(i), adj.
- krinnôn, sw. v.
- kriofan, st. v.
- kriohhan, st. v.
- kripha
- kriphen, sw. v.
- bi-kriphen, sw. v.
- furi-kriphen, sw. v.
- gi-kriphen, sw. v.
- ir-kriphen, sw. v.
- untar-kriphen, sw. v.
- kriphîg, adj.
- kriphunga, st. f.
- krippa, st. sw. f.
- kripha, st. sw. f.
- kris(a)mo, sw. m.
- kres(a)mo, sw. m.
- kris(a)môn, sw. v.
- kres(a)môn, sw. v.
- krisbeth
- krisele, mhd.
- krisit
- krisp, adj.
- krispech, mhd. st. n.
- krispele, mhd.
- krisphâr, mhd. st. n.
- krisso
- Krist
- kristalla, st. sw.?
- kristallo, sw. m.
- kristallîn, adj.
- kristallo
- kristnêra, st. f.
- kristnheit, st. f.
- kristnheiti, st. n.
- kristni, adj.
- kristîn, adj.
- kristnî, st. f.
- kristnîg, adj.
- kristnlîh, adj.
- kristnlîhho, adv.
- kristnliut, st. m.
- -kristno
- kristeswurz, mhd. st. f.
- kristiâne, mhd. f.
- kristîn
- kristkrīmūc
- kristuobo, sw. m.
- kristwurz, mhd. st. f.
- kritzen, mhd. sw. v.
- kriuzekrût, mhd. st. n.
- kriuzeminze, mhd. sw. f.
- kriuzewurz, mhd. st. f.
- kriuzewurze, mhd.
- kro
- krohhôn, sw. v.
- kroka, as. sw. f.
- crocca, ae. sw. m.
- krockezzen, sw. v.
- krollo, sw. m.
- crompeht, ae. st. m.
- krôn, adj.
- krônalîn, adj.
- krônâri, st. m.
- krônen, sw. v.
- fir-krônen, sw. v.
- krônî, st. f.
- fir-krônida, st. f.
- krônih, st. f.
- krônlîh, adj.
- kroph, st. m.
- krophilîn, st. n.
| | krânfuoz st. m. (zum Ansatz vgl. Splett, Ahd. Wb. I,1,479; anders Gröger S. 373, Ahd. Gl.-Wb. S. 824, die das Wort zu krano stellen), nhd. krähenfuß. cran-uoz: nom. sg. Gl 3,470,13 (Bonn 218, 11. Jh.; zu -o- vgl. Bergmann, Mfrk. Glossen S. 120 ff.). Krähenfuß, Bez. für Kriechenden Hahnenfuß, Ranunculus repens L. (vgl. Marzell, Wb. 3,1270 f.), oder Engelsüß, Polypodium vulgare L. (vgl. ebda. 3,945. 952): polpedum [vgl. polipodius, CGL III,593,46].
kranc mhd. adj., nhd. krank; mnd. krank, mnl. cranc; afries. kronk; an. krankr. — Graff IV,614. cranker: nom. sg. m. Gl 3,384,64 (Jd). hinfällig, schwach: debilis. Abl. krankalôn; vgl. ? AWB bikrenken. [Bd. 5, Sp. 381]
krankalôn sw. v. — Graff IV,614. krankoloti: 3. sg. conj. prt. OP 4,4,19. straucheln: imo (Jesus) then weg thagtun. Thaz datun sie ... thaz ros ni krankoloti, joh iz ni firspurni, so er thera reisa bigunni (scrankalôn FV). Vgl. scrankalôn.
bi-krankalôn sw. v. — Graff IV,614. bi-krankolotun: 3. pl. prt. OF 4,16,41. wanken: so sliumo sie (die Knechte des Hohepriesters) iz (die Worte Jesu) gihortun, sie sar bikrankolotun, widorort sie fuarun joh alle nidarfialun (biscrankalôn PV). Vgl. biscrankalôn.
bi-krankên s. ? AWB bi-krenken.
krano sw. m., mhd. Lexer krane, nhd. DWB kran (in anderer Bed.); as. krano (? Vgl. Gallée, Vorstud. S. 183; aber s. u.), mnd. krān(e), mnl. crane; vgl. ae. cran, an. trani. cran-: nom. sg. -o Gl 3,364,49 (Jd). 457,17 (3 Hss.); -e 721,7 (k-); kranno: dass. 457,17 (Wolf. Aug. 10. 3. 4°, 9. Jh.). Hierher als Verschreibung (?): [kraru: nom. sg.? Wa 107,18 (Straßb. Gl., 10. oder 11. Jh.; l. krani, Anm.; anders (l. krane oder krano) Gallée, Vorstud. S. 183)]. kren Gl 3,85,32 s. unter AWB kreia. Kranich, grus cinera oder grus grus (vgl. Suolahti, Vogeln. S. 290 ff.): crano grus Gl 3,364,49. 457,17. 721,7. [kraru grues [vero nomen de propria voce sumpserunt, tali enim sono susurrant, Is., Et. XII,7,14] Wa 107,18]. Abl. kranuh.
kranuh st. m. (auch kranuhho sw. m. (?), s. u.), mhd. Lexer kranech, kranch st. m., kraneche, kranche sw. m., nhd. DWB kranich; mnd. krānk (s. v. krāne); ae. cranoc (Bosw.-T. Suppl. S. 133). — Graff IV,613 f. Falls nichts anderes vermerkt, Nom. Sing. chran-oh: Gl 1,167,4 (R). 2,362,18 (2 Hss.); -eh: 3,27,24; -ech: 240,44 (SH a 2); -ih: 464,8. 671,47; -ich: 27,23 (2 Hss.). 240,45 (SH a 2). 276,18 (SH b). 4,187,6; -ch: 3,27,24 (2 Hss.). 240,44 (SH a 2). 464,20. 4,187,7. 354,43. cran-uh: Gl 3,7,40 (Voc.; cranuh); -ah: 4,616,3; -ach: 2,352,35 (k-). 3,500,17 (-r- aus Ansatz von a korr.); -ech: 27,27/28 (k-). 85,26 (SH A; k-). 240,46 (SH a 2). 336,22 (SH g, 3 Hss.); -ih: 354,51; -ich: 27,25 (8 Hss., 2 k-). 85,27 (SH A, 4 Hss., 3 k-). 203,10 (SH B; k-). 240,45 (SH a 2). 301,35 (SH d). 318,33 (SH e). 460,44. BES 6,54,43; nom. pl. -]e Gl 2,679,10 (r-); -ihc: Stricker II,79,13 (SH); -ch: Gl 3,27,28 (9 Hss., 4 k-). 714,31. Add. II,80,21. Hbr. I,161,678 (SH A; k-); -h: Gl 3,27,28 (nh); -k: 31. — krænch: Gl 3,27,30. — cronich: Gl 3,22,15/16. 27,27. gran-uh: Gl 3,15,4. 464,39; -uhca: nom. pl. 5,29,5; -ich: 3,85,28 (SH A). 276,18 (SH b). 463,5; -ch: 459,24; zu grfür kr- vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 220. khraniche: nom. pl.? Gl 3,85,26 (SH A, Wien 2400, 13. Jh.; oder nom. sg. eines sw. Mask., s. u.). Verschrieben: krenichl: nom. pl.? (vgl. o.) Gl 3,85,29 (SH A, 15. Jh.; zur Verschr. vgl. Hbr. I,161,678). Kranich, grus cinera oder grus grus (vgl. Suolahti, Vogeln. S. 290 f.): chranoh gruus Gl 1,167,4. 3,7,40. 15,4 (Hs. grux oder grues, Steinm.). 27,23. 203,10. 240,44. 276,18. 301,35. 318,33. 354,51. 459,24. 460,44. 463,5. 464,8. 39. 500,17. 671,47. 714,31. 4,354,43. Add. II,80,21. BES 6,54,43. Stricker II,79,13. kranach [si] grus [fuerit furata [Bd. 5, Sp. 382] aut occisa, 3 solidos solvat, Lex Alam., Pactus p. 30,9] Gl 2,352,35. chranoh grus [gruit in gronnis, Carm. de phil. 23] 362,18. craniche [nihil inprobus anser Strymoniaeque] grues [... officiunt, Verg., G. I,120] 679,10. cronich ibis 3,22,15/16 (andere Hss. uueho, stor(a)h, storc, birchuon, steinmugga). grus a sono proprio, quia sic susurrant id est khraniche [Hbr. I,161,678] 85,26. Hbr. I,161,678. cranech grus avis longo collo Gl 3,336,22. grus ł grues 464,20. grus gruis avis 4,187,6. cranah [columbae] grues [sturni corvi atque cornices ... gaudent plurimum conexione, Ambr. Ex. 5,14 p. 176,21] 616,3. granuhca grues [vero nomen de propria voce sumpserunt, tali enim sono susurrant, Is., Et. XII,7,14] 5,29,5.
kranuhhessnabul st. m.; mnd. krānekessnāvel. — Graff VI,838. Alle Belege im Nom. Sing. chran-ehesnabel: Gl 3,483,19 (2 Hss.); -ichesnabil: 286,31 (SH b); -ichisnabel: 102,65/103,1 (SH A; -); -ihisnabil: 292,42 (SH c); -chesnabel: 483,20. — craneches-snabil: Gl 3,507,20 (k-); -iches-snabel: 103,1 (SH A; k-). 307,8/9 (SH d). 322,57/58 (SH e; caniches-). 327,25 (SH f; can-). Thies, Kölner Hs. S. 180,5 (SH); -ihes-: Gl 3,492,11; -ichis-: 534,1; -snauel: 103,2 (SH A; k-); -chessnabel: 198,24 (SH B; k-). 564,41; -chis-snab-il: 547,63; -el: 50,37 (k-); -echesnab-el: 102,64 (SH A; k-). 254,51 (SH a 2, 2 Hss.). Hbr. I,190,259 (SH A; k-); -l: Gl 3,491,3; -ichesnab-il: 102,63/64 (SH A; k-, -ich-); -el: 102,62 (SH A, 3 Hss., 1 Hs. -c- aus s rad.; k-). 286,30 (SH b, 2 Hss., 1 Hs. -esn-, 1 can-); -chesnabel: 102,65 (SH A; k-). 254,52 (SH a 2). 521,7; -chisnabil: 547,64 (crāchisnabil); ksanchisnabel: 525,6. Verschrieben: granescesnabel: Gl 3,172,24 (SH A, Anh. a). Reiherschnabel, Erodium cicutarium L’Hérit (vgl. Marzell, Wb. 2,298 f.) bzw. Erodium moschatum L’Hérit (vgl. a. a. O. S. 303), oder Storchschnabel, Geranium L. (vgl. a. a. O. S. 645. 647): kranchissnabel herbae reumaticae Gl 3,50,37. reumatica 102,62. 172,24. 198,24. 483,19. 491,3. 521,7. 564,41 (1 Hs. kran(e)chensnabel). Hbr. I,190,259. Thies, Kölner Hs. S. 180,5. reumatica herba (quaedam) [Hbr. II,439,62] Gl 3,254,51. 286,30. 292,42. 307,8/9. 322,57/58. 327,25. agrimonia agrimonia reumatica foliis similis bethonie cranihessnabel 492,11. reumatica foliis simił kranechessnabil 507,20. ksanchisnabel acus muscata 525,6 (Hs. acusinata). 534,1 (1 Hs. kranechsnabel). 547,63 (1 Hs. kranechsnabel). Vgl. kranech-, kran(e)chen-, kranensnabel mhd.
kranz st. m., mhd. nhd. Lexer kranz; mnd. krans, mnl. crans; an. kranz. — Graff IV,614. chranz: nom. sg. Gl 1,597,2 (M); crhanz: dass. 4,218,36 (zu crh- vgl. Beitr. 33,79). — cranz: nom. sg. Gl 3,151,12 (SH A, 3 Hss.). 191,17 (SH B). 413,58 [HD 2,192]. 72 [HD 1,78]. Hbr. I,330,212 (SH A); acc. pl. -]a Gl 2,463,20 (2 Hss.). 546,5. Verschrieben: ohranz: nom. sg. Gl 1,597,2 (M); chunz: dass. 2,398,40 (l. chranz, Steinm.). Kopfbinde; Kranz: a) Haarband: chranz [in die illa auferet dominus ornamentum calceamentorum ..., et] vittas (Hss. vitta) [, et theristra (sc. filiarum Sion), Is. 3,23] Gl 1,597,2 (7 Hss. uuitta). diadema ornatus capitis cranz vel corona [Hbr. I,330,211/212] 3,151,12 (im Abschn. De ornamentibus et de vestibus). Hbr. I,330,212. diadema ornatus capitis cranz Gl 3,191,17 (im Abschn. De ornamentis foemi- [Bd. 5, Sp. 383] narum). cranz ł corona diadema 413,58 [HD 2,192]. 72 [HD 1,78]. crhanz vitta 4,218,36; b) (Haar-)Kranz, vom kranzförmig liegenden Haupthaar oder einem gewundenen Haarzopf (zur Bed. vgl. DWb. V,2056): cranza [turritum tortis caput accumularat (Superbia) in altum crinibus, extructos augeret ut addita] cirros [congeries celsumque apicem frons ardua ferret, Prud., Psych. 184] Gl 2,463,20. stragun (l. strangun, Steinm.) ł cranza huffo cirros congeries [ebda.] 546,5; in interpretierender Übers.: guuuntuniu fahs chranz extructos [...] cirros congeries [ebda. 185] 398,40. Abl. krenzen.
krâôn sw. v. — Graff IV,584. chrauuon: inf. Gl 2,260,33 (Jb). krächzen: chrauuon [tunc corvus aperto ore ... coepit ...] crocitare (Hs. cratitare, entstellt) [, ac si aperte diceret, Greg., Dial. 2,8 p. 228] (vgl. Schulte, Gregor S. 477,18; zum Lemma der Hs. vgl. auch Diefb., Gl. 269a u. Duc. IV,105c s. v. gratitare). Vgl. krâen.
krâphaht(i) adj. — Graff IV,597. chrâpfahtiu: nom. pl. n. Nb 81,3 [70,5]. mit einem Haken versehen: anchorę daz sint suariu isen . chrapfahtiu . in chriechiskun fone dero hende genamotiu . uuanda sie sih fasto habent zuo dien steinen . unde zuo dero erdo . dar man daz skef staten uuile. |
| |