| - feitidi
- feitit
- feiz(i)t, part.
- feizita, st. f.
- feiz(i)tî, st. f.
- feizt
- feiztên, sw. v.
- ir-feiztên, sw. v.
- feizti
- fêkanlîko, as. adv.
- fekna
- fekni
- fel, st. n.
- fel.
- felachan
- felachin
- fel(a)han, st. v.
- bi-fel(a)han, st. v.
- gi-fel(a)han, st. v.
- bi-felahantlîh, adj.
- felahanto, sw. m.
- bi-fel(a)hanto, adv. part. prs.
- bi-fel(a)hâri, st. m.
- bi-fel(a)hida, st. f.
- felaho, sw. m.
- felarn
- fel(a)uua, st. f.
- fel(a)uuo, sw. m.
- felchirre
- felchumi
- feld, st. n.
- felda, sw. f.
- feldbluoma, sw. f.
- feldbûuuâri, st. m.
- feldchonala
- feldgang, st. m.
- feldhopho, sw. m.
- feldhuon, st. n.
- feldkervilla, st. f.
- feldkrût, st. n.
- feldkumih, st. m.
- feldkumil, st. m.
- feldkumî(n), st. n.
- feldkurbiz, st. m. f. n.
- feldmago, sw. m.
- feldminza, st. sw. f.
- feldmor(a)hila, st. f.
- feldmûs, st. f.
- feldquenala, st. f.
- feldquenalîn, st. n.
- feldscônî, st. f.
- feldslihtî, st. f.
- fele
- ge-velech, mhd.
- felefor, ae. st.
- felei
- feleoth
- felga1, st. sw. f.
- felga2, sw. f.
- felgam
- felgen, sw. v.
- bi-felgen, sw. v.
- gi-felgen, sw. v.
- zuo-gi-felgen, sw. v.
- felgilrun
- felgunt
- felik
- Felin
- fel(i)s, st. m.
- felisa, st. f.
- feliso, sw. m.
- felisono
- -vellære, mhd. st. m.
- velle, mhd. sw. st. f.
- fellen, sw. v.
- bi-fellen, sw. v.
- gi-fellen, sw. v.
- ir-fellen, sw. v.
- untar-fellen, sw. v.
- zi-fellen, sw. v.
- vellen, mhd. sw. f. pl.
- felle stentso
- fellevvrz
- gi-felli, st. n.
- fellî, st. f.
- vellichen, mhd. st. n.
- fellida, st. f.
- ir-fellida, st. f.
- gi-fellidi, st. n.
- fellîg, adj.
- gi-fellîg, adj.
- gi-fellgî, st. f.
- fellilî(n), st. n.
- fellinto
- fellol
- felm, st. m.
- fel mum
- felquenela
- fels
- felsino
- felsken, sw. v.
- gi-felsken, sw. v.
- felsclîhhên, adv.
- feltchonela
- feltconila
- feltkonala
- veltperet, mnd. st. n.
- veltrûte, mhd. sw. f.
- feluho
- feluphur
- feluuâri, st. m.
- feluuârîn, adj.?
- felzen, sw. v.
- fend:
- fenda, sw. f.
- fendil, st. m.
- fending
- fendo, sw. m.
- fenekal
- fenere
- fenests
- -fengi, st. n.
- -fengi, adj.
- bi-fengida, st. f.
- gi-fengida, st. f.
- int-fengida, st. f.
- ir-fengida, st. f.
- -fengida, st. f.
- gi-fengidi, st. n.
- -fengîg, adj.
- fengin
- feni
- venichelsâme, mhd. sw. m.
- fenichen
- fenih
- fenihhal, st. m.
- fenilīk, as. adj.
- fenni, st. n.
- fennî, st. f.
- fennî
- fenning
- fenninguuantalero
- fennistat, st. f.
- fenstar, st. n.
- fenucal
- fenuhal
- -fenzôd, st. m.
- gi-ana-fenzôn, sw. v.
- feor
- fer, adj.
- fer, adv.
- fer
- fer-
- fera, st. sw.?
- fera
- fer(a)h, st. n.
- fer(a)hbluot, st. n.
- ferala, sw. f.
- feranolihha
- ferari
- feratagum
- verbena, st.?
- ferbovuite
- fercholen
- ferdamnussidi
- fereheih, st. f.
- ferfrid
- fergascaz, st. m.
- fergôn, sw. v.
- gi-fergôn, sw. v.
- fergônto, adv.
- ferh
- ferhirstal, st. m.
- ferhirstîga, st. f.
- feriâri, st. m.
- ferrâri, st. m.
- ferid, st. n.
- ferien, sw. v.
- ferren, sw. v.
- nâh-ferien, sw. v.
- nâh-ferren, sw. v.
- ubar-ferien, sw. v.
- ubar-ferren, sw. v.
- ûz-ferien, sw. v.
- ûz-ferren, sw. v.
- fer(i)go
- ferinâuua, sw. f.
- ferio, sw. m.
- fer(i)go, sw. m.
- ferro, sw. m.
- ferisaz
- feriscaz, st. m.
- feriskif, st. n.
- feristi
- ferit
- ferit
- ferlihho
- ferliuuuen
- fermenne
- -fermî, st. f.
| | feitidi Gl 3,618,31 s. AWB pheitidi.
feitit Pw 67,16 s. AWB feiz(i)t.
feiz(i)t part.-adj., mhd. Lexer veiet, veit, nhd. feist; mnd. mnl. vet; ae. fætt. — Graff III, 738 f. feizzit: Grdf. Gl 1,16,10 (Pa). 219,22 (K). O FP 1,1,67; feizit: dass. Gl 1,16,10 (Ra). 219,22 (Ra). O V 1,1,67; dat. sg. m. -]omo Gl 2,682,28 (Schlettst., 12. Jh.); comp. nom. pl. f. -]ero 1,659,6 (M); veizit: Grdf. 308,58 (M); veizeder: nom. sg. m. 3,384,28 (Jd); ueizit: Grdf. 1,308,58 (M); nom. sg. m. -]er 3,146,9 (SH A, Trier 31, 13. Jh., Hs. uezi, die Korr. von jüngerer Hand, vgl. Anm. z. St.); ueizeter: comp. nom. pl. f.? (oder comp. Grdf.?) 1,659,8 (M, clm 13 002, 13. Jh.). feizt: Grdf. Np 64,13. Npgl 99,3; acc. sg. m. -]en Npw 49,8; -]in Npgl ebda.; acc. sg. n. -]az S 234,14 (B); nom. pl. m. -]e Np 21,13. Npgl ebda.; -]a Npw ebda.; nom. pl. f. -]e NpNpw 143,14; gen. pl. -]ero Gl 2,120,34 (M, 5 Hss.); dat. pl. -]en 1,308,54 (M). Thoma, Glossen S. 19,34; acc. pl. f. -]o Gl 1,285,54 (Jb-Rd); veizt: Grdf. 3,360,66 (Wien 901,13. Jh.); nom. sg. m. -]er 1,659,9 (M). 4,166,32 (Sal. c, mus. Brit. Add. 18 379, 13. Jh.). Festschr. Leid. S. 97 (cgm 5248/2, 11. Jh.); acc. pl. f. -]i Gl 1,308,57 (M, clm 6217, 13./14. Jh.); comp. nom. pl. f. -]orun 659,5 (M, 2 Hss.); vaizt: Grdf. 308,58 (M, clm 14 745, 14. Jh.); comp. nom. pl. f. -]eri 659,6 (M, clm 4606, 12. Jh.); væizter: dass.? (oder comp. Grdf.?) 8 (M, clm 6217, 13./14. Jh.); ueizt-: nom. sg. m. -er 3,146,9 (SH A, Eins. 171, 12. Jh.). 4,111,7 (Sal. a 1, clm 17 152, 12. Jh.); nom. pl. m. -a 2,636,59 (clm 18 059, 11. Jh.; zu a für e vgl. Velthuis S. 59); acc. pl. n. -iu 1,308,56 (M, 2 Hss.); acc. pl. f. -i 57 (clm 4606, 12. Jh.); comp. nom. pl. f. [Bd. 3, Sp. 696] -ero 659,6 (M); -eri 7 (M, clm 14 584, 12. Jh.); -er 8 (M, clm 17 403, 13. Jh., oder comp. Grdf.?); vueiztiu: acc. pl. n. 308,55 (M, Wien 2723, 10. Jh.; zu uu- für f- vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 166, weiterhin vuezti 308,42 derselben Hs. unter feiz(i)tî st. f.). feistero: gen. pl. Gl 2,120,35 (M, clm 19 440, 10./11. Jh.; zu s für spirantisches z vgl. Braune, Ahd. Gr.12 § 160 Anm. 2). Mit e für ei in der Hs. clm 22 201, 12. Jh. (vgl. Matzel § 49 b S. 62 ff.): vezziter: nom. sg. m. Gl 1,373,14 (M); vezt-: acc. pl. f. -e 308,59 (M); comp. nom. pl. f. -ere 659,7 (M); uezter: nom. sg. m.? 433,27 (M; Matzel § 37 S. 44 sieht darin eine Verschreibung für uezte als nom. pl. m.). feitit: Grdf. Pw 67,16 (zum Nebeneinander von feit und feitit vgl. Anm. 16). Verschrieben: frezzit: Grdf. Gl 1,16,10 (K); ferzit: dass. 297,44 (Paris 2685, 9. Jh., l. feizit, Steinm. z. St.; vgl. auch Bergmann, Mfrk. Glossen S. 283); vazits: comp. nom. pl.? 659,9 (M, clm 14 745, 14. Jh.); hierher wohl auch: uehtter: nom. sg. m. 3,179,53 (SH B, S. Blasien 12. Jh.); zur Verschreibung für eine ueizt-Form vgl. Schützeichel, Festschr. Quint S. 210; anders E. Linke, Beitr. (Halle) 82 (Sonderband), 237, die uētter (ht = t) lesen möchte und das als Vorstufe von fett betrachtet. 1) fett, feist, dick, beleibt, wohlgenährt, gemästet: a) von Menschen bzw. von Teilen des menschlichen Körpers: vezziter gimester incrassatus [est dilectus, et recalcitravit: incrassatus,] impinguatus [, dilatatus, dereliquit deum factorem suum, Deut. 32,15] Gl 1,373,14 (5 Hss. irfeiztên, 2 Hss. feiztên, 1 Hs. mesten). veiztorun [post dies autem decem apparuerunt vultus eorum (der Knaben) meliores, et] corpulentiores (1 Hs. corpulentus) [prae omnibus pueris, qui vescebantur cibo regio, Dan. 1,15] 659,5. veizter corpulentus [zu ebda.] Festschr. Leid. S. 97. ueizter crassus Gl 3,146,9 (im Abschn. De notis ł viciis in homine). uehtter crassus pinguis 179,53 (im Abschn. De homine et eius membris; s. o. Formenteil); substant.: feiztero corporatorum [enim maxime periculum considerandum est, qui contra praecepta dei, magno terrore coguntur ad spectacula convenire, Conc. Afr. LXI] 2,120,34; b) von Tieren bzw. von Teilen des tierischen Körpers: preid feizzit edo kifotit opimus saginatus vel crassus Gl 1,219,22. feizto [putabam me stare super ripam fluminis, et septem boves de amne conscendere, pulchras nimis, et] obesis (Hs. obesas) [carnibus, Gen. 41,18] 285,54 (wohl auf boves ‘die Kühe’ bezogen). uꝑlataniv ł feizten obesis (Hss. meist obesas) [ebda.] 308,54 (5 Hss. nur feiz(i)t, 4 Hss. frezzen). kelatenen feizten sineuuellen obesis productis crassis pinguibus [zu: obesis carnibus, Comm. in Gen. = Gen. 41,18] Thoma, Glossen S. 19,34 (vgl. Gl 5,227,38 f. 231,11). feizit [mulier autem illa habebat vitulum] pascualem [in domo, 1. Reg. 28,24] Gl 1,297,44. uezter hosen [decem] boves pingues [, et viginti boves pascuales, 3. Reg. 4,23] 433,27 (vgl. o. Formenteil; 6 Hss. mastohso, 1 Hs. gimestit ohso). ueizta [illi (dem Fohlen) ardua cervix argutumque caput, brevis alvos] obessa [-que terga, luxuriatque toris animosum pectus, Verg., G. III,80] 2,636,59. .. feiztas .. ir zuanamut quod (von den Schafen) crassum videbatis, adsumebatis, et quod debile erat, proiciebatis S 234,14. iro scaf sint feselig ... Iro chuoe sint feizte oves eorum fetosae ... Boves eorum crassae NpNpw 143,14. uuanda ih nemalon dih . ziu du mir nebringest taurum pinguem (feiztin phar) . alde hircum optimum (poccho bezzesten) NpglNpw 49,8; von den Stieren als Bild der Kraft und Stärke: manigi des liutes uituli multi . die herosten . tauri pingues (die sint feizte pharre) Npgl ebda.; c) übertr.: feizit uuerdan + abstr. Gen.: innerlich reich werden an etw., erfüllt werden von etw.: so [Bd. 3, Sp. 697] uuerdent feizt dero tugedo . ioh die uzzerosten gentes . die desertum uuaren . unz an Christi aduentum pinguescent fines deserti Np 64,13. vueliche sint die pascuae? Âne diuinae scripturae . quibus saginatur anima (goteliche scrifte dero diu sela feizt uuirt) Npgl 99,3; d) Glossenwort: veizt crassus Gl 3,360,66. veizeder crassus (darauf pinguis idem. Obesus idem) 384,28 (vgl. Anm. z. St.). 2) fett, fettig, vom Fleisch: ubarspichi fleisc feizzit mittilacarni edo smero arvina caro pinguis ferina aut adeps Gl 1,16,10. 3) fett, vom Mist als Dünger: kirozzatimo. feizitomo miste [arida tantum ne saturare] fimo pingui [pudeat sola neve effetos cinerem in mundum iactare per agros, Verg., G. I,80] Gl 2,682,28. 4) reich an etw., gut ausgestattet mit etw., mit Präp. mit + Dat. d. Sache: (das Frankenland) ist filu feizit ... mit managfalten ehtin; nist iz bi unsen frehtin. Zi nuzze grebit man ouh thar er inti kuphar O 1,1,67. 5) mächtig, gewaltig, vom Bergmassiv: berg godis, berg feit, berg sueuot, berg feitit mons dei mons pinguis, mons coagulatus, mons pinguis Pw 67,16 (vgl. auch de Grauwe 2,44). 6) ölig, dickflüssig, feucht, saftig (?): ueizter uvidus Gl 4,111,7. uvidus umidus 166,32. Abl. feiz(i)tî, feizita; feiztên. Vgl. E. Linke, Beitr. (Halle) 82 (Sonderband), 235 ff., Schützeichel, Festschr. Quint S. 203 ff., de Grauwe 1,366 ff. Vgl. feit aostndfrk. adj.
feizita st. f.; zu den Abstraktbildungen auf -a neben -î in spätbair. Quellen vgl. Braune, Ahd. Gr.12 § 231 Anm. 2. — Graff III, 739. ueiz-: nom. sg. -ita Gl 1,503,12 (M, clm 13 002, 12. Jh., clm 14 689, 11./12. Jh.); -eta ebda. (M, clm 17 403, 13. Jh.; z aus Korr., vgl. Anm. z. St.). Feistheit, Dicke, vom Gesicht: ueizita [operuit faciem eius (des Gottlosen)] crassitudo [, et de lateribus eius arvina dependit, Iob 15,27] (6 Hss. feiz(i)tî). Vgl. feiz(i)tî.
feiz(i)tî st. f., mhd. Lexer veiete, Lexer veite st. sw. f., nhd. (älter) feiszte; mnd. mnl. vette. — Graff III, 739 s. vv. feiztî, ueiztin, einfeizti. veiziti: dat. sg.? Gl 1,342,10 (Stuttg. theol. et phil. fol. 218, 12. Jh.; lat. abl. pl.); ueiziti: acc. sg. 324,41 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.). feizt-: nom. sg. -i Gl 2,540,37 (mus. Brit. Add. 34 248, 11. Jh.). 555,5 (Trier 1464, 11. Jh.). 3,19,46 (Sg 242, 10. Jh.). Thoma, Glossen S. 19,20. Np 140,7; -a Npw ebda.; gen. sg. -i Np 147,14; dat. sg. -i Gl 2,732,4 (clm 14 747, 10. Jh.). Np 62,6; acc. sg. -i Gl 1,324,42 (2 Hss., darunter Sg 295, 9. Jh.); veizzto: nom. sg. Gl 1,503,11 (M, clm 22 201, 12. Jh.; zu -o vgl. Matzel § 76 a S. 109); veizti: dass. 308,41 (M, 2 Hss.). 503,10 (M, 2 Hss.); dat. sg. 2,736,43; ueizt-: nom. sg. -i 1,308,41 (M). 503,10 (M, 2 Hss.); -o 11 (M, Göttw. 103, 12. Jh.); dat. sg.? (lat. abl. pl.) -i 342,10 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh., Hs. ueizti); acc. sg. -i 324,41 (Sg 9, 9. Jh.); dat. pl.? -in 342,4 (Sg 9, 9. Jh., vgl. Anm. z. St.); ueisti: nom. sg. 2,168,45 (clm 6277, 9. Jh.; zu s für spirantisches z vgl. Braune, Ahd. Gr.12 § 160 Anm. 2). vuezti: nom. sg. Gl 1,308,42 (M, Wien 2723, 10. Jh., vgl. Gl 5,89,22); zu uu- für f- vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 166, weiterhin vueiztiu Gl 1,308,55 derselben Hs. unter feiz(i)t adj. Wohl mit Vokalapokope (vgl. Paul, Mhd. Gr.20 § 24,6, auch Matzel §§ 69 b. 75 c. 76 c): faist: nom. sg. [Bd. 3, Sp. 698] Gl 4,141,51 (Sal. c, mus. Brit. Add. 18 379, 13. Jh., Glosse erst 15. Jh., vgl. Beitr. 73,214). vezzet: nom. sg. Gl 1,308,42 (M, clm 22 201, 12. Jh.; zu e für ei vgl. Matzel § 49 b S. 62 ff. und weitere e- Formen der Hs. unter feiz(i)t adj.); eine eigene Bildung feiz(i)t st. n., mhd. veit, nhd. (älter) feiszt erscheint zu unsicher. Hierher wohl auch: faistin: nom. sg. Gl 4,84,41 (Sal. a 1, Ink., 15. Jh.); vgl. mhd. veiten st. f., von dem auf veiete, veite st. sw. f. verwiesen wird. Unsicher: ueiziden: dat. sg.? Gl 3,605,20 (mus. Brit. Harl. 4986, 11. Jh.); wohl mit -en für -în (vgl. Weinhold, Mhd. Gr. § 462); aber die d-Schreibung für die wohl obd. Hs. bleibt auffällig; das Ahd. Gl.-Wb. setzt feiida st. f.(?) an. 1) Fett des tierischen oder menschlichen Körpers bzw. der Eingeweide: a) festes Fett, Schmer: ueiziti [tolles adipem de ariete, et caudam et] arvinam [, quae operuit vitalia, Ex. 29,22] Gl 1,324,41 (2 Hss. feiztî unslit, 2 Hss. nur unslit). ueizti [adipem vero qui erat super vitalia, et reticulum iecoris, duosque renunculos, cum] arvinulis [suis adolevit super altare, Lev. 8,16] 342,10; zu dieser Stelle gehört wohl auch ueiztin 342,8, das irrtümlich zu: in pabulum. in nutrimentum [Lev. 3,11] gestellt ist (vgl. Anm. z. St.). smero spint feizti mist adeps arvina pinguitudo stercus 3,19,46. sagimine quod feceris ex illo ueiziden. quod dicitur hochrippe 605,20 (vgl. o. Formenteil; zu sagimen vgl. Diefb., Gl. 507 a). faist exibue (Fehler für exungia? Steinm. Vgl. Diefb., Gl. 64 a s. v. axungia) pinguedo 4,141,51 (vgl. Beitr. 73,214); in einem Bilde: also mit spinde . unde mit feizti uuerde irfullet min sela. Alles kuotes uuerde si sat . in enero uuerlte sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea Np 62,6; b) flüssiges, geschmolzenes Fett: feizti smalz arvina [posthinc igneum inpressa cauterem lavit, Prud., P. Vinc. (V) 229] Gl 2,540,37. feizti arvina [ebda.] 555,5. 2) Feistheit, Dicke, Beleibtheit, (Körper-) Fülle: a) vom Menschen bzw. vom menschlichen Gesicht: ueizti [operuit faciem eius (des Gottlosen)] crassitudo [, et de lateribus eius arvina dependet, Iob 15,27] Gl 1,503,10. in feizti [frater, ego erubesco pro te, quia sic] in sagina [nutristi corpus tuum, Vitae patr. 666 a] 2,732,4. veizti sagina [ebda.] 736,43; — als Ausdruck der menschlichen Gesundheit und Kraft: ueisti vita [carnium sanitas cordis, putredo ossium invidia, Greg., Cura 3,10 p. 46 = Prov. 14,30] 168,45; b) von Tieren, spez. von den 7 fetten Kühen: veizti [aliae quoque septem emergebant de flumine, foedae, confectaeque macie ... devoraveruntque eas, quarum mira species et] habitudo [corporum erat, Gen. 41,4] Gl 1,308,41. ketat karauui feizti habitus [zu: habitudo corporum, Comm. in Gen. = Gen. 41,4; vgl. habitudo corporum id est crassitudo, Gl 5,227,37] Thoma, Glossen S. 19,20; c) übertr.: Dicke, Prallheit und Ergiebigkeit der Getreidekörner: vnde er gesatot dih dero feizti chorinuuuocheris daz chit . dero bezestun uuiste et adipe frumenti satiat te Np 147,14. 3) Fruchtbarkeit des Erdreichs aufgrund fetten Bodens, als Ausdruck des Mächtigseins: sie gehorent miniu uuort . uuanda diu gemachton . eniu uuaren chraftelos. Fone diu cham also feizti dero erdo . daz pluot dero martyrum. Dannan iruuuohs der heiligo ezesg . daz uberal Christiani uuurden audient verba mea quoniam potuerunt. Sicut crassitudo terrae eructuata est NpNpw 140,7. 4) Fütterung, Mästung (?): faistin pastura Gl 4,84,41 (8 Hss. mestî). Vgl. feizita; feitî aostndfrk. [Bd. 3, Sp. 699]
feizt s. AWB feiz(i)t.
feiztên sw. v. (daneben auch feizten, gi-feizten als -jan-Verb? Vgl. Raven I,38, Ahd. Gl.-Wb. S. 145), mhd. veiten, nhd. (älter) feiszten; mnd. mnl. vetten; vgl. ae. fættian; an. feita; zu den -ên-Verben vgl. Aumann S. 9. — Graff III,740 s. vv. feiztjan, giueiziter. faizt-: 3. sg. -& Gl 1,164,33 (Pa); vaizt-: dass. -et 4,214,20 (Wien 804. Würzb. Mp. th. f. 4°60, beide 12. Jh.; nach Raven I,38 -jan-Verb); feizt-: dass. -& 1,165,33 (R); gi-ueiztetori: part. prt. nom. sg. m. 373, 13/14 (M, Göttw. 103, 12. Jh.; nach Raven -jan-Verb). Mit Synkope (vgl. Krüer S. 290): gi-uaizter: part. prt. nom. sg. m. Gl 1,373,20 (M, clm 17 403, 13. Jh.); -ueiziter: dass. 13 (M, clm 13 002, 12. Jh.; -it- wohl in Anlehnung an feizit adj.); Raven setzt die Formen unter dem -jan-Verb an. fett werden, dick werden, als Part. Praet.: fett, feist: fotit faiztet uuahsit gliscit pinguiscit crescit Gl 1,164,33. feiztet pinguiscet 165,33. giueiziter incrassatus [est dilectus, et recalcitravit, Deut. 32,15] 373,13 (5 Hss. irfeiztên, 1 Hs. mesten, 1 feizit). giuaizter [incrassatus,] impinguatus [, dilatatus, dereliquit deum factorem suum, ebda.] 20 (8 Hss. mesten). vaiztet crassatur 4,214,20.
ir-feiztên sw. v. (daneben auch ir-feizten als -jan-Verb? Vgl. Raven I,38, Ahd. Gl.-Wb. S. 145), nhd. DWB erfeisten; vgl. mhd. Lexer erveiten; zu den -ên-Verben vgl. Aumann S. 9. — Graff III, 740 s. v. arfeiztjan. ar-feizteter: part. prt. nom. sg. m. Gl 1,620,45 (Rb; nach Raven I,38 -jan-Verb); ir-veizteter: dass. 373,12 (M; nach Raven I,38 -jan-Verb); -ueizteter: dass. 11 (M, 3 Hss., davon 1 Hs. -); -ueiziteiter: dass. 12/13 (M, clm 14 689, 11./12. Jh.; zu -ei- als Bindevokal vgl. Krüer S. 24; -it- wohl in Anlehnung an feizit adj.); -ueis: 3. sg. 2,288,12 (M, clm 19 440, 10./11. Jh.; Graff III, 740 liest irueistit). 1) fett werden, dick werden, im Part. Praet.: fett, feist, von Personen: irueizteter gimaster incrassatus [est dilectus, et recalcitravit: incrassatus,] impinguatus [, dilatatus, dereliquit deum factorem suum, Deut. 32,15] Gl 1,373,11 (2 Hss. feiztên, 1 Hs. feiz(i)t, 1 mesten; vgl. o. Formenteil). 2) fettig werden, als Part. Praet.: fettig, vom Schwert: arfeizteter [gladius domini repletus est sanguine,] incrassatus [est adipe, de sanguine agnorum, Is. 34,6] Gl 1,620,45. 3) fettölig, zu fettem Öl werden (?): irueistet [sic uva calcibus tunditur, et in vini saporem liquatur. Sic oliva contusionibus expressa amurcam suam deserit, et in olei liquorem] pinguescit [Greg., Hom. I,15 p. 1490] Gl 2,288,12; oder liegt Vok.-Übers. mit der allgem. Bed. ‘fett werden’ vor?
feizti s. AWB feiz(i)tî.
[fêkanlîko as. adv.; ae. fácenlíce; vgl. an. feiknligr. Verstümmelt: f..lico: Gl 4,303,38 = Wa 60,34/35 (Ess. Ev., 9. Jh.; l. fecanlico? Steinm.; Wa fe(ca)n(l)ico; vgl. Anm. z. St.). in hinterlistiger Weise: the ina fecanlico an quamin a pontificibus atque Pharisaeis ministros accepit fraudis meditandae [zu: Iudas ergo cum accepisset cohortem, et a pontificibus, et Pharisaeis ministros, venit illuc cum laternis, et facibus, et armis, Job 18,3].]
fekna, -i s. AWB feihhan(i). |
| |