| - aba-fir-meizan, red. v.
- fir-meizan
- gi-meizan, red. v.
- in-meizan, red. v.
- -meizanî
- aba-fir-meizen, sw. v.
- fir-meizen, sw. v.
- meizi
- meizil, st. m.
- -meizil
- -meizo
- meizziger
- mek
- melauues
- melbonū
- melda, st. f.
- meldâri, st. m.
- meldên, sw. v.
- fir-meldên, sw. v.
- gi-meldên, sw. v.
- meldensamo
- meldôn, sw. v.
- fir-meldôn, sw. v.
- gi-meldôn, sw. v.
- meldunga, st. f.
- fir-meldunga, st. f.
- melecc?ubilin
- melere
- meleuue
- melibeisc, adj.
- melc, adj.
- -melc, st. f.
- melkan, st. v.
- gi-melkan, st. v.
- ir-melkan, st. v.
- ûz-melkan, st. v.
- melcfaz, st. n.
- melckubilîn, st. n.
- melckubilo, sw. m.
- melkkuo, mhd. st. f.
- -melctra
- mella
- melm
- melm, st. m.
- melmôn, sw. v.
- melo, st. n.
- meloboum, st. m.
- melomuos, st. n.
- melostubbi, st. n.
- melscet
- melsc, mfrk.?
- melta, st. sw. f.
- malta, st. sw. f.
- molta1, st. sw. f.
- multa, st. sw. f.
- meltian, as. sw. v.
- meltithi, as. st. n.
- meltûnsâmo, sw. m.
- melues
- meluiues
- melwes
- melze
- melzîg, adj.
- memminper
- menær
- menden, sw. v.
- gi-menden
- mendento, adv.
- mendî
- ge-mendian, aostnfrk. sw. v.
- mendicot
- -mendîg
- mendilinto
- mendilôn, sw. v.
- mendilunga, st. f.
- mendilunto
- mendî(n), st. f.
- mendisli, aostndfrk. st. n.
- mendislo, as. sw. m.
- gi-mêntho, as. sw. m.
- menel
- menes-
- mênfullig, as. adj.
- mengen1, sw. v.
- mengen2, sw. v.
- gi-mengen, sw. v.
- menî, st. f.
- menigî(n), st. f.
- gi-menigî(n), st. f.
- mengôt
- menihha, st. sw.?
- menihhilo, sw. m.
- menil, st. m.
- menis-
- menistuba
- men(i)uua, st. sw.?
- menlen
- menlich
- menlich
- menlîn
- mennâri, st. m.
- mennen1, sw. v.
- mennen2, sw. v.
- gi-mennen, sw. v.
- mennes-
- mennestûba, sw.
- menni, st. n.
- -menni
- mennilîhhên
- men(ni)lîn, st. n.
- mennin
- mennîn, adj.
- mennin(na), st. f.
- mennisch-
- mennisc, adj.
- menniscgilîh
- mennischeit, st. f.
- menniskî, st. f.
- menniskîn, adj.
- mennisclîh, adj.
- mennisclîh, Subst.-Adj.-Verb.
- menniscgi-lîhmenniscgilîh, Subst.-Adj.-Verb.
- mennisclîhho, adv.
- menniscnissa, st. f.
- mennisco, sw. m.
- mens
- menschelîn, mhd. st. n.
- menschenbein, mhd. st. n.
- mênskepi, as. st. m. n.
- menskil
- menuua
- méo, ae. sw. m.
- meos
- mer
- mer-
- mer
- mêr, indecl. n.
- mêr, adv. comp.
- mera
- mêra, indecl. n.
- mêra, adv. comp.
- merâta, st. f.
- merc-
- merch
- merd
- merda
- merder
- mer diere
- mere
- mere
- mêrên, sw. v.
- mervalke, mhd. sw. m.
- mergeh, as. st. m.
- mergelage
- mergil, st. m.
- mergila, st. sw.
- merh-
- mêrheit, st. f.
- mêrhuor, st. m.
- mêrhuorûnsun, st. m.
- meri, st. m. n.
- meri-
- meria
- gi-meritha, as. st. f.
- merithiob, st. m.
- merien, sw. v.
- merren1, sw. v.
- merifisc, st. m.
- meriflosc, st. m.
- merifogal, st. m.
- merigen
- merigerta, st. f.
- merigot, st. m.
- merigras, st. n.
- merigrioz1, st. m.
- merigrioz2, st. m.
- merigriozo, sw. m.
- merigriozôn, sw. v.
- mer(i)ha, sw. f.
- mer(i)hûnsun, st. m.
- merihunt, st. m.
- meriigil, st. m.
- merikalb, st. n.
- merikazza, sw. f.
- merikuo, st. f.
- merilîh, adj.
- merilinsin, st. f.
- merilinsî, st. f.
- merimen(n)i, st. n.
- merimin, st. n.
- merimin(n)a, sw., auch st. f.
- merimuscula, st. f.
- merinâdra, as. sw. f.
- mer(i)ohso, sw. m.
- merireth, st. m.
- mêrreth, st. m.
- mêriro, adj. comp.
- mêrôro, adj. comp.
- merisalz, st. n.
- merisant, st. m. n.
| | aba-fir-meizan red. v. — Graff II,911. Praes.: apa-uar-meizzan: inf. Gl 2,330,3 (clm 14747, 9. Jh.). Praet.: apa-far-meez: 1. sg. Gl 1,25,5 (R). Verschrieben: apar-uar-mezian: part. prt. Gl 2,172,53 (clm 6277, Hs. 9. Jh.; l. apauarmeizan, Steinm.). abschlagen, -schneiden: apafarmeez amputavi Gl 1,25,5. aparuarmezian [omnis arbor quae non facit fructum bonum,] excidetur [Greg., Cura 3,21 p. 67 = Luc. 3,9] 2,172,53. apauarmeizzan [in dextero oculo, et in dextera manu, fratrum, uxorum, et liberorum ... monstratur affectus, quos si ad contemplandam veram lucem nobis impedimento esse cernimus, debemus] truncare [istiusmodi portiones, Hier. in Matth. 5,29. 30] 330,3. Abl. abafirmeizanî; vgl. AWB abafirmeizen.
? fir-meizan s. ? AWB fir-meizen.
gi-meizan red. v.; got. gamaitan. — Graff II,911. Praes.: ki-meiz: 2. sg. imp. Gl 1,287,63 (Jb-Rd). Praet.: ki-miazzin: 3. pl. conj. Gl 1,474,22 (Rb). (zurecht)hauen: kimeiz praecide [... tibi duas tabulas lapideas instar priorum, Ex. 34,1] Gl 1,287,63; hierher auch, bei Verwechslung mit concidere ‘zusammenbrechen’: kimiazzin [zu: cum audissent omnes inimici nostri, ut timerent universae gentes ... et] conciderent [intra semetipsos, 2. Esdr. 6,16] 474,22 (Hs. noch kilampsta oppilate, zu 2. Esdr. 7,3 gehörig, vgl. Ahd. Wb. s. v. ?lemsen sw. v.; zur Anordnung der Gll. im Textglossar vgl. Meineke, Bernstein S. 190 f.).
in-meizan red. v. — Graff II,911 s. v. ingimeizan. Part. Praet.: in-gi-meizaniu: nom. pl. n. Gl 2,438,51 (clm 14395, Hs. 10. Jh.). hineinschneiden, -schlagen: ingimeizaniu fenstar [occurrunt caesis] inmissa foramina [tectis, quae iaciunt claros antra super radios, Prud., P. Hipp. (XI) 161]. [Bd. 6, Sp. 397]
-meizanî vgl. AWB abafirmeizanî.
aba-fir-meizen sw. v. apa-fer-meizt: part. prt. Gl 2,262,33 (clm 2944, Gll. 10. Jh.?). etw. tilgen: uuola ofto dero sculd doh sa luzzil si diu in demo selpin toda scal apafermeizt uuerdan [est fortasse] nonnumquam eorum culpa, licet minima, quae in eadem debeat morte resecari [Greg., Dial. 4,24 p. 405]. Vgl. abafirmeizan.
fir-meizen sw. v. (vgl. Riecke, jan-Verben S. 166; kaum zu firmeizan red. v., s. u.); vgl. mhd. Lexer vermeiʒen. — Graff II,911. far-meizit: part. prt. Gl 2,300,44 (clm 19440, 10./11. Jh.); kaum 3. sg., vgl. aber die aktivische Form der Parallelhs. im Ahd. u. Lat. wegschneiden (Vok.-Übers.?): danaginoman. farmeizit [ecce humani generis culpa ibi] absciditur [, unde processit, Greg., Hom. II,25 p. 1549] (farmeizit von anderer Hand übergeschr., 1 Hs. nur 3. sg. dananimit zu abscidit).
meizi Gl 1,100,30 (Ra) s. mezzi.
meizil st. m., mhd. Lexer meiʒel, nhd. meißel; an. meitill. — Graff II,911. Alle Belege im Nom. Sing. maiz-el: Gl 3,639,14. 4,181,53. 214,22 (2 Hss.). Mayer, Glossen S. 119,21. 121,13; mayz-: Gl 4,181,52. 185,46; meiz-il: Add. II,35; -el: Gl 3,397,64 (Hildeg., 2 Hss.). Verschrieben (?): m&iz-il: Gl 3,656,9 (clm 19410, 9. Jh.; i eher über als hinter &, vgl. Tiefenbach, Werkzeuge S. 738 Anm. 15); mazis: 4,185,47. mit einer Schneide versehenes Werkzeug zum Behauen, (Ab-)Trennen: meizel guzim (1 Hs. girzim) Gl 3,397,64 (Hildeg., lingua ignota). celtis 639,14. 4,214,22. cisura 3,656,9. dechsel ł mayzel ascia 4,181,52. dolatura uł dolabra ascia uł mayzel 185,46. Mayer, Glossen S. 121,13. meizil [ab his ergo velitibus elephanti retroacti cum regi iam a suis non possent, fabrili] scalpro [inter aures adacto necabantur, Oros. 4,18 p. 256] Add. II,35. ascia dechsel uel obliqua, uel maizel Mayer, Glossen S. 119,21. Vgl. Tiefenbach, Werkzeuge S. 738 f.
-meizil vgl. steinmeizil.
-meizo vgl. steinmeizo. |
| |