| - himilrinna, sw. f.
- himilsang, st. n.
- himilsâzo, sw. m.
- himilscouuuâri, st. m.
- himilspêra, st. f.
- himiltou, st. m. n.
- himiltouganî, st. f.
- himilturi, st. f.
- himiluobo, sw. m.
- himiluuolkan, st. n.
- himiluuunna, st. f.
- himilzeihhan, st. n.
- himilzunga, sw. f.
- himilzungal, st. n.
- himmer
- himolo
- himolriche
- himora, lat.
- hîmuozîg, adj.
- hin
- hina, adv.
- hina, bzw.
- bi-hina
- hina after
- hina baz
- hina thana
- hinafaranto, adv.
- hinafart, st. f.
- hina ferro
- hinafertîg, adj.
- hinafluggi, adj.
- hina fona
- hina furdir
- hina furi
- hina furiuuertes
- hinagang, st. m.
- hina gegît
- hinagilitanî, st. f.
- hinagireckida, st. f.
- hînaht, adv.
- hînahtes, adv.
- hina in
- hinain(t)brottanî, st. f.
- hinn, adv.
- hin(a)na, adv.
- hin(a)na furi
- hinanemanto, adv.
- hinanfluht, andfrk. st. f.
- hinan forđ
- hinn frammort
- hinangevan
- hinarihtîg, adj.
- hinase
- hinaspentunga, st. f.
- hinasuuang, st. m.
- hina ûf
- hinauuartênto, adv.
- hinauuortanî, st. f.
- hincliche
- hind-
- hindefre
- hindeke
- hindel, mhd. st. m.
- hindelkalp, mhd. st. n.
- hinderdicus
- hinderhoubet, mhd. st. n.
- hinderore
- hinderosprâchon
- hinderot
- hinderrætic, mhd. adj.
- hinderschrenkelic, mhd. adj.
- hinderserekun
- hindersregone
- hindert
- hindilape
- hindo
- hindouste
- hin&r&
- hinfildir
- hinfolder
- hinfoltra
- hinkan, st. v.
- hinkust, st. m.
- hinna
- hinnân, adv.
- hinnana, adv.
- hinnân anauuertes
- hinnân thara
- hinnân frammortes
- hinnân furi
- hinnân furiuuertes
- hinnân hina
- hinnici
- hinnikalb
- hinnireue
- hin(n)ônt, adv. u. praep.
- hinolosti blume
- hinpirscrenche
- hinstritiu
- hint
- hinta, sw. f.
- hintana, adv.
- hintanân, adv.
- hintanntîg, adj.
- hintar, praep.
- hintarbahho, sw. m.
- hintarthîhsmo, sw. m.
- hintargikêren
- hintari, st. n.
- hintaring, st. m.
- hintarkêrâri, st. m.
- hintarkêren
- hintarkôsi, st. n.
- hintarkôsôn, sw. v.
- hintarkôsunga, st. f.
- hintarkriegi, st. n.
- hintarkrieggî, st. f.
- hintarlistîg, adj.
- hintaro, adj. comp.
- hintaro, adv.
- hintarôr, adv. comp.
- hintarôro, adj. comp.
- hintarort, adv.
- hintarot, adv.
- hintart, adv.
- hintarôsto, adj. superl.
- hintarqueman
- hintarsatulbogo, sw. m.
- hintarsehan
- hintarskiphen
- hintarscranc, st. m.
- hintarscrankâri, st. m.
- hintarscrenki, adj.
- hintarscrenkî, st. f.
- hintarscrenkida, st. f.
- hintarscrenkîg, adj.
- hintarscrenkgî, st. f.
- hintarscrenclîhho, adv.
- hintarsprâhhôn, sw. v.
- hintarstân
- hintarstên
- hintarstantan
- hintarstânto
- hintart
- hintarteil, st. m. oder n.
- hintarteilî, st. f.
- hintarturi, st. f.
- hintberi, st. n.
- hinteren, sw. v.
- fir-hinteren, sw. v.
- gi-hinteren, sw. v.
- hintergriogigi
- hinterot
- hinterscrentiger
- hintflieg
- hintinwerdunt
- hintirscrenohida
- hintkalb, st. n.
- hintkalba, sw. f.
- hintlouf, mhd. st. m.
- hintloufa, f.
- hintloufbluome, mhd. sw. m. f.
- hintloufte, mhd. sw. m.
- hintor
- hintrehren
- hintrot
- hintrota
- hintscrenichigo
- hintûnkalb, st. n.
- hintûnkalba, sw. f.
- hinunt
- hio
- hio
- hioban
- hiofa, sw.
- hiofo, sw. m.
- hiofaltar, st. m.
- hiofoltar, st. m.
- hiofaltra, st. sw. f.
- hiofoltra, st. sw. f.
- hiofan, st. v.
- hioban, st. v.
- hiofantlîh, adj.
- hiofbrâmo, sw. m.
- hiofbrâmi, st. n.
- hiofthorn, st. m.
- hiofo
- hiofoltar
- hiofoltra
- hiohreidi
- hiozan
- hiphalder
- hir
- hir
- hîrât, st. m.
- hirchhn
- hirdenkolvekin, mfrk. st. n.
- hirdentesce, mfrk. st. sw. f.
- hîreisâra, st. f.
- hirfullit
| | himilrinna sw. f. — Graff II,519. himil-rinn-: nom. pl. -un Gl 1,273,71 (Rd). 299,27 (Sg 295, 9. Jh.). 516,34 (M). 605,50 (M, 2 Hss.). 4,221,29 (Ja). Thoma, Glossen S. 3,5; acc. pl. -un Gl 1,688,29 (M, 5 Hss., 1 Hs. -vn); -in 30/31 (M, clm 13002, 12. Jh.; zu -in vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 221 Anm. 3; oder verschr.?). Verschrieben: himil-rinmi: acc. pl. Gl 1,688,31 (M, clm 17403, 13. Jh.). Schleuse des Himmels: himilrinnun cataractae [caeli apertae sunt, Gen. 7,11] Gl 1,273,71. 299,27. himilrinnun himilgeberg cataractae (fenestrae) [caeli, Comm. in Gen. = ebda.] Thoma, Glossen S. 3,5. himilrinnun [quia] cataractae [de excelsis apertae sunt, Is. 24,18] Gl 1,605,50. himilrinnun [probate me super hoc, dicit dominus: si non aperuero vobis] cataractas [caeli, Mal. 3,10] 688,29 (1 Hs. himilfenstar). himilrinnun cataracta caeli 4,221,29; hierher wohl auch: himilrinnun cataractae [zu: abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum, Ps. 41,8] 1,516,34.
himilsang st. n., mhd. Lexer himelsanc; vgl. nhd. DWB himmelsgesang m. — Graff VI,252. himel-sang: acc. sg. Nc 705,14/15 [26,6/7]. himmlischer Gesang, himmlische Musik: so geskah . taz ter uuald alla gehelli . unde selbez taz himelsang . an sinero niumon kefelligi geanteroti ita fiebat ut nemus illud armoniam totam . superumque carmen . modulationum congruentia personaret.
himilsâzo sw. m. — Graff VI,304. himel-sazen: nom. pl. Nc 793,6 (-â-). 817,2/3 (-â-) [150,5. 181,6/7]; acc. pl. 734,4 [66,12]. Himmelsbewohner: to hiez man Iouis prieuarun . eina dero parcarum . after ordeno . unde statelicho . die himelsazen darauuisen ac mox Iovis scriba praecipitur pro suo ordine . ac ratis modis . coelicolas advocare Nc 734,4 [66,12]. alle liste zechiesenne . unde al . daz himelsazen machon mugen . mit iro hohen sinne artesque cunctas solita probare . et quae possunt parare culmina . i. praecellentiae caelitum . adacta mente 793,6 [150,5]. uuilon heizent sie (sc. cota) himelsazen . unde sint sie beheftet mit tougenen dingen ipsi dicuntur dii . et caelites alias perhibentur 817,2/3 [181,6/7].
himilscouuuâri st. m.; mnd. hemmelschouwer; vgl. mhd. Lexer himelschouwerîn st. f. — Graff VI,557. himil-scouarum: dat. pl. Gl 2,309,35 (Rb; s in c hineincorr., Steinm.). [Bd. 4, Sp. 1096] Sterndeuter: himilscouarum [fateri etiam] mathematici (Hs. mathematicis) [solent, quod quisquis in signo aquarii nascitur, in hac vita piscatoris ministerium sortiatur, Greg., Hom. I,10 p. 1469].
himilspêra st. f., mhd. Lexer himelspêre, nhd. DWB himmelssphäre. — Graff VI,360. himel-sper-: gen. sg. -o Nc 741,20 [77,11]; mit lat. Endung: acc. sg. -am 721,24/25 [49,3/4]; acc. pl. -as 705,31 [27,2/3] (-spêr-). Himmelssphäre: (Apollinis uuald) ze so geuuissero rarto geuuerbet uuare . sid er ouh an dero sunnun die himelsperas kererte Apollinis silva ita rata modificatione congrueret . cum caeli quoque orbes . idem Delius moduletur in sole Nc 705,31 [27,2/3]. Urania ... tiu skellit tia oberostun himelsperam . diu dratost ferit . mit chleinero lutun Urania stellantis mundi speram extimam concinit 721,24/25 [49,3/4]. si (sc. lira) niun seiten habet. Sibene dero singenton planetarum . den ahtoden dero lutreistun himelspero [vgl. septem videlicet planetarum, et sperae caelestis, Rem.] 741,20 [77,11].
himiltou st. m. n., mhd. himeltou n., nhd. himmelstau m.; mnd. hemmeldouwe m. — Graff V,347. himel-touues: gen. sg. Nc 826,15 [192,27]. Himmelstau: sah si bi iro ein corpus . sinuuelbez . unde mureuuiz . uzer dero liehti des himeltouues kerandez de proximo conspicatur globosum quoddam tenerumque corpus . ex superni roris levitate compactum.
himiltouganî st. f. — Graff V,376. himel-tougeni: nom. sg. Nc 734,6 [66,14]. Geheimhaltung im Himmel: hiez man Iouis prieuarun ... die himelsazen darauuisen . ze erist tie herosten ... dero namen diu himeltougeni neuuolta geliutparet uuerden publicari secretum caeleste non pertulit.
himilturi st. f., mhd. Lexer himeltür, nhd. himmelstür. — Graff V,446. himel-ture: acc. pl. Np 77,23. Himmelstor: vnde do gebot er (sc. Gott) uuolchenen obenan . unde himelture . inteta er. Vnde regenota in manna zeezzenne et mandavit nubibus desuper . et ianuas caeli aperuit.
himiluobo sw. m. himel-uben: acc. sg. Beitr. 62,455 (Rc; nach Gl 2,236,31; vgl. auch Frank, Hss. S. 91 u. Anm. 520). der dem Himmlischen Dienende: himeluben [quem igitur] caelibem (Glosse: virginem) [curarum saecularium impedimentum praepedit, et coniugio se nequaquam subdidit, et tamen coniugii onera non evasit, Greg., Cura 3,27 p. 81].
himiluuolkan st. n., nhd. DWB himmelswolke f.; as. himilwolkan. — Graff I,797. himil-uuolchenen: dat. pl. Npgl 88,8. Wolke am Himmel: amodo videbitis filivm hominis venientem in nvbibvs cęli (hinnanfure so sehent ir menniscin sun chomenten in himiluuolchenen).
himiluuunna st. f., mhd. Lexer himelwunne, nhd. DWB himmelswonne. — Graff I,883. himel-uuunnon: dat. pl. Nc 693,20/21 [9,3/4]. Himmelsfreude: unde sie sagetin nieht lieberen uuesen Ioui under dien himeluuunnon . danne dia uuiniun nec aliquid loquerentur Iovi inter aetherias voluptates dulcius una coniuge. [Bd. 4, Sp. 1097] |
| |