| - -fengida, st. f.
- gi-fengidi, st. n.
- -fengîg, adj.
- fengin
- feni
- venichelsâme, mhd. sw. m.
- fenichen
- fenih
- fenihhal, st. m.
- fenilīk, as. adj.
- fenni, st. n.
- fennî, st. f.
- fennî
- fenning
- fenninguuantalero
- fennistat, st. f.
- fenstar, st. n.
- fenucal
- fenuhal
- -fenzôd, st. m.
- gi-ana-fenzôn, sw. v.
- feor
- fer, adj.
- fer, adv.
- fer
- fer-
- fera, st. sw.?
- fera
- fer(a)h, st. n.
- fer(a)hbluot, st. n.
- ferala, sw. f.
- feranolihha
- ferari
- feratagum
- verbena, st.?
- ferbovuite
- fercholen
- ferdamnussidi
- fereheih, st. f.
- ferfrid
- fergascaz, st. m.
- fergôn, sw. v.
- gi-fergôn, sw. v.
- fergônto, adv.
- ferh
- ferhirstal, st. m.
- ferhirstîga, st. f.
- feriâri, st. m.
- ferrâri, st. m.
- ferid, st. n.
- ferien, sw. v.
- ferren, sw. v.
- nâh-ferien, sw. v.
- nâh-ferren, sw. v.
- ubar-ferien, sw. v.
- ubar-ferren, sw. v.
- ûz-ferien, sw. v.
- ûz-ferren, sw. v.
- fer(i)go
- ferinâuua, sw. f.
- ferio, sw. m.
- fer(i)go, sw. m.
- ferro, sw. m.
- ferisaz
- feriscaz, st. m.
- feriskif, st. n.
- feristi
- ferit
- ferit
- ferlihho
- ferliuuuen
- fermenne
- -fermî, st. f.
- fernaliho
- fernerîg, adj.
- ferneuuon
- fernevo, sw. m.
- fernevvn
- fernihta
- fernin
- ferns, st. m.
- ferno, adv.
- fernoscenen
- fernumenstig
- fernumest
- fernumfstigen
- fernūpft
- fernustic
- feronolihha
- ferrana, adv.
- ferranalîh, adj.
- ferranân, adv.
- ferrano
- ferre, st. f.
- ferrebiega
- ferren
- ferrên, sw. v.
- ir-ferrên, sw. v.
- ferrenan
- ferreno
- ferrî, st. f.
- ferrino
- ferrisc, adj.
- ferriskên, adv.
- ferro, sw. m.
- ferro, adv.
- ferrobioga, st. f.
- ferrolîh, adj.
- ferrolîhho, adv.
- ferron, adv.
- ferronân
- fers, st. m. n.
- fes
- fers(a)na, st. sw. f.
- fersâri, st. m.
- ferscang
- versentrit, mhd. st. m.
- fersiclîn, st. n.
- fersmahhâri, st. m.
- fersna
- gi-ferta, sw. f.
- ferterron, andfrk.
- ferthamto
- ferti
- gi-ferti, st. n.
- fertîg, adj.
- fertgî, st. f.
- fertinunc
- gi-ferto, sw. m.
- ferunlust
- verwære, mhd. st. m.
- ferza, st. oder sw. f.
- ferzan, st. v.
- fesa, sw. f.
- fesahi, st. n.
- gi-fesahi, st. n.
- fesant
- fescetraga
- fescil
- feselên, sw. v.
- fesega
- fesihuon, st. n.
- fesilîg, adj.
- fesiohoner
- vespera, st. f.
- fessi hone
- festen, sw. v.
- bi-festen, sw. v.
- gi-festen, sw. v.
- festi, adj.
- -festian, sw. v.
- festida, st. f.
- -festigôn, sw. v.
- festin
- festî(n), st. f.
- festi, st. n.
- festina, sw. f.
- festinagal, st. m.
- festinâra, sw. f.
- festinâri, st. m.
- festinde
- festinî
- festinîg, adj.
- festinôd, st. m.
- festinôn, sw. v.
- ana-festinôn
- bi-festinôn, sw. v.
- gi-festinôn, sw. v.
- umbi-festinôn, sw. v.
- zuo-gi-festinôn, sw. v.
- festinônto, adv. part. prs.
- festinung, st. f.
- festinunga, st. f.
- festisal, st. n.
- festmuoti, adj.
- festmuotî, st. f.
- festnissa, st. f.
- -festôn, sw. v.
- -festunga, st. f.
- fetâh
- fetcide
- feterari
- feter heribum
- fethderlicher
- fethdero
- fethlachen
- fetidiu
- fetirenkind, st. n.
- fetirensun
- fetiro, sw. m.
- fettach
- fettide
- fettirrụ sun
- feu
- feuht
- feuuen, sw. v.
- fouuuen, sw. v.
- feychel
- fezcetragela
- fezitraga, st. f.
| | -fengida st. f. vgl. auch ant-, fogal-, mânôd-, nâh-, ubar-, umbi-, untarfengida.
gi-fengidi st. n. gi-fengidi: acc. pl. S 405,1 (Federprobe, 9. Jh.). Mantel, Umhang, Hülle: ih santa zi Thuringiun .II. gifengidi .. ein pettigiuuaati .. (vgl. Steinm. z. St., der auf Otfrids gifang hinweist und auf bifengida in den Glossen). Vgl. gifang.
-fengîg adj. vgl. AWB antfengîg.
fengin F 21,23 s. AWB fâhan.
feni Gl 4,302,17 = Wa 59,32 s. AWB fenni.
venichelsâme mhd. sw. m. venichel-same (Innsbr. 355, 14. Jh.), venches- [Bd. 3, Sp. 735] (clm 615, 14. Jh.; verschr., Komp. mit fenih ist unwahrscheinlich): nom. sg. Gl 3,561,34/35. Fenchelsamen: maratrum [vgl. maratrum tam semen quam herba est, feniculus idem, Alphita p. 106 b].
fenichen Gl 3,237,41 s. AWB fenihhal.
fenih s. AWB phenih.
fenihhal st. m., mhd. Lexer venichel, venchel, nhd. fenchel; mnd. vennikol, vennickel, venkel, mnl. venekel; ae. finol, finul m.; vgl. ae. finugle f.; aus lat. feniculum, fenuculum; vgl. Frings, Germ. Rom. II, 248 ff. — Graff III, 526. Alle Belege nom. sg. fenich-al: Gl 3,589,38; -il: 317,47 (SH e). 488,23. 558,47. 575,18. 586,6. 615,47. 679,21. 5,36,73 (SH A); -el: 3,110,6 (SH A, 2 Hss.). 237,41 (SH a 2). 238,35 (SH a 2). 480,28. 520,38. 557,25. 558,48. 585,15. 604,29. 31. 4,214,58 (2 Hss.). 365,38; fenachal: 3,572,39 (2 Hss.); fenech-il: 300,45 (SH d); -el: 110,7 (SH A, 3 Hss., davon 1 Hs. -ch- aus -oh-, -el aus ?-ol korr., vgl. Steinm.). 200,3 (SH B). 237,40/41 (SH a 2). 335,20 (SH g, 2 Hss.). 512,17; fench-il: 543,26. 581,17. 4,61,47 (Sal. a 1); -el: 3,473,12. 576,14. 5,44 Anm. 1. — venich-il: Gl 3,274,51 (SH b, 2 Hss., davon 1 Hs. u-); -el: 52 (SH b, u-). 557,25. 561,2. 4,367,5; venech-il: 3,387,23 (Jd, u-). 402,44. 590,23; -al: 499,12. 503,8 (u-); -el: 402,44 (u-); uenehel: 4,150,41 (Sal. c). — phenich-al: Gl 3,573,1; -el: 579,43; phenachal: 577,46; phenchil: 110,6 (SH A). 480,28; vgl. z. Anlaut ph-Frings, Germ. Rom. II, 250. fenekal: Gl 3,571,16 (Paris Lat. 9344, aus Echternach, 11. Jh.). — uenakal: Gl 3,571,17 (Wolf. Aug. 10. 3. 4°, 10. Jh.); venekil: 16 (Berl. Lat. 8° 73, 11. Jh.); venkel: 51,17 (Frankf. Bl., 14. Jh.); venckel: 593,17 (Prag VII. G. 25, 13. Jh.). — venikol: Gl 3,596,26 (Leiden Voss. Lat. 8° 78, 13. Jh.; nach Frings, Germ. Rom. II, 248 f. an Kohl angelehnt). finachal: Gl 3,573,1 (clm 14 747, 10. Jh.); finechal: 514,30 (Bonn 218, 11. Jh.). — uinchel: Gl 3,110,8 (SH A, Darmst. 6, 13. Jh.). — vonchil: Gl 3,597,17 (Enemongo in Friaul, 14. Jh.; verschr.?). fenuhal: S 39,8 (Rez., 8. Jh.); fenucal: Gl 5,43,28 (Trier 40, 10. Jh.); vgl. zu beiden Belegen Frings, Germ. Rom. II, 248. Verschrieben: fenichen: Gl 3,237,1 (SH a 2); verstümmelt: phenicha.: Mitt. a. d. Kgl. Bibl. III, 25 (Berl. Lat. 4° 676, 9. Jh.; Ausg. phenicha[l], ph- u. -a- undeutlich). 1) Fenchel, Foenicium vulgare Mill. (vgl. Marzell, Wb. 2,453 ff., Hegi V, 2,1284 ff.): feniculum, -us Gl 3,51,17. 200,3. 237,40 (2 Hss. fenih). 238,35. 274,51. 300,45. 317,47. 335,20. 387,23. 473,12. 480,28. 488,23. 499,12. 512,17. 557,25. 572,39. 575,18. 576,14. 577,46. 581,17. 585,15. 589,38. 604,29. 31. 615,47. 679,21. 4,214,58. 5,44 Anm. 1. Mitt. a. d. Kgl. Bibl. III,25. feniculum (Hss. auch de feniculo) [Macer Flor. XVII Überschr.] Gl 3,590,23. 593,17. 596,26. 4,365,38. 367,5. herba bona .i. feniculus 3,558,47. maratrum, -tron 110,6. 514,30. 520,38. 561,2. 571,16. 586,6. 4,150,41. 5,36,73. marathrum [Macer Flor. XVII, 679] 3,597,17. maratrum feniculum 503,8. 543,26. 5,43,28. guris 3,402,44 (Hildeg., lingua ignota). suebal, fenuhal, pipoz S 39,8; hierher wohl auch: phenichel feniculum ł panicum Gl 3,579,43. 2) übertr. auf den Welschen Fennich, die Kolbenhirse, Setaria Italica (L.) P. B. (vgl. Fischer, Pfl. S. 284, Hegi I, 193 f.): fenchil fenicium Gl 4,61, 47 (8 Hss. fenih).
[fenilīk as. adj.; ae. fenlic. feni-licon: dat. sg. (m.?) Gl 2,585,37 = Wa 99,4 (Düsseld. F. 1, 10. oder 11. Jh.; z. Form mit einfachem -n- vgl. Gallée § 213 Anm. 2). [Bd. 3, Sp. 736] sumpfig: an themo fenilicon turua [rapias] palustri e caespite (Hs. palustri cespite) [corpus, quod intactum iacet, Prud., P. Vinc. (V) 453].]
fenni st. n., fennî st. f., mhd. Lexer venne st. n., nhd. fenn n.; as. feni (s. u.), mnd. mnl. venne f. n.; afries. fenne, fene m.; ae. fen n. m.; an. fen n.; got. fani n. — Graff III, 522. Neutra: fenn-: dat. sg. -e Nb 201,29 [218,11]; nom. pl. -e 112,30 [123,16]. feni: nom. sg. Gl 4,302,17 = Wa 59,32 (Ess. Ev., 9. Jh.; z. Form mit einem -n- vgl. Gallée § 213 Anm. 2). Fem.: fenni: dat. sg. Gl 1,665,30 (Rf; s. u. Bedeutungsteil). Nicht eindeutig bestimmbar: fenne: nom. sg. Gl 3,648,42 (Florenz XVI, 5, 13. Jh.); venni: dass. 607,27 (Schlettst., 12. Jh.). Hierher vielleicht auch als Verschreibung: vendo: nom. sg. Gl 4,153,54 (Sal. c; eher wohl zu fendo sw. m., vgl. dort). Sumpf, Sumpfland: fenni [vidi autem in visione esse me super portam Ulai ... et ecce aries unus stabat ante] paludem (Hs. palude) [Dan. 8,3] Gl 1,665,30 (vgl. z. Übers. mit dem Dat. noch urtriuuidu suspitione, Vulg. suspicionem 39). venni mos palus 3,607,27. fenne palus. dis 648,42. feni endi that mor palus quamdiu est immota, fetorem non emittit, et statim ut movetur, fetor qui intus erat prius, exit, sicut Iudaei statim ut irritati sunt eas sordes, quas intus habebant, emittebant, vgl. Gallée, Sprachdenkm. S. 54 [Randgl. zu: quis te quaerit interficere? Joh. 7,20] 4,302,17 = Wa 59,32. tenchest tu danne . uuio filo uuazer . unde fenne ... skertent tes selben fierden teiles (der Erde) si subtraxeris cogitatione . huic quartae parti . quantum premunt maria paludesque Nb 112,30 [123,16]. uuanda iro sumelih (Kräuter u. Bäume) uuahset in felde . sum in berge . sum uuahset in fenne nam aliae quidem campis . aliae montibus oriuntur . alias ferunt paludes 201,29 [218,11]; hierher vielleicht auch: vendo palus Gl 4,153,54 (s. o. Formenteil). Komp. fennistat; Abl. fenilīk as. |
| |