| - bi-halsôn, sw. v.
- int-halsôn, sw. v.
- halsꝑga
- halsphul(u)uui, st. n.
- halspg
- halsring, st. m.
- halsslag, st. m.
- halsslagôn, sw. v.
- halssleggen, sw. v.
- halsslegilôn, sw. v.
- halsstric, st. m.
- halssuht, st. f.
- halsta
- halstan
- halsthí von
- halstrua
- halstun
- halstuoh, st. n.
- halsuht
- halsunga, st. f.
- bi-halsunga, st. f.
- halsuth
- halsuuerfôn, sw. v.
- halsuuer, st. f. oder n.
- hâlsuuert, st. n.
- halsyeta
- halszierida, st. f.
- halt, adv. comp.
- -halt, st. n.
- halta, sw.?
- bi-halta
- haltan, red. v.
- bi-haltan, red. v.
- fir-haltan, red. v.
- gi-haltan, red. v.
- inne-haltan, red. v.
- haltanî, st. f.
- fir-haltanî, st. f.
- gi-haltanî, st. f.
- gi-haltannissa, st. f.
- bi-haltannussi, st. n.
- haltant, st. m.
- bi-haltantlîhho, adv.
- bi-haltanto, adv.
- gi-haltanto, adv.
- haltâra, sw. f.
- haltâri, st. m.
- bi-haltâri, st. m.
- bi-halteri, st. m.
- haltere
- haltero
- halti
- bi-haltî, st. f.
- -haltî
- bi-haltida, st. f.
- fir-haltida, st. f.
- gi-haltida, st. f.
- -haltida
- -haltîg
- -haltgheit
- gi-haltgî, st. f.
- -haltgî
- -haltlîh
- bi-haltlîhho, adv.
- gi-haltnassî, st. f.
- gi-haltnussî, st. f.
- gi-haltnissî, st. f.
- bi-haltnessi, st. n.
- gi-haltnissa, st. f.
- gi-haltnussî
- halto, adv.
- -halto, sw. m.
- halton, as. andfrk. sw. v.
- halunga, st. f.
- halwert
- halz, adj.
- halzel
- ham, adj.
- hamal, adj.
- hamal, st. m.
- bi-hamalôn, sw. v.
- hamalscorro, sw. m.
- hamalstat, st. f.
- hamalungstat, st. f.
- hamar, st. m.
- hamarâri, st. m.
- hamarlî(n), st. n.
- hamarslag, st. m.
- hamarslagâri, st. m.
- hamarslagôn, sw. v.
- hambaħ
- hambuch
- hamelstre
- hamere
- hamf, adj.
- hamila, st. f.?
- hamma, st. sw. f.
- hammo, sw. m.
- hamo1, sw. m.
- hamo2, sw. m.
- hamph
- hamscara
- hamsel
- hamsela
- hamur
- hamustra, st. f.
- hamustro, sw. m.
- han
- han.
- hán, ae. f.
- hân
- hana-
- hanaf, st. m.
- hanafîn, adj.
- hanafsâmo, sw. m.
- hanafuoz, st. m.
- hanafuuurz, st. f.
- hanakrât, st. f.
- hanakrût, st. n.
- hanap
- hanap
- hancho
- hancpoz
- handdualla
- handflitid
- handorn
- handtaflîc, and. adj.
- hanegegun
- hanenbein, st. n.
- hanenbere, mhd. st. n.
- hanenfuoz, st. m.
- hanenkamb, st. m.
- hanenkopfe, mhd. sw. m.
- hanenora
- hanenuuurz, st. f.
- hanenwurze, mhd. st. sw. f.
- haneshoubet, mhd. st. n.
- hanfane
- hanfest
- hanfs
- -hang
- hangalîn, adj.
- hangboum
- hangên, sw. v.
- furi-hangên, sw. v.
- gi-hangên, sw. v.
- ir-hangên, sw. v.
- nidar-hangên, sw. v.
- hangenbere
- hangênto, adv.
- hangilla, sw. f.
- hangon, as. sw. v.
- hanhe
- hanhoubet, mhd. st. n.
- hanif
- hanigas
- hanisora
- hanit
- hankamp, mhd. st. m.
- hanminze, mhd. st. oder sw. f.
- hano, sw. m.
- hanoberi, as. st. n.
- hanof
- hanora
- hanphir
- hansa, st. f.
- hanscun
- hant, st. f.
- hantabalun
- hantag, adj.
- hantîg, adj.
- hantagî, st.f.
- hantigî, st.f.
- hantago, adv.
- gi-hantago, adv.
- hant(a)lam, adj.
- hantalôn, sw. v.
- gi-hantalôn, sw. v.
- hantalôs, adj.
- hantalunga, st. f.
- hant(a)slag, st. m.
- hant(a)slagôn, sw. v.
- hantbreita, st.
- hantdelle
- hantdrouch
- hantdroue
- drovch
- hantthrûh, st. f.
- hantduhella
- hantduuehillū
- hantdvella
- hantthuuahala, st. f.
- hantthuuahila, st. sw. f.
- hantthuuing, st. m.
- hantthuuinga, st. sw.?
- hantella
- hantfa..
- hantfāc
- hantfact
- hantfanh
| | bi-halsôn sw. v. bi-halsot: part. prt. Gl 1,622,45 (Würzb. Mp. th. f. 20, 9. Jh.). umhalsen, umarmen: uuirdit bihalsot Vok.- [Bd. 4, Sp. 643] Übers. zu: amplexabitur [(sc. praedam), et non erit qui eruat, Is. 5,29].
int-halsôn sw. v. — Graff IV,928. int-halsoton: part. prt. gen. pl. Npgl 41,1. enthaupten: Part. Praet. substant. gebraucht: vuaz ist caluaria? âne locus decollatorum (stat dero inthalsoton).
halsꝑga s. AWB halsberga.
halsphul(u)uui st. n. — Graff III,336. hals-phulu-uui: acc. pl. Gl 1,644,17 (M, 2 Hss., -vui). 2,183,65 (M); -phula-: dass. 1,644,18 (M). 2,183,64 (M, 2 Hss., -uvi, -vui); -phuli-: dass. 1,644,18 (M); -phul-: dass. 19 (M); -ui: dass. 2,183,65/66 (M, 2 Hss.); -fuluui: dass. 165,39 (clm 6277, 9. Jh.). Kopfkissen: halsphuluvui [vae quae ... faciunt] cervicalia [sub capite ... ad capiendas animas, Ez. 13,18] Gl 1,644,17 (Parallelhss. ôruuenga, -kussi, -kussîn, -kussili, uuangkussili). halsfuluui cervicalia [Greg., Cura 2,8 p. 27 = Ez. 13,18] 2,165,39. 183,64.
halspg Gl 5,9,20 s. AWB halsboug.
halsring st. m., mhd. Lexer halsrinc, nhd. DWB halsring; as. mnd. halsring. — Graff IV,1 169. hals-rinch: nom. sg. Gl 4,49,17 (Sal. a 1, 3 Hss.). 138,2 (Sal. c); -rinchk: acc. sg. (oder nom.?) 531,38 (14. Jh.); -rinc: nom. sg. 49,17 (Sal. a 1, 3 Hss.); -ring: dass. 3,722,42; dat. sg. -]e 418,22 (Hd.). Verschrieben: has-rino: nom. sg. Gl 4,49,19 (Sal. a 1). Halsring: a) als Schmuck: halsringe torque Gl 3,418,22. halsring torques virorum 722,42. coragium 4,49,17 (in 1 Hs. halsrinc doppelt). 138,2; vgl. Heyne, Hausalt. 3, 338 ff.; b) als Halseisen: halsrinchk boiam Gl 4,531,38.
halsslag st. m., mhd. Lexer halsslac, nhd. DWB halsschlag; mnd. hāl(s)slag, mnl. halsslach; afries. halsslek; an. hálsslag n. — Graff VI,773. hals-slegin: dat. pl. Gl 1,718,35 (2 Hss., darunter Brüssel 18 723, 10. Jh.). — halsla-c: nom. sg. Gl 3,231, 17 (SH a 2). 313,35 (SH e); -ch: dass. 231,17 (SH a 2). 324,35 (SH f). 348,13 (SH i). 4,215,50 (2 Hss.); -g: dass. 3,313,35 (SH e); halslegen: dat. pl. 1,718,35. Backenstreich, Ohrfeige: halsslegin colaphis [eum ceciderunt, Matth. 26,67] Gl 1,718,35. halslac colaphus 3,231,17. 313,35. 324,35. 348,13. 4,215,50. Abl. halsslagôn.
halsslagôn sw. v., mhd. Lexer halsslagen, nhd. DWB halsschlagen; mnd. hal(s)slāgen, mnl. halsslaen. — Graff VI, 774. hals-slag-: inf. gen. sg. -onnes O 4,19,72 (PV); -ones ebda. (F); ge-: part. prt. -ot S 138,9 (WB). Npgl 89,10; gi-halslag-: dass. -ot S 138,8/9 (BB); ge-: dass. -ed 362,10. jmdm. ins Gesicht schlagen, jmdn. ohrfeigen: ich gloubo daz er (Christus) ... uone den Ivdon ... gispuen wart, gihalslagot wart S 138,9, ähnl. 362,10. ioh magnis quibvsdam (sumen michelmahtigen) gibet er stimulum carnis . a quo colaphizentur . ne extollantur in magnitudine reuelationum suarum (den gart des lichamin mit demo sie also scalcha gehalsslagot uuerden daz sie sih neuberheuen aba dero micheli dero genadon die er in iroffenot habit) Npgl 89,10; substant. Inf. Schlag ins Gesicht: (die Juden) sih ouh thes ni midun, les, sines halsslagonnes [vgl. colaphis eum ceciderunt, Matth. 26,67] O 4, 19,72. Abl. halsslegilôn; vgl. AWB halssleggen.
halssleggen sw. v., mhd. halsslegen. — Graff VI, 774. [Bd. 4, Sp. 644] hals-sleg::e: 1. sg. Gl 4,136,34 (Sal. c, vgl. Beitr. 73,212); halslegen: inf. 3,419,1 (Hd.). ins Gesicht schlagen, ohrfeigen: halslegen colaphizare Gl 3,419,1. ich halsslege colofizo 4,136,34. Vgl. halsslagôn.
halsslegilôn sw. v. (zur Bildung vgl. Wilm., Gr. 2 § 76 b), mhd. Lexer halsslegelen. — Graff VI,782. hals-slegil-: 3. sg. conj. -o Gl 1,809,67 (M, 4 Hss., in 1 Hs. scheint zweites -s- nachgetragen, vgl. Gl 5,98, 35 f.); gi-: part. prt. nom. pl. m. -ota 788,35 (M, 3 Hss.); gi-halslegilota: dass. 36 (M, 2 Hss.). Backenstreiche geben, schlagen: gihalsslegilota [quae enim est gloria, si peccantes, et] colaphizati [suffertis? 1. Pet. 2,20] Gl 1,788,35. halsslegilo [datus est mihi stimulus carnis meae angelus satanae, qui me] colaphizet [2. Cor. 12,7] 809,67.
halsstric st. m. — Graff VI,740. hals-stricche: dat. sg. Npgl 108,8; halstrichin: dat. pl. Gl 2,397,62. Halsfessel, Halsschlinge: halstrichin [Loth ipse ruptis expeditus nexibus attrita] bacis (Hs. bogis) [colla liber erigit, Prud., Psych. Praef. 33] Gl 2,397,62. vnlango lebe er . ze laqueo (halsstricche) gaoe er Npgl 108,8. |
| |