| - fir-meldunga, st. f.
- melecc?ubilin
- melere
- meleuue
- melibeisc, adj.
- melc, adj.
- -melc, st. f.
- melkan, st. v.
- gi-melkan, st. v.
- ir-melkan, st. v.
- ûz-melkan, st. v.
- melcfaz, st. n.
- melckubilîn, st. n.
- melckubilo, sw. m.
- melkkuo, mhd. st. f.
- -melctra
- mella
- melm
- melm, st. m.
- melmôn, sw. v.
- melo, st. n.
- meloboum, st. m.
- melomuos, st. n.
- melostubbi, st. n.
- melscet
- melsc, mfrk.?
- melta, st. sw. f.
- malta, st. sw. f.
- molta1, st. sw. f.
- multa, st. sw. f.
- meltian, as. sw. v.
- meltithi, as. st. n.
- meltûnsâmo, sw. m.
- melues
- meluiues
- melwes
- melze
- melzîg, adj.
- memminper
- menær
- menden, sw. v.
- gi-menden
- mendento, adv.
- mendî
- ge-mendian, aostnfrk. sw. v.
- mendicot
- -mendîg
- mendilinto
- mendilôn, sw. v.
- mendilunga, st. f.
- mendilunto
- mendî(n), st. f.
- mendisli, aostndfrk. st. n.
- mendislo, as. sw. m.
- gi-mêntho, as. sw. m.
- menel
- menes-
- mênfullig, as. adj.
- mengen1, sw. v.
- mengen2, sw. v.
- gi-mengen, sw. v.
- menî, st. f.
- menigî(n), st. f.
- gi-menigî(n), st. f.
- mengôt
- menihha, st. sw.?
- menihhilo, sw. m.
- menil, st. m.
- menis-
- menistuba
- men(i)uua, st. sw.?
- menlen
- menlich
- menlich
- menlîn
- mennâri, st. m.
- mennen1, sw. v.
- mennen2, sw. v.
- gi-mennen, sw. v.
- mennes-
- mennestûba, sw.
- menni, st. n.
- -menni
- mennilîhhên
- men(ni)lîn, st. n.
- mennin
- mennîn, adj.
- mennin(na), st. f.
- mennisch-
- mennisc, adj.
- menniscgilîh
- mennischeit, st. f.
- menniskî, st. f.
- menniskîn, adj.
- mennisclîh, adj.
- mennisclîh, Subst.-Adj.-Verb.
- menniscgi-lîhmenniscgilîh, Subst.-Adj.-Verb.
- mennisclîhho, adv.
- menniscnissa, st. f.
- mennisco, sw. m.
- mens
- menschelîn, mhd. st. n.
- menschenbein, mhd. st. n.
- mênskepi, as. st. m. n.
- menskil
- menuua
- méo, ae. sw. m.
- meos
- mer
- mer-
- mer
- mêr, indecl. n.
- mêr, adv. comp.
- mera
- mêra, indecl. n.
- mêra, adv. comp.
- merâta, st. f.
- merc-
- merch
- merd
- merda
- merder
- mer diere
- mere
- mere
- mêrên, sw. v.
- mervalke, mhd. sw. m.
- mergeh, as. st. m.
- mergelage
- mergil, st. m.
- mergila, st. sw.
- merh-
- mêrheit, st. f.
- mêrhuor, st. m.
- mêrhuorûnsun, st. m.
- meri, st. m. n.
- meri-
- meria
- gi-meritha, as. st. f.
- merithiob, st. m.
- merien, sw. v.
- merren1, sw. v.
- merifisc, st. m.
- meriflosc, st. m.
- merifogal, st. m.
- merigen
- merigerta, st. f.
- merigot, st. m.
- merigras, st. n.
- merigrioz1, st. m.
- merigrioz2, st. m.
- merigriozo, sw. m.
- merigriozôn, sw. v.
- mer(i)ha, sw. f.
- mer(i)hûnsun, st. m.
- merihunt, st. m.
- meriigil, st. m.
- merikalb, st. n.
- merikazza, sw. f.
- merikuo, st. f.
- merilîh, adj.
- merilinsin, st. f.
- merilinsî, st. f.
- merimen(n)i, st. n.
- merimin, st. n.
- merimin(n)a, sw., auch st. f.
- merimuscula, st. f.
- merinâdra, as. sw. f.
- mer(i)ohso, sw. m.
- merireth, st. m.
- mêrreth, st. m.
- mêriro, adj. comp.
- mêrôro, adj. comp.
- merisalz, st. n.
- merisant, st. m. n.
- -merisc
- meriscala, st.
- m
- riscalh
- meriskef, st. n.
- meriskella, sw. f.
- merisneggo, sw. m.
- merispoto
- merisuuîn, st. n.
- meritior, st. n.
- meriuuâg, st. m.
- meriuuazzar, st. n.
- meriuueg, st. m.
- merk, mnd. st. m.
- merkt, st. m.
- merken, sw. v.
- ana-merken, sw. v.
- bi-merken, sw. v.
- gi-merken, sw. v.
- ûz-ir-merken, sw. v.
- zuo-merken, sw. v.
- -merken
- -merki, st. n.
- gi-merki, adj.
- gi-merki, st. n.
| | fir-meldunga st. f., mhd. Lexer vermeldunge, nhd. DWB vermeldung; mnd. vormeldinge; afries. formeldinge. — Graff II,724. uir-meldung-: dat. sg. -o S 144,10 (BB); fer-: dass. -a 11 (WB). [Bd. 6, Sp. 402] Verleumdung: ich habe gisundot in nide, ... an uirmeldungo, in meinrate, in bisprachide S 144,10 (BB = 11 WB).
meleccͪubilin Gl 2,675,14 s. AWB melckubilo.
melere Gl 3,396,12. Hbr. I,289,269 s. AWB mâlâri.
meleuue T 74,1 s. AWB melo.
melibeisc adj.; zu lat. Meliboea oder Meliboeus. — Graff II,720. melibeiskin: gen. sg. m. Gl 2,651,63 (clm 18059, Gll. 11. Jh. (?); -skin von zweiter Hand, Steinm.). meliböisch, aus Meliböa stammend: melibeiskin [hic illa ducis] Meliboei [parva Philoctetae subnixa Petelia muro, Verg., A. III,401] (vgl. Meliboei pro Meliboeensis, Serv.).
melc adj., mhd. melch, nhd. DWB melk; mnd. melk, mnl. melc; ae. melc, meolc; an. milkr; vgl. afries. molka. — Graff II,722. melch: Grdf. Gl 1,153,41 (R); nom. pl. f. -]o 2,318,33 (Fulda Aa 2, 9. Jh.); -]e Mayer, Glossen S. 72,20 (clm 6263, Gll. 9. Jh. (?); zur Endg. vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 248 Anm. 9); dat. pl. -]em Gl 1,541,59 (Rb); acc. pl. n.? -]iu 620,57 (Rb); acc. pl. f. -]o 313,58 (fragm. S. Paul, 9. Jh.). milchgebend: melch foetus Gl 1,153,41 (vgl. Splett, Sam.-Stud. S. 84). melcho [(Jacob) separavit de his quae habebat, munera Esau fratri suo ... camelos] foetas [cum pullis suis triginta, Gen. 32,15] 313,58. melchiu [in brachio suo congregabit agnos, et in sinu suo levabit,] foetas [ipse portabit, Is. 40,11] 620,57 (im Lat. Subst. ‘Muttertier’). melcho [zu: vaccae plaustro subiunctae sunt, quae] fetae [fuisse memorantur, quarum filios clauserunt domi, oder zu: de quibus (den Kühen) hoc etiam est notandum, quod fuisse] fetae [memorantur, Greg., Hom. II,37 p. 1629] 2,318,33. Mayer, Glossen S. 72,20 (zur ersten Stelle); — Fehlglossierung (Verwechslung mit fetus ‘(Tier-)Junges’): melchem [expedit magis ursae occurrere raptis] foetibus [, quam fauto confidenti in stultitia sua, Prov. 17,12] Gl 1,541,59.
-melc st. f. vgl. slegi-, slegilmelc.
melkan st. v., mhd. melchen, melken, nhd. DWB melken; as. melkan, mnd. mnl. melken; afries. melka; ae. melcan; vgl. an. mjólka sw. v. — Graff II,721. Praes.: milch-: 1. sg. -o Gl 3,247,64 (SH a2). 281,10 (SH b, 2 Hss.). 304,19 (SH d). 320,61 (SH e). 339,37 (SH g, 2 Hss.). 349,3 (SH k); -e 247,63 (SH a2, 2 Hss.). 339,37 (SH g; -e aus o rad. von anderer Hand); -vn 247,63 (SH a2; zur Endg. vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 305 Anm. 4); melco: dass. Thies, Kölner Hs. S. 175,19 (SH); milcon: dass. Gl 4,205,56 (sem. Trev.; zur Endg. s. o.). — Mit Sproßvokal: mileche: 1. sg. Gl 3,247,65 (SH a2); milichen: dass. 281,10 (SH b; -ē; zur Endg. s. o.). kimolchan Gl 1,542,68 (Rb) s. AWB gimelkan. melken: (ih) milchvn mulgeo Gl 3,247,63. 281,10. 304,19. 320,61. 339,37. 349,3. 4,205,56. Thies, Kölner Hs. S. 175,19. Abl. molken as.; melc.
gi-melkan st. v., frühnhd. gemelken (vgl. DWb. IV,1,2,3275); ae. gemelcan (vgl. Bosw.-T., Suppl. S. 369). — Graff II,721. Praes.: ki-melchanne: inf. dat. sg. Gl 1,542,64 (Rb). Part. Praet.: ki-molchan: Gl 1,542,68 (Rb). [Bd. 6, Sp. 403] melken: zi kimelchanne miluh [qui autem fortiter premit ubera] ad eliciendum lac [, exprimit butyrum, Prov. 30,33] Gl 1,542,64. ist kimolchan [et qui vehementer] emungit (Hs. emulgitur, zur La. vgl. Fischer-Weber 2,985 Anm.) [, elicit sanguinem, ebda.] 68 (zur Frage der lat. Bezugswörter in Rb vgl. Meineke, Bernstein S. 115—124).
ir-melkan st. v., frühnhd. ermelken (vgl. DWb. III,914), nhd. dial. schweiz. ermëlchen Schweiz. Id. 4,196, rhein. ermelken Rhein. Wb. 5,1067; ae. ámelcan (vgl. Bosw.-T., Suppl. S. 35). — Graff II,721. Part. Praet.: ar-molchanemo: dat. sg. m. n. Gl 2,639,2 (clm 18059, Gll. 11. Jh.?). leermelken: so vilo armolchanemo quam magis exhausto [spumaverit ubere mulctra, laeta magis pressis manabunt flumina mammis, Verg., G. III,309].
ûz-melkan st. v., mhd. ûʒmelchen, nhd. DWB ausmelken; mnl. utemelken. Praes.: vz-melchin: inf. Mayer, Glossen S. 145,7 (Wien 2484, Gl. 10. Jh.). melken, Vok.-Übers. (?): vzmelchin [quo tempore quidam vir magnus et sapiens cognovit, quae materia et quanta ad maximas res opportunitas animis inesset hominum, si quis eam posset] elicere [et praecipiendo meliorem reddere, Alc., De rhet., PL 101,921A]. |
| |