| - hinnân frammortes
- hinnân furi
- hinnân furiuuertes
- hinnân hina
- hinnici
- hinnikalb
- hinnireue
- hin(n)ônt, adv. u. praep.
- hinolosti blume
- hinpirscrenche
- hinstritiu
- hint
- hinta, sw. f.
- hintana, adv.
- hintanân, adv.
- hintanntîg, adj.
- hintar, praep.
- hintarbahho, sw. m.
- hintarthîhsmo, sw. m.
- hintargikêren
- hintari, st. n.
- hintaring, st. m.
- hintarkêrâri, st. m.
- hintarkêren
- hintarkôsi, st. n.
- hintarkôsôn, sw. v.
- hintarkôsunga, st. f.
- hintarkriegi, st. n.
- hintarkrieggî, st. f.
- hintarlistîg, adj.
- hintaro, adj. comp.
- hintaro, adv.
- hintarôr, adv. comp.
- hintarôro, adj. comp.
- hintarort, adv.
- hintarot, adv.
- hintart, adv.
- hintarôsto, adj. superl.
- hintarqueman
- hintarsatulbogo, sw. m.
- hintarsehan
- hintarskiphen
- hintarscranc, st. m.
- hintarscrankâri, st. m.
- hintarscrenki, adj.
- hintarscrenkî, st. f.
- hintarscrenkida, st. f.
- hintarscrenkîg, adj.
- hintarscrenkgî, st. f.
- hintarscrenclîhho, adv.
- hintarsprâhhôn, sw. v.
- hintarstân
- hintarstên
- hintarstantan
- hintarstânto
- hintart
- hintarteil, st. m. oder n.
- hintarteilî, st. f.
- hintarturi, st. f.
- hintberi, st. n.
- hinteren, sw. v.
- fir-hinteren, sw. v.
- gi-hinteren, sw. v.
- hintergriogigi
- hinterot
- hinterscrentiger
- hintflieg
- hintinwerdunt
- hintirscrenohida
- hintkalb, st. n.
- hintkalba, sw. f.
- hintlouf, mhd. st. m.
- hintloufa, f.
- hintloufbluome, mhd. sw. m. f.
- hintloufte, mhd. sw. m.
- hintor
- hintrehren
- hintrot
- hintrota
- hintscrenichigo
- hintûnkalb, st. n.
- hintûnkalba, sw. f.
- hinunt
- hio
- hio
- hioban
- hiofa, sw.
- hiofo, sw. m.
- hiofaltar, st. m.
- hiofoltar, st. m.
- hiofaltra, st. sw. f.
- hiofoltra, st. sw. f.
- hiofan, st. v.
- hioban, st. v.
- hiofantlîh, adj.
- hiofbrâmo, sw. m.
- hiofbrâmi, st. n.
- hiofthorn, st. m.
- hiofo
- hiofoltar
- hiofoltra
- hiohreidi
- hiozan
- hiphalder
- hir
- hir
- hîrât, st. m.
- hirchhn
- hirdenkolvekin, mfrk. st. n.
- hirdentesce, mfrk. st. sw. f.
- hîreisâra, st. f.
- hirfullit
- hirgaccizon
- hirhabin
- hir(i)lîh, adj.
- hiriz
- hirlîhhî, st. f.
- hirlîhho, adv.
- hirmen, sw. v.
- gi-hirmen, sw. v.
- -hirmîg
- hirmreuo
- hirna
- hirnechala
- hirnecob
- hirnecreba
- in(t)-hirnen, sw. v.
- ir-hirnen, sw. v.
- hirnhût, mhd. st. f.
- hirni, st. n.
- hirnibolla, sw. f.
- hirnifel, st. n.
- hirnikoph, st. m.
- hirnireba, st. sw. f.
- hirnirebo, sw. m.
- hirniscala, st. sw. f.
- hirniuuuot(i), adj.
- hirniuuuoto, sw. m.?
- hirn(i)uuuotîg, adj.
- hirn(i)uuuotgî, st. f.
- hirno
- hirnuzbôm, mfrk. st. m.
- hiro
- hirot
- hirozzeshut
- hirseth, subst.
- hirsi, st. m.
- hirsikorn, st. n.
- hirsispriu, st. n.
- hirso, sw. m.
- hirtære, mhd. st. m.
- hirtehütte, mhd. st. sw. f.
- hirtentuom, st. m. n.
- hirti, st. m.
- hirtiheimstat, st. f.
- hirtilôs, adj.
- hirtilôsî, st. f.
- hirtisc, adj.
- hirtlîh, adj.
- hiruz, st. m.
- hirz, st. m.
- hiruzzeshût, st. f.
- hirz
- hirze
- hirelîn, mhd. st. n.
- hiresgewîge, mhd. st. n.
- hirgewîge, mhd. st. n.
- hiresswam, mhd. st. m.
- hirswam, mhd. st. m.
- hirzesuuurz, st. f.
- hirzuuurz, st. f.
- hirzeszunga, sw. f.
- hirzzunga, sw. f.
- hirgewîge
- hirhorn, mhd. st. n.
- hirzili
- hirzîn, adj.
- hirminze, mhd. st. sw. f.
- hirswam
- hirzuuurz
- hirzzunga
- his(-)
- hîsâmo, sw. m.
- hîsâz, st. n.?
- hisemo
- hisigomo
- hisilla
- hisin(-)
- hisprahere
- hissa
- hissun
- hitamon, adv.
- hitamum?, adv.
- hîtât, st. f.
- hitte
- hittefaz
- hituuiza
- hiu, instr. sg. n.
- hiu
- hiv
| | hinnân frammortes s. AWB hinnân II u. frammortes.
hinnân furi s. AWB hinnân II u. furi 1. Teil B.
hinnân furiuuertes s. AWB hinnân II u. furiuuertes.
hinnân hina s. AWB hinnân II u. hina B III.
hinnici Gl 1,126,28 s. AWB innizzi.
hinnikalb Gl 3,33,44 s. AWB hintkalb.
hinnireue Gl 4,68,24 s. AWB hirnirebo.
hin(n)ônt adv. u. praep., nhd. dial. schweiz. hënen, hënet Schweiz. Id. 2,1311, schwäb. henen, henet Fischer 3,1419 f., bad. henen Ochs 2,616, vorarlb. hennen Jutz 1,1374. — Graff IV,701. Form mit -nn- nur bei Notker belegt. hin-ont: Gl 1,75,4 (R). 275,60 (Jb-Rd). 410,49 (Rb). 4,24,34 (Jc); -unt: Beitr. 73,228,1 (mus. Brit. Add. 23931, 10. Jh.). — hinn-ont: Np 53,4. 1) Adverb: diesseits, auf dieser Seite (im Gegensatz zu ‘jenseits’): zeni dero felisono hinont inti enont fora kiprohhane [erant ... eminentes petrae ex ultraque parte, et quasi in modum] dentium scopuli hinc et inde praerupti [1. Reg. 14,4] Gl 1,410,49. inne inti uze. hinont enti enont ultro citro [intus et foris longe et prope, CGL IV,580,24] 4,24,34; mit falscher Auffassung der lat. Lemmata als Gegensatzpaar oder zum Ausdruck unterschiedlicher Sicht (vgl. en(n)ônt 1. 2.): hinont enont cis citra 1,75,4. hinont enont cis citra [zu Num. 32,32: et possessionem iam suscepisse nos confitemur] trans [Iordanem] 275,60. [Bd. 4, Sp. 1114] 2) Präp. mit Dat.: diesseits, vor (ehe etw. erreicht ist): daz kebet follechome . noh neiruuinde hinnont dinen oron [vgl. ad aures tuas emitto eam (sc. oratio mea), adiuva eam, ut perveniat, ne deficiat in itinere medio, Aug., En.] Np 53,4. 3) Wortart nicht festlegbar: hinunt. cis et citr| eundem sensum hab| [Randglosse zu: primo quidem trans Iordanem ad Orientem, deinde etiam] cis [Iordanem, quando venit Ierichum ... et Ierosolymam, Beda in Matth. III,19 p. 85] Beitr. 73,228,1.
hinolosti blume Gl 3,528,34 s. ? AWB hintloufbluome.
hinpirscrenche Gl 1,533,33/34 s. AWB hintarscrenki.
hinstritiu Gl 1,806,39 s. AWB hintarôsto. |
| |