| - heribo
- heribocan
- heribouhhan, st. n.
- herich
- herichohun
- herid, st. f.
- gi-herida, st. f.
- hêriđa, as. st. f.
- heride
- herithegan, st. m.
- gi-heridi, st. n.
- heridoht
- heridôn, sw. v.
- heriduames
- herifart, st. f.
- herifluhtîg, adj.
- heriflungun
- herige
- herigeseillo
- heriginôzscaf, st. f.
- herigisello, sw. m.
- herigon
- herihafto, adv.
- herihorn, st. n.
- herihunda, st. f.
- herihunge
- herikneht, st. m.
- herikocko, sw. m.
- herilicho
- heriman, st. m.
- herin
- hering
- hęrino
- herinter
- herinumft, st. f.
- -herio, sw. m.
- heriôn, sw. v.
- herrôn, sw. v.
- bi-heriôn, sw. v.
- bi-herrôn, sw. v.
- fir-heriôn, sw. v.
- gi-heriôn, sw. v.
- gi-herrôn, sw. v.
- in(t)-heriôn, sw. v.
- ir-heriôn, sw. v.
- ir-herrôn, sw. v.
- heriperagato
- heripohhan
- heriran
- hêriro, adj. comp.
- hêrisâri, st. m.
- hêrisârin, st. f.
- herisco
- herisezza, st. f.
- heriscaf, st. f.
- heriscaft, st. f.
- heriskef, st. n.
- hêriscôn, sw. v.
- herisluhtigi
- hêrisôn, sw. v.
- ubar-hêrisôn, sw. v.
- herist
- herist
- heristen
- heristiura, st. f.
- heristiurî, st. f.
- hêristo, adj. superl.
- hêrôsto, adj. superl.
- heristrâza, st. f.
- heritiug, as. st. n.
- heritrumba, sw. f.
- heritrumbâri, st. m.
- heritrumbo, sw. m.
- heriunga, st. f.
- fir-heriunga, st. f.
- heriuuahta, st. f.
- herizeihhan, st. n.
- herizoecko
- herizogtuom, st. n.
- herzogentuom, st. n.
- her(i)zogin, st. f.
- herizogo, sw. m.
- herizohin, st. f.
- herizoho, sw. m.
- herl
- herleua
- herlicho
- herlicho
- hêrlîh, adj.
- hêrlîhho, adv.
- herling, st. m.
- hermalta, sw. f.
- hermeken, mnd.
- hermel, mhd. st. m.
- hermel
- hermen, sw. v.
- gi-hermen, sw. v.
- hermentlîhho, adv.
- hermida, st. f.
- hermidi, st. n.
- hermilî(n), st. n.
- hermilîn, adj.
- hermilo, sw. m.
- hermisal, st. n.
- hermisallîh, adj.
- hermisôd, st. m.
- hermisôn, sw. v.
- hermisunga, st. f.
- hemiz
- hernhart
- hernorni
- hernosta
- hernuurz
- hero
- heron
- hêrôro
- hêrôst, adv.
- hêrôsto
- herot, adv.
- hêrôti, st. n.
- herphe
- herra
- hêrra, sw. f.
- herrenvalch
- hêrrilîc, as. adj.
- hêrrisôn, sw. v.
- hêrro, sw. m.
- herrôd, st. m.
- herrolicho
- herrôn
- hers
- hers
- -hers
- herse
- hersib
- hersistremo
- hêrscaf, st. f.
- hêrscaft, st. f.
- hêrscepi, as. st. n.
- herst
- herstat
- hersten, sw. v.
- herstî
- herstrazi
- herstu
- hêrstuol, st. m.
- hert-
- herta1, st.f.
- herta2, st.f.
- herta
- hertâri, st. m.
- hertathere
- hertbrât, st. n.
- herten, sw. v.
- bi-herten, sw. v.
- fir-herten, sw. v.
- furi-herten, sw. v.
- gi-herten, sw. v.
- ir-herten, sw. v.
- hertento, adv.
- hertheresblat
- herthtūc
- herti
- hertî1, st. f.
- hertî2, st. f.
- hertin, st. f.
- hertida1, st. f.
- hertida2, st. f.
- hertîg, adj.
- hertilosi
- hertimânôd, st. m.
- herting, st. m.
- hertin(n)êthri, as. st. n.
- hertlîh, adj.
- hertlîhho, adv.
- gi-herto, sw. m.
- hertôn
- hertôn, sw. v.
- hertônto, adv.
- hertprust
- hertrbe
- hertunc
- hêrtuom, st. m. n.
- hêrtuomen, sw. v.
- hêrtuomlîh, adj.
- hertuon
- hertuslîhho, adv.
- hertuuehsal, st. m.
- hertuuehsalîg, adj.
- hertuuehsalunga, st. f.
- herulch
- -herz
- herza, sw.
- herzâdra, st. sw. f.
- herzagarauuî, st. f.
- herzaknistîg, adj.
- herzarihtî, st. f.
- herz(a)sioh, adj.
- herzasiohho, sw. m.
- herzaslagôd, st. m.
| | heribo Gl 2,513,30 s. AWB erbo.
heribocan Gl 2,579,48 = Wa 93,28 s. AWB heribouhhan.
heribouhhan st. n.; as. heribōkan (s. u.); ae. herebéacen. — Graff III,44. heri-pauhh-an: acc. pl. Gl 2,345,57 (clm 6325, 9. Jh.; oder nom. sg., vielleicht acc. pl. sonus in der lat.-ahd. Glossenreihe der Hs. als nom. sg. aufgefaßt); -pauch-: dass. 1,295,20 (Jb-Rd; oder nom. sg., s. u.). — heripouhh-an: nom. sg. Gl 1,693,4 (M); -pouhha: dat. pl. 3 (M, 2 Hss., für -anun, vgl. Gl 5,421,37 ff., in den Parallelhss. fehlt Nasalstrich, in 1 Hs., wohl fälschlich, a angehängt, vgl. Steinm.); -pouchan: nom. sg. 5 (M); -pouhan: dass. 2,661,32 (-h-). — heri-pohhan: nom. sg. Gl 1,693, 4 (M). heri-bouch-an: nom. sg. Gl 2,557,39; nom. pl. 569,73; acc. pl. 1,358,7 (oder nom. sg.? 2 Hss., darunter Sg 299, 9./10. Jh.; 1 Hs. --). 2,569,54/55; -un: nom. sg. 711,48; -en: dass. 557,39; nom. pl. 569,73. — heri-bocan: nom. sg. Gl 2,579,48 = Wa 93,28 (Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh. (?); lat. abl.). — here-bouchen: acc. pl. Gl 2,569,54. Verschrieben und verstümmelt: eribetho on: acc. pl. (oder nom. sg. ?) Gl 1,358,7 (Paris Lat. 2685, 9. Jh.; für eribechoon? Vgl. Schreiber, Glossen S. 202); irpovchin: nom. sg. Gl 1,693,5 (M, clm 22201, 12. Jh.). 1) Heerzeichen: a) Feldzeichen, Fahne: heripauchan chundfano [singuli per turmas, signa, atque] vexilla (victoria) [, et domos cognationum suarum castrametabuntur filii Israel, Num. 2,2] Gl 1,295,20, z. gl. St. signa idē pone signum proprium idē heribouchan (1 Hs. heribchan ł zaichin) 358,7; b) Parole, Losung: heripouhan [classica iamque sonant; it bello tessera] signum [Verg., A. VII,637] Gl 2, 661,32. tessera [ebda.] 711,48 (vgl. tessera signum; symbolum bellicum, quod ad pugnam exeuntibus datur, Serv.); c) Ruf zur Heerfolge, zum Angriff: heripauhhan heripan (letzteres von anderer Hand) [denique et in bellis civilibus hoc observari ferunt, quoniam et armorum per habitus, et] sonus vocis [idem et mos unus est, Is., De off. 2,23 p. 816] Gl 2,345,57; — Trompetensignal: heripouhhanun [tubis cecinerunt post eos cum] significationibus [: et exierunt de omnibus castellis Iudaeae in circuitu, 1. Macc. 7,45] Gl 1,693,3. heribouchen [illum forensis gloria, hunc triste raptat] classicum (Glosse: tuba bellica) [Prud., H. matut. (II) 42] 2,557,39 (oder zu 2). 2) Instrument für Heersignal (bes. Horn, Trompete): herebouchen [qui praelia forte ductores ... gerebant ... magnoque implebant] classica [flatu, Prud., Psych. 500] Gl 2,569,54. heribouchen [cornicinum curva] aera (Glosse: tubae) [silent: placabilis implet vaginam gladius, ebda. 636] 73. heribocan [Iocus et Petulantia primi cymbala proiciunt: bellum nam talibus armis ludebant, resono meditantes vulnera] sistro [ebda. 435] 579,48 = Wa 93,28.
herich Mayer, Glossen S. 118,17 s. AWB hâring.
herichohun Gl 3,163,52 s. AWB herikocko.
herid st. f. (?); vgl. Braune, Ahd. Lb.16 S. 206, wo mit Schmeller Anschluß an hertî oder hart ‘steinichter Boden’ erwogen wird. — Graff IV,1016. heride: dat. sg. S 116,61 (Würzb. Markbeschr. 2, 11. Jh.). Allmende, die Flur einer Gemeinde: danan in Ezzilenbuohhun, dar in daz houc in dero heride, in Gozoluesbah.
gi-herida st. f.; vgl. AWB giheridi st. n. ki-harida: dat. sg. S 177,10 (Preds. C, 11. Jh.; -a zweifelhaft, möglicherweise e oder i, Steinm.); ge-: nom. sg. Npw 17,7. [Bd. 4, Sp. 979] lautes, flehentliches Rufen, Schreien (zu Gott): unte sculin dei selbin sin uile rehto âne kiharida ... Der uuise fure bringet sine reda mit unmanigin uuorten S 177,10. so inkieng min geharida in siniu oran clamor meus ... introivit in aures eius Npw 17,7 (Np ruoft). Vgl. harên, heridôn.
[hêriđa as. st. f. heritha: acc. sg. Gl 4,295,10 = Wa 54,1 (Ess. Ev., 10. Jh.). Würde: per sui dignitatem [Randglosse zu Marc. 5,2].]
heride Gl 1,594,37 s. erda.
herithegan st. m. — Graff V,121. heri-degana: nom. pl. Gl 1,450,46 (M, clm 18140, 11. Jh.). 456,1 (clm 19440, 10./11. Jh.). wehrfähiger, kriegstüchtiger Mann: heridegana [Moabitae audientes quod ascendissent reges ut pugnarent adversum eos, convocaverunt omnes] qui accincti erant balteo [desuper, 4. Reg. 3,21] Gl 1,450,46. 456,1.
gi-heridi st. n.; vgl. AWB giherida st. f. ge-hardi: dat. sg. Npw 37,9. lautes, flehentliches Rufen, Schreien: ih irruhelota fore demo suftode mines herzen ... er (Esau) irruheloti mit michelemo gehardi (Np clamor, Npgl screi). Vgl. harên, heridôn. |
| |