| - hereta
- heretikeri, as. st. m.
- hereue
- hereuiz
- hêrfalko, sw. m.
- hêrfalc, st. m.
- hêrfogal, st. m.
- hergab
- hergello
- hergienc
- hergirger
- hergiride
- herhaben
- herhaft
- herhafti
- herhon
- heri, st. n.
- heri
- hêri, adj.
- hêrî, st. f.
- heriâri, st. m.
- herieri, st. m.
- heriban, st. m.
- heriberga, st.
- heriberglîh, adj.
- heribergôn, sw. v.
- gi-her(i)bergôn, sw. v.
- heribis
- heribo
- heribocan
- heribouhhan, st. n.
- herich
- herichohun
- herid, st. f.
- gi-herida, st. f.
- hêriđa, as. st. f.
- heride
- herithegan, st. m.
- gi-heridi, st. n.
- heridoht
- heridôn, sw. v.
- heriduames
- herifart, st. f.
- herifluhtîg, adj.
- heriflungun
- herige
- herigeseillo
- heriginôzscaf, st. f.
- herigisello, sw. m.
- herigon
- herihafto, adv.
- herihorn, st. n.
- herihunda, st. f.
- herihunge
- herikneht, st. m.
- herikocko, sw. m.
- herilicho
- heriman, st. m.
- herin
- hering
- hęrino
- herinter
- herinumft, st. f.
- -herio, sw. m.
- heriôn, sw. v.
- herrôn, sw. v.
- bi-heriôn, sw. v.
- bi-herrôn, sw. v.
- fir-heriôn, sw. v.
- gi-heriôn, sw. v.
- gi-herrôn, sw. v.
- in(t)-heriôn, sw. v.
- ir-heriôn, sw. v.
- ir-herrôn, sw. v.
- heriperagato
- heripohhan
- heriran
- hêriro, adj. comp.
- hêrisâri, st. m.
- hêrisârin, st. f.
- herisco
- herisezza, st. f.
- heriscaf, st. f.
- heriscaft, st. f.
- heriskef, st. n.
- hêriscôn, sw. v.
- herisluhtigi
- hêrisôn, sw. v.
- ubar-hêrisôn, sw. v.
- herist
- herist
- heristen
- heristiura, st. f.
- heristiurî, st. f.
- hêristo, adj. superl.
- hêrôsto, adj. superl.
- heristrâza, st. f.
- heritiug, as. st. n.
- heritrumba, sw. f.
- heritrumbâri, st. m.
- heritrumbo, sw. m.
- heriunga, st. f.
- fir-heriunga, st. f.
- heriuuahta, st. f.
- herizeihhan, st. n.
- herizoecko
- herizogtuom, st. n.
- herzogentuom, st. n.
- her(i)zogin, st. f.
- herizogo, sw. m.
- herizohin, st. f.
- herizoho, sw. m.
- herl
- herleua
- herlicho
- herlicho
- hêrlîh, adj.
- hêrlîhho, adv.
- herling, st. m.
- hermalta, sw. f.
- hermeken, mnd.
- hermel, mhd. st. m.
- hermel
- hermen, sw. v.
- gi-hermen, sw. v.
- hermentlîhho, adv.
- hermida, st. f.
- hermidi, st. n.
- hermilî(n), st. n.
- hermilîn, adj.
- hermilo, sw. m.
- hermisal, st. n.
- hermisallîh, adj.
- hermisôd, st. m.
- hermisôn, sw. v.
- hermisunga, st. f.
- hemiz
- hernhart
- hernorni
- hernosta
- hernuurz
- hero
- heron
- hêrôro
- hêrôst, adv.
- hêrôsto
- herot, adv.
- hêrôti, st. n.
- herphe
- herra
- hêrra, sw. f.
- herrenvalch
- hêrrilîc, as. adj.
- hêrrisôn, sw. v.
- hêrro, sw. m.
- herrôd, st. m.
- herrolicho
- herrôn
- hers
- hers
- -hers
- herse
- hersib
- hersistremo
- hêrscaf, st. f.
- hêrscaft, st. f.
- hêrscepi, as. st. n.
- herst
- herstat
- hersten, sw. v.
- herstî
- herstrazi
- herstu
- hêrstuol, st. m.
- hert-
- herta1, st.f.
- herta2, st.f.
- herta
- hertâri, st. m.
- hertathere
- hertbrât, st. n.
- herten, sw. v.
- bi-herten, sw. v.
- fir-herten, sw. v.
- furi-herten, sw. v.
- gi-herten, sw. v.
- ir-herten, sw. v.
- hertento, adv.
- hertheresblat
- herthtūc
- herti
- hertî1, st. f.
- hertî2, st. f.
- hertin, st. f.
- hertida1, st. f.
- hertida2, st. f.
- hertîg, adj.
- hertilosi
- hertimânôd, st. m.
- herting, st. m.
| | hereta S 297,6 s. AWB harên.
[heretikeri as. st. m.; vgl. lat. haereticus (so in NpNpw). Alle Belege as. Ps., alle Formen teilweise unleserlich: heretiker-: gen. pl. -o Wa 11,1 = 15,20 (erstes -er- früher noch lesbar); acc. pl. -e 10,17 = 15,12/13 (tikere früher noch lesbar). — ..keri: nom. sg. Wa 9,13 = 14,15. Häretiker, Ketzer: thuru mina fianda endi thia heretikere endi thia hethinun propter inimicos id est hereticos vel paganos Wa 10,17 = 15,12/13; ferner: 9,13. 11,1 [14,15. 15,20].]
hereue Gl L 18 [418] s. AWB erbi.
hereuiz Gl 3,571,55 s. AWB arauuz. [Bd. 4, Sp. 971]
hêrfalko sw. m., ? -falc st. m. Nur im Nom. Sing. belegt. her-falke: Gl 3,23,21; -ualch: 55,22 (hs-); er-valch: 459,21. Wohl fälschlich an andere Erstglieder angelehnt: eri-ualcho: Gl 3,203,20 (SH B); -valko: Hbr. I,162,695 (SH A, -o rad., vgl. Add. III,358); herren-valch: Gl 3,23,21 (clm 4350, 14. Jh.). Verschrieben: ernalch: Gl 3,23,22 (clm 14745, 14. Jh.). eine Edelfalkenart (vgl. Suolahti, Vogeln. S. 336): herfalke herodius Gl 3,23,21 (and. Hss. uuild-, uuitu-, gerfalko, falko). 55,22. 459,21 (and. Hs. uuilder falko). Hbr. I,162,695. eriualcho vel waltualko erodius Gl 3, 203,20. Vermutlich geht die Übertragung von ‘Reiher’ auf ‘Falke’ auf eine Bibelstelle zurück, vgl. AWB hêrfogal. Zum Lemma s. Diefb., Gl. 208 b und Nov. Gl. 155 b.
hêrfogal st. m. hêr-fogil: nom. sg. Npgl 103,17. eine Edelfalkenart (vgl. Suolahti, Vogeln. S. 336): herodius ist maior omnium uolatilium (herfogil mera allen fogilin) . der uberuuindet den aren [vgl. erodius maior est omnibus volatilibus, qui aquilam vincit et comedit, Brev., s. auch erodion auis maior qui etiam aquilam prindit, CGL V,498,63]. In der zugrundeliegenden Bibelstelle ist ursprünglich der ‘Reiher’ gemeint, die erläuternden Zusätze weisen aber auf eine Übertragung hin; vgl. AWB hêrfalko.
hergab Gl 2,21,13. Thoma, Glossen S. 23,4 s. irgeban.
hergello Gl 3,348,18 s. AWB herigisello.
hergienc Gl 2,552,55 s. AWB ir-gangan.
hergirger Gl 4,32,30 s. AWB êrgirîg.
hergiride S 142,30 (BB) s. AWB êrgirida. |
| |