| - ferrano
- ferre, st. f.
- ferrebiega
- ferren
- ferrên, sw. v.
- ir-ferrên, sw. v.
- ferrenan
- ferreno
- ferrî, st. f.
- ferrino
- ferrisc, adj.
- ferriskên, adv.
- ferro, sw. m.
- ferro, adv.
- ferrobioga, st. f.
- ferrolîh, adj.
- ferrolîhho, adv.
- ferron, adv.
- ferronân
- fers, st. m. n.
- fes
- fers(a)na, st. sw. f.
- fersâri, st. m.
- ferscang
- versentrit, mhd. st. m.
- fersiclîn, st. n.
- fersmahhâri, st. m.
- fersna
- gi-ferta, sw. f.
- ferterron, andfrk.
- ferthamto
- ferti
- gi-ferti, st. n.
- fertîg, adj.
- fertgî, st. f.
- fertinunc
- gi-ferto, sw. m.
- ferunlust
- verwære, mhd. st. m.
- ferza, st. oder sw. f.
- ferzan, st. v.
- fesa, sw. f.
- fesahi, st. n.
- gi-fesahi, st. n.
- fesant
- fescetraga
- fescil
- feselên, sw. v.
- fesega
- fesihuon, st. n.
- fesilîg, adj.
- fesiohoner
- vespera, st. f.
- fessi hone
- festen, sw. v.
- bi-festen, sw. v.
- gi-festen, sw. v.
- festi, adj.
- -festian, sw. v.
- festida, st. f.
- -festigôn, sw. v.
- festin
- festî(n), st. f.
- festi, st. n.
- festina, sw. f.
- festinagal, st. m.
- festinâra, sw. f.
- festinâri, st. m.
- festinde
- festinî
- festinîg, adj.
- festinôd, st. m.
- festinôn, sw. v.
- ana-festinôn
- bi-festinôn, sw. v.
- gi-festinôn, sw. v.
- umbi-festinôn, sw. v.
- zuo-gi-festinôn, sw. v.
- festinônto, adv. part. prs.
- festinung, st. f.
- festinunga, st. f.
- festisal, st. n.
- festmuoti, adj.
- festmuotî, st. f.
- festnissa, st. f.
- -festôn, sw. v.
- -festunga, st. f.
- fetâh
- fetcide
- feterari
- feter heribum
- fethderlicher
- fethdero
- fethlachen
- fetidiu
- fetirenkind, st. n.
- fetirensun
- fetiro, sw. m.
- fettach
- fettide
- fettirrụ sun
- feu
- feuht
- feuuen, sw. v.
- fouuuen, sw. v.
- feychel
- fezcetragela
- fezitraga, st. f.
- fezitragala, st. f.
- fezra
- vezstuchelen
- feztregela
- fezzan, st. v.
- ana-gi-fezzan, st. v.
- avur-gi-fezzan, st. v.
- gi-fezzan, st. v.
- fezzara, st.?
- fezzarôn, sw. v.
- veelîn, mhd. st. n.
- fezzen, sw. v.
- fezzil, st. m.
- fhologo
- forro
- fi..
- fîadôn, sw. v.
- fîjadôn, sw. v.
- fiala, sw. f.
- fianscaft
- fîant, st. m.
- fîjant, st. m.
- fîantin, st. f.
- fîantlîh, adj.
- fîantlîhho, adv.
- fîantscaf, st. f.
- fîjantscaf, st. f.
- fîantscaft, st. f.
- fîantscaffôn, sw. v.
- fîjantscaffôn, sw. v.
- fîantscaflîh, adj.
- fîantscaft
- fiantscam
- fiara
- fical
- ficbn
- fich
- fich-
- ficheffele
- fichepfile
- ficisasæn
- fic minza
- fictor
- ficze
- fidala
- videlære, mhd. st. m.
- videlstap, mhd. st. m.
- fiderich
- fidering, st.
- fideuuit
- fididos
- fidili
- fidiren, sw. v.
- -fid(i)rîg, adj.
- fidula, sw. f.
- fidala, sw. f.
- fiebar, st. n.
- fiebaruuurz, st. f.
- fieberkrût, mhd. st. n.
- fieh-
- viehtach, mhd. st. n.
- Fiehttharpa
- Fiehtthorpa
- fielih
- fieloten
- fîên, sw. v.
- fien
- fieo
- fier
- fier-
- fiera, st. f.
- gi-fieren, sw. v.
- ûz-fieren, sw. v.
- viervar, mhd. adj.
- -fieri, adj.
- -fier, st. f. oder st. n.
- fierônolîh, Subst.-Adj.-Verbindung
- fiertein
- fiertich
- fieta
- fieta
- fieth
- fietha
- fi&ul
- fif
- fifa
- fîfaltar, st. m.
- fîfalt(a)ra, sw. f.
- fifari
- fiffiz
- fifiz
- fifol
| | ferrano T 186,1 s. AWB ferrana.
ferre st. f. s. AWB ferrî.
ferrebiega Npgl 79,12 s. AWB ferrobioga.
ferren s. AWB ferien.
ferrên sw. v., mhd. verren, frühnhd. ferren DWb. III, 1542 f.; mnd. veren, mnl. verren; ae. feorran. — Graff III, 661. ferr-: 3. sg. -êt Np 108,18; 2. sg. imp. -i Pw 70,12 (vgl. Gr. § 109 γ u. θ); 3. pl. prt. -eton Np 118 T, 150; -otin Npw ebda.; ge-: part. prt. -êt Np 54,8. uerr-: 3. pl. prt. -eton Np 118 T, 150 (V3, der obere Teil von uerr abgeschnitten, Völker z. St.); ge-: part. prt. -êt Nb 313,15 [342,10]. 1) jmdm. oder einer Sache fern sein, fern bleiben: a) mit Dat. d. Pers.: segen neuuolta er (Judas) . der ferret imo noluit benedictionem et elongabitur ab eo Np 108,18; b) mit Präp. fona + Dat. d. Pers. oder d. Sache: got, ne ferri thu fan mi! deus, ne elongeris a me! Pw 70,12. demo unrehte nahton sih mine persecutores ... aber fone dinero êo ferreton sie appropinquaverunt persequentes me iniquitati . a lege autem tua longe facti sunt Np 118 T, 150; c) ohne Best.: sino . geferret pin ih fliehendo . unde in einote uuoneta ih ecce elongavi fugiens . et mansi in solitudine Np 54,8 (vgl. firren sub 2). 2) refl.: sich von jmdm. oder etw. fernhalten, entfernen, mit Präp. fona + Dat. d. Sache: demo unrehte nahten sih mina ahtare ... auer fone dinera ê ferrotin si sih appropinquaverunt persequentes me iniquitati: a lege autem tua longe facti sunt Npw 118 T, 150. 3) giferret sîn: im Zustandspassiv: ferngehalten, abgesondert, getrennt sein, ohne Obj.: unde danne sint sie (die dem Laster Ergebenen) geellendot . unde (vom Lichte der höchsten Wahrheit) geuerret fone iro friheite et sunt quodam modo captivae propria libertate Nb 313,15 [342,10].
ir-ferrên sw. v. — Graff III, 661. ir-ferr-: 3. pl. prt. -eton Np 57,4 (2). (von) jmdm. oder (von) einer Sache abtrünnig werden: a) mit Präp. fona + Dat. d. Sache: sundige irferreton iu fone iro muoter uuumbo alienati sunt peccatores ab utero; b) mit Adverb: Vuannan irferreton sie? [vgl. unde alienati? Aug., En.].
ferrenan s. AWB ferranân.
ferreno Gl L 238 s. AWB ferrana.
ferrî st. f., mhd. verre, nhd. ferre. — Graff III, 660. ferr-: dat. sg. -i Nc 837,13 [208,5]. verr-: nom. sg. -i Nk 416,23 [58,25] (u-); acc. pl. -i Gl 1,658,16 (M, 4 Hss., davon 2 u-). 2,435,54; -e 1,658,17 (M). Entfernung, Ferne: verri [quaerebat exemplum ubi legissemus ... quemquam sanctorum gravi volasse corpore, et in puncto horae tanta terrarum] spatia [transisse, Dan., Praef.] Gl 1,658,16. die hohun verri [nos Vasco Hiberus dividit binis remotos Alpibus trans Cottianorum] iuga [, trans et Pyrenas ninguidos, Prud., P. Laur. (II) 539] 2,435,54. uuanda calor solis nemag in fore ferri irreichen [vgl. causa autem huius rigoris [Bd. 3, Sp. 750] est, quia longe est a sole, Rem.] Nc 837,13 [208,5]. taz chedent sie fone diu . uuanda michel uerri ist tes mitten . dar diu erda stillo liget . uf ze ende dirro uuerelte [quod in medio est deorsum dicentes . eo quod multa medii distantia ad terminos mundi sit Nk 416,23 [58,25]. Abl. ferrisc.
ferrino Npw 137,5 s. AWB ferrana.
ferrisc adj. — Graff III, 661. ferrisk-: dat. pl. -ên Nb 330,10 [361,9]. fernher, weither stammend: uuir uuizen uuola alles tinges kuissa starchunga fone zeichene neuuesen zenemenne ... noh fone ferrisken ratiscon ... nube fone darazuo leitenden dingen . unde notmachigen iam vero constat probationem subnixam firma ratione non ducendam esse ex signis neque argumentis extrinsecus petitis, sed ex convenientibus et necessariis causis. Abl. ferriskên. |
| |