| - ir-fengida, st. f.
- -fengida, st. f.
- gi-fengidi, st. n.
- -fengîg, adj.
- fengin
- feni
- venichelsâme, mhd. sw. m.
- fenichen
- fenih
- fenihhal, st. m.
- fenilīk, as. adj.
- fenni, st. n.
- fennî, st. f.
- fennî
- fenning
- fenninguuantalero
- fennistat, st. f.
- fenstar, st. n.
- fenucal
- fenuhal
- -fenzôd, st. m.
- gi-ana-fenzôn, sw. v.
- feor
- fer, adj.
- fer, adv.
- fer
- fer-
- fera, st. sw.?
- fera
- fer(a)h, st. n.
- fer(a)hbluot, st. n.
- ferala, sw. f.
- feranolihha
- ferari
- feratagum
- verbena, st.?
- ferbovuite
- fercholen
- ferdamnussidi
- fereheih, st. f.
- ferfrid
- fergascaz, st. m.
- fergôn, sw. v.
- gi-fergôn, sw. v.
- fergônto, adv.
- ferh
- ferhirstal, st. m.
- ferhirstîga, st. f.
- feriâri, st. m.
- ferrâri, st. m.
- ferid, st. n.
- ferien, sw. v.
- ferren, sw. v.
- nâh-ferien, sw. v.
- nâh-ferren, sw. v.
- ubar-ferien, sw. v.
- ubar-ferren, sw. v.
- ûz-ferien, sw. v.
- ûz-ferren, sw. v.
- fer(i)go
- ferinâuua, sw. f.
- ferio, sw. m.
- fer(i)go, sw. m.
- ferro, sw. m.
- ferisaz
- feriscaz, st. m.
- feriskif, st. n.
- feristi
- ferit
- ferit
- ferlihho
- ferliuuuen
- fermenne
- -fermî, st. f.
- fernaliho
- fernerîg, adj.
- ferneuuon
- fernevo, sw. m.
- fernevvn
- fernihta
- fernin
- ferns, st. m.
- ferno, adv.
- fernoscenen
- fernumenstig
- fernumest
- fernumfstigen
- fernūpft
- fernustic
- feronolihha
- ferrana, adv.
- ferranalîh, adj.
- ferranân, adv.
- ferrano
- ferre, st. f.
- ferrebiega
- ferren
- ferrên, sw. v.
- ir-ferrên, sw. v.
- ferrenan
- ferreno
- ferrî, st. f.
- ferrino
- ferrisc, adj.
- ferriskên, adv.
- ferro, sw. m.
- ferro, adv.
- ferrobioga, st. f.
- ferrolîh, adj.
- ferrolîhho, adv.
- ferron, adv.
- ferronân
- fers, st. m. n.
- fes
- fers(a)na, st. sw. f.
- fersâri, st. m.
- ferscang
- versentrit, mhd. st. m.
- fersiclîn, st. n.
- fersmahhâri, st. m.
- fersna
- gi-ferta, sw. f.
- ferterron, andfrk.
- ferthamto
- ferti
- gi-ferti, st. n.
- fertîg, adj.
- fertgî, st. f.
- fertinunc
- gi-ferto, sw. m.
- ferunlust
- verwære, mhd. st. m.
- ferza, st. oder sw. f.
- ferzan, st. v.
- fesa, sw. f.
- fesahi, st. n.
- gi-fesahi, st. n.
- fesant
- fescetraga
- fescil
- feselên, sw. v.
- fesega
- fesihuon, st. n.
- fesilîg, adj.
- fesiohoner
- vespera, st. f.
- fessi hone
- festen, sw. v.
- bi-festen, sw. v.
- gi-festen, sw. v.
- festi, adj.
- -festian, sw. v.
- festida, st. f.
- -festigôn, sw. v.
- festin
- festî(n), st. f.
- festi, st. n.
- festina, sw. f.
- festinagal, st. m.
- festinâra, sw. f.
- festinâri, st. m.
- festinde
- festinî
- festinîg, adj.
- festinôd, st. m.
- festinôn, sw. v.
- ana-festinôn
- bi-festinôn, sw. v.
- gi-festinôn, sw. v.
- umbi-festinôn, sw. v.
- zuo-gi-festinôn, sw. v.
- festinônto, adv. part. prs.
- festinung, st. f.
- festinunga, st. f.
- festisal, st. n.
- festmuoti, adj.
- festmuotî, st. f.
- festnissa, st. f.
- -festôn, sw. v.
- -festunga, st. f.
- fetâh
- fetcide
- feterari
- feter heribum
- fethderlicher
- fethdero
- fethlachen
- fetidiu
- fetirenkind, st. n.
- fetirensun
- fetiro, sw. m.
- fettach
- fettide
- fettirrụ sun
- feu
- feuht
- feuuen, sw. v.
- fouuuen, sw. v.
- feychel
- fezcetragela
| | ir-fengida st. f. ir-uangida: acc. sg. S 306,11 (Cap.) = Rhein. Vjbll. 39,285,18 (Cap. Hs.). Rückforderung einer übergebenen Sache: ather thiu thiu sala so getan uuirthit, geaneruo sin selues neieina uona then uora gequetanen sachun mugi geduan iruangida postquam haec traditio ita facta fuerit, heres illius nullam de praedictis rebus valeat facere repetitionem.
-fengida st. f. vgl. auch ant-, fogal-, mânôd-, nâh-, ubar-, umbi-, untarfengida.
gi-fengidi st. n. gi-fengidi: acc. pl. S 405,1 (Federprobe, 9. Jh.). Mantel, Umhang, Hülle: ih santa zi Thuringiun .II. gifengidi .. ein pettigiuuaati .. (vgl. Steinm. z. St., der auf Otfrids gifang hinweist und auf bifengida in den Glossen). Vgl. gifang.
-fengîg adj. vgl. AWB antfengîg.
fengin F 21,23 s. AWB fâhan.
feni Gl 4,302,17 = Wa 59,32 s. AWB fenni.
venichelsâme mhd. sw. m. venichel-same (Innsbr. 355, 14. Jh.), venches- [Bd. 3, Sp. 735] (clm 615, 14. Jh.; verschr., Komp. mit fenih ist unwahrscheinlich): nom. sg. Gl 3,561,34/35. Fenchelsamen: maratrum [vgl. maratrum tam semen quam herba est, feniculus idem, Alphita p. 106 b].
fenichen Gl 3,237,41 s. AWB fenihhal.
fenih s. AWB phenih.
fenihhal st. m., mhd. Lexer venichel, venchel, nhd. fenchel; mnd. vennikol, vennickel, venkel, mnl. venekel; ae. finol, finul m.; vgl. ae. finugle f.; aus lat. feniculum, fenuculum; vgl. Frings, Germ. Rom. II, 248 ff. — Graff III, 526. Alle Belege nom. sg. fenich-al: Gl 3,589,38; -il: 317,47 (SH e). 488,23. 558,47. 575,18. 586,6. 615,47. 679,21. 5,36,73 (SH A); -el: 3,110,6 (SH A, 2 Hss.). 237,41 (SH a 2). 238,35 (SH a 2). 480,28. 520,38. 557,25. 558,48. 585,15. 604,29. 31. 4,214,58 (2 Hss.). 365,38; fenachal: 3,572,39 (2 Hss.); fenech-il: 300,45 (SH d); -el: 110,7 (SH A, 3 Hss., davon 1 Hs. -ch- aus -oh-, -el aus ?-ol korr., vgl. Steinm.). 200,3 (SH B). 237,40/41 (SH a 2). 335,20 (SH g, 2 Hss.). 512,17; fench-il: 543,26. 581,17. 4,61,47 (Sal. a 1); -el: 3,473,12. 576,14. 5,44 Anm. 1. — venich-il: Gl 3,274,51 (SH b, 2 Hss., davon 1 Hs. u-); -el: 52 (SH b, u-). 557,25. 561,2. 4,367,5; venech-il: 3,387,23 (Jd, u-). 402,44. 590,23; -al: 499,12. 503,8 (u-); -el: 402,44 (u-); uenehel: 4,150,41 (Sal. c). — phenich-al: Gl 3,573,1; -el: 579,43; phenachal: 577,46; phenchil: 110,6 (SH A). 480,28; vgl. z. Anlaut ph-Frings, Germ. Rom. II, 250. fenekal: Gl 3,571,16 (Paris Lat. 9344, aus Echternach, 11. Jh.). — uenakal: Gl 3,571,17 (Wolf. Aug. 10. 3. 4°, 10. Jh.); venekil: 16 (Berl. Lat. 8° 73, 11. Jh.); venkel: 51,17 (Frankf. Bl., 14. Jh.); venckel: 593,17 (Prag VII. G. 25, 13. Jh.). — venikol: Gl 3,596,26 (Leiden Voss. Lat. 8° 78, 13. Jh.; nach Frings, Germ. Rom. II, 248 f. an Kohl angelehnt). finachal: Gl 3,573,1 (clm 14 747, 10. Jh.); finechal: 514,30 (Bonn 218, 11. Jh.). — uinchel: Gl 3,110,8 (SH A, Darmst. 6, 13. Jh.). — vonchil: Gl 3,597,17 (Enemongo in Friaul, 14. Jh.; verschr.?). fenuhal: S 39,8 (Rez., 8. Jh.); fenucal: Gl 5,43,28 (Trier 40, 10. Jh.); vgl. zu beiden Belegen Frings, Germ. Rom. II, 248. Verschrieben: fenichen: Gl 3,237,1 (SH a 2); verstümmelt: phenicha.: Mitt. a. d. Kgl. Bibl. III, 25 (Berl. Lat. 4° 676, 9. Jh.; Ausg. phenicha[l], ph- u. -a- undeutlich). 1) Fenchel, Foenicium vulgare Mill. (vgl. Marzell, Wb. 2,453 ff., Hegi V, 2,1284 ff.): feniculum, -us Gl 3,51,17. 200,3. 237,40 (2 Hss. fenih). 238,35. 274,51. 300,45. 317,47. 335,20. 387,23. 473,12. 480,28. 488,23. 499,12. 512,17. 557,25. 572,39. 575,18. 576,14. 577,46. 581,17. 585,15. 589,38. 604,29. 31. 615,47. 679,21. 4,214,58. 5,44 Anm. 1. Mitt. a. d. Kgl. Bibl. III,25. feniculum (Hss. auch de feniculo) [Macer Flor. XVII Überschr.] Gl 3,590,23. 593,17. 596,26. 4,365,38. 367,5. herba bona .i. feniculus 3,558,47. maratrum, -tron 110,6. 514,30. 520,38. 561,2. 571,16. 586,6. 4,150,41. 5,36,73. marathrum [Macer Flor. XVII, 679] 3,597,17. maratrum feniculum 503,8. 543,26. 5,43,28. guris 3,402,44 (Hildeg., lingua ignota). suebal, fenuhal, pipoz S 39,8; hierher wohl auch: phenichel feniculum ł panicum Gl 3,579,43. 2) übertr. auf den Welschen Fennich, die Kolbenhirse, Setaria Italica (L.) P. B. (vgl. Fischer, Pfl. S. 284, Hegi I, 193 f.): fenchil fenicium Gl 4,61, 47 (8 Hss. fenih).
[fenilīk as. adj.; ae. fenlic. feni-licon: dat. sg. (m.?) Gl 2,585,37 = Wa 99,4 (Düsseld. F. 1, 10. oder 11. Jh.; z. Form mit einfachem -n- vgl. Gallée § 213 Anm. 2). [Bd. 3, Sp. 736] sumpfig: an themo fenilicon turua [rapias] palustri e caespite (Hs. palustri cespite) [corpus, quod intactum iacet, Prud., P. Vinc. (V) 453].] |
| |