| - hilfa
- hilfari
- hîlîh, adj.
- gi-hîlîh, adj.
- hîlîhho, adv.
- hillepe
- hilmen
- gi-hilmi, st. n.
- hilono
- hîlouuua
- hîlouga
- hilta, st. f.
- hiltkalb
- gi-hiluui, st. n.
- hilz
- hilzi, st. n.
- hilza, st. f.
- gi-hilzi, st. n.
- hîmahhâra, sw. f.
- hîmahhâri, st. m.
- hîmakerin, as. st. f.
- himeliza
- himelkêr, mhd. st. m.
- himellouch, mhd. st. m.
- himelsluel, mhd. st. m.
- himelte
- himelwiz
- himelwurz, mhd. st. f.
- himethlaken
- himil, st. m.
- himil
- himilahsa, st. f.
- himilazzi
- himilbrant, st. m.
- himilbranta, st. sw. f.
- himilbrôt, st. n.
- himilbrust, st. m. f.
- himilbûo, sw. m.
- himileit, st. m.
- himilfart, st. f.
- himilfenstar, st. n.
- himilfestî, st. f.
- himilfiur, st. n.
- himilflioganti, part. prs.
- himilfrouuua, sw. f.
- himilgerta, st. f.
- himilgiberg, st. n.
- himilgibil, st. m.
- himilgilust, st. f.
- himilgiuualt, st. f.
- himilgiuualtîg, adj.
- himilgiuuerc, st. n.
- himiligiuuerc, st. n.
- himilgot, st. m.
- himilguollîhhî, st. f.
- himilhe
- himilhêrôti, st. n.
- himilheta
- himiligiuuerc
- himilika
- himiling, st. m.
- himilisc, adj.
- himiliskî, st. f.
- himilisclîhho, adv.
- himilisco, adv.
- himilitede
- himilizzen, sw. v.
- himilizzi, st. n.
- gi-himilizzi, st. n.
- himilizzîn, st. n.
- himiljuno, f.
- himilkamara, st. f.
- himilkuning, st. m.
- himillîb, st. m.
- himilliches
- himillîh, adj.
- himillîhhî, st. f.
- himillîko, as. adv.
- himillioht, st. n.
- himil[h]lôz, st. n.
- himilmerigriozo, sw. m.
- himiln
- himilôn, sw. v.
- himilphalanza, st. f.
- himilrîhhi, st. n.
- himil[h]ring, st. m.
- himilrinna, sw. f.
- himilsang, st. n.
- himilsâzo, sw. m.
- himilscouuuâri, st. m.
- himilspêra, st. f.
- himiltou, st. m. n.
- himiltouganî, st. f.
- himilturi, st. f.
- himiluobo, sw. m.
- himiluuolkan, st. n.
- himiluuunna, st. f.
- himilzeihhan, st. n.
- himilzunga, sw. f.
- himilzungal, st. n.
- himmer
- himolo
- himolriche
- himora, lat.
- hîmuozîg, adj.
- hin
- hina, adv.
- hina, bzw.
- bi-hina
- hina after
- hina baz
- hina thana
- hinafaranto, adv.
- hinafart, st. f.
- hina ferro
- hinafertîg, adj.
- hinafluggi, adj.
- hina fona
- hina furdir
- hina furi
- hina furiuuertes
- hinagang, st. m.
- hina gegît
- hinagilitanî, st. f.
- hinagireckida, st. f.
- hînaht, adv.
- hînahtes, adv.
- hina in
- hinain(t)brottanî, st. f.
- hinn, adv.
- hin(a)na, adv.
- hin(a)na furi
- hinanemanto, adv.
- hinanfluht, andfrk. st. f.
- hinan forđ
- hinn frammort
- hinangevan
- hinarihtîg, adj.
- hinase
- hinaspentunga, st. f.
- hinasuuang, st. m.
- hina ûf
- hinauuartênto, adv.
- hinauuortanî, st. f.
- hincliche
- hind-
- hindefre
- hindeke
- hindel, mhd. st. m.
- hindelkalp, mhd. st. n.
- hinderdicus
- hinderhoubet, mhd. st. n.
- hinderore
- hinderosprâchon
- hinderot
- hinderrætic, mhd. adj.
- hinderschrenkelic, mhd. adj.
- hinderserekun
- hindersregone
- hindert
- hindilape
- hindo
- hindouste
- hin&r&
- hinfildir
- hinfolder
- hinfoltra
- hinkan, st. v.
- hinkust, st. m.
- hinna
- hinnân, adv.
- hinnana, adv.
- hinnân anauuertes
- hinnân thara
- hinnân frammortes
- hinnân furi
- hinnân furiuuertes
- hinnân hina
- hinnici
- hinnikalb
- hinnireue
- hin(n)ônt, adv. u. praep.
- hinolosti blume
- hinpirscrenche
- hinstritiu
- hint
- hinta, sw. f.
- hintana, adv.
- hintanân, adv.
- hintanntîg, adj.
- hintar, praep.
- hintarbahho, sw. m.
- hintarthîhsmo, sw. m.
- hintargikêren
- hintari, st. n.
- hintaring, st. m.
- hintarkêrâri, st. m.
- hintarkêren
- hintarkôsi, st. n.
- hintarkôsôn, sw. v.
| | hilfa s. AWB helfa.
hilfari s. AWB helfâri.
hîlîh adj.; mnl. huwelijc; ae. hîwlîc; vgl. an. hjónaligr. — Graff IV,1066. hi-lichemu: dat. sg. n. Gl 1,276,19 (Rd). ehelich: hilichemu [iam enim senectute confecta sum, nec apta vinculo] coniugali [Ruth 1,12]. Komp. sinhîlîh; Abl. hîlîhho.
gi-hîlîh adj. — Graff IV,1066. gi-hi-lih-: nom. sg. n. -az Gl 2,467,26 (2 Hss.); ge-: nom. sg. m. -er 4,144,49 (Sal. c). ehelich, Hochzeits-: gihilihaz [iam gravidae fulcrum] geniale [paratur, Prud., Symm. I,256] Gl 2,467,26. gehiliher (davor nochmals ge, nach Steinm. zu tilgen) genialis 4,144,49 (vgl. Beitr. 73,216).
hîlîhho adv. — Graff IV,1066. hî-lîcho: Nc 732,20 (2) [64,1 (2)]. ehelich: daz si allero hitate so uzenan si . daz si in arithmeticam ze iehenne . noh hilicho nebere . noh selba hilicho geborn nesi ut neque de ulla permixtione progenita neque ipsa procreare quicquam arithmetica teste monstretur.
hillepe Gl 3,556,17 s. AWB hintloufa.
hilmen s. AWB helmen.
gi-hilmi st. n. — Graff IV,846. ki-hilmi: nom. sg. Gl 1,636,25 (Rb; der Stammvokal ist wohl nicht über Umlaut von -a- erklärbar, da in Rb vor 1 + Kons. kein Umlaut erscheint, wohl aber als Wandel von -e- zu -i-, vgl. auch Ottmann S. 7 f. 10). [Bd. 4, Sp. 1060] Vok.-Übers.: Bedeckung (?): kihilmi [grandis exarsit ignis in ea (dem Ölbaum), et combusta sunt] fruteta (Hs. frutecta) [eius, Jer. 11,16], frute(c)tum ‘Astwerk, Gesträuch’ wird sonst mit spreid, spreidahi, krût, thickinôd u. ä. glossiert; ist kihilmi Fehlglossierung, die -tectum aufgreift? Vgl. auch zu cahilmit s. v. AWB helmen.
hilono Gl 1,436,24 s. zîla.
? hîlouuua, hîlouga (vgl. lîhlôa, zu hî- auch Gallée, Vorstud. S. 138) sw. f. (n.?). hi-louuua: nom. sg. Gl 2,702,4 (Paris Lat. 9344, 11. Jh.). hi-lougon: acc. pl. Gl 2,610,45 (Paris Lat. 10195, 11. Jh.). Wundmal, Narbe: hilougon [non possum fidei caussa ... consulatus maiorum meorum ostentare, at, ... militaria dona, praeterea] cicatrices [advorso pectore, Sall., Iug. 85 p. 331,10] Gl 2,610,45; auch an Baumstämmen: hilouuua [frigora nec tantum ... quantum illi nocuere greges ... et ad morsum signata in stirpe] cicatrix [Verg., G. II,379] 702,4.
hilta st. f., mhd. Lexer hilt (im Komp.); as. hild(i); ae. hild; an. hildr. — Graff IV,912. hiltiu: dat. sg. S 1,6 (Hildebr.; das zweite i später unten angehängt, Steinm.); vgl. Lühr, Hildebr. S. 416 f. Kampf: (Hiltibrant enti Hađubrant) gurtun sih iro suert ana, ... do sie to dero hiltiu ritun. |
| |