| - hehhring
- hehi
- heho
- heht
- hei, st. n.
- gi-hei, st. n.
- hei
- heī
- hei
- heia1, st. f.
- gi-heia, st.
- heia2, st. sw. f.
- hei alt lihi a
- heibrunst, st. f.
- heich
- heichiner
- heid’
- heida, st. sw. f.
- heidahi, st. n.
- gi-heidahi, st. n.
- heidan, adj.
- heidin, adj.
- heidan, st. m.
- heidin, st. m.
- heidangelt, st. n.
- heidingelt, st. n.
- heidangeltâra, st. f.
- heidanî, st. f.
- heidanisc, adj.
- heidinisc, adj.
- heidaniskî, st. f.
- heidiniskî, st. f.
- heidanlîh, adj.
- heidannissi, st. n.
- heidinnissi, st. n.
- heidano, sw. m.
- heidino, sw. m.
- heidanscaft, st. f.
- heidinscaft, st. f.
- heidantuom, st. m.
- heidarneizela
- heidehsse
- heiderheid, andfrk. st. f.
- heid(i)beri, st. n.
- heidisca, sw. f.
- heidistûda, sw. f.
- heidkeil
- heidkil
- heidner
- heidruose
- hiecha
- heien, sw. v.
- gi-heien, sw. v.
- fir-heiên, sw. v.
- ir-heiên, sw. v.
- heifaltra
- heifidsi
- heifti, adj.
- heigaro, sw. m.
- heigdrse
- heigdrvse
- heigdrusz
- heigelscowede
- heigenon
- heigila
- heigituba
- heīgrasont
- heigun
- heih
- heihti
- heikinin
- heil, adj. u. interj.
- heil, st. n.
- heil
- heila
- -heila
- heilacō
- heilag, adj.
- heilîg, adj.
- heilaginî, st. f.
- heilagnessi, st. n.
- heilagnissa, st. f.
- heilagnissi, st. n.
- heilignissi, st. n.
- heilagôn, sw. v.
- heiligôn, sw. v.
- gi-heilagôn, sw. v.
- gi-heiligôn, sw. v.
- heilant, st. m.
- heilantî, st. f.
- heilantlîh
- heilantlîhho
- heilanto, sw. m.
- heilâri, st. m.
- -heilâri
- heilazzen, sw. v.
- heilazzunga, st. f.
- heilbringanti, adj.
- heilbrunno, sw. m.
- heile
- heilen, sw. v.
- gi-heilen, sw. v.
- heilên, sw. v.
- fir-heilên, sw. v.
- heilenen
- heilente
- heilentlîh, adj.
- heilentlîhho, adv.
- heilfuorîg, adj.
- heilfuorlîh, adj.
- heilhaft(i), adj.
- heilhaftî, st. f.
- heilhart
- heilhopfe
- heilhoubit, st. n.
- heilhoubito, sw. m.
- heilî, st. f.
- heila, st. f.
- heilicorin
- heilida, st. f.
- heilîg
- heilig
- heiligberi, st. n.
- heiligeberi, st. n.
- heilagenberi, st. n.
- heilgheit, st. f.
- heiligî(n), st. f.
- heiligmahha, st. f.
- heiligmahhunga, st. f.
- heiligmeinida, st. f.
- heilignissi
- int-heiligôn, sw. v.
- heiligtuom, st. n.
- heilagtuom, st. n.
- heiligunga, st. f.
- heil(i)sam, adj.
- heil(i)samo, adv.
- heil(i)samunga, st. f.
- heilisâra, sw.
- heil(i)sâri, st. m.
- heil(i)sôd, st. m.
- heilisom
- heilisôn, sw. v.
- heil(i)sunga, st. f.
- heilizidun
- heillahaftem
- heillahaftiu
- heillîh, adj.
- heillîhho, adv.
- heillu
- heilnussida, st. f.
- heilo
- heilo
- heilodun
- heilopitro
- heilsam
- heilsamo
- heilsamunga
- heilsehâri, st. m.
- heilsihile
- heilsite
- heilscouuua, sw. f.
- heilscouuuida, st. f.
- heilscouuuôn, sw. v.
- heilscouuuunga, st. f.
- heilslihtunga
- heilsun
- heilsunga
- heilte
- heilunga, st. f.
- heiluuim
- heim, adv.
- heim
- -heim, st. m. oder n.
- heima, st. f.
- heimbringa, sw. f.
- heimbrung, st. m.
- heimburgo, sw. m.
- heimconola
- heime, adv.
- heimegizogan, adj.
- heimescidwar
- heimfrouuua, sw. f.
- heimfuorta
- heimgart, st. m.
- heimgarto, sw. m.
- heimgot, st. m.
- heimgras, st. n.
- heimgrasôn, sw. v.
- heims
- heimi
- heimil, st. m.
- heimilî(n), st. n.
- heimilo, sw. m.
- heimina, adv.
- heiminân, adv.
- heiminga
- heimingi, st. n.
- heimingî, st. f.
- heimisc, adj.
| | hehhring Wa 108,14 s. ? AWB hegihring as.
hehi Gl 2,473,28 s. AWB ehir.
heho Gl 2,141 Anm. 19 s. Nachtrag zu AWB êht (vgl. Frank, Glossen S. 60 f.).
heht Gl 4,193,6 s. AWB heida.
? hei st. n.; mnd. hey, mnl. hei; vgl. nhd. hei adj. — Graff IV,709. hei: nom. sg. (oder acc.?) Gl 1,268,28 (R). Hitze: uredo (? Hs. uridum); vgl. Splett, Sam.-Stud. S. 149 f. 187, der hei als starkes Neutrum einem Ansatz heie als Adj. (vgl. DWb. IV,2,794) vorzieht.
gi-hei st. n., mhd. gehei, -heie, nhd. gehei, geheie. — Graff IV, 709 f. ke-hei: nom. sg. Gl 3,64,66 (SH A, 2 Hss.); gi-: dass. 406,29 (Hd.); ge-: dass. 204,59 (SH B); acc. sg. Nc 690,1 [4,1]. Verschrieben: he-hei: nom. sg. Gl 3,351,15. Hitze, Sommerhitze: sumer kehei aestas cauma Gl 3,64,66. 406,29. gehei hizzena cauma aestus 204,59. sumer hizze gehei aestas aestus cauma 351,15. herton gestillest tu diu uueter . ih meino gehei . unde geregene (K.-T.) . unde mit tiu geberhaftost tu dia uuerlt Nc 690,1 [4,1].
hei Gl 2,409,59 s. heiz.
heī Gl 2,637,21 s. ? AWB heimgrasôn.
hei Beitr. (Halle) 85,239 (nach Gl 2,674,26) ist lat.
heia1 st. f.; vgl. mnd. hey, mnl. hei; vgl. nhd. hei adj. — Graff IV,709. hei-: nom. sg. -e Gl 4,246,22 (sem. Trev., 11./12. Jh.); dat. sg. -u 1,294,41 (Jb-Rd; u halb ausrad. Rd, vgl. Steinm.). [Bd. 4, Sp. 800] (Sommer-)Hitze: heiu prunsti [aliae quoque totidem spicae tenues, et percussae] uredine [oriebantur, Gen. 41,6] Gl 1,294,41. heie cauma 4,246,22. Vgl. heibrunst.
gi-heia st. (n. f.?), mhd. gehei, -heie st. n., nhd. gehei, geheie n. — Graff IV,709 f. ki-heia: nom. sg. Hbr. I,106,1150 (SH A); gi-: dat. (oder acc.?) sg. Gl 1,505,61 (M); ge-: dass. 60 (M, 2 Hss.). — ki-hege: nom. sg. Gl 4,110,39 (Sal. a 1). ki-cheia: dat. (oder acc.?) sg. Gl 1,505,60 (clm 14 584, 12. Jh.; vgl. zu <ch> alem. kcheie s. v. gehei n. ‘Hitznebel’ Schw. Id. 2,851). Verschrieben: ki-bege: nom. sg. Gl 4,110,39 (Sal. a 1). Hitze, Sommerhitze: geheia ł hizze [ossa mea aruerunt prae] caumate [Job 30,30] Gl 1,505,60 (1 Hs., 4 Hss. nur giheia, 9 Hss. nur hizza). kihege uredo 4,110,39 (2 Hss. brunnido). svmer kiheia herbist aestas ... cauma autumnus Hbr. I,106,1150. |
| |