| - hôhkleb, st. n.
- hôhkôsi, st. n.
- hohlancha
- hôhlenti, st. n.
- hôhlîh, adj.
- hôh[h]lûtîg, adj.
- hohmoti
- hôhmuot, st. n.
- hôhmuoti, adj.
- hôhmuotî, st. f.
- hôhmuotîg, adj.
- hôhnasi, adj.
- hôhnissa, st. f.
- hôho, adv.
- hô, adv.
- hohom
- hôhrippi, st. n.
- hôhsang, st. n.
- hôhsangôn, sw. v.
- hôhsedal, st. m.
- hôhsedalo, sw. m.
- hôhsedli, st. n.
- hôhsidil, st. n.
- hôhsidillo, sw. m.
- hôhspâhi, adj.
- hôhspâhi, st. n.
- hôhsprâhhi, adj.
- hôhsprâhlîh, adj.
- hôhstuol, st. m.
- hohubitpantū
- hôhunberg, st. m.
- hohunga
- hôhuuarta, st. f.
- hôhzimb(a)ri, st. n.
- hoi
- hoibet(-)
- hoibetdovch
- hoilik
- hoinde
- hoiro
- hoistaffel
- hoiuet(-)
- hoiuitslop
- hokiuualti
- hol, adj.
- hol, st. n.
- hôla, st.
- holabâri, adj.
- holado, sw. m.
- hôlaht(i)
- -holan
- holanem
- fir-holanlîh, adj.
- fir-holano, adv.
- gi-holano, adv.
- holantar
- holantara
- holar
- holarer
- holara
- holarn
- holastat, st. f.
- hol(a)tûba, sw. f.
- holbiz
- holcap
- holchun
- hold, adj.
- holda
- -holda
- holder
- holdera
- holdera
- holderbluome
- holderboum
- holderdorn, mhd. st. m.
- holdereboum, mhd. st. m.
- holderich, mhd. st. m.
- holdlîh, adj.
- holdlîhho, adv.
- holdnissi, st. n.
- holdnissî, st. f.
- holdo, sw. m.
- holdsam, adj.
- holdscaft, st. f.
- holechen
- hol(e)krâ, mhd. sw. f.
- holên
- holender
- holendir
- holenderboum
- holents
- holenter
- holender
- holeo
- holerboum
- holere
- hol(e)wurz, mhd. st. f.
- holeurz
- holî, st. f.
- holinder
- hôling, st. m.
- holirôn, sw. v.
- holiter
- holko, sw. m.
- holloich
- hollouh, st. m.
- holm
- holmo
- holnder
- holndir
- holo, sw. m.
- holod-
- hôloht(i), adj.
- hôlaht(i), adj.
- holôn, sw. v.
- ir-holôn, sw. v.
- ûz-holôn, sw. v.
- holôn
- holonder
- holr
- holre
- holtdiuval, as. st. m.
- holtscôh, as. st. m.
- holtubel, mhd. st. m.
- holundarpîpa, as. sw. f.
- holunderbluome, mhd. sw. m. f.
- holderbluome, mhd. sw. m. f.
- holunderbluot, mhd. st. f.
- holunderknode, mhd. sw. m.
- holundernbluome, mhd. sw. m. f.
- holundernknopf, mhd. st. m.
- holunderwurz, mhd. st. f.
- hólunga, ae. adv.
- holuntar
- holantar
- holder
- holuntara
- holantara
- holdera
- holuntarberi, st. n.
- holuntarboum, st. m.
- holderboum, st. m.
- holwurze, mhd. st. sw. f.
- holz, st. n.
- holzaphul, st. m.
- holzboum, st. m.
- holzvrouwe, mhd. sw. f.
- holzi
- holzilîn, st. n.
- holzîn, adj.
- holzkrâ, mhd. sw.
- holzlilje, mhd. sw. f.
- holzman, st. m.
- holzmeistar, st. m.
- holzmorhele, mhd. sw. f.
- holzmugga, sw. f.
- holzmuoja, sw. f.
- holzmuouua, sw. f.
- holzohti, adj.
- holztûba, sw. f.
- holzuuang, st. m.
- holzuuerc, st. n.
- holzuuercman, st. m.
- holzuuîb, st. n.
- holzuuurm, st. m.
- hom
- hom
- homberch
- homberg
- .. homes
- homi ..
- homdeger
- hôna, st. f.
- honag, st. n.
- honig, st. n.
- honagbluoma, sw. f.
- honagôn, sw. v.
- honang
- hônâri, st. m.
- honch
- honcvnst
- honda
- honde
- honden
- honefus
- honegappul, as. st. m.
- honecseim, mhd. st. m.
- honecwir, mhd. st. n.
- hônen1, sw. v.
- gi-hônen, sw. v.
- hônen2
- hnersdarm
- hn halb
- hôni, adj.
- hnich
- hônida, st. f.
- honig
- hninchil
- hônisam
- honithia
| | ? hôhkleb st. n.; ae. héahclif. — Graff IV,546. haoh-chlep: nom. sg. Gl 1,95,14 (R; zu -e- statt i vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 9). steile Klippe: haoh chlep skesso (dahinter wohl haoh ausradiert, Steinm.; ist dann bei haoh chlep auch nur von einer Wortgruppe auszugehen?) consistorium rupis (vgl. rupis alta Pa, dazu Splett, Sam.-Stud. S. 64, Gutmacher, Beitr. 39,246; oder wurde mit einer Wortgruppe Adj. + Subst. übers.?).
hôhkôsi st. n. — Graff IV,505 s. v. hôhkôsi adj. hôh-chôs-: acc. pl. -e Np Cant. Annae 3; -i Npw ebda. (-o-). hohchose S 145,12/13 Anm. 6 (WB) s. u. AWB hônkôsi. überhebliches Reden: ir iuuih kuollichonten Iudei . lazent iuuueriu manigen hohchose sin . samoso iuuih muge lex iustificare sine gratia nolite multiplicare loqui . sublimia gloriantes [vgl. o Iudaei, nolite gloriari in lege, neque multiplicare superbe loqui adversum me, Sg 27].
hohlancha s. hâhil u. anka2.
hôhlenti st. n.; vgl. nhd. DWB hochland. hoh-lente: nom. (oder acc.) sg. Thoma, Glossen S. 15,2 (S. Mihiel BM 25, 10. oder 11. Jh.). Hochland, hochgelegenes Land: ascende Bethel. Situm terrę ostendit hoh lente (dieses auf situm verwiesen, Thoma Anm. 1, das wohl seinerseits ascende erklären soll?) [Glosse zu: surgite, et ascendamus in Bethel, ut faciamus ibi altare deo, Gen. 35,3]. Da lenti als Simplex ungewöhnlich ist (vgl. aber gilenti, elilenti u. a., dazu auch Köppe, Komp. S. 79, Splett, Ahd. Wb. I,1,515), ist wohl weniger an getrenntes Adj. + Subst. zu denken.
hôhlîh adj., mhd. Lexer hôchlich; mnl. hooch-, hogelijc; afries. hâchlik; ae. héalíc; an. háligr. — Graff IV,778 f. haoh-lihhosta: superl. nom. sg. n. (f.?) Gl 1,70,6 (Pa; zum Sing. vgl. Kögel S. 168); ho-lihosta: dass. ebda. (K). [Bd. 4, Sp. 1194] hoch: haiohi ufhaohi haohlihhosta celsa excelsa vel (nur K) sublimia.
hôh[h]lûtîg adj. — Graff IV,1098. hoh-lutigen: dat. pl. Gl 2,617,24 (clm 18628, 11. Jh.). erhaben klingend: hohlutigen [cum sua gentiles studeant figmenta poetae] grandisonis [pompare modis, Sed., Carm. pasch. I,18].
hohmoti Mayer, Glossen S. 75,12 s. AWB hôhheit.
hôhmuot st. n., mhd. hôchmuot, nhd. hochmut st. m.; mnd. hômôt, mnl. hoochmoet. — Graff II,695 s. v. hôhmuotî. hôh-muot: nom. sg. Npgl 103,29. Hochmut: ze dero uuis nimest du in iro spiritum . daz ist iro superbia (hohmuot) . unde geloubent sie sih iro. Abl. hôhmuotîg, -muoti.
hôhmuoti adj.; ae. héahmód; vgl. mhd. Lexer hôchgemuot; mnl. ho-, hoochgemoet. — Graff II,695. hôh-muoten: dat. pl. Npgl 106,32. hochmütig: er ist qui resistit superbis . et humilibus dat gratiam (der hohmuoten uuidirstat unde diemuoten genadet). Abl. hôhmuotî.
hôhmuotî st. f., mhd. Lexer hôchmüete. — Graff II,695. hoh-muoti: nom. sg. Npgl 46,10 (hôh-); acc. sg. 47,8. 74,5 (beide hôh-); -muati: nom. sg. Gl 2,321,1. Wohl verschrieben: huoh-muti: dat. sg. S 315,10; -muot: acc. sg. Npw Cant. Abac. 19. Hochmut: hohmuati [de ira, rixae,] tumor mentis [, contumeliae ... proferuntur, Greg., Mor. in Job 31,45 p. 1035] Gl 2,321,1. vuanda Iudeorum superbia (hohmuoti) ferchoren ist fone deo Abraham Npgl 46,10 (Npw ubermuot). vbe ir sundig sint per cupiditatem (durh ubila glust) . des nefersagent iuh per elationem (durh hohmuoti) Npgl 74,5. die huohmuot tuot er mih ubirfaren mit dera anascouunge dere himilisgen Npw Cant. Abac. 19 (Np mundanam sublimitatem); ferner: S 315,10. Npgl 47,8 (Np superbia).
hôhmuotîg adj., mhd. Lexer hôchmüetec, nhd. hochmütig; mnl. hoochmoedich. — Graff II,695. hoh-muotig: Grdf. Np 71,2; acc. sg. m. -]in Npgl 75,13; nom. pl. m. -]e 48,3. ho-mdeger: nom. sg. m. Gl 3,385,6 (Jd). Verstümmelt: ..mdiger: gen. sg. f. Gl 2,38,24 (Trierer Fragm., 12. Jh.). hochmütig: ..mdiger [postquam mira salus, in corpore nata vetusto, discipulis audita liquet, gentis] superbae (Hs. abgeschnitten | bę) [cognovere minas, Ar. I,336] Gl 2,38,24. homdeger tumidus (darauf elatus idem) 3,385,6. kehorent sament richer unde armer daz chit superbi et humiles (hohmuotige unde nidermuotige) Npgl 48,3. demo (d. i. Christus) opheront sie . der superbum spiritum (hohmuotigin sin) dero principum (furston) dananimet unde humilem spiritum (diemuoten sin) gibet 75,13; ferner Np 71,2 (vgl. superbus, Aug., En.). |
| |