| - higli
- hîgot, st. m.
- higoz
- hîguollîhhî, st. f.
- hih
- hihti
- hîion
- hilagon
- hilber
- hilces
- hîleih, st. m.
- gi-hîleih, st. m.
- gi-hîleihlîh, adj.
- hîleihmahheri, st. m.
- hîleitî, st. f.
- hilera
- hilfa
- hilfari
- hîlîh, adj.
- gi-hîlîh, adj.
- hîlîhho, adv.
- hillepe
- hilmen
- gi-hilmi, st. n.
- hilono
- hîlouuua
- hîlouga
- hilta, st. f.
- hiltkalb
- gi-hiluui, st. n.
- hilz
- hilzi, st. n.
- hilza, st. f.
- gi-hilzi, st. n.
- hîmahhâra, sw. f.
- hîmahhâri, st. m.
- hîmakerin, as. st. f.
- himeliza
- himelkêr, mhd. st. m.
- himellouch, mhd. st. m.
- himelsluel, mhd. st. m.
- himelte
- himelwiz
- himelwurz, mhd. st. f.
- himethlaken
- himil, st. m.
- himil
- himilahsa, st. f.
- himilazzi
- himilbrant, st. m.
- himilbranta, st. sw. f.
- himilbrôt, st. n.
- himilbrust, st. m. f.
- himilbûo, sw. m.
- himileit, st. m.
- himilfart, st. f.
- himilfenstar, st. n.
- himilfestî, st. f.
- himilfiur, st. n.
- himilflioganti, part. prs.
- himilfrouuua, sw. f.
- himilgerta, st. f.
- himilgiberg, st. n.
- himilgibil, st. m.
- himilgilust, st. f.
- himilgiuualt, st. f.
- himilgiuualtîg, adj.
- himilgiuuerc, st. n.
- himiligiuuerc, st. n.
- himilgot, st. m.
- himilguollîhhî, st. f.
- himilhe
- himilhêrôti, st. n.
- himilheta
- himiligiuuerc
- himilika
- himiling, st. m.
- himilisc, adj.
- himiliskî, st. f.
- himilisclîhho, adv.
- himilisco, adv.
- himilitede
- himilizzen, sw. v.
- himilizzi, st. n.
- gi-himilizzi, st. n.
- himilizzîn, st. n.
- himiljuno, f.
- himilkamara, st. f.
- himilkuning, st. m.
- himillîb, st. m.
- himilliches
- himillîh, adj.
- himillîhhî, st. f.
- himillîko, as. adv.
- himillioht, st. n.
- himil[h]lôz, st. n.
- himilmerigriozo, sw. m.
- himiln
- himilôn, sw. v.
- himilphalanza, st. f.
- himilrîhhi, st. n.
- himil[h]ring, st. m.
- himilrinna, sw. f.
- himilsang, st. n.
- himilsâzo, sw. m.
- himilscouuuâri, st. m.
- himilspêra, st. f.
- himiltou, st. m. n.
- himiltouganî, st. f.
- himilturi, st. f.
- himiluobo, sw. m.
- himiluuolkan, st. n.
- himiluuunna, st. f.
- himilzeihhan, st. n.
- himilzunga, sw. f.
- himilzungal, st. n.
- himmer
- himolo
- himolriche
- himora, lat.
- hîmuozîg, adj.
- hin
- hina, adv.
- hina, bzw.
- bi-hina
- hina after
- hina baz
- hina thana
- hinafaranto, adv.
- hinafart, st. f.
- hina ferro
- hinafertîg, adj.
- hinafluggi, adj.
- hina fona
- hina furdir
- hina furi
- hina furiuuertes
- hinagang, st. m.
- hina gegît
- hinagilitanî, st. f.
- hinagireckida, st. f.
- hînaht, adv.
- hînahtes, adv.
- hina in
- hinain(t)brottanî, st. f.
- hinn, adv.
- hin(a)na, adv.
- hin(a)na furi
- hinanemanto, adv.
- hinanfluht, andfrk. st. f.
- hinan forđ
- hinn frammort
- hinangevan
- hinarihtîg, adj.
- hinase
- hinaspentunga, st. f.
- hinasuuang, st. m.
- hina ûf
- hinauuartênto, adv.
- hinauuortanî, st. f.
- hincliche
- hind-
- hindefre
- hindeke
- hindel, mhd. st. m.
- hindelkalp, mhd. st. n.
- hinderdicus
- hinderhoubet, mhd. st. n.
- hinderore
- hinderosprâchon
- hinderot
- hinderrætic, mhd. adj.
- hinderschrenkelic, mhd. adj.
- hinderserekun
- hindersregone
- hindert
- hindilape
- hindo
- hindouste
- hin&r&
- hinfildir
- hinfolder
- hinfoltra
- hinkan, st. v.
- hinkust, st. m.
- hinna
- hinnân, adv.
- hinnana, adv.
- hinnân anauuertes
- hinnân thara
- hinnân frammortes
- hinnân furi
- hinnân furiuuertes
- hinnân hina
- hinnici
- hinnikalb
- hinnireue
- hin(n)ônt, adv. u. praep.
- hinolosti blume
- hinpirscrenche
| | higli Gl 1,521,44 s. AWB igil.
hîgot st. m. — Graff IV,151. hî-got: acc. sg. Nc 688,6 [2,12]. Gott der Vermählung, der Ehe, Bezeichnung für Hymenäus: ze dero sagun bitet er helfo . unde heilesodes Himeneum den alte liute habeton fure higot unde fure machare allero naturlichero miteuuist [vgl. qui fertur deus esse nuptiarum i. naturalium conceptionum, Rem.].
higoz Gl 1,72,35 s. AWB gi-gôz.
hîguollîhhî st. f. — Graff IV,1066. hi-guollichi: nom. sg. Nc 772,27 [121,4]. ehrenvolle Ehe: uuaz tunchet tir aber des . taz si angestlicho zuifelota . ube iro nuzze uuare suslih higuollichi (der Philologia mit Mercurius)? quid quod utrum sibi haec nuptialis conduceret . i. conveniret amplitudo anxia dubitabat? [Bd. 4, Sp. 1057]
hih Hss. Frankf. S. 69 statt hoh, so Beitr. 52,169, in hihbigihondi trot (d. i. trotin) confitebor tibi, domine (Frankf., Barth. 32, 9. Jh.) ist wohl eher ih als hôh.
hihti Gl 2,344,20 s. AWB jiht.
hîion Nc 766,4 [112,14] s. hîuua2.
hilagon Awf. Tg. S. 91,17 s. AWB heilag.
hilber Gl 3,556,17 s. AWB hintloufa.
hilces Publ. 62,447,10 s. AWB hilzi.
hîleih st. m. (auch -leihhi oder -leihhî? s. u.), mhd. Lexer hîleich; mnd. hîlik, hüwelik, mnl. huwelijc. — Graff II, 153. hi-leih: nom. sg. Gl 1,424,24 (Rf); acc. sg. 2,467,35 (2 Hss.; lat. acc. pl.). 603,50 (M). Nc 831,7 [199,11] (hî-). Npw 21,7; -leihhe: dat. sg. Gl 1,807,45 (M, 4 Hss.); -leich: nom. sg. 3,68,63 (SH A). 4,137,14 (Sal. c); gen. sg. -]es 2,439,62 (-es); dat. sg. -]i 1,807,46 (M, clm 14689, 11./12. Jh.); acc. sg. -] 2,603,50 (M, 2 Hss.); dat. pl. -]un 651,21. Verschrieben: heilich: nom. sg. Gl 4,137,52 (Sal. c). hi-leihi: nom. sg. Gl 1,494,26 (Ja); hi-leiche: acc. sg. 2,125,12 (vgl. Gl 5,101,16; M, Wien 361, 11. Jh.; kaum acc. pl.); s. auch o. -leichi dat. sg. Hochzeit, Eheschließung, eheliche Vereinigung, Beischlaf; Ehe: hileih [Thamar ... haec fuit in] matrimonio (Hs. matrimonium coniugium) [Roboam, 2. Reg. 14,27, nach Sab. I,539] Gl 1,424,24. hileihi matrimonium [ohne Kontext] 494,26. hileihhe [qui] matrimonio [iungit virginem suam, bene facit, 1. Cor. 7,38] 807,45. hileiche [qui vero vel uxore vivente, quamvis dissociatum videatur esse coniugium, ad aliam] copulam [festinarunt, neque possunt adulteri non videri, Decr. Inn. XXVI] 2,125,12 (4 Hss. gihîleih). daz kiscaftlicha reht hileiches [nil sacrum putare: saepe etiam magicum cantamen inire per sepulcra, quo] geniale (Glosse: nuptiale) tori ius [solveret aestuante nupta, Prud., P. Cypr. (XIII) 24] 439,62. hileih [nunquam melius nam cedere] taedas (Glosse: nuptias) [responsum est, quam cum praegnans nova nupta iugatur, Prud., Symm. I,263] 467,35. hileih [mihi autem compertum est Nicolaum nullam prorsus agnovisse mulierem praeter eam, quam in] matrimonium [acceperat, Ruf., Hist. eccl. III,29 p. 261] 603,50 (3 Hss. gihîleih). hileichun [iamque fere sicco subductae litore puppes;] conubiis [arvisque novis operata iuventus, Verg., A. III,136] 651,21. hileich coniugium 3,68, 63 (5 Hss. gihîleih, 1 späte Hs. ein ewikleigs len). 4,137,14. conubium 52. Uenere diu den hileih kerno gesah quae nuptiis allubescebat Nc 831,7 [199,11]. ih (auf Christus umgedeutet) pin ein halbo mado, uuanda ih totlih pin unde geborn âne hileih [vgl. quare vermis? quia mortalis, quia de carne natus, quia sine concubitu, Aug., En.] Npw 21,7 (Np concubitu, Npgl miteslaf). Vgl. gi-hîleih. |
| |