| - missiuuentâri, st. m.
- missiuuenten, sw. v.
- missiuuentgî, st. f.
- missiuuentîgo, adv.
- missi[h]uuerbâri, st. m.
- missi[h]uuerbida, st. f.
- missiuuirken, sw. v.
- missiuuizzan, prt.-prs.
- missiuuonên, sw. v.
- missizeman, st. v.
- missizimîg, adj.
- missizuhtîg, adj.
- missizumft, st. f.
- missizumften, sw. v.
- missizumftî, st. f.
- missizumftôn, sw. v.
- misso-
- missodre
- missophar, st. n.
- mist, st. m.
- mist
- mista, sw.?
- mistbella, sw. f.
- mistbelle, mhd. sw. m.
- mistcot
- mistebovm
- mistelbeie
- mistelbere, mhd. st. n. oder f.
- mistelbm
- mistelbon
- mistelboum, mhd. st. m.
- mistelmelde
- misteshûfo, sw. m.
- mistvinke, mhd. sw. m.
- mistgabala, st. f.
- mistgot, st. m.
- misthouf, mhd. st. m.
- mistiger
- mistikipum
- mistikipun
- mistil, st. m.
- mistila, sw.
- mistillī
- mistilū
- mistin
- mistkap
- mistkipun
- mistkorb, st. m.
- mistmelde, mhd. st. f.
- mistelmelde, mhd. st. f.
- mistôn, sw. v.
- mistrōsten, aostndfrk. sw. v.
- mistrot
- mistumft
- mistun, st. f.
- mistunna, st. f.
- mistin, st. sw. f.
- mistunga, st. f.
- misul
- misuueft
- mit, praep., auch adv.
- miti, adv., auch praep.
- mit-
- mitallo-
- mitallu
- -mitanlîhho
- mitd-
- mit dallo
- mitdewocha
- mitel-
- mitemin
- miteuurz
- mitftigern
- mitgerni
- mitgibûr, st. m.
- mith(-)
- mithil
- miti
- mitifaran
- mitifliohan
- mitifuoren
- mitigân
- mitigenga, sw. f.
- mitigengo, sw. m.
- mitijehan
- mitikangun
- mitikantun
- mitil
- miti[h]loufan
- mitinis
- mitirîta, sw. f.
- mitisindôn
- mitislâf, st. m.
- mitisuuâsên
- mititerien
- mitiuuâra
- mit(i)uuâri, adj.
- mit(i)uuârî, st. f.
- mitiuuâra, st. f.
- mitiuuerfan
- mitiuuesan
- mitiuuist, st. f.
- mito
- mitsaman(t), praep.
- mitsceltun
- mi..tt
- mittamo, sw. m. n.
- mittar, st. m.
- mittarôsto, sw. m.
- mittartag, st. m.
- mittartagalîh, adj.
- mitte
- mitte
- mitte-
- mitteduergi
- mittel(-)
- mittelboum
- mittelklette, mhd. sw. f.
- mitteltagelich, mhd. adj.
- mittemen
- mittemo
- mittn, adv.
- gi-mitten, sw. v.
- mitter, mhd. adj.
- mittêr, st. m.
- mittar, st. m.
- mitter(-)
- mitterita
- mittero
- mitti, adj.
- mitti, st. n.
- mittî, st. f.
- gi-mittithuuerahen, sw. v.
- mittithuuerahî, st. f.
- mittid:vuergi
- mittiferahên, sw. v.
- gi-mittifer(a)hen, sw. v.
- mittifer(a)hî, st. f.
- mittifer(ih)hî
- mittigart, st. m.
- mittiger
- mittigerni
- mitgerni
- mittiger
- mittil, adj.
- mittil, st. n.
- mittilacarni
- mittil(a)gart, st. m.
- mittilâri, st. m.
- mittilatag, st. m.
- mittilataggî, st. f.
- mittilegarte
- mittilentîg, adj.
- mittilgart
- mittili-
- mittilôdi, st. n.
- mittilôdî, st. f.
- mittilôdôn, sw. v.
- mittim-
- mittimeri, st. m.
- mittin
- mittingart, st. m.
- mittitag, st. m.
- mittitagalîh, adj.
- mittitagi
- mittitagîg, adj.
- mittitaggî, st. f.
- mittiuerhi
- mittiuerihi
- mittiverehet
- mittiverihi
- mittiuuehha, sw. f.
- gi-mittiuuerdan, st. v.
- mittiuuil
- mittiuuil(li), st. n.
- mittul(li), st. n.
- mittil, st. n.
- mittragan
- mittul
- mittulli
- mittundes
- mittunt
- mittont
- mittuul
- mittwshi
- mittwocha
- mitulla
- mituuâri
- mituuârî
- mituuil(-)
- miua
- miure
- miurheimo
- miusi
- miusîn, mhd. adj.
- mixen, ae. n.
- mîza, sw. f.
- m&izil
- mizo
- mizz-
| | missiuuentâri st. m. — Graff I,763. misse-uuendara: acc. pl. Np 38,2. Verleumder: der Idithun ist . der habet manige misseuuendara, unde manige lasterara . uuider die er gedulte sceinen sol suigendo.
missiuuenten sw. v., mhd. Lexer missewenden, nhd. mißwenden (wohl Neubildg., vgl. DWb. VI,2322); mnl. miswenden; ae. miswendan. — Graff I,758. missa-uuent-: 3. sg. -it Gl 1,111,8. 135,37 (beide R); part. prt. -it 221,12 (R). — missi-uuentit: part. prt. Gl 4,9,32 (Jc). — misse-vuentit: part. prt. Gl 2,62,55. — missovuendit: part. prt. Gl 2,69,30/31 (Wallerst. I. 2. Lat. 4° 3, Gll. 10. Jh.?). mis-uuentit: part. prt. Gl 1,221,12 (K). 1) die Richtung verkehren: missauuentit evertit Gl 1,111,8. 135,37; — im Part. Praet.: quer, schief, hofarohti nalles reht edho misuuentit obliquus non rectus vel transversus Gl 1,221,12. missauuentit transversus ebda. missiuuentit obliquus [transversus, CGL IV,544,39] 4,9,32. 2) im Part. Praet.: widersinnig, falsch: missevuentit ist [iam vero quam] praeposterum est [, ut aeternae praescientiae temporalium rerum eventus causa esse dicatur? Boeth., Cons. 5,3 p. 127,45] Gl 2,62,55 (vgl. transversus ordo est .i. contrarium . perversum, Sprachwiss. 26,393). uuieo missovuendit quam praeposterum est [ebda.] 69,30/31 (nach Gl.-Wortsch. 11,5 noch Gll. perversus, contrarius). Abl. missiuuantunga, -uuentâri; vgl. AWB missewende mhd.
missiuuentgî st. f. — Graff I,763. missi-wendigi: dat. sg. S 144,12 (BB); misse-uuendigi: dass. 12/13 (WB). Verleumdung: ich habe gisundot in ... bisprachide, in murmelode, in missiwendigi. [Bd. 6, Sp. 690]
missiuuentîgo adv., mhd. Lexer missewendec (vgl. Findebuch S. 246); vgl. mnd. missewendich adj. (in anderer Bed.). misse-uuendîgo: Ni 567,21 [83,3]. in umgekehrter Folge, in der Rhetorik u. Logik: conuersim daz chit misseuuendigo . uuanda affirmationi uolgent negationes . unde negationi affirmationes.
missi[h]uuerbâri st. m. — Graff IV,1237. missa-huarpari: nom. sg. Gl 1,231,5 (R). Zerstörer: eversor.
missi[h]uuerbida st. f. — Graff IV,1236. missa-huarpida: nom. sg. Gl 1,131,12 (R); -uuarbida: dass. 2,315,50 (Re); -uuarabida: acc. pl. 559,25 (Rb). Verschrieben: miissi-uuerbidu: nom. sg. Gl 2,315,50/51 (Jb; erstes -i- angehängt, Steinm.; zur Endg. vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 207 Anm. 2). 1) Zerstörung, Umsturz: fal missahuarpida excidium eversio Gl 1,131,12. missauuarbida eversio 2,315,50 (zur Samanunga-Tradition vgl. Kögel, ZfdA. 26,328 u. Krotz S. 198). 2) vielfältige Wendungen: missauuarabida [(quis) scit praeterita, et de futuris aestimat: scit] versutias [sermonum, et dissolutiones argumentorum, Sap. 8,8] Gl 1,559,25.
missiuuirken sw. v. (zum Ansatz -uuirken vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 364 Anm. 2), mhd. Lexer missewürken, nhd. dial. schweiz. (älter) misswërchen Schweiz. Id. 12,1232; mnl. miswerken. — Graff I,972. missi-uuorahta: 3. sg. prt. O 1,3,49. falsch machen: ther (Johannes) imo (Christus) ingegin garota, thaz worolt missiworahta.
missiuuizzan prt.-prs., nhd. (älter) miszwissen (vgl. DWb. VI,2322; in anderer Bed.). — Graff I,1097. Praes.: missa-uueiz: 3. sg. Gl 1,103,6 (R). 2,315,31 (Re). — missi-uueiz: 3. sg. Gl 2,315,31 (Jb). von Sinnen sein: missauueiz desapit Gl 1,103,6. desipit 2,315,31 (zur Samanunga-Tradition vgl. Kögel, ZfdA. 26,327 u. Krotz S. 198).
missiuuonên sw. v.; vgl. ae. miswenian (Bosw.-T., Suppl. S. 640). — Graff I,874. misse-uuon-: 3. sg. -et Gl 2,388,26 (-&). 491,35. 541,22 (-&, vgl. Beitr. 73,202); 3. sg. conj. -e 505,54 (-e aus o korr.). sich überheben: missiuuonet [hi sunt alumni luminis, quos corpus artat debile, ne per salutem viscerum mens] insolescat (Glossen: superbiat, sine consuetudine vivat, intumescat, vgl. PL 60) [turgida, Prud., P. Laur. (II) 208] Gl 2,388,26. 491,35. 541,22. 505,54; nach Lauffer S. 226 Lehnübers.
missizeman st. v., mhd. Lexer missezemen, nhd. mißziemen; mnl. mistemen; vgl. ae. mistímian sw. v. — Graff V,662. Praes.: missi-zim-: 3. sg. -it Gl 2,142,7 (lat. inf.); misse-: dass. -et NpNpw 42,5. missa-zema: inf. Gl 2,147,4 (Frankf. 64, 9. Jh.; zum Schwund von -n im Inf. vgl. Franck, Afrk. Gr.2 § 128). Unvollständige Schreibung: zeman: inf. Gl 2,142,7 (wohl als Korrektur von 2. Hand zu missizimit s.o.; zum hdschr. Befund vgl. Frank, Glossen S. 68,66). [Bd. 6, Sp. 691] 1) nicht übereinstimmen: missizimit zeman [si quis episcopus de certis criminibus iudicetur, et contingat de eo povinciales episcopos] dissidere [Conc. Ant. XCII p. 127] Gl 2,142,7, z. gl. St. missazema 147,4. 2) unpassend sein für, mit Dat.: sid imago dei dir anaist . ih meino ratio unde intellectus . diu ouh mens keheizzen sint . ziu nestozzest du danne fone dir . souuaz dien (Np, dir Npw) missezimet? NpNpw 42,5. Vgl. missizumft.
? missizimîg adj. Verstümmelt: missi-zim..: Grdf. Gl 2,71,74 (Wien 271, Gll. 10. Jh. (?); die Gl. nach dem dritten -i- ganz unsicher, Steinm.). falsch: missizimig ist perversum [Randgl. zu: iam vero quam] praeposterum est [, ut aeternae praescientiae temporalium rerum eventus causa esse dicatur? Boeth., Cons. 5,3 p. 127,45]. |
| missiuuenten
| | 1) die Richtung verkehren: missauuentit evertit Gl 1,111,8. 135,37; — im Part. Praet.: quer, schief, hofarohti nalles reht edho misuuentit obliquus non rectus vel transversus Gl 1,221,12. missauuentit transversus ebda. missiuuentit obliquus [ | | 2) im Part. Praet.: widersinnig, falsch: missevuentit ist [iam vero quam] praeposterum est [, ut aeternae praescientiae temporalium rerum eventus causa esse dicatur? Boeth., Cons. 5,3 p. 127,45] Gl 2,62,55 (vgl. transversus ordo | | missi[h]uuerbida
| | 1) Zerstörung, Umsturz: fal missahuarpida excidium eversio Gl 1,131,12. missauuarbida eversio 2,315,50 (zur Samanunga-Tradition vgl. Kögel, ZfdA. 26,328 u. Krotz S. 198). | | 2) vielfältige Wendungen: missauuarabida [(quis) scit praeterita, et de futuris aestimat: scit] versutias [sermonum, et dissolutiones argumentorum, Sap. 8,8] Gl 1,559,25. | | missizeman
| | 1) nicht übereinstimmen: missizimit zeman [si quis episcopus de certis criminibus iudicetur, et contingat de eo povinciales episcopos] dissidere [Conc. Ant. XCII p. 127] Gl 2,142,7, z. gl. St. missazema 147,4. | | 2) unpassend sein für, mit Dat.: sid imago dei dir anaist . ih meino ratio unde intellectus . diu ouh mens keheizzen sint . ziu nestozzest du danne fone dir . souuaz dien (Np, dir Npw) missezimet? NpNpw 42,5. | | missizimîg
| | Verstümmelt: missi-zim..: Grdf. Gl 2,71,74 (Wien 271, Gll. 10. Jh. (?); die Gl. nach dem dritten -i- ganz unsicher, Steinm.). |
|