| - meito, sw. m.
- meitôn, sw. v.
- meiz
- -meiza
- meizan, red. v.
- aba-fir-meizan, red. v.
- fir-meizan
- gi-meizan, red. v.
- in-meizan, red. v.
- -meizanî
- aba-fir-meizen, sw. v.
- fir-meizen, sw. v.
- meizi
- meizil, st. m.
- -meizil
- -meizo
- meizziger
- mek
- melauues
- melbonū
- melda, st. f.
- meldâri, st. m.
- meldên, sw. v.
- fir-meldên, sw. v.
- gi-meldên, sw. v.
- meldensamo
- meldôn, sw. v.
- fir-meldôn, sw. v.
- gi-meldôn, sw. v.
- meldunga, st. f.
- fir-meldunga, st. f.
- melecc?ubilin
- melere
- meleuue
- melibeisc, adj.
- melc, adj.
- -melc, st. f.
- melkan, st. v.
- gi-melkan, st. v.
- ir-melkan, st. v.
- ûz-melkan, st. v.
- melcfaz, st. n.
- melckubilîn, st. n.
- melckubilo, sw. m.
- melkkuo, mhd. st. f.
- -melctra
- mella
- melm
- melm, st. m.
- melmôn, sw. v.
- melo, st. n.
- meloboum, st. m.
- melomuos, st. n.
- melostubbi, st. n.
- melscet
- melsc, mfrk.?
- melta, st. sw. f.
- malta, st. sw. f.
- molta1, st. sw. f.
- multa, st. sw. f.
- meltian, as. sw. v.
- meltithi, as. st. n.
- meltûnsâmo, sw. m.
- melues
- meluiues
- melwes
- melze
- melzîg, adj.
- memminper
- menær
- menden, sw. v.
- gi-menden
- mendento, adv.
- mendî
- ge-mendian, aostnfrk. sw. v.
- mendicot
- -mendîg
- mendilinto
- mendilôn, sw. v.
- mendilunga, st. f.
- mendilunto
- mendî(n), st. f.
- mendisli, aostndfrk. st. n.
- mendislo, as. sw. m.
- gi-mêntho, as. sw. m.
- menel
- menes-
- mênfullig, as. adj.
- mengen1, sw. v.
- mengen2, sw. v.
- gi-mengen, sw. v.
- menî, st. f.
- menigî(n), st. f.
- gi-menigî(n), st. f.
- mengôt
- menihha, st. sw.?
- menihhilo, sw. m.
- menil, st. m.
- menis-
- menistuba
- men(i)uua, st. sw.?
- menlen
- menlich
- menlich
- menlîn
- mennâri, st. m.
- mennen1, sw. v.
- mennen2, sw. v.
- gi-mennen, sw. v.
- mennes-
- mennestûba, sw.
- menni, st. n.
- -menni
- mennilîhhên
- men(ni)lîn, st. n.
- mennin
- mennîn, adj.
- mennin(na), st. f.
- mennisch-
- mennisc, adj.
- menniscgilîh
- mennischeit, st. f.
- menniskî, st. f.
- menniskîn, adj.
- mennisclîh, adj.
- mennisclîh, Subst.-Adj.-Verb.
- menniscgi-lîhmenniscgilîh, Subst.-Adj.-Verb.
- mennisclîhho, adv.
- menniscnissa, st. f.
- mennisco, sw. m.
- mens
- menschelîn, mhd. st. n.
- menschenbein, mhd. st. n.
- mênskepi, as. st. m. n.
- menskil
- menuua
- méo, ae. sw. m.
- meos
- mer
- mer-
- mer
- mêr, indecl. n.
- mêr, adv. comp.
- mera
- mêra, indecl. n.
- mêra, adv. comp.
- merâta, st. f.
- merc-
- merch
- merd
- merda
- merder
- mer diere
- mere
- mere
- mêrên, sw. v.
- mervalke, mhd. sw. m.
- mergeh, as. st. m.
- mergelage
- mergil, st. m.
- mergila, st. sw.
- merh-
- mêrheit, st. f.
- mêrhuor, st. m.
- mêrhuorûnsun, st. m.
- meri, st. m. n.
- meri-
- meria
- gi-meritha, as. st. f.
- merithiob, st. m.
- merien, sw. v.
- merren1, sw. v.
- merifisc, st. m.
- meriflosc, st. m.
- merifogal, st. m.
- merigen
- merigerta, st. f.
- merigot, st. m.
- merigras, st. n.
- merigrioz1, st. m.
- merigrioz2, st. m.
- merigriozo, sw. m.
- merigriozôn, sw. v.
- mer(i)ha, sw. f.
- mer(i)hûnsun, st. m.
- merihunt, st. m.
- meriigil, st. m.
- merikalb, st. n.
- merikazza, sw. f.
- merikuo, st. f.
- merilîh, adj.
- merilinsin, st. f.
- merilinsî, st. f.
- merimen(n)i, st. n.
- merimin, st. n.
- merimin(n)a, sw., auch st. f.
- merimuscula, st. f.
- merinâdra, as. sw. f.
- mer(i)ohso, sw. m.
- merireth, st. m.
| | meito sw. m. meittun: nom. pl. Gl 2,248,28 (Berl. Lat. 4° 676, 9. Jh.; zur Geminate -tt- vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 223 Anm. 2). Färber: meittun [nam quid quoque in hac urbe contigerit,] tinctorum (Hs. tinctores) [, ... plurimi testantur, Greg., Dial. 4,54 p. 461]. Vgl. meitôn.
meitôn sw. v. — Graff II,703 s. v. gameitôn. [Bd. 6, Sp. 396] ka-meitotas: part. prt. nom. sg. n. Gl 2,225,42 (S. Flor. III 222 B, Gll. 9. Jh. (?); zu -s für z vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 160 Anm. 2). färben: zuuiro kameitotas karn [quod recte etiam superhumerale ex auro, hyacintho, purpura,] bis tincto cocco (Hs. bis tinctus coccus) [, et torta fieri bysso praecipitur, Greg., Cura 2,3 p. 15]. Vgl. meito.
meiz Gl 1,738,29 s. rîzan.
-meiza vgl. AWB meiza.
meizan red. v., mhd. meiʒen, nhd. dial. bair. maißen Schm. 1,1663; an. meita; got. maitan. — Graff II,911. Praes.: meizzat: 2. pl. imp. Gl 1,282,19 (Jb-Rd). Part. Praet.: ka-meizan: Gl 2,742,18 (clm 14747, 9. Jh.). — gi-meizzanen: dat. pl. Gl 1,487,1 (Rf). 1) schneiden, ritzen: meizzat snidat [non vos] incidetis [nec facietis calvitium super mortuo, Deut. 14,1] Gl 1,282,19. in aere kameizan [humanas laudes et mortalium infulas vidimus ...] aere inciso (Hs. incisos) [conscriptas, Pass. Caec. p. 332,13] 2,742,18. 2) behauen: gimeizzanen [(Arfaxath) aedificavit turrem in Ecbathana et in circuitu muros eius ex lapidibus] excisis (Hs. scissis) [Judith 1,2, vgl. Sab. 1,746] Gl 1,487,1. Abl. -meizen; meizil, -meizil, -meizo; vgl. AWB meiza, mezeri mfrk. (Nachträge), mîza.
aba-fir-meizan red. v. — Graff II,911. Praes.: apa-uar-meizzan: inf. Gl 2,330,3 (clm 14747, 9. Jh.). Praet.: apa-far-meez: 1. sg. Gl 1,25,5 (R). Verschrieben: apar-uar-mezian: part. prt. Gl 2,172,53 (clm 6277, Hs. 9. Jh.; l. apauarmeizan, Steinm.). abschlagen, -schneiden: apafarmeez amputavi Gl 1,25,5. aparuarmezian [omnis arbor quae non facit fructum bonum,] excidetur [Greg., Cura 3,21 p. 67 = Luc. 3,9] 2,172,53. apauarmeizzan [in dextero oculo, et in dextera manu, fratrum, uxorum, et liberorum ... monstratur affectus, quos si ad contemplandam veram lucem nobis impedimento esse cernimus, debemus] truncare [istiusmodi portiones, Hier. in Matth. 5,29. 30] 330,3. Abl. abafirmeizanî; vgl. AWB abafirmeizen.
? fir-meizan s. ? AWB fir-meizen.
gi-meizan red. v.; got. gamaitan. — Graff II,911. Praes.: ki-meiz: 2. sg. imp. Gl 1,287,63 (Jb-Rd). Praet.: ki-miazzin: 3. pl. conj. Gl 1,474,22 (Rb). (zurecht)hauen: kimeiz praecide [... tibi duas tabulas lapideas instar priorum, Ex. 34,1] Gl 1,287,63; hierher auch, bei Verwechslung mit concidere ‘zusammenbrechen’: kimiazzin [zu: cum audissent omnes inimici nostri, ut timerent universae gentes ... et] conciderent [intra semetipsos, 2. Esdr. 6,16] 474,22 (Hs. noch kilampsta oppilate, zu 2. Esdr. 7,3 gehörig, vgl. Ahd. Wb. s. v. ?lemsen sw. v.; zur Anordnung der Gll. im Textglossar vgl. Meineke, Bernstein S. 190 f.).
in-meizan red. v. — Graff II,911 s. v. ingimeizan. Part. Praet.: in-gi-meizaniu: nom. pl. n. Gl 2,438,51 (clm 14395, Hs. 10. Jh.). hineinschneiden, -schlagen: ingimeizaniu fenstar [occurrunt caesis] inmissa foramina [tectis, quae iaciunt claros antra super radios, Prud., P. Hipp. (XI) 161]. [Bd. 6, Sp. 397]
-meizanî vgl. AWB abafirmeizanî.
aba-fir-meizen sw. v. apa-fer-meizt: part. prt. Gl 2,262,33 (clm 2944, Gll. 10. Jh.?). etw. tilgen: uuola ofto dero sculd doh sa luzzil si diu in demo selpin toda scal apafermeizt uuerdan [est fortasse] nonnumquam eorum culpa, licet minima, quae in eadem debeat morte resecari [Greg., Dial. 4,24 p. 405]. Vgl. abafirmeizan. |
| meizan
| | 1) schneiden, ritzen: meizzat snidat [non vos] incidetis [nec facietis calvitium super mortuo, Deut. 14,1] Gl 1,282,19. in aere kameizan [humanas laudes et mortalium infulas vidimus ...] aere inciso (Hs. incisos) | | 2) behauen: gimeizzanen [(Arfaxath) aedificavit turrem in Ecbathana et in circuitu muros eius ex lapidibus] excisis (Hs. scissis) [Judith 1,2, vgl. Sab. 1,746] Gl 1,487,1. |
|