| - honegappul, as. st. m.
- honecseim, mhd. st. m.
- honecwir, mhd. st. n.
- hônen1, sw. v.
- gi-hônen, sw. v.
- hônen2
- hnersdarm
- hn halb
- hôni, adj.
- hnich
- hônida, st. f.
- honig
- hninchil
- hônisam
- honithia
- hônkôsi, st. n.
- hônkust, st. f.
- hônkustîg, adj.
- hônkustilîhhên, adv.
- hônlîh, adj.
- hônlîhho, adv.
- hnlihiu
- honlim
- honlzun
- hôn(n)ôn, sw. v.
- hônen2, sw. v.
- hono
- hôno, adv.
- hônreda, st.
- hônsam, adj.
- hônisam, adj.
- honstes
- hnt
- honte
- hôp, mnd. st. m.
- hop
- hopa
- hopfegarte, mhd. sw. m.
- hopferhus
- hoph
- hophgarto, sw. m.
- hopho, sw. m.
- -hopho
- hopitceirida
- hopiteste
- hopitlovch
- hopitvvela
- hopon, aostndfrk. sw. v.
- hoppazzen, sw. v.
- hoppo
- hptaften
- hoptilin
- hr
- hor
- hor-
- hr(-)
- hora
- hora
- gi-hôra, sw. f.
- horanibil
- horataubil
- hor(a)uuîn, adj.
- huruuîn, adj.
- horbulle
- horce
- horchalch
- horcho
- hordrich
- hore
- horebel
- höregans
- hôrehhen, sw. v.
- hôren, sw. v.
- gagan-hôren, sw. v.
- gi-hôren, sw. v.
- hera-hôren, sw. v.
- hera-zuo-hôren, sw. v.
- ir-hôren, sw. v.
- hôrento, adv.
- gi-hôrento, adv.
- horetuel
- horfigar
- horga
- horganen
- horgeie
- horgemo
- horgotemo
- horhun
- -hôrî
- -hôrida
- gi-hôrida, st. f.
- -hôrîg
- gi-hôrîg, adj.
- -hôrit
- horn, st. n.
- horn
- horna
- .horna
- hornaht(i)
- hornate
- hornaz
- hornblâsâri, st. m.
- hornblâso, sw. m.
- hornblâst, st. m.
- hornbleso
- hornboum, st. m.
- horneiz
- horneiza
- hornên, sw. v.
- gi-hôrnessi, st. n.
- gi-hôrnessî, st. f.
- horneta
- horneusel, frühnhd. st. m.
- hornez
- horneza
- hornezech
- hornezeche
- horngibruoder, st. m.
- hôrnissida, st. f.
- horniz
- hornizza, st. f.
- horniech, mhd. st. m.
- hornieche, mhd. st. sw. f.
- hornizzo, sw. m.
- hornlîm, st. m.
- hornlôs, adj.
- -horno
- hornobero, as. sw. m.
- hornoht(i), adj.
- hornaht(i), adj.
- hornscal, st. m.
- hornstehhal, adj.
- horntaube
- hortaub
- horntrumba, sw. f.
- hornuch, mhd. st. m.
- hornung, st. m.
- gi-hôrnussî, st. f.
- gi-hôrnussi, st. n.
- hornut
- hornuz, st. m. n.
- horniz, st. m. n.
- hornuuurm, as. st. m.
- hornz
- hornzeihhan, st. n.
- horo, st. n.
- horodūpil
- horofaro, adj.
- hor(o)gans, st. f.
- hor(o)lahha, sw. f.
- hor(o)trugil, st. m.
- hortragil, st. m.
- horotrugis
- hor(o)tubil, st. m.
- hor(o)tûbil, st. m.
- hor(o)tûhhil, st. m.
- hor(o)tumbil, st. m.
- hor(o)tumil, st. m.
- horovuo
- horouuitu, st. m.
- hrra
- horran
- horredubil
- horrehun
- hors
- hôrsam, adj.
- gi-hôrsam, adj.
- hôrsamî, st. f.
- gi-hôrsamî, st. f.
- gi-hôrsama, st. f.
- ge-hōrsamigheid, andfrk. st. f.
- gi-hôrsamo, adv.
- hôrsamôn, sw. v.
- gi-hôrsamôn, sw. v.
- horscho
- horseo
- horsc, adj.
- horskî, st. f.
- horsclîh, adj.
- horsclîhho, adv.
- horsco, adv.
- horscrûn, adv.
- horslicho
- hort, st. n.
- hort
- hrtaub
- hortdume
- hortdumil
- hortduuul
- horteubel
- hortragil
- horttrvgil
- hortûbe, mhd. sw. f.
- hortucbil
- hortugel
- horuuag, adj.
- horuuîg, adj.
- horuuagôn
- horuugên?
- horuuîg
| | [honegappul as. st. m.; nhd. DWB honigapfel (in anderer Bed.); ae. hunigæppel. huneg-apl: nom. sg. Gl 4,246,26 = Wa 112,17 (Jh). Honigpastille: pastellus.]
honecseim mhd. st. m., nhd. honigseim; vgl. mnd. hn(n)ichsê(i)m n., mnl. honichseem n.; vgl. an. hunangsseimr m. — Graff VI,222. honic-saim: nom. sg. Gl 3,681,44 (Innsbr. 711, 13. Jh.). Honigseim: nectar.
honecwir mhd. st. n. (oder f.?). hunec-wirz: nom. sg. Gl 3,401,12 (Hildeg., 2 Hss., 13. Jh.). Honigwürze, -saft: melzita (Hildeg., lingua ignota), z. Bed. vgl. Heyne, Hausalt. 2,340.
hônen1 sw. v., mhd. hœnen, nhd. (ver-)höhnen; mnd. hönen, mnl. honen; afries. hena; ae. hínan; got. haunjan. — Graff IV,691. hon-: 2. sg. -ist Gl 2,444,14; 3. sg. -it 268,37 (M, 3 Hss., darunter clm 19440 in 2 Teilen); -et Nb 152,22 [163,23] (-ô-); -at Gl 4,53,3 (Sal. a 1, 2 Hss.); 2. sg. prt. -test 260,43 (2 Hss.; 1 Hs. hō-); 3. pl. prt. -tun O 2,9,86. 4,30,19; 3. sg. conj. prt. -ti Gl 1,281,26 (Jb-Rd). 2,770,5 (oder hanti zu lesen, vgl. Steinm. Anm. 3); ka-: part. prt. acc. pl. m. -te F 15,14; ki-: Grdf. -it Mayer, Glossen S. 4,2; nom. sg. m. -ter Gl 2,449,10/11; -tar 401,62; ke-: Grdf. -it 492,17; nom. sg. m. -ter 57,8/9. 4,315,47 (Paris Lat. 13953, 9. Jh.); gi-: Grdf. -it 2,292,42 (M, 2 Hss.). 4,170,66 (Sal. d); nom. sg. m. -ter 2,70,29. 72,27 (clm 18765, Gll. 9. u. 10. Jh.). 4,72,34 (Sal. a 1, 6 Hss.). Festschr. Ford S. 305,14 (Neapel IV G 68, 9. Jh.). Meineke, Ahd. S. 33,250 (Sal. a 1); -der Gl 2,769,21; ge-: Grdf. -et Np 82,18 (-ô-); nom. sg. m. -ter Gl 4,147,19 (Sal. c); -der 2,57,8 (2 Hss.). 67,11 (g-). — ge-hunds: part. prt. nom. sg. m. Gl 4,72,35 (Sal. a 1; Prag, mus. Bohem., 15. Jh.). [Bd. 4, Sp. 1230] hnen: inf. Gl 4,260,44 (Leipzig Paulinus 107, 14./ 15. Jh.). Verschrieben: honstes: 2. sg. prt. Gl 4,260,43; wohl auch: giħ: part. prt. 2,22,3 (Wien 969, 10. Jh.; l. gihonit, Steinm.); ki-hantar: nom. sg. m. 421,41. honenter Gl 2,730,43 s. u. AWB hôn(n)ôn. 1) jmdn., etw. verhöhnen: a) jmdn. schmähen, beschimpfen: sume kafengun dea sine scalcha enti dea kahonte arslogun tenuerunt servos eius et contumelia adfectos occiderunt F 15,14. thie selbun ewarton hontun nan mit worton, scultun nan zi flize in themo selben wize [vgl. similiter et principes sacerdotum illudentes, Matth. 27,41] O 4,30,19; ferner: 2,9,86; b) mit jmdm. seinen Mutwillen treiben, jmdn. erniedrigen, schänden, entehren, etw., jmdn. beflecken, beschmutzen (auch in eigentl. Bed.): honti pismeroti [introduxit virum Hebraeum, ut] illuderet [nobis: (Joseph) ingressus est ad me, ut coiret mecum, Gen. 39,14] Gl 1,281,26. gehonder [bonis omnibus pulsus dignitatibus exutus existimatione] foedatus [ob beneficium supplicium tuli, Boeth., Cons. 1,4 p. 16,152] 2,57,8 (in 1 Hs. substantia spoliatus zugefügt, steht wohl zu dignitatibus exutus). 67,11. 70,29 (mit Verweis auf exutus). 72,27. 4,315,47. Festschr. Ford S. 305,14. gihonit uvirđ (in 1 Hs. anteret zugefügt) [sed quia quisquis dei zelo utitur, a pravis hominibus] dehonestatur [, in semetipso nobis dominus patientiae praebuit exemplum, Greg., Hom. I,18 p. 1508] Gl 2,292,42. giseris contristas crucias honist [zu: non movet ... pietas veneranda senum quos temeraria] debilitas (Glossen: deludis, excrucias, foedas) [? Prud., P. Eul. (III) 113] 444,14 (1 Hs. debilitas giseris ł crucias). kihonter piureinter [mox flevit] inpuratus (Glosse: commaculatus) [(sc. Apollo) occisum (sc. Hyacinthus) gravi disco, ders., P. Rom. (X) 191] 449,10/11 (1 Hs. nur pivnreinter), dazu vielleicht: gihonter inpuratus 4,72,34. 147,19. Meineke, Ahd. S. 33,250. gihonit inpuratus Gl 4,170,66. kehonit uuerdent [nubunt puellae, saepe luduntur dolis, amasionum] conprimuntur (Glosse: stuprantur) [fraudibus, ders., P. Rom. (X) 182] 2,492,17. gihonder [(den Samson) comitabar ..., donec per Dalilam ... venderet ... sacra munera Christi ..., quo scelere] infectus [dominumque deumque reliquit, Walahfr., Visio 688] 769,21. honat dehonestat 4,53,3. hontest [si autem postea non sederit animo tuo, dimittes eam liberam ..., nec ... poteris ... opprimere per potentiam: quia] humiliasti [eam, Deut. 21,14] 260,43. ube hêrskefte erhafte getuon nemugen . ube sie ioh honet tero guoteloson ubeli si igitur dignitates nequeunt facere reverendos ... Si ultro sordescunt contagione improborum Nb 152,22 [163,23]; eigentl.: kihontar [rex ... insigne frontis exuebat vinculum turpi capillos] inpeditus (Glossen: foedatus, maculatus) [pulvere, Prud., H. ieiun. (VII) 160] Gl 2,401,62. 421,41 (1 Hs. fügt foedatus zu, 1 Hs. nur kihaftar). 2) etw. mißachten, verschmähen: sint gihonit [nec lanterna tibi vilescat vitrea, virgo ..., pallida nec lunae] spernuntur [lumina noctu, Aldh., De virg. 362,214] Gl 2,22,3. farmanot ł honit ł farsumit (letzteres fehlt in 1 Hs.) [si ... ut aeternam lucem recipiat, rogare] dissimulat [, ... caecus quidem iuxta viam sedet, sed minime mendicat, Greg., Hom. I,2 p. 1441] 268,37. 3) etw., jmdn. zugrunde richten, zuschanden machen: honti [exordia finem signant et similes praedicant adfore luctus, ultima cum mundi senium] con- [Bd. 4, Sp. 1231] sumpserit [aetas, Av., Poem. lib. 3,42] Gl 2,770,5. kihonit uuirdud [ipsa quippe in magisterio lingua] confunditur [, quando aliud discitur, et aliud docetur, Greg., Cura 1,1, PL 77,14 B] Mayer, Glossen S. 4,2. die (Feinde Gottes) sin scameg unde truobe . unde gehonet . unde ferloren . in uuerlte uuerlte erubescant et conturbentur in saeculum saeculi . et confundantur et pereant Np 82,18. Abl. hônâri; vgl. ungihônit; hôna.
gi-hônen sw. v., mhd. Lexer gehœnen; as. gihōnian (s. u.), mnl. gehonen; ae. gehínan. — Graff IV,691 f. ki-hon-: inf. -an Gl 2,592,59; 2. sg. prt. -tast 1,369,42 (M); ke-: 3. sg. prt. -ta 2,449,7/8; 3. sg. conj. prt. -ti Thoma, Glossen S. 18,4; gi-: 1. sg. -u Gl 4,326,28 (clm 14456, 9. Jh.); 3. sg. -it 1,564,39 (M); 3. pl. -int 688,26/27 (M, 2 Hss.); 2. pl. conj. -et 387,1 (M, 4 Hss.; 1 Hs. -&); inf. -en 2,716,47 = Wa 112,26 (Jh); 2. sg. prt. -tos 1,361,45 (M, 2 Hss.; zu 1 Hs. vgl. Gl 5,90,39). 369,40 (M, 3 Hss.); -tost 361,45 (M, 2 Hss.; in 1 Hs. das erste t aus s rad.?, vgl. Gl 5,90,39). 369,41 (M); -test 361,47 (M, 2 Hss.). 369,42 (M, 2 Hss.); -tist 43 (M, 2 Hss.); -disth 361,46 (M; z. Endg. vgl. Matzel S. 130); 3. sg. prt. -ta 2,413,20; 3. sg. conj. prt. -ti 395,16. 452,72 (2 Hss.); 3. pl. conj. prt. -tin O 4,22,30; ge-: 1. sg. -o Gl 3,298,3 (SH d). 315,40 (SH e). Stricker II,53,21. Thies, Kölner Hs. S. 165,18 (SH); 3. sg. -et Gl 4,139,33 (Sal. c); 3. sg. conj. -e 1,726,37. 2,116,49 (M); inf. dat. sg. -enne Nb 35,1 [39,8] (-ô-); 3. sg. prt. -ta Gl 2,62,5 (2 Hss., gfhpfntb, -pf- als -oe- aufzulösen oder fehlerhaft durch Geheimschrift? l. gehonta, Steinm.) — gi-hanit: 3. sg. Gl 1,564,39/40 (M). gi-honn-: 3. sg. -it Gl 2,710,5; 3. pl. -ent 1,688,25 (M, 5 Hss.; 1 Hs. -nn-); 3. sg. conj. -e 564,38 (M, 5 Hss.); 2. pl. conj. -et 386,72 (M, 3 Hss.; -&); ge-: 3. sg. conj. -e 726,37. Verkürzt: ca-hon: 3. pl. Mayer, Glossen S. 61,30 (clm 4542, 9. Jh.). Verschrieben: ni-hontost: 2. sg. prt. Gl 1,369,41 (M). 1) etw., jmdn. verhöhnen: a) jmdn. schmähen, beschimpfen: gehonne [tamen quia molesta est mihi (d. i. dem Richter) haec vidua, vindicabo illam, ne in novissimo veniens] sugillet (damnet) [me, Luc. 18,5] Gl 1,726,37. zi honidu ... sie sulih quatun; sie thahtun io bi notin, wio sie inan gihontin O 4,22,30; b) mit etw., jmdm. seinen Mutwillen treiben, jmdn. erniedrigen, schänden, etw., jmdn. entehren, beflecken: gihontos [(Bileams Eselin) locuta est: ... cur percutis me? ... Respondit Balaam: Quia commeruisti, et] illusisti [mihi, Num. 22,29] Gl 1,361,45. gihontos [si autem postea non sederit animo tuo, dimittes eam liberam ..., nec ... poteris ... opprimere per potentiam: quia] humiliasti [eam, Deut. 21,14] 369,40. gihonnet [habeo filiam virginem, et hic homo habet concubinam, educam eas ad vos, ut] humilietis [eas, et vestram libidinem compleatis, Jud. 19,24] 386,72. gihonnent [accedam ad vos in iudicio, et ero testis velox maleficis ... et qui calumniantur mercedem mercenarii,] (humiliant, nur Hss.) [viduas, et pupillos, et opprimunt peregrinum, Mal. 3,5] 688,25 (1 Hs. ? gihemmen). gehonta [possuntne sibi supplicii expertes videri quos omnium malorum extrema nequitia non affecit modo verum etiam vehementer] infecit (in 1 Hs. noch affecit. afflixit. tantūmō maculavit ł parum attigit) [? Boeth., Cons. 4,3 p. 97,11] 2,62,5. gehone [is (d. i. ein Bischof aus einer anderen Stadt) vero, qui advenit, incipiat contemnere eum (sc. episcopum loci), et frequenter facere sermonem, ut] dehonestet [, et [Bd. 4, Sp. 1232] infirmet illius personam, Conc. Sard. XIV p. 140] 116,49. gihonti [comam cutemque verticis revulserat a fronte tortor, nuda testa ut tegmine cervicem adusque] dehonestaret (Glosse: deturparet) [caput, Prud., P. Rom. (X) 763] 395,16. 452,72. gihonta [tum lasciva protervitas et luxus petulans ...] foedavit [iuvenem nequitiae sordibus ac luto, ders., Praef. 12] 413,20. kehonta pihuorta pilach [palaestrici conrupta ephebi (d. i. des Hyacinthus) fama, quem ... deus (sc. Apollo) effeminavit (Glosse: castravit) [gymnadis licentia, ders., P. Rom. (X) 190] 449,7/8 (1 Hs. nur biliggen bihuorôn). kihonan [teratur invalida ista manus: neque enim perfringere duris dignamur gladiis ... fragilique viros] foedare [triumpho, ders., Psych. 252] 592,59. gihonnit [iacet exanimum tibi corpus amici ... totamque] incestat (vgl. polluit, Serv.) [funere classem, Verg., A. VI,150] 710,5. gihonen [si fata deum, si mens non laeva fuisset, impulerat (Laocoon) ferro Argolicas] foedare (vgl. dilacerare, Serv.) [latebras (d. i. das trojanische Pferd), Troiaque nunc staret, ebda. II,55] 716,47 = Wa 112,26. gehonet dehonestat Gl 4,139,33. pehuohoti kehonti [introduxit virum Hebraeum, ut] illuderet [nobis: (Joseph) ingressus est ad me, ut coiret mecum, Comm. in Gen. = Gen. 39,14] Thoma, Glossen S. 18,4. tia (sc. herliche sculde) ze gehonenne mit andermo unliumende . zigen sie mih ... . daz muot pesmizen haben mit kalstre quam uti fuscarent admixtione alicuius sceleris Nb 35,1 [39,8]; hierher wohl auch: gehono confuto Gl 3,298,3. 315,40. Stricker II,53,21. Thies, Kölner Hs. S. 165,18. 2) etw., jmdn. zugrunde richten, zuschanden machen: gihonne (2 Hss. gihonit) [non scandalizeris in labiis tuis ... ne ... revelet deus absconsa tua, et in medio synagogae] elidat (Hss. elidet, so auch La. bei Sab. 2,425 Anm.) [te, Eccli. 1,39] Gl 1,564,38 (1 Hs. ziknussen). gihonu turbo 4,326,28. cahonent [tempestates in signum sunt, quae ipsa quoque temporum statuta] confundunt [Greg., Hom. II,35, PL 76,1260 C] Mayer, Glossen S. 61,30.
hônen2 s. AWB hôn(n)ôn.
hnersdarm Gl 3,586,14 s. AWB huonirtharm.
hn halb Gl 1,369,31/32 s. AWB houuuûnhalb.
hôni adj., mhd. hœne, frühnhd. hön; mnd. hn(e); ae. héan; got. hauns. — Graff IV,689. hon-: Grdf. -i Gl 1,673,68 (M, clm 22201, 12. Jh.; bei Matzel S. 36 als Subst.; lat. acc. pl.); nom. sg. m. -er O 3,20,163; acc. sg. m. -en Nb 158,14 [170,4] (-ô-). 1) schmachbedeckt, schimpflich: thu bist al honer, in sunton giboraner O 3,20,163. tunchet ouh manne scone geuuitpreiton sinen namen . so gezimet uuola . daz er menniskon nedunche honen namen breiten . nube uuarhafto guollichen hoc ipsum nomen ... ut non iudicetur extendisse foedum Nb 158,14 [170,4]. 2) substant.: das Geringe, Verachtenswerte, vom Abfall des Getreides, von der Spreu: honi [quando transibit ... sabbatum ..., ut possideamus in argento egenos ... et] quisquilias [frumenti vendamus? Am. 8,6] Gl 1,673,68 (2 Hss. âsuuing gabissa, 8 nur gabissa, 1 Hs. gabissahi). Abl. hônlîh, hônsam; hôno; hônen; wohl auch hônida; vgl. unhôni; vgl. auch AWB hôn(n)ôn.
hnich Hbr. I,338,345 s. AWB honag.
hônida st. f. (auch hônidi st. n.?, s. u.), mhd. Lexer hœnde; as. hônda, mnd. hnede, mnl. hoonde; afries. hanethe, hende; ae. hínþ(u, -o); got. hauniþa. — Graff IV,690. [Bd. 4, Sp. 1233] hon-id-: nom. sg. -a Gl 1,281,60 (Jb-Rd). 2,78,7. 134,33 (M, 4 Hss. (vgl. Gl 5,101,35), darunter clm 6242, 9. Jh.; oder acc. sg.?). 167,39 (clm 6277, 9. Jh.). 600,27 (M). 3,6,16 (Voc.). 4,52,37 (Sal. a 1, 3 Hss.). 139,25 (Sal. c). 461,14 (Sg 1394, Glosse 8. Jh.). O 3,19,6; dat. sg. -u 4,22,29 (FP, aus honidon korr. V); -o Gl 2,134,32 (M, 5 Hss.). 292,19 (M, 2 Hss.). 696,59. Mayer, Glossen S. 5,10; acc. sg. -a Gl 1,291,17 (Jb-Rd). 531,60 (M, 7 Hss.). 693,41 (M, 5 Hss.). 797,33 (oder acc. pl.?). 2,65,60. 76,72. 191,41 (M, 4 Hss.). 558,14. 4,316,71 (Paris Lat. 13953, 9. Jh.). Festschr. Ford S. 306,40 (Neapel IV G 68, 9. Jh.). Mayer, Griffelgl. S. 22,12 (Vat. Ottob. Lat. 3295, 9. Jh.); nom. pl. -a Gl 1,529,16 (M, vgl. Gl 5,94,21; oder nom. sg.?); gen. pl. -ono 2,71,35; dat. pl. -on O 4,22,22. 29 (zu -u korr. V); -un Gl 2,169,74 (clm 6277, 9. Jh.); acc. pl. -a O 3,19,7 (nach Piper in P -a auf Rasur, aus i?; oder acc. sg.?); -ith-: nom. sg. -a Gl 1,583,21 = Wa 78,29/30 (Carlsr. S. Petri, 11. Jh.); acc. sg. -a 2,555,24. 558,14. 560,13. 572,18 (Brüssel 9987—91, 9. Jh.; zweites h sieht wie b aus, vgl. Steinm.). 585,3 = Wa 99,5 (Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh. (?)); -ed-: nom. sg. -a 4,52,37/38 (Sal. a 1, 4 Hss.). 146,3 (Sal. c). 5,25,9 (M; oder acc. sg.?); dat. sg. -o 2,237,15; dat. pl. -on Np 82,17. 96,7 (beide hôn-); -etha: nom. sg. Gl 4,200,61. hon-ith-: nom. sg. -ia Gl 2,178,50 = Wa 114,12 (Jh); acc. sg. -ia 718,38 = Wa 113,33/34 (Jh), zur Flexion vgl. Gallée3 § 309 u. Anm. 1. hond-: nom. sg. -e Meineke, Ahd. S. 30,162 (Sal. a 1; z. jüngeren Wortform vgl. a. a. O. S. 53); acc. sg. -a Gl 1,693,42 (M, 2 Hss.); -e 531,61 (M); dat. pl. -en 3,419,76 (Hd.). — honte: acc. sg. Gl 1,531,62 (M; clm 17403, 13. Jh.). 1) Hohn: a) Schmähung, Beschimpfung: honidun [dum otiosa cavere verba negligimus, ad noxia pervenimus: ut ... usque ad apertas lingua] contumelias [erumpat, Greg., Cura 3,14 p. 55] Gl 2,169,74. honido (in 1 Hs. noch scanta rad.) [accepta autem tanta] contumelia [, quid dominus respondeat, audiamus, ders., Hom. I,18 p. 1507] 292,19. honida contumilia 3,6,16. scada honida calomnia [Federprobe] 4,461,14. uns thunkit in giwissi thaz iz honida si, thaz wir thes biginnen, wir honida gihengen [vgl. a proximis ex falsitate contumelias accipimus, Beda u. Alc. zu Joh. 8,49] O 3,19,7. zi honidu imo iz datun, thaz sie sulih quatun 4,22,29; b) Schmach, Beschämung, Erniedrigung, Entehrung: ignominia unliumunt honida infamia (letzteres nur in Rd) [zu: spoliaverat enim eum (d. i. das Volk Israel) Aaron propter] ignominiam [sordis, et inter hostes nudum constituerat, Ex. 32,25] Gl 1,281,60. zuruuarida honida asuuih [dixerunt autem servi Pharaonis ad eum: Usquequo patiemur hoc] scandalum [ebda. 10,7] 291,17. honido [illa tamen sunt magnopere praecavenda, quae recipi sine manifesta] decoloratione [non possunt, Decr. Gel. IX p. 241] 2,134,32. 5,25,9. honida [protervos melius corrigimus, cum ... male acta monstramus: ut ... inde utilis subsequatur] confusio [Greg., Cura 3,8 p. 41] 2,167,39. honida [(abstinentiae praecepta) sunt rationem quidem habentia sapientiae in superstitione et] humilitate (Hs. humilitatem) [, et non ad parcendum corpori, non in honore aliquo ad saturitatem carnis, ebda. 3,19 p. 62 = Col. 2,23] 191,41. honida [bellum ... inter Aretam ... et Herodem tamquam ob] ignominiam (Hs. ignominia) filiae vindicandam, Ruf., Hist. eccl. I,13,2 p. 77,16] 600,27. honithia [hostis amare ... nullum in caede] nefas [... unum hoc per signa est victis venia [Bd. 4, Sp. 1234] hostibus oro: corpus humo patiare tegi, Verg., A. X,901] 718,50 = Wa 114,12 (vgl. mori viro forti nefas non est, Serv.). honden dedecori 3,419,46 (vgl. Jb. Ph. 22,76). honeda ignominia 4,146,3. ioh saztun sie imo in houbit then selbon thurninan ring, zi honidon gerno, corona thero thorno O 4,22,22. fulle iro (sc. gotes fienda) anasiune mit honedon . unde so suochent sie dinen namen trohten imple facies eorum ignominia Np 82,17; in der Verbindung zi hônidôn uuerdan: zuschanden werden: ze honedon uuerden alle . die graftpilide betoien confundantur omnes qui adorant sculptilia 96,7; c) Schande, Schändlichkeit: honida [prudentia servabit te, ut eruaris ... ab homine ... quorum viae perversae sunt, et] infames [gressus eorum, Prov. 2,15] Gl 1,529,16 (vgl. Gl 5,94,21, 6 Hss. hônlîh; Vok.-Übers.?). honida [qui erudit derisorem, ipse iniuriam facit: et qui arguit impium, sibi] maculam [generat, ebda. 9,7] 531,60. honitha decus turpe [zu: gloria enim hominis ex honore patris sui et] dedecus [filii pater sine honore, Eccli. 3,13, vgl. Steinm.] 583,21 = Wa 78,29/30. honida [moriamur in virtute ..., et non inferamus] crimen [gloriae nostrae, 1. Macc. 9,10] 693,41 (1 Hs. lastar). iro honida [hi (sc. impii) sunt ... fluctus feri maris, despumantes] suas confusiones [Judae 13] 797,33. honida [videsne quantum malis] dedecus [adiciant dignitates? Boeth., Cons. 3,4 p. 58,8] 2,65,60. 71,35 (honidono). 4,316,71. Festschr. Ford S. 306,40. honida unera dedecus [ebda.] Gl 2,76,72. honida [quod si hoc ipsum propagasse nomen pulchrum videtur, consequens est, ut] foedum [non extendisse iudicetur, ebda. 3,6 p. 63,12] 78,7. honedo [qui vero suam cogitans utilitatem, proximorum negligit, quasi unius pedis calceamentum cum] dedecore [amittit, Greg., Cura 1,5 p. 7] 237,15. mit honido cum dedecore [ebda. = PL 77,19 C] Mayer, Glossen S. 5,10. honitha [inplentur aures turbidi praetoris hoc miraculo: flet victus et volvit gemens iram, dolorem,] dedecus [Prud., P. Vinc. (V) 328] Gl 2,555,24. 560,13. 585,3 = Wa 99,5. honida [(nach dem Sündenfall) tegmina suta parant foliis,] dedecus [ut pudor occuleret, ders., H. ad cib. (III) 120] 558,14. 572,18. honido [neque enim] specie [famave movetur nec iam furtivom Dido mediatur amorem: coniugium vocat, Verg., A. IV,170] 656,59 (vgl. species rerum praesentium est, quod quasi aspicitur ... non eam movet ... praesens deformitas, quod non in thalamo, sed in specu concubuerat, Serv.). honithia [an sese mucrone ob tantum] dedecus (turpitudinis) [amens induat, ebda. X,681] 718,38 = Wa 113,33/34. honida dedecor 4,52,37 (1 Hs. unêrida). 139,25. Meineke, Ahd. S. 30,162. dedecus Gl 4,200,61. uns thunkit in giwissi thaz iz honida si, thaz wir thes biginnen, wir honida gihengen O 3,19,6. 2) Schaden: honida [iustum est hoc ..., ut nec ecclesia] detrimentum [patiatur, ignoratione rerum pontificis, Can. apost. XL] Mayer, Griffelgl. S. 22,12. Vgl. hôna. |
| |