| - himilscouuuâri, st. m.
- himilspêra, st. f.
- himiltou, st. m. n.
- himiltouganî, st. f.
- himilturi, st. f.
- himiluobo, sw. m.
- himiluuolkan, st. n.
- himiluuunna, st. f.
- himilzeihhan, st. n.
- himilzunga, sw. f.
- himilzungal, st. n.
- himmer
- himolo
- himolriche
- himora, lat.
- hîmuozîg, adj.
- hin
- hina, adv.
- hina, bzw.
- bi-hina
- hina after
- hina baz
- hina thana
- hinafaranto, adv.
- hinafart, st. f.
- hina ferro
- hinafertîg, adj.
- hinafluggi, adj.
- hina fona
- hina furdir
- hina furi
- hina furiuuertes
- hinagang, st. m.
- hina gegît
- hinagilitanî, st. f.
- hinagireckida, st. f.
- hînaht, adv.
- hînahtes, adv.
- hina in
- hinain(t)brottanî, st. f.
- hinn, adv.
- hin(a)na, adv.
- hin(a)na furi
- hinanemanto, adv.
- hinanfluht, andfrk. st. f.
- hinan forđ
- hinn frammort
- hinangevan
- hinarihtîg, adj.
- hinase
- hinaspentunga, st. f.
- hinasuuang, st. m.
- hina ûf
- hinauuartênto, adv.
- hinauuortanî, st. f.
- hincliche
- hind-
- hindefre
- hindeke
- hindel, mhd. st. m.
- hindelkalp, mhd. st. n.
- hinderdicus
- hinderhoubet, mhd. st. n.
- hinderore
- hinderosprâchon
- hinderot
- hinderrætic, mhd. adj.
- hinderschrenkelic, mhd. adj.
- hinderserekun
- hindersregone
- hindert
- hindilape
- hindo
- hindouste
- hin&r&
- hinfildir
- hinfolder
- hinfoltra
- hinkan, st. v.
- hinkust, st. m.
- hinna
- hinnân, adv.
- hinnana, adv.
- hinnân anauuertes
- hinnân thara
- hinnân frammortes
- hinnân furi
- hinnân furiuuertes
- hinnân hina
- hinnici
- hinnikalb
- hinnireue
- hin(n)ônt, adv. u. praep.
- hinolosti blume
- hinpirscrenche
- hinstritiu
- hint
- hinta, sw. f.
- hintana, adv.
- hintanân, adv.
- hintanntîg, adj.
- hintar, praep.
- hintarbahho, sw. m.
- hintarthîhsmo, sw. m.
- hintargikêren
- hintari, st. n.
- hintaring, st. m.
- hintarkêrâri, st. m.
- hintarkêren
- hintarkôsi, st. n.
- hintarkôsôn, sw. v.
- hintarkôsunga, st. f.
- hintarkriegi, st. n.
- hintarkrieggî, st. f.
- hintarlistîg, adj.
- hintaro, adj. comp.
- hintaro, adv.
- hintarôr, adv. comp.
- hintarôro, adj. comp.
- hintarort, adv.
- hintarot, adv.
- hintart, adv.
- hintarôsto, adj. superl.
- hintarqueman
- hintarsatulbogo, sw. m.
- hintarsehan
- hintarskiphen
- hintarscranc, st. m.
- hintarscrankâri, st. m.
- hintarscrenki, adj.
- hintarscrenkî, st. f.
- hintarscrenkida, st. f.
- hintarscrenkîg, adj.
- hintarscrenkgî, st. f.
- hintarscrenclîhho, adv.
- hintarsprâhhôn, sw. v.
- hintarstân
- hintarstên
- hintarstantan
- hintarstânto
- hintart
- hintarteil, st. m. oder n.
- hintarteilî, st. f.
- hintarturi, st. f.
- hintberi, st. n.
- hinteren, sw. v.
- fir-hinteren, sw. v.
- gi-hinteren, sw. v.
- hintergriogigi
- hinterot
- hinterscrentiger
- hintflieg
- hintinwerdunt
- hintirscrenohida
- hintkalb, st. n.
- hintkalba, sw. f.
- hintlouf, mhd. st. m.
- hintloufa, f.
- hintloufbluome, mhd. sw. m. f.
- hintloufte, mhd. sw. m.
- hintor
- hintrehren
- hintrot
- hintrota
- hintscrenichigo
- hintûnkalb, st. n.
- hintûnkalba, sw. f.
- hinunt
- hio
- hio
- hioban
- hiofa, sw.
- hiofo, sw. m.
- hiofaltar, st. m.
- hiofoltar, st. m.
- hiofaltra, st. sw. f.
- hiofoltra, st. sw. f.
- hiofan, st. v.
- hioban, st. v.
- hiofantlîh, adj.
- hiofbrâmo, sw. m.
- hiofbrâmi, st. n.
- hiofthorn, st. m.
- hiofo
- hiofoltar
- hiofoltra
- hiohreidi
- hiozan
- hiphalder
- hir
- hir
- hîrât, st. m.
- hirchhn
- hirdenkolvekin, mfrk. st. n.
- hirdentesce, mfrk. st. sw. f.
- hîreisâra, st. f.
- hirfullit
- hirgaccizon
- hirhabin
- hir(i)lîh, adj.
| | himilscouuuâri st. m.; mnd. hemmelschouwer; vgl. mhd. Lexer himelschouwerîn st. f. — Graff VI,557. himil-scouarum: dat. pl. Gl 2,309,35 (Rb; s in c hineincorr., Steinm.). [Bd. 4, Sp. 1096] Sterndeuter: himilscouarum [fateri etiam] mathematici (Hs. mathematicis) [solent, quod quisquis in signo aquarii nascitur, in hac vita piscatoris ministerium sortiatur, Greg., Hom. I,10 p. 1469].
himilspêra st. f., mhd. Lexer himelspêre, nhd. DWB himmelssphäre. — Graff VI,360. himel-sper-: gen. sg. -o Nc 741,20 [77,11]; mit lat. Endung: acc. sg. -am 721,24/25 [49,3/4]; acc. pl. -as 705,31 [27,2/3] (-spêr-). Himmelssphäre: (Apollinis uuald) ze so geuuissero rarto geuuerbet uuare . sid er ouh an dero sunnun die himelsperas kererte Apollinis silva ita rata modificatione congrueret . cum caeli quoque orbes . idem Delius moduletur in sole Nc 705,31 [27,2/3]. Urania ... tiu skellit tia oberostun himelsperam . diu dratost ferit . mit chleinero lutun Urania stellantis mundi speram extimam concinit 721,24/25 [49,3/4]. si (sc. lira) niun seiten habet. Sibene dero singenton planetarum . den ahtoden dero lutreistun himelspero [vgl. septem videlicet planetarum, et sperae caelestis, Rem.] 741,20 [77,11].
himiltou st. m. n., mhd. himeltou n., nhd. himmelstau m.; mnd. hemmeldouwe m. — Graff V,347. himel-touues: gen. sg. Nc 826,15 [192,27]. Himmelstau: sah si bi iro ein corpus . sinuuelbez . unde mureuuiz . uzer dero liehti des himeltouues kerandez de proximo conspicatur globosum quoddam tenerumque corpus . ex superni roris levitate compactum.
himiltouganî st. f. — Graff V,376. himel-tougeni: nom. sg. Nc 734,6 [66,14]. Geheimhaltung im Himmel: hiez man Iouis prieuarun ... die himelsazen darauuisen . ze erist tie herosten ... dero namen diu himeltougeni neuuolta geliutparet uuerden publicari secretum caeleste non pertulit.
himilturi st. f., mhd. Lexer himeltür, nhd. himmelstür. — Graff V,446. himel-ture: acc. pl. Np 77,23. Himmelstor: vnde do gebot er (sc. Gott) uuolchenen obenan . unde himelture . inteta er. Vnde regenota in manna zeezzenne et mandavit nubibus desuper . et ianuas caeli aperuit.
himiluobo sw. m. himel-uben: acc. sg. Beitr. 62,455 (Rc; nach Gl 2,236,31; vgl. auch Frank, Hss. S. 91 u. Anm. 520). der dem Himmlischen Dienende: himeluben [quem igitur] caelibem (Glosse: virginem) [curarum saecularium impedimentum praepedit, et coniugio se nequaquam subdidit, et tamen coniugii onera non evasit, Greg., Cura 3,27 p. 81].
himiluuolkan st. n., nhd. DWB himmelswolke f.; as. himilwolkan. — Graff I,797. himil-uuolchenen: dat. pl. Npgl 88,8. Wolke am Himmel: amodo videbitis filivm hominis venientem in nvbibvs cęli (hinnanfure so sehent ir menniscin sun chomenten in himiluuolchenen).
himiluuunna st. f., mhd. Lexer himelwunne, nhd. DWB himmelswonne. — Graff I,883. himel-uuunnon: dat. pl. Nc 693,20/21 [9,3/4]. Himmelsfreude: unde sie sagetin nieht lieberen uuesen Ioui under dien himeluuunnon . danne dia uuiniun nec aliquid loquerentur Iovi inter aetherias voluptates dulcius una coniuge. [Bd. 4, Sp. 1097]
himilzeihhan st. n., mhd. Lexer himelzeichen, nhd. DWB himmelszeichen. — Graff V,594. himil-zeichano: gen. pl. H 4,2,3. Himmelsgestirn: giu intlazit pleichenti nahemu tage naht chumfti kagan pliuuanti leoht himilzeichano az ist inti heitarer tagastern iam cedet pallens proximo diei nox adventui, obtundens lumen siderum adest et clarus lucifer.
himilzunga sw. f. — Graff V,682. himil-zung-: nom. pl. -un Gl 2,342,59 (clm 6325, 9. Jh.); gen. pl. -ono 1,560,3 (Rb). Himmelsgestirn, Stern am Himmel: himilzungono [et ignis quidem nulla vis poterat illis lumen praebere, nec] siderum [limpidae flammae illuminare poterant illam noctem horrendam, Sap. 17,5] Gl 1,560,3. theo himilzungun [ut mundus agnoscat dominum quem] elementa coelitus (Hs. cae-) [prodiderunt, Is., De off. 1,27 p. 762] 2,342,59. Vgl. himilzungal.
himilzungal st. n.; as. himiltungal; vgl. an. himintungl. — Graff V,683. himil-zungal: nom. pl. Gl 1,247,23 (R); dat. pl. -]on S 66,4 (Musp.). Wohl verschrieben: himil-zungla: nom. pl. Gl 1,247,24 (R δ; vgl. Splett, Sam.-Stud. S. 136). Himmelsgestirn: himilzungal sidera Gl 1,247,23. (beim Weltgericht) so quimit ein heri fona himilzungalon S 66,4. |
| |