| - megiriht
- meh
- mehs, as. st. n.
- meid-
- meidamsporo, sw. m.
- meidebluome
- meidi
- meierambet, mhd. st. n.
- meierse, mfrk. sw. f.
- meigelana
- meigere
- meigil
- meil, st. n.
- meila, st. sw. f.
- meilhaft, adj.
- meiligôn, sw. v.
- mein, adj.
- mein, st. n.
- mein
- mein
- gi-mein
- meina, st. f.
- gi-meina, sw. f.
- -meinde
- meindi
- meineid, st. m.
- meineidîg, adj.
- fir-meinen1, sw. v.
- meinen, sw. v.
- bi-meinen, sw. v.
- fir-meinen2, sw. v.
- fora-bi-meinen, sw. v.
- gi-meinen, sw. v.
- zuo-bi-meinen, sw. v.
- meinento, adv.
- gi-meinento, adv.
- meinfirlor, st. m.
- meinflore
- meinfol, adj.
- meinfollida, st. f.
- meinfollîh, adj.
- meinfullîg
- meinhuor, st. m. n.
- -meini
- gi-meini, adj.
- gi-mein, adj.
- gi-meinî, st. f.
- meinida, st. f.
- -meinida
- bi-meinida
- bi-meinidî
- fir-meinida
- fir-meinidî
- gi-meinida1
- gi-meinidî
- gi-meinida2
- gi-meinidî
- fora-gi-meinidôn, sw. v.
- fir-meinisôn, sw. v.
- meinlîh, adj.
- gi-meinlîh, adj.
- gi-meinlîhhn, adv.
- gi-meinlîhho, adv.
- meinlist
- gi-meinmerki, st. n.
- gi-meinmuotî, st. f.
- gi-meinmuotgî, st. f.
- gi-meinmuoto, adv.
- gi-meinnamîg, adj.
- meinni
- meino
- gi-meino, sw. m.
- gi-meino, adv.
- meinrât, st. m.
- gi-meinsam, adj.
- fir-meinsamî, st. f.
- gi-meinsamî, st. f.
- ir-meinsamî, st. f.
- fir-meinsamida, st. f.
- gi-meinsamida, st. f.
- -meinsamlîh
- gi-meinsamlîhho, adv.
- fir-meinsamôn, sw. v.
- gi-meinsamôn, sw. v.
- ir-meinsamôn, sw. v.
- gi-meinsamônto, adv.
- meinscho
- meinscaf, st. f.
- gi-meinscaf, st. f.
- gi-meinskezzo, sw. m.
- bi-meinscrift, st. f.
- meinsprâhha, st. f.
- meinstâla, st. f.
- meinsuuart, st. f.
- meinsuueridî, st. f.
- meinsuuero, sw. m.
- meinsuuuoro, sw. m.
- meinswurtic, mhd. adj.
- meintât, st. f.
- meintâtîg, adj.
- meintâtlîh, adj.
- meintâto, sw. m.
- meinum
- meinunga, st. f.
- bi-meinunga, st. f.
- meinuuillîg, adj.
- meio, sw. m.
- meior, st. m.
- meior-
- meiorhof, st. m.
- e
- ir
- meirdiup
- meis
- meis
- meisa
- meisa1, sw. f.
- meisa2, st. f.
- meisikar, st. n.
- meist, indecl. n.
- meist, adv. superl.
- meista, adv. superl.
- meistar, st. m.
- -meistar-
- meist(a)ra, sw. f.
- meist(a)râri, st. m.
- meistarin
- meist(a)rin(na), st. f.
- meistarlîh, adj.
- meistarlîhhn, adv.
- meistarlîhho, adv.
- meistarlîhhûn, adv.
- meist(a)rôn, sw. v.
- meistarscaft, st. f.
- meistartuom, st. m. n.
- -meisterkîn
- meistîg, adj.
- meisto, adj. superl.
- meistr-
- -meit
- (-)meit-
- gi-meit, adj.
- gi-meita, sw. f.
- gi-meitgang, st. m.
- gi-meitgengil, st. m.
- gi-meitgengo, sw. m.
- gi-meitheit, st. f.
- gi-meitî, st. f.
- gi-meitida, st. f.
- meitisôn, sw. v.
- gi-meitisôn, sw. v.
- gi-meitlîh, adj.
- gi-meitlîhho, adv.
- meito, sw. m.
- meitôn, sw. v.
- meiz
- -meiza
- meizan, red. v.
- aba-fir-meizan, red. v.
- fir-meizan
- gi-meizan, red. v.
- in-meizan, red. v.
- -meizanî
- aba-fir-meizen, sw. v.
- fir-meizen, sw. v.
- meizi
- meizil, st. m.
- -meizil
- -meizo
- meizziger
- mek
- melauues
- melbonū
- melda, st. f.
- meldâri, st. m.
- meldên, sw. v.
- fir-meldên, sw. v.
- gi-meldên, sw. v.
- meldensamo
- meldôn, sw. v.
- fir-meldôn, sw. v.
- gi-meldôn, sw. v.
- meldunga, st. f.
- fir-meldunga, st. f.
- melecc?ubilin
- melere
- meleuue
- melibeisc, adj.
- melc, adj.
- -melc, st. f.
- melkan, st. v.
- gi-melkan, st. v.
- ir-melkan, st. v.
- ûz-melkan, st. v.
- melcfaz, st. n.
- melckubilîn, st. n.
- melckubilo, sw. m.
- melkkuo, mhd. st. f.
- -melctra
- mella
| | megiriht Gl 1,578,18 s. AWB magaren.
meh Gl 1,801,20 s. mw ae.
[mehs as. st. n., mnd. mes, mnl. mes, mesch; nd. dial. meckl. meß Woss.-Teuch. 4,1173; ae. meox, mix; vgl. afries. mēse f. mehs: acc. sg. Gl 4,297,62 = Wa 55,31 (Ess. Ev.). Mist, Dünger: so is it samo so man thar mehs umbi leggia cum aliquis peccator ... cum vero ammonitur peccata sua poenitere. quasi stercora mittantur, Randgl. zu: leggia [domine dimitte illam ... usque dum fodiam circa illam, et] mittam [stercora, Luc. 13,8]. Vgl. mist, mixen ae.]
meid- vgl. auch miet-.
? meidamsporo sw. m.; zur unklaren Bildg. vgl. Splett, Ahd. Wb. I,2,621 u. Anm. 3; Splett erwägt Zushg. des Erstglieds mit -meit in uuollameit ‘Spinnrocken’, Graff II,708 verweist auf ae. meduma ‘Pedal am Webstuhl’ (vgl. dazu Bosw.-T. Suppl. S. 634). — Graff VI,357 s. v. meidunsporo u. II,708 s. v. medimsporo. Ab 12. Jh. nur im Nom. Sing. im SH belegt. meidim-sporo: Gl 3,150,8 (3 Hss., darunter Trier 31, 12. Jh.; in dieser Hs. von jüngerer Hand aus medinkorr. [Bd. 6, Sp. 334] , vgl. Hbr. I,327,181 Anm.); meidem-spore: 10; meidin-spor: 9. Hbr. I,327,181. Gerät bei der Verarbeitung von Fäden (?): meidimsporo mataxa quasi metaxa, a circuitu filorum; nam meta circuitus dicitur [Hbr. I,327,181, vgl. Is., Et. IXX,29,6] Gl 3,150,8. Hbr. I,327,181; im Abschn. De instrumentis vestium; zu lat. mataxa vgl. Thes. VIII,434,55 ff. mit den Bed. ‘Faser, Faden, Strang’ u. ‘rohe Seide’ u. FEW VI,1,466 f.; vielleicht ein Gerät zum Aufwickeln von Fäden, Haspel (so Ahd. Gl. Wb. S. 404, Splett, Ahd. Wb. I,2,621, vgl. jedoch die vorausgehende Gl. haspil netum vel netula), oder eine Art Hechel (? vgl. dazu DML VI,1731. Wr.-W. 1,595,12 u. Ahd. Wb. 4,756 s. v. haspil 2); nach Gl.-Wortsch. 6,304 ‘gedrehter Faden’; zum lat. Lemma vgl. noch Diefb., Gl. 351a.
meidebluome s. AWB megedebluome mhd.
meidi S 357,8 s. AWB magad.
meierambet mhd. st. n. meier-ambt: nom. sg. Gl 3,379,36 (Jd). Amt des (Fronhof-)Verwalters: villicatio (darauf villicatura idem; zum Lat. vgl. Niermeyer, Lex. 2,1439 u. 1440). Vgl. meior.
meierse mfrk. sw. f., nhd. dial. ndsächs. meiersche Ndsächs. Wb. 8,574; mnd. meyersche; z. Bildg. vgl. Henzen, Wortb. § 96. meierse: nom. sg. Gl 3,379,17 (Jd). Meierin: villica. Vgl. meior. Vgl. DRW 9,424 f. 427 f.
? meigelana s. AWB maiolan.
meigere Gl 2,118,23 s. meior. |
| |